ภาพนี้หน้าตาไม่ได้สนุกกับการจับเท่าไรฮ่าๆ หวาดมากกว่า

ตอนเกล็ดมันถูกับนิ้วมือ เผลอโยนงูเค้าทิ้งลงพื้น เจ้าของงูปาดเหงื่อฮ่าๆ

พอน้องที่ทำงานแท็กภาพนี้มา มองเลยงูไปที่แขนตัวเอง

เห้ย รูปนี้แขนตูดูดีที่สุดเลย !!

เมื่อคืนหยุดนะค่ะไม่ได้ออกกำลังกายเพราะจะไปดูหนัง

แต่ว่าไม่ได้ไปดูอีกแล้ว เพราะการแข่งจักรยานของอาจารย์ใกล้จะจบ

ก็เลยปล่อยให้แกดูไปก่อน ไว้แก้ตัวอีกทีเร็วๆนี้

และเหมือนจะเป็นสัจจะธรรมของชีวิตเชอรี่ทุกเดือนคือ

วันไหนที่ใส่กางเกงยีนส์จะนุ่งชั้นใน ทีแบค และทุกครั้งป้าแดงมาตลอดดดดด

ทำไมมันเป็นอย่างนี้ มัวแต่ห่วงอยากจะเล่นงู เลยลืมคิดไปว่าจะทำไงต่อไปกับชีวิต

ออกไปซื้อกางเกงในใหม่ เซ็งจิต  เย็นนี้ก็ดูทีท่าป้าแดงก่อนว่าจะแผลงฤทธิ์ขนาดไหน

เล่นได้หรือไม่ได้ แล้วแต่ป้าแดงจะกรุณา

อัพเดทเรื่องคู่หู เมื่อวานถูกอาจารย์ที่โรงเรียนโทรมาต่อว่าๆ ทำตัวไม่ดี

เพราะแกลาป่วยสองวัน ทำงานมา 6ปี ไม่เคยลาป่วย พอไล่ออกแล้วลาสองวันแม่งโทรมาด่า บ้าหรือป่าว

เค้ายังพูดอีกว่า ทำไมเธอไม่ทำงานที่มอบหมายให้คือไปเป็นกรรมการตัดสินการแข่งขันภาษาอังกฤษ

แกบอกว่าแกไม่ทำเพราะว่า รร.จ้างแกเป็นรายชั่วโมง ถ้าไม่จ่ายเงินตรงนี้ให้แกก็ไม่ทำนะ

แล้วโรงเรียนก็ไม่จ่ายแล้วแกจะทำ ไปเพื่ออะไร

และยังเสนอมาว่า เธอก็ทำไปเถอะ แล้วเดี๋ยว ผอ.คนใหม่มาจะหาทางช่วยให้กลับมาทำให้ได้

นี่ผอ.คนที่จะออก ก็ไป กทม.เพื่อหาทางช่วยให้เธอได้สอนต่อ

อาจารย์บอกว่า "คุณคิดว่าผมโง่นักใช่ไหม" อย่ามาหลอกใช้กันเลย

ถ้าไม่คิดจะไล่ออก ก็ควรจะหาทางช่วยกันตั้งแต่แรก แต่นี่ไล่ออกแล้ว

พอไม่ช่วยงานพิเศษ เสือกมาบอกว่าจะหาทางช่วย .... เซ็งกับการทำงานแบบนี้

โกหกกันทำไม นาทีนี้ยังไงแกก็ไม่อยู่แล้ว หนำซ้ำเมื่อคืนเจอด้วยกันทั้งคู่

ตอนออกไปซื้อของ เจอกลุ่มนักเรียนชายแล้วถามว่า "อาจาร์โจ ออกแล้วเหรอครับ"

คำถามที่ฟังแล้วช้ำประมาณว่า "ทำไมเราถึงเลิกกับแฟน" ประมาณนั้น

เชอรี่ได้แต่บอกว่า " Keep going "  ตอนนี้แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ

ชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป.... เป็นกำลังใจให้กันทุกวัน