Bloggang.com : มรรคณิชา : ผ่าตัดใต้เตียง

ผ่าตัดใต้เตียง

แม่รีๆ รอๆ ตอนเช้า นึกว่าพ่อจะส่งนู๋ไปโรงเรียน เพราะเห็นไม่เอาพี่ๆ กลับบ้านเมื่อคืนนี้ แม่ก็นึกว่า พ่อคงไม่อยากเทียวรถหลายรอบ รอจนพ่ออาบน้ำเสร็จ เข้าไปฝากฝังนู๋เสียหน่อย อ้าว พ่อดันไม่รู้เรื่องรู้ราวเสียอีก แถมทำลมเสียใส่ หาว่าแม่ไม่บอกล่วงหน้า....อารายฟระ
เอ้า... หญิงไทยใจสู้ รีบคว้าแขนนู๋บึ่งรถไปส่ง บอกนู๋ว่า จะแหมะนู๋ไว้ที่คลับเฮ้าส์ของโรงเรียนก่อนนะ... ได้ยินคำว่าคลับเฮ้าส์เท่านั้น มรรคณิชาเหมือนเจอหลอน... สะอึกสะอื้นใหญ่...ลูกเอ๋ย ทนๆ หน่อยเหอะ แค่สิบ ยี่สิบนาทีเท่านั้นแหละ
ส่งนู๋เสร็จก็จวนเจียนเวลา ห้อรถเกินสปีดลิมิต สายตาก็กวาดมองหา ตำรวจ ...ดูว่าแอบซ่อนตรงไหนบ้าง อิอิ

ไปถึงปริ่มเวลาพอดี บรรยากาศของโรงพยาบาลนี้ ต่างกะเอเวอร์กรีนนะ ที่นู่น เค้าแนวหวานเจี๊ยบ พนักงาน พยาบาล หมอ ดูจะเน้นจิตวิทยาร่าเริง ปลอบอกปลอบใจคนไข้ แต่ที่โอเวอร์เลคนี่ ดูซีเรียสเอาการ อย่างหมอคนที่มาผ่าแม่ เห็นแม่ปุ๊บก็ทักเสียงขึงขัง “เป็นไงบ้าง ดูเธอตื่นเต้นนะ” แม่ฟังแล้วก็เหว่อๆ นิดๆ ตอบไปว่า “จริงๆ แล้ว สงบนิ่งเย็นที่สุดเลยคะ”
เย็นจริงๆ คะหมอขา หมอลองมาใส่เสื้อคนไข้ดูสิคะ จะรู้ว่าเย็นขนาดไหน ดิฉันถึงต้องนั่งกุมมือ หนาวสั่น ไม่ใช่ตื่นเต้น อิอิ

ก่อนผ่าตัด หมอสั่งให้แมมโมแกรมดูตำแหน่งชัดๆ อีกรอบ... แม่เคยได้ยินป้าโสพิศเล่าว่า ส่วนใหญ่โรงพยาบาลเค้าไม่ค่อยยอมดูฟิลม์ที่คนไข้หิ้วมาหรอก เค้าต้องทำเอง ... ดีนะ ที่ประกันจ่ายทั้งหมด ม่ายงั้น แม่คงต้องเถียง ต้องงกไว้ก่อน
เสร็จเรียบร้อยก็มานอนให้คุณลิซ่าจัดท่าบนเตียง
ผ่าครั้งนี้พิเศษ ตรงที่ตำแหน่งของชิ้นเนื้อที่ต้องการอยู่ตำแหน่งไม่ค่อยสวย เกือบกลางอก... ทำให้ไม่สามารถนอนหงายทำไบอ๊อปซี่เหมือนปีที่แล้วไม่ได้.. คุณลิซ่ามีเตียงพิเศษ ตรงกลางเป็นช่อง คล้ายเตียงสปาที่มีช่องให้เอาหน้าคว่ำลงไปแหละ ต่างกันแต่ตำแหน่งของช่อง ทั้งคุณหมอ ทั้งคุณลิซ่า ย้ำกะแม่เป็นพิเศษว่า พอจัดท่าเสร็จขอให้อยู่นิ่งๆ ที่สุดจนกว่าจะจบการผ่าตัด
แม่ฟังแล้วก็เคียดๆ นึกถึงตอนเข้าเครื่องเอ็มอาร์ไอ ซึ่งต้องนอนนิ่งๆ เหมือนกัน แล้วผลการสแกนกลับไม่พบอะไร ... แม่หวั่นๆ ว่า เกิดแม่ดุกดิ๊ก ขึ้นมา แล้วหมอจะจิ้มชิ้นเนื้อผิด เลยอ้อมแอ้มๆ ถามหมอว่า “หายใจได้ปล่าวคะ”
หมอค่อยทำหน้าหายซีเรียส ตอบว่า “หายใจได้ เพราะต้องใจเวลาทั้งหมดประมาณ ครึ่งชั่วโมง”
แม่ปีนขึ้นเตียงแล้วก็เอาหน้าอกหย่อนลงช่อง คุณลิซ่าก็บีบคั้น จัดตำแหน่งไปสิ การบีบนี้ อารมณ์เดียวกะตอนเข้าเครื่องแมมโมแกรมนั่นแหละ ใต้เตียงคุณลิซ่ามีเครื่องบีบและอุปกรณ์ต่างๆ มากมาย มีอยู่ทีนึง คุณลิซ่าบอกให้ยกมือซ้าย แล้วเธอกดปุ่มบีบเครื่อง แม่ร้องเจี๊ยกเลย เพราะเหมือนโดนบีบทั้งนม บิดทั้งแขนไปด้วย คุณลิช่ารีบขอโทษแม่ใหญ่ ... แม่ก็น้ำใจงามนะ บอกเสียงอ่อยๆ ว่า “ฉันยังโอเค คุณทำหน้าที่ของคุณไปเถอะ”
ไม่รู้คุณลิซ่าเสียขวัญหรืออย่างไร ไปเรียกเพื่อนมาช่วยบีบแม่อีกคน 55
พอจัดเสร็จ แม่ก็นอนคว่ำ เพลียคะ เพราะตื่นแต่เช้ามาโดนบีบ จนคุณโดมินิค ซึ่งเป็นพยาบาลต้อนรับ แวะเข้ามาดู ก็ทักแม่ว่า “อุ้ย หลับเหรอคะ”
เท่านั้นแหละ แม่ก็ตอบรับด้วยการยกเท้าขึ้น คุณลิซ่ากะเพื่อนรีบร้องห้ามแม่เสียงหลง “อย่าขยับคะ”
คุณโดมินิคเลยจ๋อย ขอโทษเพื่อนๆ และคุณแม่ใหญ่ 55 เกือบต้องมาจัดท่ากันใหม่อีกรอบ

แป๊บเดียวคุณหมอก็เข้ามาดำเนินการผ่าใต้เตียง แม่ได้ยินเสียงตลอด มีบางจังหวะ คุณลิซ่าโผล่ขึ้นมาบอกว่า เด๋วจะมีเสียงดัง ไม่ต้องตกใจนะคะ... จังหวะนี้แหละคะที่คุณหมอเอาสว่าน เอ๊ย เข็มยักษ์แทงเข้าไป... ลูกเอ๊ย คราวที่แล้วก็เจ็บนะ คราวนี้ คุณหมอเอาซะจั๋งหนับเลย เล่นเก็บชิ้นเนื้อเข้าไปตั้ง 6-10 ชิ้น ทั้งๆ ที่ผลแมมโมแกรมเจอชิ้นต้องสงสัยแค่ชิ้นเดียว ขนาดแค่ 3 มิล
แม่รู้สึกตัวตลอดถึงเข็มที่กว้านไปมา ... หมอปิดท้ายด้วยการฝังชิ้นไทแทเนียมลงไปยังจุดที่ตัดชิ้นเนื้อ เพื่อจะได้เป็นเสมือนแลนด์มาร์ค หากต้องทำการผ่าตัดอีกรอบ ก่อนผ่า คุณลิซ่าให้แม่ดูชิ้นไทแนเนียมแล้วละ ... น่ารักดี.. เสียดาย คุณลิซ่าเลือกแบบเรียบๆ ให้แม่ ๆ เห็นมีแบบที่ทำเป็นรูปพิงค์ริบบิ้นด้วย น่ารักโคดๆ

คุณหมอคนนี้แปลกๆ ทำเสร็จก็ไม่มีกู๊ดบายอะไรทั้งนั้น เดินออกไปเฉยเลย ปล่อยให้คุณลิซ่านั่งเก็บงาน ทำความสะอาดแผล และปิดแผลให้... เรียบร้อยแล้ว แม่ยังโดนไปทำแมมโมแกรมปิดท้ายอีกสองรูป ในใจคิด “นี่ยังต้องบดขยี้ฉันอีกหรือนี่ แล้วแผลมิปริหรือคะ”
ปรากฏว่า คุณลิซ่าไม่ได้บดขยี้แรงเท่าตอนก่อนผ่า ... เอ หรือจะแรงเท่ากันก็ไม่รู้นะ เพราะฤทธิ์ยาชายังอยู่อ่ะ 55 ตอนคุณลิซ่าบอกให้แม่ก้าวถอยออกจากเครื่อง เธอคงลืมไปว่า เครื่องยังบีบนมแม่คาอยู่ แม่ก็ซื๊อซื่อ พยายามเอานมออกจากเครื่องอย่างสุดความสามารถ กว่าจะอ้อมแอ้มบอกว่า “เอาออกไม่ได้จริงๆ คะ”
คุณลิซ่ารีบขอโทษแม่อีกที “ลืมไป นึกว่าเครื่องมันออโต้ปลดออกมา”
ดูๆ คุณลิซ่าเธอขาดความมั่นใจพิกล เธอเห็นแม่ก้มดูแผล ก็ถามว่า มีอะไรหรือเปล่า
แม่ก็ตอบติดตลกไปว่า “ฉันคิดว่า ลูกฉันต้องชอบแผลใหม่ของฉันแน่ๆ เธอคงตื่นเต้นน่าดู”
เท่านั้นแหละ คุณลิซ่าขอทำแผลแม่ใหม่อีกรอบ...อ้าววว.... ดิฉันไม่ได้บ่นอะไรนะคะ
เอ้า อยากทำก็ทำ แม่ก็เดินเซื่องๆ กลับเข้าห้องผ่าใหม่ ...เผอิญเพื่อนคุณลิซ่าเดินมาดู แล้วก็ให้กำลังใจไปว่า แผลก็ปิดเรียบร้อยดีนะ ไม่เป็นไรหรอก... แม่รีบย้ำต่อ “นั่นสิ ก็ปิดดูสวยดีออก”... คุณลิซ่าถึงเบาใจ ไม่เปิดแผลออกมาปิดใหม่ 55 แต่ยังนะ ยังไม่วาย บอกแม่ว่า “คุณไปแต่งตัวนะ เสร็จแล้วอย่าเพิ่งกลับ รอคุยกะฉันก่อน” แม่ก็นะ รอก็รอ... พอรอแล้ว เธอออกมาก็ไม่มีอะไรมาก แค่เซย์กู๊ดบายเท่านั้นแหละ... แปลกๆ วุ้ย

ช่วงที่ออกมาจากโรงพยาบาลใหม่ๆ แม่ยังดี๊ด๊าอยู่ เพราะฤทธิ์ยาชา ... ทำกระแดะ ไปขนถั่วการ์บองโซ ลดราคา ที่โกรเซรี่อีกแน่ะ แบกเข้าไปสิ...
ตกเย็นลวกเส้นสปาเก็ตตี้ ไม่มีแรงแม้แต่จะยกหม้อสะเด็ดน้ำร้อน 55

แม่ไปรับนู๋กลับ เห็นนู๋ไม่ต่อว่าอะไรเรื่องคลับเฮ้าส์ตอนเช้า...ค่อยยังชั่ว... นู๋เล่าเรื่องต่างๆ ที่โรงเรียนให้ฟัง... เอ้า เอเด้นชมนู๋อีกแล้วว่า นู๋น่ารัก...เอ อีตาเอเด้นนี่ชักยังไงๆ นะ จะจีบลูกฉันรึงาย หา
เย็นนี้ เพลียกันหมดทั้งบ้าน แค่ห้าหกโมง ทั้งพ่อ แม่ และนู๋ต่างหลับผล็อย

Create Date : 07 มีนาคม 2552

Last Update : 7 มีนาคม 2552 10:38:01 น.

3 comments

Counter : 786 Pageviews.

อ่านไม่ครบทุกบรรทัดหรอกนะคะหวาดเสียวมั่กๆ คุณแม่เข้มแข็งจริงๆค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:18:06:56 น.

สู้ๆนะคะ น้องมรรคณิชาน่ารักมากๆค่ะ

โดย: Tukta21

วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:19:31:43 น.

คุณแม่เป็นคนเข้มแข็งจริงๆ ค่ะ จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

โดย: ท่านหญิง IP: 99.31.164.64 วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:2:20:53 น.