เท่าที่ผมสังเกต มีชาวจีนและชาวเวียตนามนี่แหละ ที่เชี่ยวชาญด้านนี้
![](//www.bloggang.com/emo/emo22.gif)
![](//www.bloggang.com/data/owl/picture/1370611089.jpg)
ผลไม้ประจำถิ่นของ จ.แทงหัว (Thanh Hou) นอกจากผลไม้แล้ว ยังมีแหนมมะยมอีกด้วย (แหนมหมูนะครับ ขอบอก) เป็นสินค้า OTOP ประจำจังหวัด
![](//www.bloggang.com/data/owl/picture/1370611249.jpg)
และเราก็พ้นจากเขต จ.แทงหัว (Thanh Hoa) โดยมีด่านเก็บค่าผ่านทาง ซึ่งเป็นสัญญลักษณ์ของเขตจังหวัดอยู่ข้างหน้า
![](//www.bloggang.com/data/owl/picture/1370611349.jpg)
จากนั้น คณะทัวร์ก็มีโอกาสลอดอุโมงค์สำหรับรถยนต์ซึ่งก่อสร้างขึ้นใหม่ พร้อมๆ กับการขยายผิวจราจรเป็นสี่เลน เนื่องจากเส้นทางเดิมเป็นทางโค้ง และไม่มีทางขยับขยายได้ครับ
อุโมงค์แห่งนี้ ยังสั้นกว่าอุโมงค์สำหรับรถยนต์อีกแห่งหนึ่งด้านเหนือเมืองดานัง (Da Nang) ซึ่งถือว่า เป็นอุโมงค์รถยนต์ที่ยาวที่สุดในเอเซียอาคเนย์
![](//www.bloggang.com/data/owl/picture/1370611551.jpg)
กับขบวนรถหวานเย็นเที่ยวล่องจากฮานอย เพิ่งออกจากสถานีบิงดิ่งห์ (Bin Dinh) ไปยังเมืองแทงหัว (Thanh Hoa)
คนโดยสารเต็มขบวนทีเดียว
![](//www.bloggang.com/data/owl/picture/1370611672.jpg)
เข้าเขตชุมชนนครนิงบิ่งห์ (Tan Pho Ninh Binh) และเราจะแยกขวาจากทางหลวงสาย 1 เอ อันแสนจะจอแจ เข้าสู่ทางหลวงหมายเลข 10 ไปยังเมืองไฮฟอง (Hai Phong) และอ่าวฮาลอง (Halon Bay) ที่นี่
![](//www.bloggang.com/data/owl/picture/1370611770.jpg)
อาคารห้างร้านที่นครนิงบิ่งห์ (Tan Pho Ninh Binh) ดูคลาสสิกไม่หยอก
![](//www.bloggang.com/data/owl/picture/1370612048.jpg)
ทางหลวงหมายเลข 10 ได้ผ่านเข้าสู่เมืองนามดิ่งห์ (Nam Dinh) ซึ่งมีชื่อเสียงด้านงานแกะสลัก ชนิดเห็นได้ทั่วไปตามทางรถไฟที่ขนานถนนอีกครั้งหนึ่ง ก่อนแยกไปฮานอย (Hanoi)
![](//www.bloggang.com/data/owl/picture/1370612400.jpg)
เส้นทางหมายเลข 10 นี้ ดูกว้างขวาง แต่รถราเริ่มน้อยลงถนัดตา
![](//www.bloggang.com/data/owl/picture/1370612600.jpg)
ที่เมืองนามดิ่งห์ (Nam Dinh) เส้นทางรถไฟก็โค้งออกไปทางซ้าย มุ่งสู่กรุงฮานอย (Hanoi)