"หัวใจของความเพียร"
"สิ่งที่เราต้องเจริญเบื้องต้นคือ "สติ"
เพราะสตินี้แหล่ะ เป็นตัวที่ดึงใจให้เข้าสู่ความสงบ
เพราะถ้าไม่มีสติ ใจจะฟุ้ง จะคิดเรื่อยเปื่อย
ถ้าปล่อยให้ใจคิดแล้ว ต่อให้เดินจงกรม
นั่งสมาธิเป็นชั่วโมงๆ ก็จะไม่เกิดผลขึ้นมา
เพราะผลไม่ได้อยู่ที่เวลาที่เราใช้กับการเดิน
หรือการนั่งเพียงอย่างเดียว
การเดิน การนั่งก็สำคัญ แต่ต้องเดินด้วยสติ นั่งด้วยสติ
ถ้าไม่มีสติแล้ว ก็ถือว่าไม่มีความเพียร
หัวใจของความเพียรคือ "สติ"
ไม่ใช่อยู่ที่เวลาที่เราเดิน
หรืออยู่ที่เวลาที่เรานั่งเพียงอย่างเดียว
ต้องอยู่ที่ สติ ในทุกเวลานาทีของการบำเพ็ญ
ถ้าเดินจงกรมชั่วโมงหนึ่ง
ก็ต้องมีสติอยู่ตลอดเวลาหนึ่งชั่วโมง
ถึงจะเรียกว่าได้ทำความเพียรเต็มที่
เวลานั่งสมาธิก็ต้องมีสติอยู่ตลอดเวลา
ถึงจะสงบได้ ถึงจะรวมเข้าสู่ความเป็นหนึ่งได้
เป็นอุเบกขาได้ สักแต่ว่ารู้ได้
ดังนั้น ในเบื้องต้น จึงต้องเจริญสติให้ได้ก่อน
เพราะถ้าเจริญสติไม่ได้ก็ นั่งสมาธิก็จะไม่สงบ
ถ้าไม่สงบก็จะพิจารณาปัญญามองไม่เห็น
จะตัดต้นเหตุของปัญหาไม่ได้
ในเรื่องของการบำเพ็ญ
สติจึงเป็นธรรมที่สำคัญอย่างยิ่ง
มองข้ามไปไม่ได้ ควรที่จะประคับประคองสติ
ให้มีไว้ตั้งแต่ตื่นจนหลับ ก็คือ
ไม่ให้ใจเผลอไปคิดถึงเรื่องราวต่างๆ
ไม่ส่งใจไปที่อื่น ให้ใจอยู่ในปัจจุบัน.
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
....................................
ธรรมะบนเขา
วันที่ ๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๖
ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
เห็นด้วยมากๆ เรื่องสติ..เจิมอ่าน
กด Like ให้เลยค่ะ