เจอสมบัติล้ำค่าในตู้รกๆ
ช่วงนี้ ตารางเวลาของนู๋แน่นเอี๊ยดดด จริงๆ แล้วแม่ลดกิจกรรมลงไปหมดเลยนะ เหลือแค่เปียโน ภาษาไทย เท่านั้น นี่แม่ก็หาเรื่อง อยากให้นู๋ลองสอบเข้าเควสท์โปรแกรม ซึ่งเป็นโปรแกรมสำหรับเด็กอัจฉริยะ ตอนอ่านคุณสมบัติ แม่ว่าลูกแม่ก็แค่ ไบรท์ เท่านั้นแหละ ยังไม่ถึงขั้นจีเนียส แต่เอานะ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามอยู่ที่นั้น (ไปไม่ถึงไหน แต่อาศัยลูกตื้อ)
เช้านี้ แม่เป็นโรคนอนไม่หลับ ลุกขึ้นมาแต่ตีสี่ จัดการล้างครัวซะเอี่ยม ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้ แม่คงมีเหวี่ยง เด๋วนี้ ทำใจได้ละ ถ้าแม่ทำงานคืนวันอาทิตย์ ปล่อยให้พ่อเลี้ยงนู๋ ก็ต้องยอมรับสภาพ กลับถึงบ้าน เมื่อยแค่ไหน ก็จะจัดแจงเอาอาหารให้คุณพ่อหม่ำอีกรอบ เก็บกวาดโน่นนี่
นู๋ก็ลุุกมาแต่เช้า มาช่วยแม่ม็อบพื้น แรกๆ แม่ก็เหี่ยวๆ หัวใจ เพราะนู๋ทำพื้นเจิ่งไปหมด แต่ก็พยายามหักอกหักใจไว้ ... สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดีเสมอ แล้วมันก็ดีจริงๆ เพราะนู๋เรียนรู้ที่การเป็นอภิชาติบุตร 55 ช่วยเหลือพ่อแม่ อย่างที่สองคือ ตอนแม่กลับมา พื้นแห้งแล้ว ลื่นมันแว๊บสะใจไปเลย ต้องเดินทรงตัวดีๆ เด๋วล้ม คุณพ่อกลับบ้านมายังทักเลย ทำไมพื้นลื่นขนาดนี้ อิอิ น้ำยา 1 บาท จากดอลล่าร์สโตร์ค๊า
ช่วงบ่าย นู๋ซ้อมเปียโนเสร็จ พวกเราก็ไปสุมหัวที่บ้านน้าเป๊ปป้า แม่ๆ เรียนทำดอกไม้ ดอกกุหลาบจากริบบิ้น มีป้าเรมี่เป็นคนสอน ส่วนเด็กๆ ก็ร้อยลูกปัดเป็นสร้อย เป็นกำไล มีน้องมาร์ตินคนเดียว น่าฉงฉาน ยังวางตัวเข้าสังคมไม่ถูก เด๋วร้อง เด๋วหลับ พอแม่เข้าไปช่วยอุ้ม ปรากฏว่า น้าเป๊ปป้าห้ามยืนอุ้ม กล่อม กลัวมาร์ตินจะติด แม่เลยต้องทรุดตัวลงนั่งเจี๋ยมเจี้ยม โชคดี มาร์ตินคงเห็นแม่น่าเบื่อ เลยชิงหลับไปเสียเอง
เด็กๆ ร้อยสร้อยโดยจะใส่ลูกปัดที่มีตัวอักษรไปด้วย ทุกคนสะกดชื่อตัวเองแล้วร้อยลงไป มีนู๋คนเดียวไม่ทำ นู๋สะกด คำว่า "มัม" ลงไปแทน เพื่อนๆ แปลกใจซักไซร้กันใหญ่ "อ๋อ ไม่ใส่ชื่อมรรคณิชา เพราะเด๋วใช้ลูกปัดหมดกล่องหน่ะ" เออ เข้าใจคิด ห่วงเพื่อน
วันนี้ ขณะที่แม่ทำความสะอาดตู้โต๊ะ เผอิญเจอสมบัติล้ำค่าสองชิ้น น่าตื่นเต้นสุดๆ
ชิ้นแรก คือ กล่องเลี้ยงผีเสื้อ เข้าใจว่า พ่อคงซื้อมาตั้งแต่สมัยพี่มากิเอะอายุเท่าๆ นู๋ เพราะเมล์ที่ต้องส่งไปแลกตัวอ่อนมาเลี้ยงนั้นเก่ามากกก เมื่อครู่แม่เช็คเน็ท หุหุ กิจการนี้ยังดำเนินต่อ แม่เลยจัดการให้นู๋อ่าน ทำความเข้าใจ Instruction ทั้งหมดก่อน ถึงค่อยส่งเมล์ไป นู๋ให้ความร่วมมือดีเยี่ยม เพราะช่วงนี้ นู๋ใส่ใจอ่านหนังสือที่เป็น Chapter นิยายยาวๆ มาก เอานาร์เนียมาอ่านและใช้ที่คั่นหนังสือ คั่นหน้าที่อ่านค้างไว้ แม่ก็ไม่รู็เหมือนกันว่า นู๋อ่านเข้าใจเนื้อหาหรือเปล่า ยังไม่เคยทดสอบ เพราะแค่ลุ้นอยู่ข้างๆ แม่ก็หอบแย้ว แม่พบว่า ความสามารถในการสะกดเสียงโฟร์นิคของนู๋นั้นดีมากๆ หลายครั้งนู๋สะกดคำยาวๆ ยากๆ ได้ เช่น important, certificate, container เดาว่า มิสวอรี่คงพูดบ่อยมั้ง ขณะเดียวกัน นู๋ตกม้าตายกะคำง่ายๆ สั้นๆ ที่เจอบ่อยๆ หลายหนเหมือนกัน เช่น around, across ส่วนคำที่ทำให้นู๋กุ้มใจคือ ตัว "ซี" เพราะตามโฟร์นิค นู๋ออกเสียง "เคอะ" พอเจอคำที่ออกเสียง "ซี" จริงๆ นู๋จะปรับตัวไม่ทัน สมบัติชิ้นแรกนี้ ถือว่าตรงตามเป้าหมายแม่ ที่กำลังพยายาม หาอะไรให้นู๋อ่าน แทนหนังสือรูปภาพซึ่งนู๋เบื่อๆ แล้ว ส่วนการเลี้ยงผีเสื้อ ถือเป็นรางวัลให้คนเก่งที่อ่านInstruction ยากๆได้นะจ๊ะ
ชิ้นสอง คือ ประมวล Essay ที่นู๋เขียน เอ่อ ม่ายช่าย นู๋บอกให้แกรนด์มาเขียน... แม่อ่านแล้ว น่ารักจังเลย นะ ความคิดของเด็กๆ อ่านแล้วใสๆ ดี แม่เห็นตั้งแต่ตอนแผ่นแรก แต่นึกไม่ถึงว่า นู๋กะแกรนด์มาขยันเขียนกันขนาดนี้ บางหน้า นู๋วาดรูปประกอบลงไปด้วย
ช่วงนี้ ฝีมือการวาดรูปมรรคณิชาไม่เบาเลย คงได้แรงดันจากพี่ออนละมั้ง หลายๆ รูป จะเป็นการวางองค์ประกอบเหมือนพี่ออนเด๊ะๆ แต่หลายรูปนู๋ก็เริ่มวางองค์ประกอบเอง แอบเห็นนู๋วาดรูปโปเกมอนด้วย วาดได้ฮาสุดๆ
กับอีกผลงานน่าชื่นชมอีกอันคือ นู๋จะวาดรูป พร้อมกะเขียนเนื้อเรื่องลงไปด้วย อันนี้ เขียนด้วยลายมือตัวเอง สะกดคำเอง นะ พอนู๋สะกดเอง แม่ก็ไม่รู้จะอธิบายให้นู๋เข้าใจได้ยังไง อย่างคำว่า "เลิฟ" นู๋สะกดด้วย "ยู" ซึ่งแม่ว่า นู๋สะกดถูกนะ แต่ในโลกแห่งความเป็นจริง สังคมเค้าไม่ยอมรับนะลูก เค้าใช้ "โอ" กันอ่ะคะ
คืนนี้ นู๋แอคทีฟสุดๆ ตื้อแม่ขออ่านนิทานไทย "เดชาหาปู" นู๋อ่านโชว์ให้แม่ฟัง แม่ขอบอกว่า แม่ตะลึงตึงๆ ไปเร้ยย มรรคณิชาอ่านจนจบเล่มได้เอง มีติดสองสามคำ แต่คำที่อึ้งทึ่งเสี่ยวสุดๆ คือ คำว่า "เทวดา" นู๋ค่อยๆสะกดเองอ่ะ ว้าย กรี๊ดดดด คุณแม่จะเป็นลม
เก่งขนาดนี้ ยังทำการ์ดวาดรูปให้เพื่อนๆ ที่เกียวโตไม่เสร็จเลย พอแม่ทวง นู๋ก็เริ่มอ้างนู๋นอ้างนี่ น้านุ้ยคะ มรรคณิชาบ่นว่า "นู๋มีเพื่อนเยอะเกินไปคะ"
Create Date : 19 ตุลาคม 2553 |
Last Update : 19 ตุลาคม 2553 10:56:56 น. |
|
3 comments
|
Counter : 856 Pageviews. |
|
|
|