ถนนสายนี้...มีตะพาบ #112 “แม่” - วีรกรรมของลูกที่แม่เกือบหัวใจวาย ถนนสายนี้...มีตะพาบ #112 “แม่” วีรกรรมของลูกที่แม่เกือบหัวใจวาย (เอนทรี่นี้ไม่ต้องโหวตครับผม) ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทีมงาน ถนนสายนี้...มีตะพาบ ที่พอผมถามว่า สายไปหรือยังที่ผมจะขอเข้ามาเขียนเรื่อง แม่ เพื่อเปิดตัวเองเข้ามาเป็นสมาชิกในโครงการนี้ หลายท่านก็ให้การต้อนรับอย่างดียิ่ง ให้ส่งงานได้ถ้าผมไม่ซืเรียสกับบางเรื่อง จะพิจารณาให้โอกาสเป็นพิเศษ ผมไม่ซีเรียสเรื่องใดเลยครับ แต่อยากร่วมโครงการที่อาจทำให้การอยู่เขียนบล็อกมีชีวิตชีวากว่าที่กำลังเป็นอยู่จนผมจะย้ายวิกอยู่แล้ว แต่ที่สำคัญมากก็คือ ผมไม่มีความสามารถเขียนตามโจทย์ได้ทุกโจทย์ และยิ่งไม่มีความสามารถเขียนเรื่องสาระ เพราะที่เขียนอยู่ทุกวันนี้เอาแต่ฮาๆ เพี้ยนๆ และกวนๆ เพราะนอกไซเบอร์ผมทำอะไรพวกนี้ไม่ได้ แหะๆ คุณเป็ดสวรรค์ก็บอกว่า ไม่มีปัญหา ตามสบายคนเขียนอยู่แล้ว ประมาณนี้ ก็ต้องขอขอบคุณทุกท่านเป็นอย่างยิ่ง ร่ายอารัมภกถามายาวมากไปแล้ว ขอกลับเข้ามาสู่เรื่องที่จะเขียน ต้องบอกอีกก่อนว่า ครอบครัวเราไม่ถนัดเรื่องแสดงความรักด้วยคำพูด เช่น เรารักแม่นะ หรือ แม่รักพวกเรานะ คำพูดชนิดนี้มักไปอยู่ในข้อความกึ่งๆ อธิบายหรือเตือนสติเสียมากกว่า การแสดงความรักของครอบครัวเราจึงมักมาในรูปของการดูแลเอาใจใส่เมื่อเจ็บป่วยหรือต้องการความช่วยเหลือ เรียกว่าไม่มีอะไรโรม็องกาติ๊ก ทุกคนจึงค่อนข้างเป็นตัวของตัวเองตั้งแต่เด็กๆ และพ่อแม่ไม่ตีพวกเรา แม่พูดเสมอว่า การตีลูกให้หลาบจำไม่ทำผิดอีกนั้น ถือว่าไม่มีฝีมือเลี้ยงลูกให้รู้จักรับฟังเหตุผล การตีอาจทำให้ลูกกลัวและไม่ทำความผิดนั้นต่อหน้าพ่อแม่อีก แต่จะแอบทำซึ่งกลับจะเป็นผลร้ายอย่างยิ่ง วิธีการของแม่ก็ต้องนับว่ามีทั้งข้อดีและข้อเสีย เพราะครั้งหนึ่งความเป็นตัวของตัวเองของพี่ผมคนหนึ่งเกือบทำให้แม่หัวใจวาย ขอเรียกพี่คนนี้ว่าพี่กอก็แล้วกัน เรื่องตามที่แม่เล่าให้ฟังมีอยู่ว่า วันหนึ่งเมื่อพี่กอเพิ่งอายุแปดขวบ หลังเลิกเรียนแม่พาไปซื้อของ พอออกจากร้านมา พี่กอก็นั่งเงียบ หน้าตาไม่สำราญ พอมาถึงบ้าน เธอก็เอากบเหลาดินสอใหม่เอี่ยมออกมาจากกระเป๋าเสื้อให้แม่ดู แม่เริ่มรู้สึกผิดสังเกต ถามว่า ซื้อตอนไหน เธอบอกว่าไม่ได้ซื้อ หยิบมาเฉยๆ อยากรู้ว่าเขาจะรู้ไหม แม่บอกว่าตกใจจนพูดไม่ออก นึกเห็นภาพว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขารู้ว่าพี่กอแอบหยิบมา แม่อึ้งอยู่เป็นนานจนพี่กอบอกว่า แต่พอเอามันมาด้วยแล้ว รู้สึกเหมือนเป็นขโมย แม่จึงตั้งสติได้ บอกให้พี่กอไปอาบน้ำแล้วมากินข้าว เอากบเหลาดินสอนั้นวางไว้หน้ากระจก แล้วแม่ก็ไม่พูดอะไรอีก ทุกอย่างเป็นไปตามปกติจนเช้าพี่กอแต่งตัวแล้ว แม่ก็บอกให้เอากบเหลาดินสอใส่กระเป๋าเสื้อไว้ ไม่ต้องบอกใคร ไม่ต้องให้ใครดู จนถึงเวลาโรงเรียนเลิก แม่ไปรับพี่กอกลับบ้าน แต่ก็ไปแวะที่ร้านเดิม พี่กอรีบบอกแม่ว่า เธอไม่ได้ซื้อขนม จะเอาตังค์ไปให้เขาค่ากบ แต่แม่กลับพาพี่กอไปที่แผนกเครื่องเขียน แล้วให้พี่กอเอากบไปวางที่เดิม แม่ยืนดูอยู่ห่างๆ พอกลับมาขึ้นรถ ปิดประตูรถแล้ว พี่กอร้องไห้โฮ แม่ถาม พี่กอบอกว่า เธอกลัวทั้งวัน แม่ตีเธอเสียยังดีกว่า แม่กอดพี่กอแล้วก็ร้องไห้ด้วย และบอกพี่กอว่า เรื่องนี้อาจร้ายแรงมาก ถ้าแม่ปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆ ลูกๆจะไม่รู้ว่า ความซื่อสัตย์นั้นเป็นเกียรติยศสูงสุดที่คนเราพึงมีและรักษาไว้ด้วยชีวิต แล้วจะได้รู้ด้วยว่า การต้องมีชีวิตผูกติดอยู่กับสิ่งที่รู้ว่าขโมยเขามานั้นเป็นอย่างไร ตอนนั้นพวกเรายังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจคำพูดของแม่ และคิดว่าแม่โหดมาก จนกระทั่งโตมารับผิดชอบตัวเองแล้วจึงต้องยอมรับอย่างเต็มใจว่า แม่ทำถูกแล้วทุกประการ มันเป็นเรื่องที่แม่ไม่อาจเสี่ยงให้เกิดขึ้นได้อีก ไม่ว่ากับลูกคนไหน โหดเท่าไหนก็สมควรแล้ว เท่ากับว่า แม่ตัดไฟเสียแต่ต้นลม เพราะในที่สุดลูกๆ ก็เข้าใจแม่และมีความประพฤติในเรื่องนี้ที่แม่ภูมิใจอย่างยิ่ง จนถึงกับพูดว่า ในชีวิตนี้ เลี้ยงลูกได้ดีเท่านี้ มีและฟังเหตุผลเท่านี้ นับว่าแม่ประสบความสำเร็จที่สุดแล้ว ผมเคยถามตัวเองว่า หากมีลูก แล้วมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น ผมจะทำได้ดีเท่าแม่ไหม ไม่ว่าเราจะเจ็บสักเท่าไร แม่น่าจะเจ็บกว่าเรา ทุกครั้งที่เราเจ็บป่วยร้ายแรง แม่แทบไม่ได้กินได้นอนทุกที เราพูดกันเองเสมอว่า เราโชคดีที่มีแม่อย่างแม่ และมีพ่ออย่างพ่อ แต่ก็น่าเสียดายที่เราทั้งสามคนไม่มีใครมีครอบครัว อาจเป็นเพราะเรามีความรักต่อกันตรงนี้สมบูรณ์ที่สุดแล้ว เลยไม่ได้รู้ว่า ถ้ามีลูก จะรักแค่ไหน ที่ท่านว่า พ่อแม่คือพระในบ้านนั้น จริงแท้ทีเดียว ก็เป็นอันว่า ตะพาบครั้งแรกของผม โจทย์โดยคุณเป็ดสวรรค์ จบลงอย่างทุลักทุเลพอสมควร เพราะไม่สามารถเขียนแบบฮาๆ ได้ แต่ก็ง่ายเพราะเขียนจากเรื่องจริง ไม่อิงโม้แต่อย่างใด ถือเป็นการบันทึกเรื่องนี้ไว้ด้วย ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบครับ ขอขอบคุณเพลงประกอบ: คนแรกที่รัก น้องแม็ค อัพโหลดโดย:Canisstory007 เนื้อเพลง คนแรกที่รัก ตั้งแต่เมื่อลืมตา ไม่ว่าวันเวลาผ่านไปเท่าไหร่ก็รักเธอ อาจไม่สมบูรณ์ อาจดูไม่เลิศเลอ ก็ไม่ทำให้ความรักนี้ของเราน้อยลงไป ไม่ต้องกอดกัน ทุกวันให้เหมือนใคร ๆ ก็อบอุ่นใจ แค่เพียงหัวใจเรามีกัน ถึงแม้ว่าจะไม่มี อย่างใคร ๆ ก็ไม่สำคัญ ขอให้รู้ว่าฉัน มีเธอเธอก็พอ อยากบอกว่าฉัน โชคดีที่มีเธอ และขอเกิดมาเจอกับเธออย่างนี้ทุกชาติไป อยากจะทดแทน อยากทำให้ภูมิใจ ให้เธอนั้นไม่เหนื่อยเกินไป ทุกคืนได้ฝันดี   Create Date : 28 สิงหาคม 2557 37 comments Last Update : 30 สิงหาคม 2557 8:48:27 น. Counter : 2671 Pageviews. Share Tweet

มาตัดริบบิ้นค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 28 สิงหาคม 2557 20:35:50 น.

ไม่นึกฝันว่าพี่หนูหล่อจะเข้ามาเป็นสมาชิกตะพาบ ยินดีต้อนรับด้วยหัวใจเบิกบานค่ะ มาร่วมก๊วนแบบสนุกสนานเฮฮา เขียนอะไรก็ได้ ที่อยากเขียน อาก็พูดได้น่ะ พอเขียนนานๆเข้าเหมือนมันเป็นหน้าที่ พอเป็นหน้าที่ขึ้นมา รู้สึกอึดอัด ความขี้เกียจก็เข้าสิง อิอิ เลยมีโดดร่มบ้างเป็นครั้งครา คนเป็นแม่เน๊าะ ทำทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องแคะฟันไปจนถึงสร้างเครื่องบิน 555555 แล้วตามไปอ่านตะพาบบ้านอื่นบ้างน่ะ เหมือนเป็นธรรมเนียมอ่ะค่ะ น้องใหม่ต้องอบรมนิโหน่ย อิอิ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 28 สิงหาคม 2557 20:41:55 น.

ชอบจ้า เหตุการณ์ที่เกิด การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า แต่ละคนก็เทคนิคต่าง ๆ กันไป   โดย: tuk-tuk@korat 28 สิงหาคม 2557 21:09:15 น.

SRfbgzstbh ขอโทษนะครับ ผมไม่รับโฆษณา โดยเฉพาะจากคนแปลกหน้า   โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) 28 สิงหาคม 2557 21:37:14 น.

อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงเรื่องที่พี่เคยเล่าให้ฟัง เรื่องที่พี่-น้องนั่งกินข้าวกันหน้าทีวี พี่ป้อนข้าวน้องแล้วเอามือรองไว้ใต้คางน้อง เพราะกลัวทำข้าวหกเลอะเทอะแล้วจะต้องไปกวาดสนามเลยค่ะ คุณแม่พี่มีวิธีสอนลูกแบบเด็ดๆ ไม่เหมือนใครเลยค่ะ   โดย: ฝากเธอ 28 สิงหาคม 2557 21:58:15 น.

พี่หนูหล่อเปิดตัวด้วยงานตะพาบชิ้นนี้เป็นการแบ่งปันประสบการณ์อย่างยอดเยี่ยมเลยค่ะ นิคชอบจังเลยค่ะที่คุณแม่ของพี่บอกว่าเลี้ยงลูกด้วยการตี ถือว่าไม่มีฝีมือ แต่วิธีการของท่าน พี่ๆคงไม่กล้าดื้อแลยแหละ ลงโทษด้วยการให้รู้สึกผิดด้วยตัวเอง พี่ๆรักกันมากไปป่าวคะ โสดกันหมดเลยเนอะ ให้กำลังใจตะพาบน้องใหม่หน่อยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ฝากเธอ Craft Blog ดู Blog คนบ้า(น)ป่า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 28 สิงหาคม 2557 22:07:49 น.

สวัสดีค่า พี่หนูหล่อ ^^ เย่ๆ มาเขียนตะพาบกันค่ะ นุ่นก็เขียนแบบสนุกไม่ได้ค่ะ เขียนเรื่อยๆตามที่ชอบและอยากเขียนดีกว่าเพราะโจทย์ไม่จำกัดแนวการเขียนอยู่แล้ว เรื่องแม่ของพี่หนูหล่อ สอนลูกได้ใจมากค่ะ ชอบๆ วิธีเด็ดเชียว ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันกันนะคะ   โดย: lovereason 28 สิงหาคม 2557 22:27:06 น.

ฝากไปใส่บาตรหลวงลุงหน่อยจิ อิอิ ............................................... มีคนไปเยี่ยมท่านตรึมแทบทุกวันเลยค่ะ แต่ตุ๊กยังไม่ได้ไปสักที   โดย: ฝากเธอ 28 สิงหาคม 2557 22:40:07 น.

มาอีกแล้วค่ะ ^_^ วันนี้หัวกระไดบ้านพี่ไม่แห้งนะคะ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต สาวไกด์ใจซื่อ Food Blog ดู Blog คนบ้า(น)ป่า Literature Blog ดู Blog   โดย: มัลลิกา ป 402 28 สิงหาคม 2557 23:02:41 น.

ตามมาเก็บลิ้งค์ก่อนเลยครับ   โดย: เป็ดสวรรค์ 28 สิงหาคม 2557 23:28:05 น.

สวัสดีค่ะคุณหนูหล่อ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต คนบ้า(น)ป่า Literature Blog ดู Blog newyorknurse   โดย: newyorknurse 29 สิงหาคม 2557 5:39:08 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หนูหล่อ ผมคิดว่าแม่ของพี่หนูหล่อ มีวิธีสอนที่ดีมากๆเลยครับ สอนแบบนี้ จำไปนานเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 29 สิงหาคม 2557 6:01:16 น.

   โดย: สมาชิกหมายเลข 1318609 29 สิงหาคม 2557 6:03:31 น.

ตะพาบของเฮียเยี่ยมจริงๆค่ะ คุณแม่สอนลูกได้ดีมากๆ คำว่าพ่อแม่คือพระในบ้านจริงแท้ที่สุดค่ะ ฟังแล้วน้ำตาจะไหล เปื่อยนิดหนอยค่ะวันนี้ หวัดเล่นงาน ขอบคุณที่เฮียแวะไปฟังเพลง ขอบคุณโหวตด้วยค่ะ ไว้ย่องมาอีกรอบนะคะ   โดย: mambymam 29 สิงหาคม 2557 10:19:38 น.

Like ให้เป็นคนที่ 3 อุ้มชอบการสอนของคุณแม่พี่หนูหล่อจังค่ะ   โดย: อุ้มสี 29 สิงหาคม 2557 10:38:27 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่หนูหล่อ ประสบการณ์เป็นครูที่โหดมากๆเลยนะครับ ให้บทเรียนก่อนแล้วค่อยสอนครับ   โดย: กะว่าก๋า 29 สิงหาคม 2557 11:12:31 น.

พี่หนูหล่ออาจไม่รู้ว่ามีคนนึงนั่งน้ำตาไหล เมื่ออ่านจบ.... และเพลงเพราะมาก ๆ น่ารักที่สุดค่ะ เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจมากค่ะ ขอบคุณที่นำเรื่องราวสอนใจแบบนี้มาแชร์ให้พวกเราได้ทราบ กดโหวตไม่ได้ แต่ไลค์ไปแล้วหนึ่งจึ๊กนะคะ งิงิ   โดย: ณ ปลายฉัตร IP: 171.97.64.142 29 สิงหาคม 2557 13:19:05 น.

คนบ้า(น)ป่า Literature Blog ดู Blog คุณแม่แก้ปัญหาได้อย่างิเศษ บัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่นเลยนะคะ ชอบมาก เพลงก็เพราะและน่ารักมากด้วย ไม่รู้ว่าคนร้องอายุเท่าไหร่ คงไม่เกินห้าขวบนะคะ ชอบจังเลย   โดย: ดอยสะเก็ด 29 สิงหาคม 2557 13:57:30 น.

ขอบคุณค่ะเฮีย นิคเอาไก่ตัวอ้วนมาฝาก แกงกินเย็นนี้เลยมะ เผื่อด้วยนะคะ ได้ทุ่นไปอีกมื้อนึงละนิค   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 29 สิงหาคม 2557 14:37:07 น.

คุณแม่สอนดีมากยอดคุณแม่จริงๆสอนลูกโดยไม่ใช้อารมณ์ปลูกฝังคุณธรรมลูกได้ดีมากค่ะคุณหนูหล่อชื่นชมจนต้องโหวตค่ะ คนบ้า(น)ป่า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: พรไม้หอม 29 สิงหาคม 2557 16:59:10 น.

ปอมก็เคยจ้า . . . ตอนนั้นสัก 3 ขวบ . . . แม่ไปซื้ออุปกรณ์ตัดเย็บ . . . แล้วปอมก็เอื้อมมือไปเอาหลอดด้ายเล็กๆเขามาหลอดหนึ่ง . . . พอกลับบ้าน ปอมก็เอาให้แม่ดู ว่าปอมไปหยิบหลอดด้ายเขามา . . . แม่ก็ไม่พูดอะไร . . . วันรุ่งขึ้น ปอมกับแม่ไปที่ร้านเดิม . . . แม่เอาหลอดด้ายคืนคนขาย . . . บอกว่าลูกหยิบไป . . . แม่บอกปอมว่า . . . อย่าไปเอาของใครเขาโดยที่เจ้าของเขาไม่ได้อนุญาต . . . มันไม่ดี . . . นับจากวันนั้น . . . จนวันนี้ . . . ภาพนั้นยังจารึกในความคิดปอมเสมอ . . . ทำให้เราไม่อยากได้ของใคร ไม่ว่าจะตามน้ำ . . . ทวนน้ำ . . . หรือทางใดก็ตาม มาทานมื้อค่ำด้วยกันนะคะพี่หนูหล่อ หมูทอด กับชาเขียวค่ะ   โดย: กาปอมซ่า 29 สิงหาคม 2557 18:14:07 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ มาตามอ่านงานตะพาบครับ ต้องขอชมว่าเขียนได้ดีมากเลยครับ เนื้อเรื่องอ่านแล้วได้แง่คิดสอนใจที่เป็นประโยชน์ด้วยครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง 29 สิงหาคม 2557 19:50:32 น.

ยังมะเห็นไปอ่าน "แม่" ของอาเลย มาตามฮ่ะ อิอิ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 29 สิงหาคม 2557 20:16:31 น.

สวัสดีค่ะคุณหนูหล่อยินดีต้อนรับเข้าสู่โครงการตะพาบนะคะ ดีใจที่มาร่วมเขียนงานตะพาบด้วยกันค่ะ มาอ่านงานตะพาบของคุณหนูหล่อแล้วเห็นภาพของความรักความอบอุ่นในบ้านของคุณหนูหล่อเลยค่ะ คุณแมท่านเลี้ยงลูกด้วยเหตุผลที่ดีมากๆค่ะ ไม่ให้โหวตแต่ก็ไลท์ให้นะคะเพลงเพราะมากๆค่ะ หลับฝันดีค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 29 สิงหาคม 2557 21:33:26 น.

ทำพรให้ เด็กรู้ด้วยตัวเอง ดีมากเลยครับ ทำให้เขารู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี พูดถึงการเขียนตะพาบ ผมก็เขียนตาม สดวกครับ.... ถ้าเวลาอัพบล๊อกใกล้ เคียงกันผมก็โอเค... เพราะผมเขียน เพียงอาทิตย์ละ 2 วัน.. หัวข้อเรื่อง.... ถ้ามันเปิดเผย แบบ หนังไทยทำ ดูต้นเรื่อง ก็รู้เรื่องตอนจบ ก็ไม่เขียนเหมือนกัน แหะ ๆ เหมือน ลอกการบ้าน อันนั้นผมไม่เอาเหมือนกัน   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 29 สิงหาคม 2557 21:42:25 น.

มาจองที่แถวหน้าชมผลงานตะพาบน้องใหม่แกะกล่องแต่เก๋าในบล็อกแก๊งค์มานานแล้วนะครับ 555++ ^^ เดี๋ยวมาอ่านใหม่วางดอกไม้ไว้จองที่ก่อนนะครับ   โดย: วนารักษ์ 29 สิงหาคม 2557 22:43:34 น.

- ขอขอบคุณมากๆก่อนเลยค่ะที่แวะไปเปิดบล๊อกใหม่ให้ค่ะ อ่านจบแล้วชื่นชมคุณแม่คุณนู๋หล่อมากมาย ขอจดจำไว้เป็นแนวทางการแก้ปัญหาในเรื่องอื่นๆได้ด้วยค่ะ เขียนงานตะพาบเปิดฤกษ์ด้วยสาระของคำว่า "แม่" เป็นสิริมงคลแด่งานเขียนต่อไปพร้อมเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ เราไม่มีทักษะในงานเขียนเป็นเรื่องราวเช่นนี้เลยจร้า... แล้วจะติดตามอ่านในเรื่องต่อๆไปนะค่ะ ปล. ขาเจ็บยังไม่หายดี ใช่ป๊ะคร้า รักษาสุขภาพ ขอให้อาการดีขึ้นๆๆๆ จนปกติโดยเร็วนะค่ะคุณนู๋หล่อ   โดย: Tui Laksi 29 สิงหาคม 2557 23:33:24 น.

มาโหวตให้เรื่องราวดีๆค่ะเฮีย บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต อุ้มสี Parenting Blog ดู Blog คนบ้า(น)ป่า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: mambymam 30 สิงหาคม 2557 0:20:54 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หนูหล่อ   โดย: กะว่าก๋า 30 สิงหาคม 2557 6:39:47 น.

แวะมาสวัสดีด้วยค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 30 สิงหาคม 2557 7:26:01 น.

แวะมาอ่านเรื่องจริงที่ไม่อิงนิยายด้วยคน นับว่าเปิดประเดิมเรื่องแรกได้ประทับใจทีเดียว จะรออ่านตะพาบเรื่องต่อๆไปค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 30 สิงหาคม 2557 14:17:59 น.

กินติมกันค่ะเฮีย เสิบไม่อั้นค่ะหลายรสเรย   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 30 สิงหาคม 2557 16:12:10 น.

นานๆ จะได้เห็นพี่หนูหล่อเขียนเรื่องวันแม่ อ่านแล้วประทับใจแม่มากค่ะ   โดย: sawkitty 30 สิงหาคม 2557 17:05:55 น.

เป็นการกลับไปแก้ปัญหาที่จุดเริ่มต้นได้ดีจริงๆค่ะ ผลก็คือพี่กอ(นามสมมติ)ก็รู้สึกว่าได้ด้วยตัวเองที่เขาทำไม่ถูก ดีกว่าโมโหแล้วลงโทษด้วยการตีเป็นไหนๆ   โดย: กาบริเอล 30 สิงหาคม 2557 20:41:43 น.

มาอ่านแล้วครับพี่หนูหล่อ ^^ อ่านแล้วก็คล้ายๆครอบครัวผมนะครับที่ไม่ค่อยแสดงความรักทางกาย แต่แสดงออกทางใจกันมากกว่า อิอิ อ่านแล้วก็ต้องบอกว่าคุณแม่ช่างสอนได้ดีเยี่ยมอย่างที่จะต้องจดจำไปตลอดชีวิตเลยทีเดียว พื้นฐานที่ดีแบบนี้จะทำให้เป็นคนดีตลอดชีวิตเลยครับ ไม่โหวตไม่ได้แล้ว โหวตงานเขียนให้เลยนะครับ ^^ งานตะพาบตอนนี้คึกคักมากๆครับที่บ้านผมมียอดวิวมากกว่าทุกๆครั้งเลย เพราะทางบล็อกทำลิงค์ให้สมาชิกที่เหลืออยู่ได้ชมกัน แค่มีคนมาอ่านงานเขียนเราบ้าง ผมว่าคนเขียนงานอย่างเราก็แอบภูมิใจแล้วนะครับผม แม้ว่าบล็อกเก้อร์ตอนนี้จะน้อยลงไปตามกระแสเฟสบุ๊ค และไลน์ที่กำลังดัง แหะๆ ^^   โดย: วนารักษ์ 30 สิงหาคม 2557 21:23:11 น.

ผมก็เขียนแบบเพี้ยนๆ ครับ เขียนเท่าที่เรารู้สึกอยากเขียน เขียนให้เรารู้สึกสนุกก็พอครับ สุดยอดเลย แบบนี้ทรมานกว่าไปขอโทษเค้าพร้อมจ่ายเงินอีกนะ แต่เป็นวิธีสั่งสอนที่ดีมากเลยครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 30 สิงหาคม 2557 23:51:06 น.

สวัสดีค่ะคุณหนูหล่อ แวะมาอ่านงานตะพาบบ้านนี้ค่ะ คุณแม่มีวิธีการสอนได้เด็ดขาดจริงๆค่ะให้เรารู้สึกผิดเองจะได้จำขึ้นใจ   โดย: zungzaa 1 กันยายน 2557 11:54:42 น.