ที่เขียนมาเนียะ เกิดขึ้นวันนี้วันเดียวเลยนะ

เล็บหลุด
วันก่อนให้พ่อดูเล็บของนู๋ที่ถูกคาร์ตหนีบ แม่เห็นเป็นสีม่วงๆ และมีเลือดซึมๆ พ่อบอกว่า เด๋วเล็บคงจะหลุด วุ้ย ฟังแล้วเสียวไส้ น่าจะเจ็บนะ ดูสิ ลูกแม่เป็นหญิงเหล็ก แม่ไม่เคยเห็นนู๋บ่นสักแอ่ะ มีแต่หดๆ มือเวลาแม่ล้างถูกนิ้วนี้
วันนี้ นู๋นั่งเล่นกะแม่ แล้วจับเล็บนี้ขโยกๆ เบาๆ ปากก็บ่นว่า “เล็บหลุด”
กรี๊ดคะ กรี๊ด
ก็พ่อพูดเป็นปะกิต แล้วนู๋แปลเป็นไทยได้ไงละเนียะ เก่งชมัด... ตกลง นู๋จะคล่องทั้งไทยทั้งปะกิตเลยชิมิก่ะ กั๊กๆๆ ดีใจจัง อย่าลืมภาษาไทยนะลูก ไม่งั้นแม่เหงา เฉาปากตายแน่นอน

ว่ายน้ำ
เช้านี้ นู๋งุ๋งงิ๋งตลอดเวลาว่า นู๋ไม่ไปสวิมมิ่งคลาส แถมพยายามจะล่อแม่ต่างๆ นานา
“แม่ไปบ้านน้าเป๊ปป้าดีก่า” มีการร้องเพลงชวนด้วยนะเออ เป็นเพลงในการ์ตูนดอร่า ซึ่งนู๋จัดการแปลงเสียใหม่ Where are we going? To Pepa’s house
“เอาสิลูก เด๋วไปบ่ายๆ นะ เช้าๆ น้าเค้าอาจจะยังไม่ตื่นนะ”
“แม่ไปห้องสมุดดีกว่า”
“อือม์ ไปสิๆๆ แม่อยากไปคืนหนังสือพอดี” เห็นม่ะ ไม่เค้ย ไม่เคย ขัดใจเร้ย พอเดินไปคืนหนังสือ ต้องผ่านสระ แน๊ มีการตื่นเต้น (หรือเป็นความเคยชินป่าว เพราะนู๋ยืนเกาะซี่กรงดูสระบ่อยมาก) รีบดึงมือแม่จะไปเกาะรั้วดูชาวบ้านที่สระอีก
ถึงเวลา คุณแม่ก็หน้าด้านๆ พานู๋ไปสระจนได้แหละ โดยมีมรรคณิชากำกับตลอด
“แม่ไม่ถอดชุดว่ายน้ำ”
“แม่ไม่อาบน้ำอ่ะ”
ก่าจะกระตึ๊บไปถึงสระได้ ..ไปถึง คุณแม่ก็งงๆ เพราะไม่รู้กรุ๊ปเราอยู่ไหน หน้าตาผู้ใหญ่เด็กในสระทำไมไม่คุ้นฟระ โชคดี มีคุณแม่คนนึง คงจำคู่เราได้ โบกมือหยอยๆ ให้ลงไป ลูกมีขัดขืนเล็กน้อย ซึ่งคุณแม่ไม่ขัดใจ ... แม่ลูกอิงขอบสระเหมือนมาขโมยเรียนเร้ย ก่านู๋จะบิลท์อารมณ์ได้ก็โน่น สิบนาทีสุดท้าย นู๋ยอมโผตัวลงน้ำให้แม่รับ ...ต้องขอชมเลยนะคะ ลูกทำได้ไงอ่ะ เด็กคนอื่นๆ เค้าโผลงโครมๆ ลูกแม่ลงนิ่มมาก ประมาณว่า ไม่ต้องการให้น้ำโดนหน้าเลย...ทำด้าย ชิชาทำด้าย
พอกล้าลงปุ๊บ นู๋เริ่มสนุก ตะโกนร้องเพลงลั่น
ลัล ลัล ลั๊น ลัน ลา
แม่เสริมให้นู๋โผหาปลานีโม...นู๋ก็ยอมโดยดี ..ไปๆ มาๆ สนุกจนชาวบ้านขึ้นสระหมดแล้ว นู๋ยังทำตัวเป็นเงือกน้อยเจ้าสระคะ
แม่เล่าให้คุณพ่อฟังว่า คลาสสนุกมาก ซึ่งก็สนุกจริงๆ เค้ามีวิธีสอนเอาเพลงมาผสมผสาน ให้เด็กได้ทำท่าตีขา แกว่งแขน พุ้ยน้ำได้อย่างเนียนๆ ถึงไม่เนียนขนาดมรรคณิชาจะหลงกล แต่เด็กอื่นๆ อีก 11 คน เค้าอินเลยน๊า...
เอานะ...พรุ่งนี้ คงดีขึ้น
ที่แม่เล่าให้พ่อฟังว่าหนุกอ่ะนะ เพื่อให้พ่อชมนู๋เยอะๆๆๆ พอนู๋หลับปุ๊บ แม่รีบบ่นกะพ่อเลยว่า “ลูกสาวเธอหน่ะตัวเกร็งซ้า มีฉานเนียะแหละ ออกแรงทั้งวิ่ง ทั้งเดิน ทั้งโดดในน้ำ” แหะ แหะ ไม่กล้าบ่นต่อหน้านู๋ไง กัวนู๋ขาดความมั่นใจ เด๋วนี้ฟังรู้เรื่องหมดแล้วนิ

ขาวีน
อย่างที่เล่าว่า มะวานนู๋เหนื่อยจากการวิ่งรอกหลายคลาส ทั้งเพลีย ทั้งง่วงซึ่งคุณแม่ก็ทำใจ ปล่อยนู๋วีนไป มาวันนี้ จบจากว่ายน้ำก็วิ่งไปสตอรี่ไทม์ที่ห้องสมุดต่อ... ก็รู้ว่านู๋เหนื่อยนะ...พอขึ้นรถได้ นู๋เตรียมวีนอีก แม่เลยรีบดักคอ
“เออ แม่รู้ว่านู๋เหนื่อย หงุดหงิดใช่ม่า แต่นู๋อย่าร้องเสียงดังๆ เลยนะ ยังจำที่มะวานร้องเสียงดังๆ ได้ป่าว ร้องแล้วตอนหลังก็ไม่มีอะไรดีเลยเน๊อะ นู๋ก็เสียใจ แม่ก็เสียใจ เอานะ ไหนบอกเป็นคำพูดดีๆ ซิว่า นู๋จะเอาอะไร แม่จะได้ทำถูก ”
โห.. เหี้ยนคะ
ย้อนความหลังจิ๊ดเดียว นู๋ก็เก็ท เบาเสียงลงทันที พูดเสียงเครือๆ “แม่จะเอานม”
สลบคาขวดเลย ...ชิลๆๆ

ล้างห้องน้ำ
เย็นนี้ นู๋มาแปลก ปฏิเสธไม่ยอมกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นของโปรด ทั้งๆ ที่ทั้งวันแทบไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน.. เอ้า ไม่ง้อ... ชวนนู๋ไปล้างห้องน้ำละกัน เผื่อเหนื่อยๆ มากๆ จะได้หิวๆ
ก็ไม่ได้ให้ล้างหวังผลอะไรมากหรอกคะ แค่ส่งฟองน้ำให้นู๋จัดการกำแพงที่นู๋ลงศิลปะไว้ด้านเล็กๆ หนึ่งด้าน... ส่วนแม่จัดการที่เหลืออีกสองด้าน...หันมาอีกที เว้ยเฮ้ย.. ลูกฉานแรงควายเลยนะนั่น...นู๋ขัดออกได้เกือบหมดเลยง่ะ
อือม์ นับถือๆๆ
เก่งหยั่งงี้ ต้องกลับไปฟาดก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นต่อเน๊อะลูกเน๊อะ..อิอิ หมดเรียบคะ

Create Date : 11 กรกฎาคม 2550		4 comments
Last Update : 11 กรกฎาคม 2550 12:15:18 น.
Counter : 569 Pageviews.
Share Tweet