Bloggang.com : มรรคณิชา : โยโกโซ ตอนที่ 1 ออกเดินทาง

โยโกโซ ตอนที่ 1 ออกเดินทาง

อี๊สาใจดีที่สุด ตื่นตีสี่เพื่อขับรถไปส่งพวกเรา และแน่นอน อาม่าต้องติดตามไปส่งด้วย แถมยังพยายามคะยั้นคะยอให้อี๊นุกไปด้วย ถึงสนามบิน อาม่ายัดเยียดขวดน้ำให้ แม่ไม่อยากรับเพราะรู้ว่า เด๋วไม่ผ่านซิเคียวริตี้แน่ๆ แต่พอมองตาอี๊สาแล้วก็รู้กัน "รับๆ ไปเหอะ เด๋วคนแก่เสียใจว๊อย"

นู๋ดูเหนื่อยๆ พอขึ้นเครื่องปุ๊บก็คร่อก ตื่นมาอีกทีก็ได้กินอาหารเลย ขอบอกว่า อาหารเจของยูเอ สู้อีวีเอ ม่ายล่าย แต่อาหารเด็กของนู๋หน่ะ ผ่าน เพราะเห็นนู๋จัดการฟาดเรียบ

โชคดี อาม่าแอบยัดขนมปังมาให้พวกเราโซ้ยด้วย เพราะถึงแม้สายการบินจะเสริฟสองมื้อ แต่เราก็หิวเน๊อะ

แป๊บเดียวเครื่องก็ถึงที่หมาย พวกเราเดินผ่านสายพานอันยาวเหยียดเพื่อไปผ่านตม. ระหว่างทาง นู๋ขอแวะฉิ๊งฉ่อง ซึ่งแม่ก็จัดให้ด้วยความยินดี เสร็จกิจก็รีบเดินไปตม. ต่อ เดินมาถึงหน้าบู้ธแล้ว แม่ก็กรี๊ดด้วยความตกใจ เพราะลืมกระเป๋าถือไว้ในห้องน้ำ นู๋เสียอีก กลับมีสติปลอบแม่ว่า "ไม่เป็นไรน๊า เรารีบกลับไปหา" ในใจแม่ก็พยายามคิดว่า ไม่เคยมีของหายในญี่ปุ่น มันต้องอยู่ตรงนั้น.... ในใจคิด ขาก็วิ่งจี๋พร้อมกะแบกกระเป๋าแครี่ออนอันหนักอึ้งไปด้วย เหงื่อแตก และหอบมาก โดยเฉพาะตอนวิ่งสี่คูณร้อยขึ้นบันได
แล้ว
มันก็ยังอยู่ตรงนั้นจริงๆ ฟิ้ว โล่งอก

พวกเราเลยออกไปพบป้าเรโกะช้า แม่ไม่กล้าบอกป้าว่าเกิดอะไรขึ้น

คุณป้าใจดีที่สุด (อีกแล้ว ทริปนี้เจอแต่คนใจดีอ่ะ) อุตส่าห์มารับถึงสนามบิน กลัวแม่จะเอ๋อๆ เหว๋อๆ แถมยังพาขึ้นชิงกันเซนที่เร็วที่สุดในขณะนี้ด้วย
แม่ทำหน้าที่แบกกระเป๋ายักษ์ และให้ป้าจูงมือนู๋ ตอนขึ้นรถไฟ เค้าให้เอากระเป๋ายักษ์วางไว้ตรงที่วางกระเป๋าก่อนไปนั่งเก้าอี้ แม่ก็โชว์ความโง่นิดหน่อย พยายามจัดกระเป๋าเอียงๆ เพื่อให้มันเข้าที่ ตอนลงจากรถ ถึงได้เห็นว่า คุณป้าเค้าก็แค่ยกเหล็กคั่นขึ้นมา ก็สามารถหยิบกระเป๋าออกมาได้สะดวกแระ แหะ แหะ อ้อ ระหว่างที่รถจอดป้าย (จอดน้อยป้ายมาก) ป้าอาสาเดินไปดูเป๋ายักษ์ให้ เพราะกลัวว่ามันจะอันตรธาน เออ ตรงนี้แม่แปลกใจ เพราะกระเป๋าถือแม่ยังไม่หายเลยนิ อิอิ

คุณป้าพาไปส่งจนถึงโรงแรมโตโยโกอินน์ ที่อาซะกุสะ เป็นโรงแรมที่ขอแนะนำเลย เป็นสไตล์ยุโรป คืนละแค่หกพันเยน แต่ตอนแม่จอง แม่งี่เง่าไปหน่อย ไม่ได้ดูว่ามันเป้นห้องสโมคกิ้ง กลิ่นบุหรี่ติดห้อง เวลานอน รู้สึกเหมือนบาร์บีคิว
ห้องขนาดเล็กมาก แต่เค้าสามารถอัดอุปกรณ์ทุกอย่างเข้าไปได้ไง ที่ชอบมากคือห้องน้ำ เล็กเหมือนห้องน้ำเครื่องบิน แต่เวิร์คคะ เด๋วอัพโหลดรูปได้เมื่อไหร่ (ในชาตินี้ ขอรับรอง อิอิ) จะให้ดูนะ

ช่วงเย็นป้าเรโกะเดินไปเป็นเพื่อนเที่ยววัดอาซากุสะ ซึ่งวัดหน่ะปิดแล้ว เราเลยได้แต่เซอร์เวย์พื้นที่ แวะกินอุด้งร้านตายาย ซึ่งราคาถูกมากกกกกกกกกก ชามละแค่ห้าร้อยเยน แต่รสชาติเทียบเท่าภัตตาคารเลยนะก่ะ ป้าเรโกะเกรงใจเจ้าของร้านมาก เพราะคุณตาคงจะเลยเวลาปิดร้านไปแล้ว แต่ก็มีน้ำใจไม่เก็บราวม่านหน้าร้านเข้ามา รอจนนู๋หม่ำเสร็จน่านแหละ ซึ่งนานจิงๆ อ่ะ เสียดายว่า ระบบของญี่ปุ่นไม่ให้ทิป ถ้าทิปไปเด๋วคุณตาจะโกรธ พวกเราเลยได้แต่โค้งแล้วโค้งอีก

เสร็จจากอุด้ง ป้าเรโกะพาไปหม่ำโคริ หรือ ก็คือน้ำแข็งใส ซึ่งอาหย่อยอีกแร้น แต่ขอโทดเหอะ ขนมหวานแพงกว่าอุด้งเท่าตัว แม่จะเป็นลม

พวกเราไม่ได้เดินช้อปปิ้ง เพราะร้านรวงปิดหมดแร้น แต่ก็ได้บรรยากาศอีกแบบนะ เพราะเวลาปิดร้าน เค้าจะมีประตูเหมือนประตูโรงรถ ซึ่งเพ้นท์รูปไว้ ให้เราได้เล่นทายกันว่า ร้านนี้ขายอะไร แม่ถ่ายรูปเก็บไว้หลายร้านเลย น่ารักดีอ่ะ
ขาเดินกลับโรงแรม วิญญาณที่เชียงรายกลับมาสิงนู๋ๆ บ่นๆๆๆ และหยุดหลายหน มาสปีดอัพตอนท้าย เพราะนู๋ปวดอึอย่างแรง แทบจะวิ่งเลย อิอิ

Create Date : 13 สิงหาคม 2553

Last Update : 14 สิงหาคม 2553 9:01:33 น.

3 comments

Counter : 802 Pageviews.

อ๊ะ!!!เจิมๆๆๆ

แล้วจะคอยติดตามตอนต่อไปค่ะ

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 13 สิงหาคม 2553 เวลา:23:31:05 น.

คิดถึงโตเกียวแฮะ

โดย: เชอร์รี่ฤดูร้อน

วันที่: 14 สิงหาคม 2553 เวลา:1:44:39 น.

ได้อ่านแล้วค่อยเบาใจ อิอิ น้องมรรคเที่ยวเผื่อพี่ออนกะน้องปัณณ์ด้วยนะ

โดย: พี่ออน IP: 58.8.65.118 วันที่: 14 สิงหาคม 2553 เวลา:22:33:23 น.