เปิดใจ ‘ปุ๋ย ภรณ์ทิพย์’ นางฟ้าผู้โคจรรอบจักรวาล

“ปุ๋ยรักเด็ก” ประโยคเมื่อ 21 ปีที่ผ่านมายังก้องอยู่ในหูคนไทยเหมือนเพิ่งผ่านเพียงแค่ไม่กี่วัน ซึ่งวันนี้ปุ๋ย-ภรณ์ทิพย์ นาคหิรัญกนก ไซม่อน กลายเป็นซินเดอเรลล่าตัวจริงเสียงจริงกับชีวิตที่แฮปปี้ หลังจากเธอไม่ได้กลับมาเยี่ยมเยียนเมืองไทยเมื่อปีที่ผ่านมา เพราะเธอเพิ่งให้กำเนิดทายาทคนที่สอง

ระยะเวลาผ่านไปสักระยะเธอกลับมาอีกครั้งพร้อมกับลูกชายและลูกสาวคนล่าสุดพร้อมอวดโฉมในฐานะนายแบบนางแบบตัวน้อยพร้อมคุณแม่ในนิตยสารลิปส์ “ใครๆ ก็หลงรักโซฟีทั้งนั้น ปุ๋ยเดาว่าพอโตกว่านี้อีกสักหน่อย โซฟีต้องถูกตามใจจนเหลิงแน่ๆ” คุณแม่อดีตนางงามจักวาลกล่าวถึงลูกสาวสุดที่รัก


โซฟีมีแต่คนคอยเอาใจ คอยอุ้มอยู่ตลอดเวลา จนปุ๋ยเริ่มสงสัยว่าโซฟีคงได้เริ่มหัดเดินเมื่อตอนอายุ 4 ขวบแน่ๆ เพราะเมื่อไหร่ที่ปุ๋ยวางโซฟีลงในเปลเผลแป็บเดียวจะต้องมีคนอุ้มโซฟีขึ้นมาเสมอ จนปุ๋ยต้องคอยเตือนว่า ไม่ๆๆๆ วางลงเดี๋ยวนี้ แต่เหมือนว่าไม่ค่อยจะได้ผลสักเท่าไหร่ เพราะสุดท้ายก็ต้องมีใครสักคนอุ้มเธอขึ้นมาอยู่ดี ซึ่งจริงๆ แล้วไม่ควรทำอย่างนั้น เพราะโซฟีต้องเรียนรู้ที่จะพลิกตัวและคลานได้ด้วยตัวเองเพราฉะนั้นเราจึงไม่ควรคอยประคบประหงมเธอจนเกินไป


ปุ๋ยรู้ว่าท้องนี้เป็นลูกสาวตั้งแต่ก่อนได้เห็นภาพอัลตราซาวด์เสียอีก ความรู้สึกบ่งบอกว่าเป็นเช่นนั้นตั้งแต่แรกเพราะตอนเริ่มตั้งท้องโซฟีปุ๋ยหิวตลอดเวลา ทานไข่ 1 ฟอง ข้าวและไก่ครึ่งตัวเป็นอาหารเช้า ทำให้น้ำหนักขึ้นเร็วมาก เป็นอาการที่ปุ๋ยไม่เคยประสบกับตัวเองมาก่อน ต่างจากท้องฌอนเขาดีกับปุ๋ยมาก


ทุกอย่างเป็นปกติ ยกเว้นเดือนที่สองปุ๋ยรู้สึกง่วงหงาวหาวนอนมากกว่าเคย แต่พอเข้าเดือนที่สามกับสู่ภาวะปกติ ทุกวันนี้เวลาปุ๋ยตื่นมาเจอหน้าโซฟีตอนเช้า ยังนึกถามตัวเองอยู่ในใจว่า “นี่เรามาเจอกันได้อย่างไรกันนะ” เพราะถ้าดูจากดวงตากลมโตสีฟ้าสดใสและเส้นผมสีอ่อนแล้วโซฟีไม่มีเค้าหน้าปุ๋ยเลยสักนิด ปุ๋ย บอกถึงลูกสาวว่า โซฟีเลี้ยงง่ายมาก กินอยู่อย่างไรก็ได้ แต่จะชอบเที่ยวเป็นพิเศษ


ส่วนฌอนชอบอยู่กับบ้านและติดแม่มากกว่าเห็นได้จากเวลาปุ๋ยเดินออกจากห้องเมื่อไหร่ฌอนจะร้องไห้โยเย้และไม่ยอมเข้านอนจนกว่าปุ๋ยจะกลับ ไม่ว่าดึกดื่นแค่ไหนเขาจะรอ ต่างจากโซฟีพอเห็นแม่แต่งตัวเตรียมจะออกจากบ้านเธอจะส่งเสียงอ้อแอ้ๆ แตะเท้าไปมาๆ ขอไปด้วย ทำให้ปุ๋ยคิดว่าพอโซฟีเริ่มเดินได้คงยากที่จะเก็บตัวให้อยู่แต่ในบ้าน สงสัยวิ่งฉิวออกนอกประตูบ้านแน่ๆ เลย


แม้ฐานะจัดอยู่ในระดับมหาเศรษฐี แต่ปุ๋ยทำหน้าที่เป็นแม่บ้านประจำครอบครัวเพื่ออะไร คุณแม่นางงามจักรวาล บอกว่า ปุ๋ยมีลูกเพื่อที่จะเป็นแม่ ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นผู้ผลิตอย่างเดียว ช่วงเวลาที่ปุ๋ยมีความสุขที่สุด คือตอนที่ปุ๋ยทำอาหารเช้าให้ลูกๆ ทานและการขับรถไปส่งลูกๆ ที่โรงเรียนทั้งสองอย่างนี้ถือเป็นการมอบความรักให้กับพวกเขาทันทีที่พวกเขาลืมตาตื่นและยังยังได้ส่งเขาไปโรงเรียนด้วยความรักอีกทั้งเวลาไปรับพวกเขากลับจากโรงเรียน ปุ๋ยได้หัวเราะไปกับเรื่องสนุกๆ ที่พวกเขาเล่าให้ฟังจากนั้นปุ๋ยจะพาพวกเขาไปทนของว่างหลังเลิกเรียน


ซึ่งช่วงเวลาทั้งสองนี้ถือเป็นช่วงเวลาโปรดที่สุดของปุ๋ย แต่เฮิร์บช่วยปุ๋ยได้มาก ปุ๋ยเป็นคนไปส่งลูกในตอนเช้าเป็นประจำก็จริง แต่เฮิร์บมักจะเป็นคนไปรับลูกๆ หลักเลิกเรียนวันที่เขาไม่ติดธุระอะไร ปุ๋ยทำหน้าที่เล่าถึงความรักน่ารักระหว่างคุณพ่อกับลุกสาวสาวว่า คนโปรดของโซฟีคือปะป๋า ทันที่ที่โซฟีได้ยินเสียงปะป๋าร้องเพลง เธอจะส่งสายตาหวานซึ้งราวกับเห็นมิโอกำเดินเข้ามาในห้อง จะร้องเพลงอะไรก็ได้ทั้งนั้น ขอให้ปะป๋าเป็นคนร้อง โซฟีจะชอบเสียงร้องของปะป๋ามาก สงสัยจะเป็นคนเดียวที่ชอบเสียงร้องของเฮิร์บ อย่างฌอนเจะไปชอบเสียงร้องของคุณพ่อเวลาเฮิร์บร้องเพลงให้ฌอนฟังเขาจะเอามือปิดหูทันทีแล้วบอกว่า “ไม่เอาๆ”


“ลูกๆ ของปุ๋ยแต่ละคนจะเข้าเรียนคนละโรงเรียน ฌอนจะมีพรสวรรค์ด้านภาษา เขาพูดได้ 4 ภาษา ปุ๋ยจะส่งเขาเรียนในโรงเรียนที่ใช้ระบบการเรียนการสอนแบบฝรั่งเศส ส่วนแจ๊กกาลีนเข้าเรียนที่โรงเรียนหญิงล้วนในมาลิบูและโทนเข้าเรียนที่โรงเรียนนาชาติแฮร์โรว์ในประเทศไทยเพราะเขาจะได้รักษารากเหง้าความเป็นไทยในตัวเขาขณะเดียวกันยังได้อิทธิพลของสหราชอาณาจักระบบการเรียนการสอนของโรงเรียนแห่งนี้ด้วย”


สำหรับฌอนเรื่องที่น่ารักที่สุดคงเป็นตอนที่ปุ๋ยเพิ่งกลับจากโรงพยาบาลทันทีที่ปุ๋ยเดินอุ้มโซฟีเข้ามาในบ้าน ฌอนรีบวิ่งเข้ามาหาแล้วบอกว่า “มามี้ให้ฌอนอุ้มน้องเป็นคนแรกนะ” แล้วเขาก็รีบขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้เลยปุ๋ยส่งน้องให้เขาอุ้ม น่าเอ็นดูมากๆ ส่วนแจ๊กกาลีนเป็นผู้ช่วยคนเก่งของปุ๋ย สามารถฝากแจ๊กกาลีนให้ช่วยดูแลน้องให้ขณะที่ปุ๋ยอาบน้ำได้อย่างสบายใจ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง โซฟีรักแจ๊กกาลีนเหมือนเป็นแม่คนที่สองของเธอเลย แจ๊กกาลีนรักน้องสาวคนนี้มากๆ เธอเฝ้าอธิษฐานให้ได้น้องสาวเป็นเวลา 5 ปี


ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่ฌอนเพิ่งเกิด แจ๊กกาลีนเคยบอกปุ๋ยว่า “คราวหน้ามามี๊ต้องน้องสาวให้หนูนะ” วันเกิดทุกปีของแจ๊กกาลีนเวลาเธอเป่าเทียนวันเกิดเธอจะหันมามปุ๋ยว่า “รู้ไหมว่าหนูจะอธิษฐานว่าอะไร” ปุ๋ยทายว่า “หนูต้องขอให้ได้น้องสาวตัวน้อยๆ แน่เลยใช่ไหมจ๊ะ” ดังนั้นพอถึงเวลาที่เขามาสมใจแล้ววันเกิดแจ๊กกาลีนเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาเธอจึงบอกว่า “ปีนี้หนูจะอธิษฐานขออะไรดีละเนี่ย ก็คำอธิษฐานของหนูเป็นจริงแล้วนี่คะ”


นอกเหนือจากบทบาทคุณแม่ที่ปุ๋ยทำอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว เธอยังมุ่งมั่นสละแรงกายและแรงใจบทบาทจองประธานมูลนิธิแองเจิง วิงส์ ฟาวเดชั่นองค์กรเพื่อการกุศลที่มีเป้าหมายในการช่วยยกระดับคุณภาพชีวิต น่าเสียดายว่าปีที่แล้วปุ๋ยไม่ได้มาเมืองไทยเลย เพราะกำลังตั้งครรภ์โซฟี การมาเยือนเมืองไทยคราวนี้ปุ๋ยจึงใช้เวลาหมดไปกับการเข้าประชุมค่อนข้างมากกว่าทุกครั้ง


ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ปุ๋ยรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เกิดเป็นคนไทยเหลือเกิน สำหรับปุ๋ยประเทศไทยเปรียบเสมือนเป็นครอบครัวอบอุ่น เพราะไม่ว่าปุ๋ยจะเกินทางไปเยือนแห่งหนไหนก็ตามแต่ เมื่อไรที่ได้เห็นคนไทย ปุ๋ยรู้สึกเหมือนได้เจอญาติ ซึ่งปุ๋ยเองก็ไม่รู้ว่าถ้าปุ๋ยไปเกิดเป็นคนเชื้อชาติอื่นปุ๋ยจะมีความรู้สึกแบบนี้ไหม


นี่ก็ผ่านมากว่า 21 ปีแล้วที่คนไทยได้รู้จักปุ๋ย เวลาคนไทยเข้ามาทักทายปุ๋ย รู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขาเข้ามาทักทาย เพราะเห็นปุ๋ยเป็นเหมือนพี่สาวของเขา มากกว่าที่จะรู้สึกว่าปุ๋ยเป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังอีกทั้งเวลาที่เพื่อนๆ ของปุ๋ยได้มาเที่ยวเมืองไทย พวกเขาทักจะกลับมาเล่าเรื่องราวความประทับใจที่เขามีต่อเมืองไทยอยู่เสมอ


ได้ยินคำชมจากเขาเมื่อไร ปุ๋ยรู้สึกภูมิใจไปเสียทุกครั้ง เราเป็นประเทศที่มีสิ่งน่าภาคภูมิใจอยู่เต็มไปหมด สถานการณ์บ้านเมืองที่เกิดขึ้นในขณะนี้จึงเป็นเรื่องน่าเศร้ามาก ปุ๋ยเห็นแล้วหัวใจสลาย ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญมากสำหรับประเทศชาติของเรา ปุ๋ยหวังชาวไทยทุกคนจะมีความเข้มแข็งเป็นพิเศษ


พึงระลึกอยู่เสมอว่าเราเป็นคนไทย ซึ่งเป็นชนชาติที่สง่างาม เราเคารพนับถือกันเป็นญาติพี่น้องและที่เราเป็นเช่นนั้นได้เป็นเพราะ เรามีสถาบันเบื้องบนเป็นผู้ก่อร่างสร้างประเทศขึ้นมา ความกตัญญู ความอ่อนน้อมถ่อมตน ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ รู้จักเคารพและให้เกียรติผู้อื่น คุณสมบัติเหล่านี้ล้วนเป็นพื้นฐานของคนไทยทุกคน“การได้เห็นสถานการณ์บ้านเมืองที่เกิดขึ้นขณะนี้ทำให้ปุ๋ยรู้สึกสงสัยว่าเราลืมคุณสมบัติดังกล่าวไปแล้วหรือไร การต่อสู้กัน การเอารัดเอาเปรียบกันนั้นไม่ใช่นิสัยของคนไทยเลย คนไทยเป็นคนโอบอ้อมอารี ยอมรับความแตกต่างทางความคิดกันไม่ใช่หรือ


ปุ๋ยหวังว่าสถานการณ์นี้จะจบลงโดยเร็วและจบลงอย่างสั้นเพื่อที่เราจะได้กลับสู่ความภาคภูมิใจที่ถึงแม้เราจะเป็นประเทศเล็กๆที่มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าประเทศใดๆ ในโลก” ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหนจักรวาลไม่เคยลืมเธอ ภรณ์ทิพย์ นาคหิรัฐกนก ไซม่อน แม่พระของเด็ก

ที่มา
บางกอกทูเดย์

Create Date : 03 มิถุนายน 2553 Last Update : 3 มิถุนายน 2553 19:33:23 น. Counter : 9109 Pageviews.		4 comments
Share Tweet