Bloggang.com : มรรคณิชา : บทเรียนชีวิตคู่ ตอน อยู่อย่างมีสติ ผสม ..... ดราม่า

บทเรียนชีวิตคู่ ตอน อยู่อย่างมีสติ ผสม ..... ดราม่า

แม่หายศีรษะไปนาน เพราะมัวแต่อกหัก เรื่องงานที่นอร์ดสตรอม คุณพ่อสนับสนุนอย่างดี ให้แม่ปลีกตัวไปสัมภาษณ์ได้ ถึงสามหน แต่พอเค้ารับแม่เข้าจริงๆ คุณพ่อกลับลำ กลับตัว กลับหัว กลับใจ ชนิดแม่คอตก เพราะดีลที่ได้มามันต่ำเหลือเกิน ไม่คุ้มที่เงินเดือนระดับคุณพ่อจะมาช่วยวิ่งรับส่งนู๋ ฮือๆๆ

แม่จิตตกหลายวัน แต่พอได้คุยกับน้าเดือนๆ ช่วยยิงคำถามให้แม่ได้สติ ไม่มัวนั่งเศร้า แต่เข้าแก้ปัญหาด้วยการเคลียร์กะคุณพ่อ เวลาจะคุย แม่ก็ทำหน้ารันทด หดหู่สุดๆ แต่ใจข้างในไม่แกว่ง ชี้นำจนคุณพ่อออกปากมาว่า ครอบครัวเราไม่ได้ลำบากขนาด แม่จะต้อง "ได้งาน" ค่อยๆ หาไป ชิ ชิ งี้ แม่ก็ได้ทำงานเป็น "แม่บ้าน" ต่อไปได้อีกหลายเดือนสิ ชิชิ

ถึงวันศุกร์ โรงเรียนปิด แม่เห็นคุณพ่อนั่งทำงานอยู่กะบ้าน เลยอยากฝากให้ดูนู๋ เพื่อแม่จะได้ไปโยคะ ซึ่งจริงๆ พ่อก็คงไม่ต้องดูอะไรนู๋สักหน่อย เพราะลูกแม่นั่งทำงานด้วยตัวเองไปเรื่อยๆ

หนอย ขอพ่อแค่เนียะ พ่อทำตัวฟึดฟัดๆ ประมาณว่า งานฉันสำคัญนะ

ฝากไว้ก่อนเหอะ เด๋วคิดดอกเบี้ยทีเดียว

ยังไม่ทันไร วันเดียวกันนี้เอง ช่วงเย็น แม่หนีไปเต้นซุมบ้า เต้นเสร็จ ก็โทรไปดักคุณพ่อว่า อย่าให้นู๋เข้านอน แม่จะรีบกลับไปดูทีวีกะนู๋
คืนนั้น นู๋เล่นเกมส์กะพ่อเสร็จ ก็มานั่งดูทีวีกะแม่จนดึกมั่กๆ วันรุ่งขึ้น แม่เคลียร์ครัว ก็สังเกตเห็นว่า นู๋ไม่ได้กินข้าวเย็นมะวาน กรี๊ดดดด
แม่ปรี๊ดดดดส์ แต่ยังไม่แตก
อดกลั้นไว้ๆๆๆๆ
รอจังหวะเหมาะๆ ตีตะล่อมคุณพ่อแบบไม่ทันตั้งตัว บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น แต่คุณพ่อหน่ะ รู้สึกผิดเต็มๆ เริ่มทำเสียงพาล แม่จิกด้วยสายตาเล็กน้อย ก่อนจะเดินหนีไป... เล่นแค่นี้พอ

ถัดมาอีกอาทิตย์ แม่รับปากไปช่วยกงสุลสัญจรที่วัด ตาลีตาเหลือกออกจากบ้าน ลืมเอาคาร์ซีททิ้งไว้ให้พ่อ ๆ วางแผนหรู จะไปช้อปหลายแห่ง กริ้วสิคะ
โทรมาเฉ่งแม่แร๊งส์ แรง บาดหูจริง จริ๊งส์ ทนฟังม่ายล่าย แม่กดวางหู กริ๊ก

นั่งทำงานสักพัก ถึงค่อยไปเคลียร์ ง่ายมั่กๆ แค่ให้พ่อไปยืมคาร์ซีทจากบ้านน้าคลาร่าเท่านั้นแหละ แต่พอโทรไปบอกพ่อ ๆ หน้าบ๊าง บาง ไม่กล้าไปขอยืม เดือดร้อนแม่ต้องโทรไปจัดการให้อีก

ปัญหาของแม่นี่ ถือว่า จิ๊บๆ เพราะน้าเดือนที่ไปด้วย มีปัญหาน่ารำคาญกว่า
อากาศวันเสาร์เย็นยะเยือก แถมหน้าที่ตรวจเอกสาร ต้องทำอยู่นอกวัด

คืนวันจันทร์ แม่เตือนคุณพ่อเรื่องอาสาสมัครขับรถพาเด็กๆ ไปทัศนศึกษาที่ฟาร์ม คุณพ่อรีบฉวยโอกาส จัดสรรหน้าที่ ให้แม่ขับรถพาพี่โทๆ ไปเรียนหนังสือ ตอนหกโมง แล้วคุณพ่อจะขับพานู๋ไปส่งตอนเช้าเอง
ฟังดูแฟร์
ได้สิ แม่จัดให้ แม่รีบเตรียมลันช์บ็อกซ์ให้พ่อกะนู๋ จัดหนัก ทั้งสลัด อองเทร ผลไม้ และเครื่องดื่ม ครบ
จัดเสร็จ ขึ้นไปดูพ่อ อือม์ ตั้งแต่ย้ายกรุ๊ปงานใหม่ พ่อต้องเอางานกลับมาทำบ้านบ่อยๆ แม่เห็นแล้วก็สงสาร เลยเอ่ยๆ ว่า
"ยูไปส่งมรรคณิชาเสร็จ แล้วยูจะต้องแกร่วรอที่โรงเรียนเป็นชั่วโมงกว่าจะ ถึงเวลาขับรถไปทัศนศึกษา"
พ่อนึกได้ รีบหงุดหงิดใส่แม่ทันที พูดจา หมาไม่รับประทาน
แม่งี้ ต้องข่มใจ
"ม่าย ฉันก็แค่จะช่วยไปส่งมรรคณิชาตอนเช้าให้ก้อได้ ยูจะได้ไม่ต้องไปแกร่ว ได้อยู่ทำงานที่บ้านรอเวลา"
แน่ะ
พ่อคงหงุดหงิด จนหูเฝื่อน เลยยังพูดจาหมาไม่รับทานต่อไป แต่พอนึกขึ้นได้ ก็ถอดหูฟัง ประมาณว่า "ตกลงเธอจะว่าไง"
แน๊ จะใช้งานเนียะนะ จะขอให้มันเพราะๆ ไม่ได้หรือไง
แม่ก็ไม่รีบหน้าโง่ รับปากง่ายๆ ตีสีหน้างงงวยสุดๆ "ต๊าย ฉันไม่รู้"
เท่านั้นแหละ พ่อปรี๊ดส์แตก หันมาแห้วแม่
"นี่ฉันมีงานต้องทำเยอะนะ ไม่มีเวลามาฟังเธองี่เง่า"
หุหุ ไม่รู้จักขอแล้วยัง มารยาททรามอีก งั้นก็ไปแกร่วที่โรงเรียนละกันนะ
แม่ทำเฉยๆ เดินไปเล่นเกมบนโฟนต่อ

สักพัก พ่อซมซานเข้ามาง้อ แม่รีบรุก ยอมง่ายๆ ไม่ได้ เด๋ว งามอย่างไม่มีคุณค่า พ่ออดทนง้อต่อได้อีกแค่แป๊บเดียว ก็วีนแตกใส่แม่อีก 55

ติ๊กต๊อกๆๆ เอาไงดี
อะ แม่เล่นบนวีนกลับละกัน ดราม่าตัวแม่อยู่ละ แม่ทำหน้าตาเหมือนเจ็บปวดสุดๆ แล้วก็งอน กระทืบตรีน ออกจากบ้าน
อร๊ายยย คืนนี้ อากาศเย็นสะท้านทรวง เดินต๊อกๆ ได้แป๊บเดียว ก็ต้องย้อนไปนั่งซุกหน้าบ้าน หนาววววง่ะ

โชคยังดี ไม่นานนัก พ่อออกมาง้ออีกรอบ เรียกให้เข้าบ้าน 55

จบแค่นี้ก่อง