|
อารมณ์ดีและมีความสุข
วันนี้ เป็นครั้งแรกตั้งแต่เป็นโรคพิเศษนี้ ซึ่งคุณแม่รู้สึกอารมณ์ดี มีความสุขบอกไม่ถูกเลยแฮะ
เป็นเพราะเจอน้าอาเนสถามละมั้งว่า How are you? (ถ้าเป็นน้าอาเนสถาม ประโยคนี้ต้องทำเสียงเข้ม หน้าเคียดๆ ปลากรอบ ถึงจะเป็นน้าอาเนสตัวจริง)
คุณแม่เห็นใครเคียดๆ เป็นไม่ได้ ต้องทำตัวเป็นคางคกร่าเริง ตรงกันข้ามกัน พอคุณแม่บอกน้าอาเนสไปว่า รู้สึกดีหยั่งกะไม่ได้เป็นมะเร็งเชียวแหละ พูดปุ๊บ ก็ให้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
น้าอาเนสก็นะ ไม่ได้เลยตามประสา แกก็อบรมคุณแม่เรื่องทำคีโม... คุณแม่ฟังแล้ว ไม่กลัวเลยจริงจริ๊ง... ไม่ได้พูดเล่นนะลูก (งี้เค้าเรียก ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา) แม่คิดว่า ทำคีโมจะชั่วร้ายขนาดไหน ก็จะขอยอมรับความเจ็บปวดนั้นไว้ คิดเสียว่า ชดใช้กรรมละกัน
อี๊จิ๋มมาอ่านคงขำก๊าก... ชดใช้กรรมอารายฟระ (ฟังดูดีมากเลย) คืนก่อนเพิ่งโม้ว่า จะขอลองวิกผมสีบลอนด์ให้สะจายไปโลดด เพราะคงไม่ได้หัวล้านกันบ่อยๆ
ที่คุณแม่รู้สึกดีอย่างยิ่งอีกประการนั้น ก็เพราะลูกแม่นี่แหละทำให้แม่สบายใจ
ก็วันนี้อีกน่านแหละ ที่นู๋กลับจากโรงเรียนแล้วไม่ร้องไห้ ไม่อารมณ์เสียสักติ๊ด ลูกเริ่มปรับตัวเข้ากะการไปโรงเรียนเต็มวันได้แล้ว
นึกมองย้อนไปก็ตลกนะ อาทิตย์แรกนู๋ประท้วงอดข้าว แต่อดได้ไม่นาน วิญญาณหมูฟาร์มโชคชัยเข้าสิง ขอโต๊ดนะ... ตอนนี้ หม่ำแบบไม่กลัวพ่อถูกฟ้องล้มละลายเลย ... เนียะ ถึงบ้านปุ๊บซัดข้าวผัดจานโต (มากกว่าพี่โทๆ กินอีก) หม่ำพร้อมสมู้ทธี่... หม่ำเสร็จพาไปสลัดไขมันส่วนเกินบ้านน้าเป๊ปป้าชั่วโมงนึง พอเดินกลับบ้าน หิวอีกแย้ว... เอ้า แจกราวิโอรี่อีกจาน... พรึ่บ....แม่ละเกรงใจจริงๆ มันชักดึกแล้วนะลูก แจกนมปิดคอร์สเลยดีก่า เอิ้กกก
ก่อนหน้านี้ ไปรับมรรคณิชากลับจากโรงเรียนทีไร นู๋เป็นต้องหลั่งน้ำตา (เหมือนแม่สมัยเด็กๆ เด๊ะๆ เลย) กอดแม่แน่นเหมือนเราพลัดพรากจากกันมานาน... พอขึ้นรถได้ นู๋สลัดคราบนางเอก กลายเป็นนางมารร้าย วีนคุณแม่ได้ทุกเรื่อง ก๊วนกวน จนแม่อยากจอดรถลงมาแจกสกายคิ๊กมั่กๆ
มะวานนี้ แม่ตัดสินใจบอกนู๋เรียบๆว่า
มรรคณิชา แม่ขอได้ไหม เวลาแม่ไปรับ นู๋ช่วยอย่าอารมณ์เสีย อย่าอาละวาด เพราะแม่ไปรับนู๋ แม่ดีใจเราได้เจอกัน ก็ขอร้องนะ ช่วยทำชีวิตแม่ให้มีความสุขได้ไหม
สาบานได้ คุณแม่พูดไม่เกินสองบรรทัดแน่นอน
ซึ่งได้ผล
วันนี้ นู๋จำได้... ทำตัวดีซ้า....ลั๊น ลัน ลา...
อ้อ .. มะเช้า นู๋คลานมาที่เตียงปลุกแม่ พร้อมกะบอกว่า
ชิชาไม่อยากไปโรงเรียน
เหรอ...อือม์ ได้สิๆๆ มาเลยๆ มรรคณิชางั้นวันนี้ เราจะได้นอนด้วยกันทั้งวัน มามะมานอนกะแม่
เท่านั้นแหละ คุณลูกร้องเสียงหลง
ไม่อาวแม่ ไม่อาว จะไปโรงเรียน
เอิ้กกก... คงเข็ดนะลูก อาทิตย์ก่อนนู๋ไม่สบาย แม่จับกักตัว นอนกะแม่ ทั้งวันจริงๆ ... เปรียบเทียบแล้วไปนั่งหน้ามุ่ยที่โรงเรียนดีก่าเน๊อะ ยังไงก็มีเพื่อนๆ เยอะแยะ
ที่จริงสองวันนี้ แม่รู้สึกวิงเวียน ปวดหัว เหมือนคนอดข้าว ยังดีได้ไปอาศัยสิงที่ร้านของป้าโสพิศ .. ยังพอให้มีอะไรทำเพลิดเพลินเจริญใจ ระหว่างที่คุณแม่ต้องปรับตัว ปรับชีวิตให้เข้ากะการไม่มีนู๋วนๆ เวียนๆ ใกล้ๆ
ต้องขอบคุณน้าพัดที่ทำให้คุณแม่โชคดี มีโอกาสรู้จักกะคุณป้า (เรียกป้าแล้วฟังดูแก่จัง ตัวจริงป้าโสพิศยังปิ๊งๆ เลยน๊า) ที่ร้านมีเรื่องสนุกๆ ฮาๆ เยอะดี ไว้อาทิตย์หน้าทำคีโมแล้วถ้าแม่ไม่ฟุบ แม่จะมาจดๆ เก็บไว้ในบล็อกของนู๋แหละ
| Create Date : 07 มีนาคม 2551 |
|
11 comments |
| Last Update : 7 มีนาคม 2551 12:26:16 น. |
| Counter : 648 Pageviews. |
|
 |
|
ยังไงถ้าพิมพ์ผิดก็ขอโทษด้วยนะค่ะ ที่เครื่องพิมพ์ไทยไม่ได้ เข้าเว็บคลิ๊กเอาค่ะ มานะมากๆเพราะพิมพ์สัมผัสไม่ได้เศร้า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [