เขียนแบบพล่ามๆ พิกลคะ คงเพราะอากาศมานร้อนมังคะ
แผนเดิมของวันนี้คือ หลังจากว่ายน้ำเสร็จ เราจะไปฟังดนตรีที่มารีน่าพาร์ค และย้อนกลับมาฟังสตอรี่ไทม์ในสวนกะครูเบอร์นิซ...
แต่เนื่องจากทุกอย่าง ร้อน ฉับฉน วิงเวียนไปหมด คุณแม่เลยตัดดนตรีทิ้ง
เริ่มจากไปถึงที่จอดรถ คุณแม่หาที่จอดแทบไม่ได้ ด้วยวันนี้ ใครๆ ก็เริ่มจัดงาน จัดกิจกรรมวันแรกกัน พอลงจากรถจะเดินไปสระว่ายน้ำ มรรคณิชาดึงมือคุณแม่สุดฤทธิ์
"ชิชาไม่ไป ชิชาไม่ว่ายน้ำ บลา บลา บลา"
คุณแม่นึกในใจ เออ แหะ ลูกแม่ก็มีวันนี้เหมือนกัน ทำตัวเหมือนเด็กดื้อ งอแง ที่แม่เคยเห็นตามห้างทั่วไป หุหุ
ให้บังเอิญ จ๊ะเอ๋กะแม่ลูกที่อยู่ในกรุ๊ปเดียวกะนู๋ที่ปากทาง คุณแม่เลยทำมั่วนิ่มไปคุยกะคนที่เค้าคุยรู้เรื่องดีก่า กะจะเอาเพื่อนนู๋เป็นตัวล่อให้นู๋เดินเข้าสระ....ไม่สำเร็จแหะ
คุณแม่เพื่อนนู๋ก็น่ารักจิงๆ เลย ทำท่าจะรอพวกเรา แต่แม่ต้องขอเชิญให้ล่วงหน้าไปก่อน เพราะไม่รู้จะจุดธูปเรียกวิญญาณนู๋ได้ป่ะ คริคริ
ปรากฏว่า ไม่ลำบากอย่างที่กัว... แค่แม่บอกนู๋ว่า งั้นแม่ช่วยอุ้ม นู๋จะได้ไม่เมื่อย...เออแน่ะ ยอมรับข้อเสนอง่ายๆ งี้อ่ะ
ว่ายวันนี้ดีขึ้นเป้นลำดับ เพราะมรรคณิชาไม่ได้ขอนั่งขอบสระเลย แต่ยังบ่นเก่งเหมียนเดิมจ๊ะ
วันนี้ มีเรียนท่านอนหงาย.. สังเกตดู เด็กทุกคนเกร็งหม้ด รวมถึงมือโปรที่ผ่านคลาสมาก่อนด้วย...อูย ค่อยใจชื้นหน่อย อย่างน้อย มรรคณิชาก็แรงดี ถีบไปหลายที ก่อนจะโวย "ม่ายอาวๆๆ" เพราะท่านอนหงายเนียะ น้ำมันอยู่ระดับหูไง เด็กๆ เลยโวยวายกันใหญ่ แม่ตะละคนต้องวุ่นวายหามุมสงบให้ลูก คริคริ
ว่ายน้ำแล้ว เราสองคนไปนอนกลิ้งที่ปาร์คติดๆ กันรอเวลาครูเบอร์นิซจะมา สบายจิงๆ เลยอ่า
พอครูมา ครูดีใจมาก เข้ามาทักทายชิชาใหญ่ ก่อนเริ่มเรียน นู๋ก็ทำซึ้ง วิ่งเข้าไปเซย์ไฮกะครูอีกรอบ แล้วไปนั่งฟังนิทานหน้าบานยิ้มไม่หุบเลย
ตอนขึ้นรถกลับบ้าน มรรคณิชาไม่มีวีนเลย นั่งคาร์ซีทได้ ก็ขอนม ขอฟังเพลง แล้วก็หลับป็อก
ช่วงบ่าย ลูกคงตื่นเพราะเสียงแม่เม้าท์โทรสับ... แย่จังเลยเน๊อะ คุณแม่เนียะ เสียงใหญ่ คุยทีคับบ้าน คุยแต่ละที เสียเวลาไปครึ่งค่อนวัน แหะ แหะ แย่ๆๆ
คุณแม่เตรียมหมักไก่ทอดหาดใหญ่ (เมนุสุดฮิตช่วงนี้) ได้มรรคณิชามายืนเชียร์ข้างๆ ตอนแม่ตำเครื่อง
"Good Job!! Mami, keep doing, Faster Faster"
แม่ก็บ้าจี้ ลูกบอกให้ตำเร็วๆ แม่ก็รัวขาดใจ เล่นเอามรรคณิชาหัวเราะงอหาย ถูกใจสุดๆ
ระยะนี้ นู๋เฝ้าสังเกต จับปรับพฤติกรรมแย่ๆ ให้คุณแม่บ่อยๆ อย่างเรื่องแกะส้นเท้านี่ ... มรรคณิชาแทบจะจับตายคุณแม่ ๆ เลยต้องแอบแคะๆ แกะๆ ตอนนู๋หลับ ฮี่ๆ ก็มานมันส์อ่ะ
วันนี้ ตอนคุยโทรสับ แม่เอาเท้าพาดขอบหน้าต่าง นู๋ก็เดินมาจับเอาลง แม่เลยเดินหนีไปนั่งคุยแถวประตูหลังบ้าน นู๋ก็ยังตามมาตรวจ
"เอาเท้าลงแม่ ไม่ดี"
แง๊ววว ยุ่งกะแม่จัง
แถมแอบฟังแม่เม้าท์อีกตะหาก แม่เม้าท์กะน้าจุ๊คว่านู๋ชอบเลือกเสื้อผ้าเอง.. เท่านั้นแหละ นู๋รีบปรู๊ดขึ้นชั้นบนไปขนเสื้อผ้ามาแต่ง...ไม่ร้อนเลยหรืองาย
คุณพ่อกลับช้า เพราะต้องแวะไปฉีดยากันบาดทะยัก ได้ยินคำว่า ฉีดยา นู๋ทำหน้าตาฉงฉานพ่อขึ้นมาทันที
"พ่อเจ็บ"
เหตุที่เกิด คือ มะวานนี้ ตะปูตำเข้าหลังหน้าแข้ง . ดูแผลไม่น่ากลัวเลย เป็นแค่จุดขนาดหัวตะปูแหละ แต่ลึกตั้งนิ้วอ่ะ
จะให้เล่าไหมอ่า ว่าได้แผลมางัย
น่ากัวนะ
อะ เล่าก็ได้ (จริงๆ อยากเล่ามั่กๆ)
คุณพ่อลงไปให้อาหารปลาคอลย์หลังบ้าน ต้องปีนบันไดเด็คลงไป บันไดนี้ มีสามขั้น แต่ขั้นสุดท้ายพังไปนานแล้ว อีกสองขั้นที่เหลือก็ผุกร่อนมาก เวลาแม่ลง แม่จะเสียวๆ นึกตลอดเวลาว่า ต้องอย่าอ้วนมากไปก่านี้ ไม่งั้นจะลงบันไดนี้ไม่ได้... แจ็คพ็อตมาแตกที่คุณพ่อ ๆ ทำเก๋ เห็นขั้นสองง่อนแง่น เลยขึ้นไปขย่มให้หักพังไปเลย เสร็จเรียบร้อยก็เดินขึ้นขั้นบนสุด ปรากฏว่า ขั้นนี้ ที่นึกว่าแข็งแรงน่าจะอยู่ได้ก็ดันเอียงๆ คุณพ่อหล่นตุ๊บ ตัวถูกดันไปชิดขอบบันไดอย่างแรง ขาเลยปักกะตะปูที่ยึดบันได.. ตะปูนี้ สนิมเกรอะจนชวนสยดสยอง เลือดพุ่งปรี๊ดส์ เหมือนในหนังแอคชั่นเลยง่ะ เห็นคุณพ่อทำหน้าตาเฉ้ยเฉย...
อือ แมนจังเน๊าะ
| Create Date : 12 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 12 กรกฎาคม 2550 12:22:09 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 759 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
นู๋มรรคณิชา เก่งจัง คุณแม่ต้องเชื่อฟังนู๋มรรค อย่าเกาส้นเท้านะคะ