เล่าแบบ... ถ้าอ่านแล้ว งง ก็ขออภัยนะคะ ...เพราะเขียนแบบสมอง งงๆ อ่ะคะ
ระยะนี้เน้นนอนซะมาก ไม่ค่อยเข้ามานั่งหน้าคอม เลยไม่ค่อยได้อัพเดทตัวเองและ เจ๊าะแจ๊ะกะเพื่อนบล็อกสักเท่าไหร่..เอ่อ..แต่ยังคงอ่านเม้มท์ของเพื่อนๆ นะคะ ต้องรีบแก้ตัวสักหน่อย สำหรับเพื่อนๆ ที่เป็นห่วงถุงมันฝรั่งเลย์...เอ่อ...ไม่ทันแล้วคะ...แม่นู๋มรรคใฝ่ต่ำ เห็นกงจักรเป็นดอกบัว...ง่า...แต่ ทยอยกินนะคะ ไม่ได้ซัดทีเดียวหมดถุง แล้วก็กินพร้อมกะน้ำซุปเปอร์ฟู้ด... คงพอหักล้างกันได้เน๊าะ มานั่งคิดๆ เออ รู้ทั้งรู้ว่าไม่ดี ก็ยังทำ...คนเรา เป็นซะงี้ ...นี่แหละ คนแบบนี้แหละ มะเร็งชอบ
วันนี้ก็เหมือนกัน รู้ทั้งรู้ว่า โดนลูกทดสอบ อย่างชัด ก็ยัง อุตส่าห์ ตกหลุม หล่นซ้ำๆ อีกตะหาก ตอนเช้ามืด ตีสี่ ตีห้า มรรคณิชาจะเดินเข้ามาห้องคุณแม่... แรกๆ ก็ทำตัวอยู่ในระเบียบดี มานอนข้างๆ กอดกันชื่นใจ... ต่อมา ก็ชักเริ่มดุกดิก... จนแม่ทนไม่ไหว ก็ปูฟูกไว้ข้างเตียงให้นู๋นอน... นู๋ทำตัวได้ดีไม่กี่หน ก็เริ่มเรียกร้องความสนใจ คือ มาที่ห้องแม่แต่ประกาศแบบกระซิบๆ ว่า ชิชาไม่นอน ชิชาจะเล่น แม่ก็แบบ ง่วงชะม่า... ก็ไม่คุยอะไรกะนู๋ ปล่อยนู๋กระซิบ สลับกะกระทืบเท้าไป แม่ก็นอนไปสิ... แต่เช้านี้ แม่ชักได้คิดว่า ทำไมต้องปล่อยให้ลูกบงการชีวิตหว่า... เลยฮึด สลัดความง่วง สั่งนู๋ว่า ถ้ามาห้องนี้ไม่นอน ก็ออกไปจากห้อง เพราะคุณพ่อคุณแม่ง่วง ต้องการนอน เอาละสิ ลูกคนนี้ ได้ยินประกาศคณะปฏิวัติก็ตกใจ (ขวัญอ่อนมากคะ) เพราะหัวหน้าคณะปฏิวัติอุ้มนู๋ออกไปนอนห้อง ...รองหัวหน้าคณะปฏิวัติซึ่งเพิ่งเดินเข้าห้องน้ำ ได้ยินเข้า ก็ผลุบออกมาจากห้องน้ำ สั่งเสียงแข็ง Marknisha go to your room NOW. Im gonna count 1 2 3 แค่ได้ยินเสียงเริ่มนับ 1... มรรคณิชาก็ร้องกรี๊ดหนึ่งทีก่อนจะวิ่งตื๋อเข้าห้องตัวเองไปทันที...ไปยืนร้องไห้ข้างประตูคะ พร้อมกะตะโกนออกมาว่า Daddy I need potty เหอ เหอ... บ้านนี้ เล่นแรงไปป่าวเนียะ... พอทุกอย่างค่อยๆ สงบลง แม่เลยสั่งมรรคณิชาไว้ว่า แม่ไม่อนุญาติให้มรรคณิชาเข้าไปห้องแม่แล้วนะ นู๋ต้องอยู่ที่เตียงของนู๋จนกว่าจะสว่าง นู๋อยู่ในเตียง นู๋จะไม่นอนก็ได้ จะเล่นก็ได้ รอจนสว่างแล้วค่อยไปหาแม่ ลุ้นคะ ลุ้น พรุ่งนี้จะเป็นไงน๊อ
เอ๋ ว่าจะเล่าไรเนียะ อ้อ ตอนเย็นโดนมรรคณิชาทดสอบ... จู่ๆ นู๋ก็ครีเอทบททดสอบแม่ขึ้นมา ขณะที่ไปรับนู๋กลับจากโรงเรียน แม่รู้สึกว่า นู๋จำถนนหนทางได้ดี วันนี้ นู๋ขอให้แม่ใช้เส้นที่มี หลังเต่า เพราะนู๋ชอบเวลารถบัมปี้บัมป่ำ... ส่วนใหญ่แม่ไม่ค่อยขับไปถึงเส้นนั้น หากมีโอกาสก็จะวกเส้นอื่นเสียเรื่อย ก็แม่เกลียดหลังเต่านี่นา พอไม่ได้หลังเต่า นู๋จัดแจงเริ่มกวนทันที บอกแม่ว่า I want to go back to school พร้อมกะบรรยายสารพัดอารมณ์ที่นู๋สมควรได้กลับไปโรงเรียน ตอนบอกแม่แรกๆ กวนมาก กระทืบเท้า ประกอบคะ... หือม์ ...รู้ไหมลูก นู๋หน่ะ เกือบไม่ได้มีชีวิตอยู่ดูซัมเมอร์ไทม์ เอ้า เข้าบ้านมา เปลี่ยนบรรยากาศหน่อย ชวนนู๋ทำเค๊กช็อกโกแลต... นู๋เอนจอยมาก แต่พอทำเสร็จก็ กวนทรีน อีก ด้วยประโยคเดิม แม่ลูกคุย..เอ่อ เถียงกันตลอดเย็น เรื่องจะกลับไปโรงเรียน เนียะแหละ ไร้สาระมั่กๆ ... แม่ก็ต๊องๆ นะ... รู้ทั้งรู้ มันไม่ใช่เหตุ ก็ยังบ้าจี้ พอดีจังหวะ แม่กำลังจะทำดินเนอร์ ต้มน้ำหม้อใหญ่... นึกถึงหนังสือ เรื่อง Mean Soup ของนู๋ได้ แม่เลยกรี๊ดใส่หม้อน้ำไปเสียหลายหน โดยมีมรรคณิชา ยืนมองใกล้ๆ (แม่คิดว่า แม่เห็นนู๋อมยิ้มนะ) จำสีหน้าของลูกได้เลย เหมือนคนเข้าใจโลกนะ... แม่กรี๊ดเสร็จ นู๋ก็บอกแม่ด้วยประโยคเดิมอีก... แม่ถอนหายใจ ท้าวสะเอว โชคดี คุณพ่อเดินเข้าบ้านมาพอดี...ช่วยมารับยัยนี้ไปหน่อยเหอะ
จากเดิมที่ลูกรีเควสท์ด้วยอารมณ์ ก็เริ่มเปลี่ยนมาเป็นการ ยืนยัน ความต้องการ ของตัวเอง อย่างหนักแน่น .. ซึ่งไม่ได้ต้องการจริงๆ หรอก แต่เป็นคงอยากเรียนรู้ปฏิกริยาของแม่ ละมากกว่า เมื่อนู๋ยังเล็กๆ แม่พยายามอธิบาย บอกนู๋เสมอๆ ว่า เรากำลังจะทำอะไรกัน บอกลำดับ... ซึ่งนู๋เป็นแองเจิ้ล เบบี้มาตลอด รับฟัง เข้าใจ มั่นใจ... I dont think you are turning into a devil na Marknisha I strongly believe you want a reciprocal treat from Mamy ก็เด๋วนี้หน่ะ ขยันเสนอกิจกรรมจังนะ พูดดักหน้าแม่ล่วงหน้าเสียด้วย เวลาลูกเล่น แม่ได้ยินลูกพูดกะตัวเอง กะเพื่อนตุ๊กตาบ่อยๆว่า One at a time, wait for your turn, maybe later
ที่โรงเรียน แม่ปลื้มมาก เวลาเพื่อนๆ ขวางทางนู๋ๆ มักจะพูด excuse me ก่อนจะเดินฝ่าไป... ที่โรงเรียนนี่ก็ตลกดีนะ ที่มีกว้างๆ แต่เด็กๆ มักเดิน หรือ วิ่งชนกันกลางอากาศปาจำ ... ระยะนี้ มรรคณิชาสนใจ เด็กผู้ชาย มากกก... แม่เคยเห็น เด็กโตเคยช่วยอุ้มนู๋ เพื่อให้แตะของเล่นกรุ๊งกริ๊ง... สงสัยมรรคณิชาจะติดใจบริการ.. กลับมาบ้านก็ชอบเอ่ยถึง บิ๊กบอย บ่อยๆ... มาวันนี้ มีเก๋นะ มาบอกแม่ว่า แม่ๆ บิ๊กบอยชื่อ เครวิน ฟังแล้วก็ขำ... เพราะแม่เพียรพยายามสอนมรรคณิชาให้ทำความรู้จักกะเพื่อนๆ โดยการถามชื่อเพื่อน ทักทาย ซึ่งแม่รู้ว่านู๋คงไม่ค่อยได้ทำหรอก.. จนมาติดใจ บิ๊กบอยละมั้ง ... ถึงได้รู้ว่า สิ่งที่แม่บอกนะ มีปาโยดนะเฟ้ย
Create Date : 28 มีนาคม 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 28 มีนาคม 2551 12:25:04 น. |
Counter : 665 Pageviews. |
|
|
|
More Graphics Comment click here.
แม่ลูกคู่นี้มันส์จริงๆๆ 555 อ่านแล้วก็มีหลายหลายอารมณ์ ทั้งสงสาร ทั้งขำ ทั้งโกรธ ยังไงก็ใจเย็นๆละกันนะแม่หนูมรรค จะได้ไม่เครียด จะได้ร่างกายแข็งแรง ขำๆ อิอิ ยังไงก็ขอให้สุขภาพแข็งแรงไวๆนะจ๊ะ สู้ๆๆนะ พูดถึงหนูมรรคแล้ว ไม่แน่ใจว่าอาทิตย์หน้าจะไประยองจะได้ไปเจอสาวน้อยเจนนี่ที่เคยบอกว่าหน้าเหมือนหนูมรรคด้วยอะป่าว เห็นแล้วอย่างกะฝาแฝดกันเลย แถมดูๆนิสัยจะคล้ายๆกันด้วย 555