เห็นอนาคต
มรรคณิชาในวัยนี้ เริ่มคิดตัดสินใจเองในหลายๆ เรื่อง ชอบคิด ชอบตัดสินใจนะ แต่ก็เขินอายด้วย เลยเป็นที่มาของคาแรคเตอร์ใหม่ๆ คือ การใช้เสียงดังเข้าข่ม ๆ ตัวเองหรือแม่ก็ไม่รุ... รู้แต่ว่า แม่รำคาญมากกกกก่ะ... ก็ยังหาทางปรับปรุงไม่ได้...เพราะแม่ขี้เกียจอ่ะจ๊ะ
หยั่งวันนี้ ตกลงกันไว้ดิบดี หม่ำๆ มื้อเช้าเสร็จ เราจะไปช้อปปิ้งกัน ก็ซื้อพวกของจุกจิกของแม่สำหรับเตรียมรับคีโม และกะจะซื้อของเล่นประเภทโฟร์นิคส์ให้นู๋ (แม่เบื่อสำเนียงปะกิตแบบไทยๆ ของนู๋แระ...เลิกเลียนแบบแม่ซะทีนะ) พอจะออกไปขึ้นรถ มรรคณิชาได้ยินแม่สั่งย้ำให้พ่อไปจัดการซื้อไมโครเวฟเครื่องใหม่ด้วยคูปองส่วนลดที่ได้มา ก่อนที่คูปองจะหมดเขต.....นู๋ได้ยินปุ๊บ....เปลี่ยนใจหน้าตาเฉย... ชิชาจะไปซื้อไมโครเวฟกะพ่อ อ่ะ...ขอกันดีๆ สุภาพๆ แบบนี้ก็จัดให้...แม่รื้อคาร์ซีทออกมาให้...คุณพ่อทำหน้าเหมือนดมอ้วก...โวยวายหยั่งกะคนโสดไม่เคยเลี้ยงเด็กซะงั้น...บ้าจัง
แม่เดินช้อปปิ้งแบบมีความสุขเหมือนสามล้อถูกหวย...แต่พอผ่านไปสักชั่วโมง...นึกได้ว่า ใกล้เที่ยงห่วงนู๋จะไม่มีกิน...เหอ เหอ ...(เตรียมเข้าประกวดแม่ดีเด่นปี 2008 ได้เลย คริ คริ)... บึ่งรถกลับมาทันที...
ตอนเย็น แม่ขี้เกียจทำกับข้าว และออกจะมั่นใจว่า ถ้ารอพ่อกะพี่ๆ ทำมื้อเย็น กว่าจะได้กินก็นู่น สามทุ่ม...คิดได้แล้วก็เลยพานู๋ไปสิงร้านป้าโสพิศดีกั่ว....ซึ่งไม่ผิดหวัง... มรรคณิชาทำลีลาดีดดิ้นมั่กๆ ตอนที่คุณแม่ให้เลือกว่าจะกินอะไร... ลีลามากเกินเลยเจอเผด็จการทหาร... (ระยะนี้ แม่ไม่ค่อยจะอดทนเลยเน๊อะ ก็หิวง่ะ) สั่งมาให้กินซะเลย... ไม่น่าเชื่อ ซุปหมูสับชามใหญ่กะข้าว นู๋ซัดเรียบ...แม่ควรจะเขินอายคุณป้านะเนียะ...เลยต้องแก้เขินด้วยการให้มรรคณิชาช่วยงานในร้าน... เห็นแววดีเด่น อนาคตไกลในการเป็นเด็กเสริฟคะ เริ่มจาก ลูกค้าเดินเข้าร้าน นู๋ก็จะกระซิบเบาๆ พอให้คุณแม่ได้ยินคนเดียว ลูกค้าไม่ได้ยิน เฮลโหล ฮาว์อาร์ยู พอลูกค้ากลับ นู๋ก็จะเสียงดังมาอีกติ๊ดนึง (โถ คงดีใจ) กู๊ดไนท์ และจะมาถึงช่วงที่มรรคณิชาชอบสุด คือ การเก็บโต๊ะ... นู๋พยายามจะเก็บชิ้นที่ดูน่าหนุกๆ แต่คุณแม่ไม่หนุกไปด้วย ให้นู๋ช่วยยกแต่ชิ้นง่ายๆ... ไม่เสี่ยงดีกั่วนะลูก จานชามคุณป้าหน่ะ ของนอริตาเกะ เชียวนะ ... เก็บเสร็จ นู๋ได้เช็ดโต๊ะด้วย ซึ่งนู๋ทำได้ดีจนคุณแม่แปลกใจ... เช็ดสะอาดคะ เช็ดแล้วเอาผ้าไปเก็บคืนที่เดิมถูกต้องด้วยแน่ะ เช็ดแล้วก็ต้องจัดโต๊ะชิมิก่ะ... อันนี้ก็หนุกอีก ได้วางผ้าเช็ดปาก ส้อม แต่คุณแม่ไม่ให้วางจานอย่างเด็ดขาด (อดเลย) เรียบโร้ย ก็ปิดงานด้วยการวิ่งหลุนๆ ไปเอาเมนูมาวาง... นับเมนูได้ถูกจำนวนกะจานด้วยนะเออ คืนนี้ นู๋หนุกกะงานเวท จนไม่ยอมกลับบ้าน... ขนาดมองออกไปเห็นฟ้ามืดๆ ก็ไม่มีกลัว...
Create Date : 09 มีนาคม 2551 |
|
5 comments |
Last Update : 9 มีนาคม 2551 14:08:31 น. |
Counter : 646 Pageviews. |
|
|
|
Good afternoon นะครับตัวเล็ก..