Bloggang.com : มรรคณิชา : แดดหนาว

แดดหนาว

ช่วงนี้ อากาศที่นี่ยังเย็นยะเยือกเหลือเกิน ฟ้าเปิดปลอดโปร่ง...ถึงจะมีแดดจัดให้เห็นทู้กวันก็เหอะ....ลองออกไปวิ่งเล่น หวังจะช่วยละลายความหนาวสั่นข้างใน....ก็ต้องผิดหวัง...เพราะกลายเป็นเจอแดดหนาว....ตากเท่าไหร่ ก็ไม่ดำ แถมเจอลมผสมเข้ามา หุหุ
ความทรมานอย่างแสนสาหัสจะเป็นช่วงเช้าๆ เพราะมรรคณิชาช่างตื่นได้ตรงเวลาดีเหลือเกิน 8 โมง เคารพธงชาติ...เอ้ย ไม่ใ่ช่สิ ถ้าเป็นเมืองไทย เวลานี้จะกำลังดี....แต่ไม่ใช่สำหรับที่นี่....ที่นี่นู๋น่าจะหลับถึงเที่ยงเลยนะ...แหะแหะ
แม่ต้องต่อสู้กับความง่วงงุน ลุกมาหาของให้นู๋เล่น ส่วนแม่ก็เอนๆ สัปหงกอยู่ใกล้ๆ
บางวัน ลำบากข้นแค้นหน่อย ก็จะเจอนู๋ทำเลอะเทอะระลอกแรก คือ มันมีแค่กะปริ๊ด...จะไม่รีบทำความสะอาดก็ไม่ได้ เพราะของมรรคณิชาม่ายธรรมดา กลิ่นก็พิเศษ แล้วระลอกแรกจะแข็งปั๋ง ล็อกค่ายกล ไม่ให้ระลอกต่อมาออกได้ ทั้งยังทำให้แดงโดยทั่วกันอีกตะหาก...
แต่ก็ดีไปอย่างนะ วันไหนเจอระเบิดลง แม่ก็หายง่วงเร็ว ได้ลงไปเตรียมแกงโฮะให้นู๋ได้กินไวๆ

วันนี้ มรรคณิชาตื่นมาอารมณ์ดี ยิ้มแย้มแ่จ่มใสเหมือนทุกวัน...เลยทำให้คุณแม่ฉงน!!!!!
ก็เมื่อคืนนะ นู๋เจอหวัดเล่นงาน ป่วนทั้งคืน จนแม่ทนไม่ไหว...ต้องสั่งยาลดไข้ให้นู๋เอง....คราวนี้ป้อนยาง่ายหน่อย เพราะมรรคณิชามัวแต่ตั้งหน้าตั้งตา"แหกปาก" (จริงๆ นะ ลูก ...นู่ไม่เหนื่อยหรือไงไม่รุ) แม่เลยสอดสลิงเข้าไป จิ๊กเดียว...นู๋หลับปุ๋ยไปตอนตีสี่

คุณแม่เลยต้องเข้มงวดกะนู๋...ไม่กล้าอาบน้ำให้เลย...ได้แต่นึกถึงหอมแดงต้มของอาม่า.... มาที่นี่ ต้องเข่นไปถึงตลาดเวียดนาม ไม่ไหว....เห็นนู๋ถือถุงหัวหอมแดงลูกโตของฝรั่ง...ถือแกว่งเล่นทั้งวัน...แม่ชักสงสัย เอามาต้มให้อาบ หรือวางไว้ข้างที่นอน จะช่วยลดหวัดเหมือนกันป่าวหว่า ก็แม่เอาหัวหอมแดงมาใส่ในลาบไก่ รสชาดยังกล้อมแกล้มเลยนิ

ช่างเหอะ...มรรคณิชามีวิธีลดหวัดด้วยตัวเอง...ลูกเล่นเอานิ้วเขี่ยๆ เลียๆ น้ำมูกที่ไหลลงมา....ท่าทางเค็ม ๆ มันๆ จัง... แปลกนิ....แม่เพิ่งเคยเห็นนู๋มีน้ำมูกมากมายก็งวดนี้แหละ... คำว่า "ขี้มูกโป่ง" มีจริงๆ ด้วย!!!!.......แม่เองไม่ค่อยกล้าเช็ดให้นู๋มาก กลัวเด๋วผิวจะระคาย...แค่เห็นแก้มที่แดงปลั่งกว่าเดิม...แม่ก็ยิ่งเซ็ง....แรกๆ แม่ดูว่ามันก็สวยๆ ดี แต่ตอนนี้ มันแดงซะ..."เจ็บป่าววะ" สงสัยจังเลย ลูก

ตกเย็น มรรคณิชามีมุขตลกอันใหม่มาโชว์คุณพ่อ คุณแม่...นู๋งับถั่วลันเตาต้มคาไว้ระหว่างฟันล่าง 2 ซี่ของนู๋...ท่าทางภูมิใจกะมุขนี้มาก...เดินมาโชว์บ่อยจัง

ก่อนนอน คุณพ่อเรียกคุณแม่ให้มาดูมรรคณิชาแสดงกายกรรม....ปีนบัีนไดบังเกอร์ของพี่ๆ ให้ดู....คุณแม่ตื่นเ้ต้นมาก รีบหากล้องมาบันทึกหลักฐาน...คุณพ่อบอกว่าไม่ต้องรีบ เด๋วจะให้ปีนหลายๆ หน....

แม่ชอบตรงที่นู๋แก้ไขปัญหาการปีนได้เก่งมาก...จำได้ว่า อาทิตย์ก่อนนู้น นู๋ปีนไม่ได้เพราะช่วงบันไดมันสูงเกินกว่าขาสั้นๆ ของนู๋....มาคราวนี้ นู๋แก้ปัญหาด้วยการใช้เข่าเข้าช่วย และรู้จักเล็ง หาที่เกาะได้เก่งมาก... มีบางคราวที่เกาะไม่แน่น นู๋ก็จะหันไปหาคุณพ่อ เหมือนจะให้ช่วย แต่นู๋ก็แค่แตะพ่อเบาๆ แล้วกลับไปแก้ปัญหาต่อ....ตอนที่น่าตื่นเต้นที่สุด คือตอนที่ถึงขั้นบนสุด ...แม่สงสัยว่านู๋จะขึ้นต่อได้ไง เพราะไม่มีขั้นให้มือจับ มีแต่เตียงนุ่มๆ จับยาก...ที่ไหนได้ นู๋ใช้วิธีโน้นตัวพาดเตียงแล้วดันตัวเองขึ้น....เหอ เหอ...

คืนนี้ พอปีนได้เกือบสิบรอบ (โดยมีพี่แคลลี่เป็นแรงจูงใจพิเศษของนู๋)คุณพ่อจัดการเอาบันไดโยนขึ้นบนเตียงชั้นสองไปเลย...เพราะไม่แน่ใจว่า นู๋จะแอบมาปีนเองตอนคุณพ่อ คุณแม่เผลอหรือเปล่า....พอเอาบันไดซ่อนขึ้นเท่านั้น มรรคณิชายืนเกาะขาเตียงชั้นล่างร้องไห้อ้อนวอนใหญ่....คุณแม่เก็บภาพไว้เป็นหลักฐานหมดทุกช็อต

คืนนี้ หวังว่า ลูกจะหลับสบาย ไม่ลุกขึ้นมา โย่ๆๆๆ นะลูกนะ