Bloggang.com : มรรคณิชา : แอ่วเจียงฮาย ตอน ๑

แอ่วเจียงฮาย ตอน ๑

หายไปหลายวันเลยก่ะ เพราะนู๋กะแม่ไปเที่ยวเชียงรายมาก่ะ เป็นทริปที่นู๋สร้างชื่อเสียง เขย่าขวัญทุกๆ คน ที่อยู่ในทริปเลยเชียวละคะ เอิ้กกก

เริ่มออกเดินทางวันพูธที่ ๒๘ แม่เรียกให้นู๋แต่งตัวแต่เช้า นู๋ก็ตั้งใจแต่งเต็มที่เลยน๊า คุณแม่ไม่ต้องมายุ่งเลย ไม่ชอบก่ะ นู๋ก็มั่นใจของนู๋นิ คว้าทูทูมาใส่ (กระโปรงฟูๆ สำหรับใส่เต้นบัลเล่ต์) อาอี๊แต่ละคนเดินผ่านนู๋ ก็ทักนู๋กันทู๊กคนเลยก่ะ แสดงว่ามันต้องสวยเริ่ดแน่ๆ เร้ย ทุกคนถึงได้พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า
"ชิชาจะใส่อย่างนี้ขึ้นเครื่องเหรอ"
นู๋เหลือบมองแม่แค่นิดส์เดียว แม่ทำหน้าชินชา อย่างที่นู๋เห็นบ่อยๆ ก้อ แม่หน่ะ เค้าให้ความไว้วางใจนู๋มาตลอดหนิ

พอใกล้เวลาที่พี่วิทย์ คนรถอี๊สาจะมา แม่นู๋ก็ทำหน้าตกใจ บอกนู๋ว่า "ตายแล้วลูก แม่เพิ่งนึกได้ นู๋ใส่ทูทูแล้ว นู๋จะคาดเบลท์ตอนขึ้นเครื่องได้ไงจ๊ะ"
กรี๊ดดดด นู๋ตกใจสุดๆ แต่พยายามควบคุมสติไว้ บอกแม่ว่า
"ไม่เป็นไรแม่ เด๋วเปลี่ยนได้" ว่าแล้ว นู๋จัดแจงหาชุดใหม่ใส่อย่างรวดเร็ว แอบเห็นแม่ยิ้มด้วยหล่ะ แม่หันไปบอกอาอี๊ทั้งหลายว่า
"กรูคิดมุกนี้ได้งัยฟระ"

การเดินทางไปขึ้นเครื่องสะดวกเรียบร้อยดี นู๋จัดแจงสั่งไมโลให้ตัวเองดื่ม หนึ่งกล่อง ระหว่างอยู่บนเครื่อง ไม่ค่อยอร่อยเลย แถมแม่ยังมากระซิบบอกนู๋ว่า ขึ้นเครื่องขากลับ อย่าสั่งอีกนะลูก มันแพงมากเลย ซื้อที่เซเว่นแค่สิบสองบาท มาซื้อบนเครื่องกลายเป็นห้าสิบบาท แม่ทำใจไม่ได้หน่ะ

พอลงเครื่อง เพื่อนอี๊สาส่งคนขับรถพร้อมรถตู้คันเบ่อเริ่มมาให้ อาม่าบ่นนิดหน่อยว่า รถใหญ่ไปสำหรับสี่คน ง่า นู๋ว่า กำลังดีนะอาม่า นู๋เลือกนั่งได้หลายๆ เก้าอี้

คนรถพาพวกเราไปหม่ำที่ร้าน พอใจ อยู๋ใกล้ๆ กะสี่แยกหอนาฬิกา
อาม่าและอาอี๊ สั่งข้าวซอยมากินกันอาหย่อยไปเลย สั่งมาตั้งหลายชาม แอบได้ยินแม่บ่นว่า ชามเล็กจัง ส่วนนู๋ๆ หม่ำก๋วยเตี๋ยวหมูแดง กินไปก็ต้องคอยกันคุณแม่ไป เพราะคุณแม่ชอบแอบมาจ๊กเตี๋ยวของนู๋ง่ะ

กินเสร็จ พวกเราก็มุ่งหน้าสู๋สามเหลี่ยมทองคำ ตลอดทาง คุณแม่ตื่นเต้น เห็นทุ่งนาเขียวๆ ชาวนา และควาย เรียกให้นู๋ดูอยู่น่านแหละ เรียกจนนู๋ชักรำคาญง่ะ นู๋ไม่สนใจคะ

นู๋ทำเป็นไม่สนใจอะไรเลยไปตลอดทางจนถึงโรงแรมที่พัก ยิ่งพูดคำว่า "ไม่"ได้มากเท่าไหร่ ใครๆ ในรถต่างก็พากันรุมซัก อยากคุยกะนู๋เยอะๆ อิอิ ดีจังเยยย

คุณแม่กะอี๊สา ตื่นเต้นกันใหญ่บอกว่า วิวโรงแรมนี้สวยจริง มีแม่น้ำโขงให้ชมด้วย แรกๆ นู๋ก็ว่างั้นๆ แหละก่ะ แต่พออี๊สากะคุณแม่หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูป นู๋ก็ชักสนุกไปด้วย ก็การโพสต์ท่าเนียะ มันอยู๋ในจิตวิญญาณนู๋เลยนิก่ะ อี๊สายังไม่เคยเห็นนู๋โพสต์ ถึงกะตะลึง แซวนู๋มากมาย แต่นู๋หน่ะ มืออาชีพ ไม่หวั่นไหวง่ายๆ ตั้งใจโพสต์จริงๆ ไม่สนใจอย่างอื่น

เสร็จจากถ่ายรูป นู๋ก็เอ็นจอยวิ่งเข้าวิ่งออก ระหว่างห้องของเรา กะห้องของอี๊สากะอาม่า วิ่งไปกดโน่นนี่ สนุกจนนู๋ไม่อยากออกไปกินข้าวเลยแหละ แต่ก็นะ ต้องทำตามหน้าที่ ม่ายงั้น จะโดนคุณแม่ทำหน้าดุๆ เพราะเวาลาคุณแม่หิว คุณแม่จำไม่ได้ว่า นู๋เป็นลูกของแม่ก่ะ

ไปถึงร้านอาหาร นู๋พยายามทำลายสถิติคำว่า "ไม่" ให้ได้มากกว่าที่พูดบนรถเมื่อตอนบ่าย แต่พออี๊สาสั่งปีกไก่ทอดมา นู๋ก็ลืมตัวเลยก่ะ นั่งแทะปีกไก่คนเดียวเกือบหมดจาน แหะ แหะ
พอเริ่มอิ่ม นู๋ถึงเพิ่งนึกได้ว่า ไม่ได้เรียกความสนใจจากผู้คนรอบข้า
งสักเท่าไหร่ แถมนู๋ยังโดนยุงกลุ้มรุมทำร้ายอีก ทีนี้แหละ นู๋จะวีนละน๊า
แต่
โอ๊ะ โอ๊ะ
ที่ร้านอาหารมีแมวเหมียวน่ารักมากตัวนึง ทำให้นู๋ลืมวีน ก็นู๋อ่ะมีจิตใจเหมือนนางงามเลยนะคะ รักเด็ก รักสัตว์

กลับเข้าโรงแรมอีกที คณแม่ก็อนุญาติให้นู๋ตะแล๊ตแต๊ดไปเรื่อยๆ นู๋เลยนั่งดูรายการทีวีญี่ปุ่นทางช่องเก้า อสมท. ว๊าย ชอบรายการนี้จังเลย เค้าแข่งกันออกไอเดียสร้างสรร สำหรับโชว์ๆ ที่ดีก็จะได้คะแนนจากคณะกรรมการ เกินสิบห้าคะแนน จึงจะนับว่าผ่าน นู๋รีบคว้ากระดาษโน๊ตของโรงแรมม กะปากกา มาช่วยให้คะแนนด้วยอีกคนเลยก่ะ

กว่ารายการจะจบ ก็ดึกมาก คุณแม่บอกให้นู๋รีบนอน เด๋วพรุ่งนี้ตื่นมาจะได้หน้าตาสวยๆ จริงด้วยๆ คุณแม่

Create Date : 01 สิงหาคม 2553

Last Update : 1 สิงหาคม 2553 21:49:19 น.

0 comments

Counter : 756 Pageviews.