Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2549
 
12 กุมภาพันธ์ 2549
 
All Blogs
 

คุณพ่อนี่...ยอดจริง


วันนี้ บุกไปร้านอาหารคนไทย ลูกจะได้เจอะลุง ป้า น้า อา เสียที...ทุกคนกรี๊ดตื่นเต้นกันใหญ่ เพราะกลับมาคราวนี้ ลูกแม่เดินได้แล้ว....


ไปถึง ลูกยังเขินๆ สถานที่ ใครมาทัก นู๋จะต้องรีบมุดหน้าซบอกแม่....แม่เลยต้องลงทุนอุ้มกระเตงดูป้าแหว๋วทำครัว...กะให้ค่อยๆ ผ่อนคลาย...ลูกดูตื่นเต้นเห็นเปลวไฟท่วมกะทะ...สักพัก แม่ปล่อยนู๋ลงแลนดิ้ง....แรกๆ มรรคณิชายังจูงแม่ ลากไปดูโน่นดูนี่....แต่สักพัก เริ่ม "ฉันเป็นฉันเอง" เต็มตัว....พอมีแขกโต๊ะใหญ่ร่วมสิบคน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นระดับแกรนด์มา แกรนด์ปา เตรียมตัวกลับ นู๋มรรคเริ่มสวมวิญญาณเวทมือวางอันดับหนึ่ง เดินเข้าไปทิ้งระยะประมาณ 3 ช่วงโต๊ะ โบกมือบ๊ายบาย กะส่งจุ๊บ...แต่นู๋ยังโบกมือไม่เก่ง โบกเหมือนกวักซะมากกว่า ...ถึงงั้น แกรนด์ปา แกรนดมาก็ยังอุตส่าห์สังเกตุเห็น เดินมาทักทายเวทตัวน้อยกันใหญ่ ....รู้นะว่าหล่อนชอบ....แต่เดินหนีทำไมฟระ

อีกสักพัก มีแขกใหม่เดินเข้ามาคู่นึง...นู๋ก็รีบเดินไปที่ประตู โบกมือไฮ ...ที่จริง ไม่ว่าโบกแบบไหน...ลูกแม่ทำได้เป็นท่ากวักหมด แต่โบกมือทักทายนี่ จะพิเศษเล็กน้อย...เพราะลูกจะทำเสียอืออาในคอ เหมือนทักทาย...แต่ถ้าโบกมือลา ส่วนใหญ่มักจบลงด้วยบทโศรกของนู๋...ไม่รุทำไม ต้องทำเหมือนมิวสิควีดีโอ...คือ วิ่งไปเกาะหน้าต่างหรือประตู ทำเสียงเหมือนจะขาดใจ ...นี่ขนาดญาติก็ไม่ใช่นะ


พอแขกเริ่มซา...ลุงป้าน้าอามีเวลามาทักนู๋ ... นู๋ทำให้ลุงๆ ป้าๆ เค้าคิดถึงเมืองไทยกัน อยากกลับไปเยี่ยมญาติเยี่ยมหลานตัวองม่าง...เนียะ ใครๆ ก็อยากมาเมืองนอกกัน แต่คนอยู่เมืองนอก กลับร่ำๆ อยากกลับบ้านใจจะขาด...ส่วนใหญ่ถ้าไม่ติดอยากเก็บเงินเก็บทอง ก็คงไปกันหมด เพราะชีวิตไม่สบายเหมือนบ้านเราหรอก...เฮ้อ ขนาดแม่เพิ่งไปเยี่ยมอาม่ามา ยังไม่อยากกลับมานี่เล้ย...

ช่วงนี้ร้านน้องจุ๊กขายดีจัง น่าอิจฉา...แม่อยากนั่งคุยให้หายคิดถึง แต่ก็เกรงใจ...พอดีคุณพ่อมา...ป้าแหว๋วหาข้าวให้คุณพ่อทาน เสร็จแล้วคุณพ่อก็มาเล่นตลกคาเฟ่กะนู๋....ลูกแม่ดูเส้นตื้น บ้าจี้เสียไม่มี อะไรนิดๆ หน่อย ๆ ก็ขำซะงอหาย...อย่างคุณพ่อแค่ยื่นจมูกไปดมกุหลาบ นู๋ก็ขำซะ....มันขำยังไงวะ...พอใครๆ ดมกุหลาบบ้าง ทีนี้ ลูกแม่ขำหยุดไม่อยู่ กลัวนู๋จะขาดใจจัง...เฮ้ยๆ พอกันก่อน อย่าแกล้งลูกฉานนนน


พอถึงบ้าน ลูกแม่วีนแตกเล็กน้อยเพราะง่วงนอน คุณพ่อจับนู๋หลับคว่ำกะโซฟาสกมก...แม่เลยอดจะบ่นไม่ได้ คุณพ่อก็เถี๊ยง เถียง...

"ฉันนอนดูทีวีของฉันทุกวันสกปรกยังไง"
"ก็เพราะเธอนอนละยะ ถึงได้สกปรก"
เงียบไปเลย...

พอลูกตื่น...คุณพ่อใจดีช่วยป้อนข้าว แม่เลยมีเวลาทำนู่นนี่...แม่กลับมาเช็คอีกที...เลยเจอคุณพ่ออบรม...ต่อไปนี้เธอป้อนข้าวลูก ไม่ต้องวิ่งตามนะ...ดูฉันซิ ...ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ เด๋วเค้าหิว เค้าก็วิ่งมาขอหม่ำเองแหละ....

เหอ เหอะ สไตล์ใครสไตล์มันเฟ้ย....ฉันนะเอาเร็วยะ...ขืนรอลูกเดินมากิน ฉันไม่ต้องทำอย่างอื่นอีกแสนแปดหมื่นอย่างพอดี...แล้วเธอไม่เคยเห็นเหรอ เด็กเอเชียนะ ร้อยทั้งร้อย แม่วิ่งหลุนๆตามอ้อนวอนป้อนข้าวลูกทั้งนั้นแหละ...
เงียบไปอีก... กั๊ก กั๊ก...วันนี้ แม่เถียงเก่ง


พอได้นอน ได้ข้าว ลูกแม่เริ่มแอคทีฟ ทำตัวเป็นนักสำรวจน้อย...คุณพ่อเริ่มคันปาก อบรมคุณแม่อีกรอบว่า
"ต่อไปนี้ โน ก็คือ โน....เด็กคนนี้ ต้องหัดรู้จักความแตกต่างชัดเจนว่าอะไรทำได้ หรือ อะไรทำไม่ได้เด็ดขาด"
ทีนี้ แม่ไม่เถียง..."เอาสิ จัดการลูกเธอตามสบาย" แล้วแม่ก็หนีขึ้นข้างบน...ไม่ทันไร...ได้ยินเสียง "ไน โน" ของคุณพ่อ...จากระดับคลื่นความถี่ต่ำ เริ่มเข้าสู่เขตเดสิเบลที่เป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตรอบข้าง...อิอิ... ดีสม..จะได้รู้ซะม่าง...

ว่าไปแล้ว ไม่ใช่ว่า มรรคณิชาไม่เข้าใจ...แม่คิดว่า เด็กเล็กทุกคนรู้หมดแหละ แต่มีนิสัยชอบท้าทายไง... อะไรที่เคยห้าม นู๋ก็จะเดินไปหาสิ่งนั้น พร้อมกะเหลือบดูท่าทีคุณแม่ว่าจะเอาไง...อันไหนแม่เห็นซีเรียส แม่จะห้ามนู๋ดักไว้ก่อนที่นู๋จะลงมือ...อันนี้ จะดีมากๆ เพราะช่วยการเรียนรู้ของนู๋ได้ดี...แต่ถ้าห้ามไม่ทัน แม่จะต้องรีบบุกประชิดตัว เพื่อให้นู๋เข้าใจว่าทำไม่ได้จริงๆ ...แต่มีหลายอย่างเหมือนกัน ที่แม่เซย์โน แต่ปล่อยนู๋จัดการตามใจ เพราะแม่คิดว่า ถ้าห้ามไปหมดทุกอย่าง เด๋วลูกสมองฝ่อ มือลีบพอดี...

แม่ปล่อยให้คุณพ่อโนจนคาดว่าน่าจะเหนื่อย แม่ก็ลงมารับตัวลูก...คุณพ่อทำเสียงเหมือนลูกแม่ช่าง โฮปเลส เหลือเำกิน...

"เด็กคนนี้ ต้องได้รับการสั่งสอนให้เข้าใจเสียทีว่า โน หมายความว่าไง ฉันจะลงโทษเด็กคนนี้"
คุณพ่อพูดจบแล้วก็ยิ้มๆ จับลูกนั่งกะพื้นแล้วเอาตระกร้าผ้าครอบไว้....

อีตาบ้า

แม่รีบวิ่งจู๊ดไปหยิบกล้องบันทึกเหตุการณ์นี้ไว้...

แรกๆ นู๋โวยวายอยู่ในนั้น เพราะกลัวแม่หาย...พอแม่กลับมา...ลูกแม่ยิ้มแต้...เริ่มแหงนหน้าสำรวจว่าอะไรฟระมาครอบฉันไว้....แม่รีบรัวกดชัดเตอร์ใหญ่...พอเริ่มรู้ว่าถูกขัง ลูกแม่รวบรวมพลัง ดันตระกร้าขึ้นด้วยมือทั้งสอง...แต่แปลก...มือไม่มีแรงหรือไง หือ...ตระกร้าพลาสติกไม่ได้หนักมาก แทบจะไม่ลอยจากพื้น....ทีนี้ นู๋เริ่มหงุดหงิด...ยิ้มไม่ออก...ส่งเสียงอือๆ และกลายเป็นร้องไห้ในที่สุด...คุณพ่อรีบจับนู๋ออกมา ก่อนที่นู๋จะเป็นโรคโฟเบีย

กว่าวันนี้จะจบลงได้ ก็ล่อเข้าไปสี่ทุ่ม....คุณพ่อเข้ามากวนตอนแม่เขียนบล็อกนี้อยู่....แกยืนยันว่า จะต้องเล่าเรื่องปราสิตในฉี่แมว ให้คุณแม่ฟังให้ได้....

เฮ้อ คุณพ่อนี่ยอดจริงๆ






 

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2549
6 comments
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2549 14:36:30 น.
Counter : 698 Pageviews.

 

เอาตระกร้าผ้าครอบ ชังเป็นการลงโทษที่ จ๊าบมากๆเลยคค่ะ อิ อิ เดี๋ยวต้องไปบอก ปาป้าเนเน่ทำมั้งค่ะ อิ อิ

 

โดย: asariss 12 กุมภาพันธ์ 2549 15:52:05 น.  

 


 

โดย: ตี๋สีชมพู 12 กุมภาพันธ์ 2549 16:07:05 น.  

 

น้องมรรคน่ารักมากๆ ค่ะ

ข่าวว่ายังว่างอยู่ อยากส่งอาตี๋เป็น Candidate กะเค้าด้วยได้ปะคะ

 

โดย: ktycoons IP: 220.255.21.153 12 กุมภาพันธ์ 2549 16:47:24 น.  

 

ว้าลืม login อย่างนี้จะเห็นรูปได้งัยอะ

แวะมาดูได้ที่ blog นะคะ

 

โดย: น้องอิงค์ (ktycoons ) 12 กุมภาพันธ์ 2549 16:52:41 น.  

 

มาเยี่ยมสาวน้อยวัยกำลังน่าฟัด แก้มป่องๆ ขอหอมทีนึง
เกิดเดือนเดียวกันกะแม่กิ๋วด้วยค่ะ

 

โดย: เพลงเสือโคร่ง 13 กุมภาพันธ์ 2549 2:00:28 น.  

 

Photobucket

ตะกร้าผ้า ว๊ากกกกกก
ดีนะคะ ที่แกล้งแป๊บเดียว อิอิ

หนูว่านู๋ก็คงรู้แหล่ะ ว่าอะไรโน แต่ก็ต้องดูกันหน่อย
ว่าโนมาก หรือโนน้อย โนแบบให้ทำได้ปะ

 

โดย: มือใหม่เล่นหุ้น 19 กรกฎาคม 2551 23:41:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


มรรคณิชา
Location :
Sleepless in Seattle United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




สวัสดีคะ
นู๋ชื่อ มรรคณิชา.... เรียกนู๋เต็ม ๆ นะคะ เพราะนู๋ไม่มีชื่อเล่นคะ ... อยากรู้จักนู๋ ก็ต้องตามไปช่วยอ่าน ช่วยคอมเม้นต์นะคะ แม่นู๋จะได้มีกำลังใจ
แก้ไขเพิ่มเติมคะ....
มีคุณน้า คุณพี่ หลายคนมักถามคุณแม่เสมอๆ ว่า "ชื่อของนู๋ แปลว่าอะไร"
บอกเลย ไม่เล่นตัว...อิอิ
มรรค มาจากคำว่า "มรรค 8" ในศาสนาพุทธไงคะ...คุณแม่คงอยากเห็นนู๋เป็นเด็กดี...แถมเวลาสะกดเป็นภาษาปะกิต คุณแม่ใช้ชื่อคุณพ่อสะกดซะเลย...งานนี้ คุณพ่อหน้าบานคะ
ส่วน ณิชา แปลว่า บริสุทธ์
พอมารวมกะ "มรรค" ชื่อนู๋เลยเก๋กู๊ดซ้า

แก้ไขเพิ่มเติม (อีก 5/29/2011)
แขกเค้ามีดาราหญิงชื่อ มานิชา คล้ายชื่อนู๋มากเลย แรกๆ แม่ก็ปลื้มหรอกนะ แต่หลังๆ ชักหวั่นไหว เพราะเพื่อนร่วมงานของพ่อชื่อนี้เปี๊ยบ เป็นตัวป่วนที่ทำคุณพ่อปรี๊ดส์บ่อยๆ

แม่พบว่า เด๋วนี้ เวลาเรียกมรรคณิชาเต็มๆ คือการทำเสียงเข้ม ในเหตุการณ์ปกติ แม่เรียกนู๋ ว่า "ลูก" "นู๋" หรือ ไม่ก็ "ชิชา" "ชา"
Friends' blogs
[Add มรรคณิชา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.