Bloggang.com : มรรคณิชา : ไปเอาลูกโป่งมาสิ.......

ไปเอาลูกโป่งมาสิ.......

น้าเป๊ปป้าแวะมาคืนจานใส่เป๊าะเปี๊ยะที่วันก่อนแม่เอาไปไล่แจกให้กิน....พอมรรคณิชาเห็นคุณน้าเข้าเท่านั้นแหละ วิ่งถลากรี๊ดดด กรี๊ดดดเข้าหาคุณน้าใหญ่....โอ๊ย...นี่ถ้าน้าเป๊ปป้าไม่มีหลานๆ โขยงใหญ่อยู่ที่สเปน แม่ว่า สมบัติของน้าเค้าต้องตกเป็นของนู๋แหง๋ๆๆ
แม่เลยบอกให้นู๋เอาลูกโป่งให้น้าเค้าเล่น....แม่ก็พูดส่งเดชไปอย่างั้นแหละ
"ไป ไปเอาลูกโป่งมาสิ...มรรคณิชา"
นู๋เดินจากหน้าบ้านตรงไปหาลูกโป่งที่อยู่ตรงส่วนเตาผิงได้แม่นยำ...
เป็นไงละแม่...ตะลึง อึ้งโต่ะ ไปเร้ย

มิน่า ในตำรงตำราต่างๆ เค้าถึงสอนให้คุณแม่ๆ หมั่นพูดคุยกะลูกไปเหอะ....มานฟังรู้เรื่อง....เออ จริงๆด้วยนะ....เพียงแต่นู๋ยังพูดไม่ได้เท่านั้นแหละ
สอนเรียก "คุณแม่" ทีไร ยิ้มรับแล้วส่ายหัวทู้กที...
เอานะ เห็นใจๆ แค่นู๋ฟังรู้เรื่อง แม่ก็ปลื้มซะ...

วันนี้ ลูกเลยโดนคุณแม่ใช้งานหนัก....แต่นู๋ก็ไม่บ่นสักนิด...กลับช่วยคุณแม่ทำงานอย่างหนุกหนาน
เริ่มจาก เราช่วยกันซักผ้า...นู๋มีหน้าที่ส่งผ้าให้แม่โยนเข้าเครื่อง ....ทำไปได้ครึ่งเข่ง....เด็กอ้วนเตี้ยหยิบผ้าไม่ถึง...แม่จัดการคว่ำเข่ง...เป็นที่ถูกใจนู๋ยิ่งนัก...เลยเลิกทำงาน หันไปโกยผ้าเล่นซะ...
อะ...ไม่เป็นไร ถึงตอนซักเสร็จโยนเข้าเครื่องอบ นู๋มีหน้าที่ดันผ้าที่แม่คุ้ยจากเครื่องมากองตรงฝาเปิด ให้ไหลลงในตัวเครื่อง...ผ้าบางชิ้นหนักมาก แต่มรรคณิชา บ่ ยั่น.....ดันสุดฤทธิ์คะ
วันนี้ ผ้าน้อย มีแค่ 3 รอบเท่านั้น... พอถึงคราวต้องปฏิบัีติหน้าที่ทีไร แม่เรียกนู๋ๆ ก็จะเดินตรงลิ่วๆ ไปที่เครื่องได้อย่างถูกต้อง....หุหุ...ฟังภาษาไทยรู้เรื่องจริงๆ ด้วย

แม่ชักติดใจ...เรียกใช้มรรคณิชาช่วยเอากล่องพลาสติกที่ล้างสะอาดจากเครื่อง ไปเก็บในตู้...มรรคณิชาก็เดินมารับกล่องจากแม่ทีละใบๆ ไปเก็บอย่างสวยงาม (ตู้ใบนี้ เป็นหนึ่งในตู้โปรดที่นู๋มีความชำนาญสูง...เปิดเล่นทู้กวัน) พอเก็บสำเร็จ.... แม่จะชมนู๋...นู๋ก็จะปรบมือขานรับ...ท่าทางภูมิใจในตัวเองถึงขั้นสูงสุด

(เล่าถึงนี่ แม่นั่งอมยิ้มกะเครื่องอยู่นานเลยละ ลูกเอ๋ย)

หยุดยิ้ม

นึกถึงตอนที่นู๋เวียนปืนขึ้นปีนลงเก้าอี้ ไม่ขึ้นเปล่าๆ หันไปจับพนักแล้วโขยกหยั่งกกะนักร้องร็อคแอนด์โรว์...
แม่คู้ณ อยากจะซ้อมปีนขึ้นเก้าอี้ กันลืม....ก็ไม่ว่ากันอ่ะนะ แต่ไม่โขยกจะได้ไหม...แม่จะบ้าแล้วนะลูก

ให้อภัย
เพราะ นู๋ปีนลงรถเข็นได้เองอย่างคล่องแคล่วละ...เวลาคุณแม่ยุ่งๆ มรรคณิชาต้องเล่นเอง...มรรคณิชามักจะมาบันเทิงตัวเองด้วยการนั่งเล่นบนรถเข็นบ่อยๆ ... ไม่รุเพราะรถเข็นคือสัญญลักษณ์ของการออกเที่ยวนอกบ้านป่าวเอ่ย....

อือม์ ตอนเช้า แม่เปลี่ยนเมนูใหม่ให้นู๋.... เป็นเพราะน้าไอซ่านั่นแหละ...สะกิดเซลล์สมองแม่ให้ลองคิดเมนูอื่นๆ ให้ลูกกินบ้าง....เอาเลย...แม่ก็เบื่อแกงโฮะเหมือนกัน เตรียมเครื่องเยอะแยะ...บางวัน ลูกค้าเซ็งกินเหลือติดก้นหม้อ

นี่เลยคะ แม่เอาทูน่าลงไปผัดๆๆ แล้วตามด้วยไข่กะนม....ว่าจะใส่สปีแนชลงไปด้วย แต่กะทะมันร้อน ทำท่าจะไหม้ซะก่อน เลยไม่ได้ลง...
พอตักแบ่งให้นู๋ทาน....แม่เกิดนึกขึ้นมาได้ว่า หากนู๋ต้องไปอยู่เดย์แคร์...แล้วไม่มีใครอดทนมานั่งป้อนข้าวลูก ๆ แม่ต้องผอมแหง๋งแก๋งแน่ๆ เลย...
ไม่ได้การ.............!!!!!!!!
แม่เลยนั่งประกบนู๋ ให้นู๋จับช้อน จับชาม หักตักเข้าปาก...
จานแรก หมดไปอย่างรวดเร็ว... ไม่รุเพราะนู๋หิว หรือ เมนูนี้อร่อย หรือ นู๋จับช้อนเก่ง....
จานสอง...แม่ชักขี้เกียจสอน...เลยปล่อยให้นู๋ละเลงเอง แม่เดินไปล้างอุปกรณ์
พอเดินกลับมาอีกที...อ้าว เฮ้ย.....หยิบเอาจานสามมาโซ้ยต่อเองเลยเหรอ.....
ท่าทาง....ลูกฉาน คงไม่อดตายที่เดย์แคร์หรอกน๊ะ...

มื้อเย็น คุณแ่ม่รมณ์เสีย เพราะคุณพ่อของนู๋ดื้อนักหนา...แม่นั่งหน้าบูดคุมนู๋ทานข้าว... เพิ่งทานไปได้ 2 จาน คุณพ่อก็มาคว้าตัวนู๋ไปนั่งรถเป็นเพื่อนขับไปโกรเซอร์รี่...แม่เลยทำเสียงเข้มเข้าใส่
"เอาแจ็คเก็ตสีเขียวให้ลูกใส่ด้วยนะ"
ไม่พูดอย่างเดียว เดินตามไปดูคุณพ่อถึงหน้าบ้าน...แน่ะ...รู้นะ...ไม่ตามดูก็ไม่ใส่...คุณพ่อเลยหัวเราะกั๊กๆ คว้าแจ็คเก็ตติดมือไว้
แม่เดินตามจิกต่อไปถึงนอกบ้าน...ทีนี้ มีท่าเ้ท้าสะเอวประกอบ...
คุณพ่อก็บ๊องๆ..ทำเป็นหันมาเห็นแล้วตกใจสุดฤทธิ์...ส่วนมือก็จำใจต้องสวมเสื้อให้ลูก
เฮ้อ...ทั้งพ่อทั้งลูก...เหนื่อยสะใจจริงเฟ้ย

ลูกกลับมาตอนแม่กำลังปั้นบล็อกนี้อยู่พอดี.... เสียงคุณพ่อกำกับอยู่ข้างหลังว่า
"เอาไปให้คุณแม่"
แม่หันไปเจอมรรคณิชาเดินยิ้มแต้ พร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่...แม่ยังทำเก๊กหน้า...รับดอกไม้มา แล้วบอกลูกว่า
"ขอบคุณ มรรคณิชานะคะ เอาไปให้พ่อเค้าลูก"
ลูกเลยเดินถือดอกไม้ไปคืนคุณพ่อที่อยู่อีกห้อง แต่แม่ได้ยินเสียงคุณพ่อยังกำกับนู๋ต่อว่า
"เอาไปให้คุณแม่"
เอ๊ะ..อีตานี่ ตื้อจริงๆ....ฉานคืนเธอ เพื่อให้เธอไปปักแจกันว้อย...
พอมรรคณิชาเดินกลับมาอีกที แม่ขี้เกียจจะหันไปดู ... คุณพ่อเลยเดินตามมาประกบ เพราะถึงตอนนี้ ลูกเดินกลับไป กลับมา งงงคำสั่ง เสียงคุณพ่อบอกว่า
"เธอต้องหันมาดู มรรคณิชามีอะไรให้เธออีก"
อ่า..หันไป...
หุหุ
เจอมรรคณิชาถือกล่องเอแคลร์ของโปรดของคุณแม่...แม่เลยทำฟอร์มๆ รับไว้งั้นแหละ แล้ววางไว้โต๊ะข้างๆ ... คุณพ่อรีบเชิญชวนให้กิน โดยกินเป็นตัวอย่างนำ...อีตานี่ ตะกละจริงๆ
เอแคลร์ยี่ห้อนี้ อร่อยมาก...ปั้นเป็นก้อนยาวๆ เท่าฮ็อตดอท ราดด้วยช็อคโกแลตม็อคค่าด้านบน...ไส้ครีมนุ่มหวานกำลังดี เปลือกก็หย่อยๆสุดๆ
แม่นั่งเล่นกะมรรคณิชาพักใหญ่ ก่อนจะหันกลับมาดูกระดานหุ้น ปล่อยลูกนั่งเล่นอยู่พื้นข้างเก้าอี้แม่... แม่ได้ยินเสียงนู๋พูดงึมงำๆๆ ก็รู้สึกว่า ดีจัง คืนนี้ นู๋เล่นเองก่อนนอนได้ไม่โยเย...แต่พองึมงำได้นานเกิน 5 นาที แม่ชักเอ๊ะใจก้มลงดู

มรรคณิชาสะดุ้งโหยง...ก่อนจะหัวเราะแหะๆ ในมือนู๋ถือเอแคลร์ข้างละอัน ปากก็เลอะครีมเอแคลร์ไปหมด...ส่วนเอแคลร์ชิ้นสุดท้าย ตกอยู่กะพื้นข้างตัว...

เด๋วนี้ ของไหนวางบนโต๊ะ ก็ไม่พ้นเงื้อมมือมหาภัยซะแหล่ว

สรุป...เธอรู้เรื่องจริงๆ ทำได้ทู้กอย่าง...เฮ้อ

Create Date : 13 มีนาคม 2549

Last Update : 13 มีนาคม 2549 12:30:41 น.

6 comments

Counter : 742 Pageviews.

อ่านไปยิ้มไป หนูมรรคน่ารักจังเลย
แต่น่าจะมีภาพประกอบเจ้าของบล็อกเยอะๆหน่อยน่ะคะ
แหะ แหะ กลมน่าฟัดไปทั้งเนื้อทั้งตัวแบบนั้น

โดย: Huiling IP: 58.8.114.187 วันที่: 13 มีนาคม 2549 เวลา:13:27:30 น.

น้องมรรคเก่งขึ้นมากเลยหุหุ

พี่ยังไม่ได้เล่าเลยว่าตอนนี้พี่ออนเริ่มบอกอึแย้วน้าโดยการถือกระโถนมาเคาะเรียกม๊ามา หุหุ แล้วก้อเริ่มลองของแย้วด้วย คิคิ ไว้มีโอกาสเราเจอกันน้าน้องมรรค

โดย: พี่ออน IP: 202.176.91.194 วันที่: 13 มีนาคม 2549 เวลา:13:58:15 น.

น่ารักจัง...

อยากบอกว่า...สบายใจก้อไปบ่อยๆนะจ๊ะ

วันแถงข่าววันที่22นี้จ้า...

โดย: ตี๋สีชมพู

วันที่: 13 มีนาคม 2549 เวลา:19:30:21 น.

น้องเขาน่ารักจังเลย

โดย: Panissara

วันที่: 14 มีนาคม 2549 เวลา:10:20:40 น.

คืองี้ค่ะ
แม่บีกะลังทำไดเร็คทอรี่แกงค์หน้าใส
อยากทาบทามน้องมรรคณิชาเข้าร่วมแกงค์ค่ะ
ฝากคุณแม่ไปโพสต์รูปน้องมรรคณิชาที่บล๊อกแม่บีด้วยนะคะ
ขอบคุณค่า

โดย: Bee1st

วันที่: 14 มีนาคม 2549 เวลา:13:50:35 น.

น่ารักอีกแล๋วน้องมรรคเนี่ย

โดย: ktycoons

วันที่: 14 มีนาคม 2549 เวลา:15:28:37 น.