อยากเล่าจัง เรื่องวันฮาโลวีน
แม่ตั้งใจร่วมฉลองเต็มที่ ชวนมรรคณิชาตั้งแต่ก่อนวันฮาโลวีนว่า ให้ตื่นเช้าๆ แม่จะพาไปทำกิจกรรม
นู๋ก็ร่วมมือเต็มที่ แต่งตัวชุดที่สอง ที่เรียกชุดที่สองเพราะ วันก่อนฮาโลวีนที่โรงเรียนนู๋แต่งเป็นเจ้าหญิงออโรร่าแล้ว ตามคอนเซ็ปต์ที่มิสวอลลี่แจ้งมา วันนี้ แม่ให้นู๋แต่งชุดที่แม่ครีเอท ไม่อยากให้เจ้าหญิงเลอะเทอะไง (มรรคณิชาแต่งฮาโลวีนสองชุดเกือบทุกปีเลยนะเนียะ)
แต่ตัวเสร็จแม่ขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึก
นู๋ร่วมมือเต็มที่เช่นเคย จัดแจงโพสต์พร้อมกะประกาศว่า
"American Next Top Model"
เล่นเอาแม่ขำ จนกล้องเกือบหลุดมือ
คืนก่อน นู๋ถามแม่ว่า อยากดูนู๋เดินแคทวอลท์ไหม.. ถามแล้วไม่ฟังคำตอบ จัดแจงเดินโชว์ บิดก้นได้อย่างน่าหยิกที่ซู้ดดดด
พ่อหันมาเห็น รีบช่วยเสริม
"พอเดินถึงสุดแล้ว ยูต้องยิ้ม"
มรรคณิชาหน้าซีเรียสทันที "โมเดลต้องไม่ยิ้ม"
ว้าว
พ่อไม่ยอม พยายามจะให้นู๋ยิ้มให้ได้ (อันนั้นต้องไป บิวตี้คอนเทสต์มากกว่านะพ่อ)
นู๋หันมาบอกแม่ว่า "ไทร่าบอกไม่ให้ยิ้ม"
กร๊ากกกก
ลูกดูจนจำได้ว่า มีตอนนึงที่ไทร่าพูดเรื่องการยิ้มของโมเดลง่ะ 55
ฮาโลวีนปีนี้ เน้นอาร์ตคราฟท์ มากกๆๆๆ นู๋ก็ชอบ ไฮไลต์สุดๆ คงจะเป็นการทำมัมมี่จากม้วนกระดาษชำระ งามอ่ะ
ปีนี้ เบลล์วิวแสวร์คนล้นหลาม นู๋ไปยืนคิวรอลูกโป่งเหมือนทุกปี เสร็จแล้วก็ไปทริกออร์ทรีต ไม่รู้แม่คิดไปเองหรือเปล่าว่า เศรษฐกิจยังไม่ดีหรืองัย แคนดี้ส์ถึงได้กระจอกๆ ไงไม่รุ และที่แย่มั่กๆ คือ คนให้โยนใส่ป๋องจนเหมือนเขวี้ยง มรรคณิชาเป็นเด็กแท้ๆ ยังออกปากเลยว่า
"มามี้ ทำไมเค้าโยน"
แม่เลยชวนนู๋กลับ เด๋วซึมมารยาทรามๆ ติดมา อิอิ
จริงๆ ฮาโลวีนเป็นอะไรที่สอนเด็กได้หลายๆ อย่าง ๆ คืนนี้ ที่ออกหลอนพร้อมกะน้องมาตา แม่ก็พยายามสอนนู๋เรื่องแชร์ริ่ง ซึ่งนู๋กะน้องทำได้ดี
มีอยู่บ้านนึง แคนดี้ส์เหลืออันเดียว มรรคณิชารีบคว้ามาใส่ป๋องตัวเอง พอแม่ทักว่า น้องไม่ได้ นู๋ก็จัดแจงส่งให้น้องทันที น่ารักจิงๆ ที่น่ารักเข้าไปใหญ่คือ พอน้องได้จากนู๋ น้องก็ควานหาในถุงตัวเอง แจกกลับให้พี่มรรคณิชา
เด็กสองคนโตขึ้นมาก เทียบกะปีที่แล้ว เดินแบบกล้าๆ กลัวๆ ปีนี้ สองคนพุ่งเข้าใส่ เคาะประตู
ขำชุดน้องมาตา แต่งเป็นมินิเม้าส์ แต่จะดูไม่ออกเพราะน้าเป๊ปป้า ห่อมินิเม้าส์ซะแน่นเป็นแหนม มองไม่เห็นชุดงามๆ เลย 55
เอ้า เข้าเรื่องที่แม่อยากเล่ามากๆ
มีบ้านหลังนึง ตกแต่งอลังการ ที่หน้าบ้าน เอาโครงกระดูกพร้อมป้ายหน้าหลุมร่วม 10 ตัว ต้นไม้ก็ตกแต่งประดับประดาเต็มที่ พวกเราเดินชื่นชมไปจนถึงประตูหน้าบ้าน แม่เห็นแม่ชีโบราณยืนอยู๋ แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นคนหรือหุ่นเพราะนิ่งมาก ก็ถามแบบทื่อๆ ออกไปว่า
Are you a real person?
เค้าไม่ตอบอ่ะ แม่ก็ไม่แน่ใจ เด็กๆ สองคนชักเริ่มกลัวๆ แม่รุนหลังให้บอก ทริกออร์ทรีต ปรากฏว่า แม่ชีเป็นคนจริงๆ เพราะเธอชี้มือช้าๆ ไปที่ Death ซึ่งนั่งอยู่ตรงกันข้าม Death จัดแจงหยิบหนมมาแจก แบบหยิบได้น่ากลัวอ่ะ เด็กๆ ไม่กล้าเข้าไปรับ
แต่น้าเป๊ปป้าชอบใจสุดๆ ขอถ่ายรูป เรียกน้องมาตาให้ไปยืนข้างๆ Death แต่น้องถอยหลังกรูด ยืนยันไม่ถ่ายอย่างเดียว ถอยจนไปชนแม่ชี แต่น้องไม่รู้ตัว ไม่งั้นก็คงถอยหนีอีก
แม่บอกตรงๆ บ้านหลังนี้ ทำให้ประธานชมรมขนหัวลุกอย่างแม่ ฟ่อไปเลย ที่ว่าจะไปดูบ้านอีกหลังที่อยู่ใกล้สี่แยก ซึ่งน้าเป๊ปป้าบอกว่า น่ากลัวกว่านี้อีก แม่เลยไม่เอา เด๋วฝันร้าย
มรรคณิชาเจอใครๆ ก็จะต้องเล่าถึงบ้านหลังนี้ให้ฟัง
"Even we are scared, we got one candy"
เช้าวันถัดมา เป็นวันชื่นชมแคนดีส์ นู๋จัดแจงเอามาเรียงจัดกลุ่ม และแจกพันธมิตร ส่วนสติกเกอร์ก็เอาไปปิดประตูห้อง ง่ะ ปิดซะเละ
| Create Date : 04 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 4 พฤศจิกายน 2552 9:45:54 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 552 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [