Bloggang.com : มรรคณิชา : น่าจะเริ่มสอนเรื่อง "ความรับผิดชอบ" ให้ลูกตั้งแต่ตอนนี้น๊ะ

น่าจะเริ่มสอนเรื่อง "ความรับผิดชอบ" ให้ลูกตั้งแต่ตอนนี้น๊ะ

แม่ว่านะ สิ่งที่รบกวนจิตใจคุณแม่ตลอดเวลา นอกจากเรื่องเงินเรื่องทองละ ก็มีเรื่องลูกเปี๊ยนไป๊ เนียะแหละ
เออ วันนี้ ไม่รุ มีอะไรดลใจ ให้เตรียมรับมือ มรรคณิชาหลังตื่นนอนบ่าย แบบเฉียบพลัน คือ เราเข้ากันได้ดีตลอดเช้านะ พอนู๋ตื่นนอนเพราะไอมาก (เนียะ เรียกให้กินน้ำก็ไม่กิน เด๋วนี้นะ อะไรๆ ก็ไม่ๆๆๆไว้ก่อน) นู๋ก็เริ่มเล่นบทนางร้ายทันที
คุณแม่จับงัดออกนอนกเตียงได้ก็ปล่อยให้นู๋นอนแผ่ใกล้ๆ ตัว...
"อย่าถีบแม่สิ ไม่ดี เจ็บนะ" เออ.. สงสัยหูอื้อ ไม่ได้ยินแม่พูด แม่เลยอุ้มนู๋วิ่งจู๊ด จับลง Thinking Chair พยายามบอกนู๋ว่า สงบเมื่อไหร่ค่อยออกมานะ นู๋ก็ไม่สน แหกปากอย่างเดียวเลยก่ะ...
ปรากฏว่า นู๋อาละวาดหนักก่าที่เคยเจอในรอบสองปี ... พอเหนื่อย เงิยบได้สักพัก แม่ก็เข้าไปถามว่า จะเอาอะไร
แน๊... "ไม่เอา ไม่ชอบแม่"
"อ้าว เหรอ งั้นแม่ต้องไปห่างๆ อะสิ เด๋วนู๋อารมณ์เสียอีก"
พูดไม่ทันจบ แหกปากอีกละ
วนเวียนแบบนี้ เป็นชั่วโมง ก่าแม่จะนึกได้ คงต้องปล่อยไปตามบุญตามกรรม..ซึ่งกลายเป็นดี เพราะนู๋เหนื่อย เห็นแม่ไม่สน นู๋ก็เลิกร้อง นั่งจ่อมเทถาดของเล่น นั่งเล่นสบายใจ

แม่ลูกเถียงกันอีกรอบตอนจะกินข้าว... แม่ให้นู๋เก็บถาดของเล่น นู๋ก็เก็บนะ แต่เนื่องจากชอบเทออกมาทั้งถาด มันเยอะมาก เก็บตั้งนานไม่เสร็จสักที นู๋หิว อยากวิ่งมากินข้าว แม่ไม่ยอม... นู๋ก็กลับไปนั่งเก็บต่อ เป็นงี้จนครบชั่วโมง... แม่เลยบอกว่า
"แม่เก็บให้นะมรรคณิชา แต่แม่จะเอาถาดนี้ขึ้นที่สูงๆ ต่อจากนี้ไป นู๋จะเล่นไม่ได้แล้ว เพราะนู๋ไม่ยอมเก็บเอง"
อือม์ บอกไปแล้วดูนู๋ไม่เดือดร้อน เพราะยังไม่เห็นผล รอพรุ่งนี้ละกัน...ตอนนี้ นู๋คงรู้แต่ว่า ได้หม่ำเสียที

ความพยายามกินเองมีแค่ครึ่งชาม พอเริ่มจะอยู่ท้องก็ออกลีลา จนแม่ต้องลงมาช่วยนั่งป้อน หม่ำนาน คุณพ่อกลับบ้าน ๆ มาถึงรีบบบบ เปิดทีวีก่อนเลย คุณแม่ต้องห้าม เพราะมรรคณิชายังหม่ำไม่เสร็จ มรรคณิชาก็ช่วยโวยด้วย ปามานว่า
"พ่อๆ ซิมป์สันไม่ได้ ชิชา ดอร่า"
คุณพ่อทำเป็นเชื่องแค่แป๊บเดียว พอเราสองคนเผลอ คุณพ่อรีบเปิดทีวีเลย มีหรือ มรรคณิชาจะยอม..โวยทันที... จนคุณพ่อต้องยืนยัน ให้คำสัญญา
จริงๆ มรรคณิชาไม่น่ากังวลมาก คุณพ่อดูได้แป๊บๆ ก็คร่อกๆๆ แย้ว
ระหว่างหม่ำๆ มรรคณิชาก็สรรมาเรื่องมากวนทีนได้ตลอด เช่น เดินไปจับแผ่นดีวีดีงี้ อ่า...ผลคือ แม่จะเอาดีวีดีเทเลทับบี้ไปคืนห้องสมุดเลยละกัน ไม่ได้ดูละ...อ่ะ ไม่รู้เข้าใจป่าว ไม่เห็นจ๋อยเลยแฮะ
เดินหนีไม่ยอมกินงี้... คุณพ่อเข้าช่วย (อันนี้ เกิดก่อนจะหลับคร่อกๆ) สั่งมรรคณิชากลับมานั่งเก้าอี้ นู๋ก็เดินถอยหลังหย่อนก้นอย่างช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ ปากก็บอกคุณพ่อว่า "โน" อิอิ...
แต่ละครั้งนะ จะมองแม่เหมือนประเมินกำลัง...เฮ้ออออ ร้ายเว้ย

พอหม่ำเสร็จ แม่ทำตามสัญญาทุกประการ ทั้งดอร่า เจลลี่.. มรรคณิชาเลยกลับเป็นเด็กที่มีความสุขที่สุดในโลกอีกครั้ง รู้จักหม่ำเวียนเดินมาหอมแม่หลายสิบรอบเป็นการขอบคุณ...เอ่ออ ก็ไม่ร้ายไปหมดเสียทีเดียวอ่ะนะ

อ้อ ตอนเปิดดอร่า แม่รีบบอกก่อนเลยว่า จบตอนแล้วต้องปิด..ไม่บอกก่อนเด๋วนู๋จะยืนยัน "เอาอีกๆ ไม่จบๆ"
บอกกล่าวกันล่วงหน้า นู๋ก็จะลองยืนยันอยู่ดี แต่เสียงจะไม่แข็งนัก

คุณแม่ปรึกษาคุณพ่อเกี่ยวกับปฏิบัติการโต้ตอบกะนู๋ คุณแม่กังวลว่านู๋รู้เรื่องหรือเปล่า คุณพ่อบอกว่า ลูกหน่ะ รู้และเข้าใจทุกอย่าง ดูเหมือนจะรู้มากกว่าที่แม่จะคิดด้วยซ้ำ ไม่งั้น คงไม่ทำให้แม่ เคียดๆ ได้หร็อก เหอ เหอ

Create Date : 04 พฤษภาคม 2550

Last Update : 4 พฤษภาคม 2550 12:02:59 น.

7 comments

Counter : 716 Pageviews.

แวะมาอ่านเรื่องลูก ๆ ค่ะ ไม่ทราบว่าอายุเท่าไหร่คะ เรื่องสอนลูกนี่ก็เป็นเรื่องยากมากค่ะ ต้องอ่านหนังสือช่วยบ้าง คุณแม่จะได้เข้าใจเด็กในแต่ละวัย และเตรียมรับมือได้ถูกค่ะ

โดย: YingLek

วันที่: 4 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:48:02 น.