Xinchao Vietnam ( 11 )

หายเงียบไปนานหน่อย มาชมต่อเลยครับ



พอลูกทัวร์พอได้นั่งเรือแล้ว ต่างก็รื่นเริงสดชื่นอย่างที่เห็นล่ะครับ



การพายเรืออาจแตกต่างจากเราที่เคยเห็น คงเป็นเพราะพายหลายหน เลยใช้เท้าแทน แถมพายได้เก่งด้วยสิ



ออกจากท่าได้ ก็ออกสู่ทุ่งนาล่ะครับ

ผมนับถือฝีมือการทำนาที่นี่ เพราะปลูกริมฝั่งที่น้ำกำลังเจิ่งไปจนถึงหุบเขาข้างใน

เข้าไปในหุบเขาเรื่อยๆ มีบ้านชาวประมง ตั้งอยูใต้โพรงถ้ำด้วย



ผ่านผาใหญ่ มีวัดอยู่ข้างบนนั้น นึกถึงนิยายกำลังภายในจังเลย



แล้วก็เป็นไฮไล้ท์ของทริปนี้ เลียบหุบเขา ก่อนลอดถ้ำแห่งแรก



เพดานถ้ำสูงพอสมควร ไม่ต้องก้มศรีษะหรอกครับ ดูๆ เหมือนถ้ำลอด อ่าวพังงา



บ้านชาวประมงอยู่ใต้หน้าผาด้านขวามือนั่นแหละครับ แข็งแรงดีด้วยสิ



ลอดถ้ำแห่งที่สองแล้วครับ



สวนกับเรือที่นำนักท่องเที่ยวกลับลงมา แสดงว่าใกล้ปลายทางทุกขณะ



ลอดถ้ำที่สาม ถ้ำแห่งสุดท้ายก่อนถึงปลายทาง



พอลอดถ้ำแห่งสุดท้าย เจอพ่อค้าแม่ขายรอจำหน่ายสินค้าแก่นักท่องเที่ยวอยู่หลายลำล่ะครับ



สินค้าที่มีจำหน่ายก็ไม่มากมายใหญ่โต มีผลไม้ กล้วยไม้ เสื้อยืด น้ำอัดลมกระป๋อง ลูกอม และของเล็กๆ น้อยๆ

แต่ผลไม้ สู้บ้านเราไม่ได้



ไม่เฉพาะเรือพ่อค้าแม่ขายเท่านั้น แม้แต่เรือที่นั่งไปก็มีสินค้าขายเช่นกัน โดยเก็บไว้ในหีบโลหะตรงคนพายเรือ แต่ไม่เซ้าซี้มากจนกระทั่งเป็นเรื่องเป็นราวถึงเจ้าหน้าที่บนท่าหรอกครับ

ระหว่างที่ลอยลำซื้อขายสินค้าโดยมีน้องของผมเป็นลูกค้านั้น ผมก็ลองกล้องไปพลางๆ ด้วย



คราวนี้สวนกับเรือนำนักท่องเที่ยวชุดใหม่ขึ้นมาบ้างล่ะ



ที่ จ.นิงบิ่งห์ (Ninh binh) มีสินค้า OTOP ที่ขึ้นชื่ออย่างหนึ่ง คือ แพะ ครับ

เจ้าของนามกำลังเล็มหญ้าอย่างสบายใจบนหน้าผา คงไม่หล่นลงมาหรอกน่า



ใครว่า ตามก๊อก บิ๊กด๋ง (Tam Coc-Bích Dong) หรือ ฮาลองบกเวียตนาม ไม่มีเสน่ห์ ?

หากเห็นรูปนี้อาจเปลี่ยนใจก็ได้



มีวัดจีน อยู่ริมท่าน้ำครับ

ธงที่อยู่บนเสานั้น หากเห็นที่ไหนในแผ่นดินเวียตนามล่ะก็ นั่นแหละ ที่ตั้งวัดหรือศาลเจ้าล่ะ



คราวนี้ก็เป็นเวลา freetime ให้ลูกทัวร์ได้มีโอกาสช้อปปิ้งกันล่ะ

น้องผมลองสวมหมวกกะโล่ มีเครื่องหมายกองทัพเวียตนามเหนือติดอยู่ด้วยแฮะ

คงไม่สงวนลิขสิทธิ์ หรือเลิกใช้ไปแล้วก็ได้



ผมได้ยินว่า ราคาเนื้อตามท้องตลาดเวียตนามนั้น มี หมู ราคาต่ำสุด และก็เป็ด ไก่ วัว หมา และก็ แมว มีราคาสูงสุด

ถ้าไม่รักกันจริง ไม่ได้มีโอกาสได้กินหรอก แถมไม่มีจำหน่ายทั่วไปอีกด้วย

ตัวนี้รอดจากหม้อตุ๋นได้อย่างไรก็ไม่รู้ ? นับว่าเป็นภาพที่หาได้ค่อนข้างยากในเวียตนาม



ไม่ใช่เพียงคณะเราที่เข้ามาเยือน ตามก๊อก บิ๊กด๋ง (Tam Coc-Bich Dong) เท่านั้น ยังมีคณะทัวร์หลายคณะเข้ามาแวะเวียนไม่ขาดสาย

บางรายประเภทแบกเป้ ฉายเดี่ยว นั่งรถประจำทางเข้ามาก็มี



ค่ำนี้ คณะทัวร์พักที่โรงแรม Huang son เมืองนิงบิ่งห์ (Ninh binh) ซึ่งอยู่ด้านเหนือเมือง

เป็นภาพจากชั้นที่พักอยู่ครับ

Create Date : 10 กรกฎาคม 2556		3 comments
Last Update : 10 กรกฎาคม 2556 21:36:43 น.
Counter : 1918 Pageviews.
Share Tweet