BlogGang.com : : owl2 : เที่ยวไปกับทัวร์ Circular Train (ตอนที่ 6)

เที่ยวไปกับทัวร์ Circular Train (ตอนที่ 6)

ในตอนที่แล้ว ผมพานั่งรถไฟจัดเฉพาะ Circular Train จากชุมทางบางซื่อ ผ่านชุมทางฉะเชิงเทรา ชุมทางคลองสิบเก้า ชุมทางแก่งคอย และเข้าสู่แผ่นดินอีสานจนถึงสถานีจันทึก วันนี้เราไปกันต่อนะครับ

จากสถานีจันทึก เส้นทางจะเลาะเขาริมอ่างเก็บน้ำลำตะคอง

ด้วยลักษณะพื้นที่เป็นหินผุปนกับดินลูกรัง มักเกิดปัญหาดินข้างทางพังสู่ทางรถไฟสายนี้ในช่วงฝนที่ผ่านมา จนปิดเส้นทางเพื่อซ่อมหลายหน แม้แต่เสาโทรเลขริมทางยังไม่พ้นภัยนี้

ผ่านสถานีคลองขนานจิตร ซึ่งเป็นหนึ่งในสองแห่งที่ก่อสร้างใหม่พร้อมแนวทางรถไฟที่ย้ายหนีน้ำขึ้นมาจากบริเวณอ่างเก็บน้ำลำตะคอง ที่ผู้คนในสมัยนี้ มักจะไม่ทราบกันนัก

ช่วงขาไป ขบวนรถยังไม่ได้แวะจอดสถานีนี้ครับ

สภาพหินข้างทางที่ร่วงมาทับเส้นทางรถไฟ ที่ถูกงัดออกไปพ้นทางแล้ว

สังเกตเสาโทรเลขข้างทางด้วยนะครับ ที่ยังใช้เสาชั่วคราวรองรับสายแทนเสาเดิมซึ่งทำจากเหล็กรางรถไฟเก่า ก่อนถูกดินข้างทางพัดหายไป

ตอนนี้ขบวนรถได้แล่นเข้าใกล้สถานีคลองไผ่ ซึ่งเป็นที่ตั้งของตัวเขื่อนลำตะคอง และนิคมสร้างตนเองลำตะคองด้วยครับ

หากใครที่เคยนั่งรถยนต์ไปเที่ยวเขื่อนลำตะคอง คงจะเห็นภาพได้ชัดเจนกว่ามาตามเส้นทางรถไฟ

แล้วรถไฟจัดเฉพาะเพื่อการท่องเที่ยว Circular Train ได้นำคณะทัวร์เข้าสู่สถานีคลองไผ่ซึ่งเป็นสถานีปลายทางโดยสวัสดิภาพ และจอดให้บรรดาลูกทัวร์เดินถ่ายรูปตามสถานีรถไฟเป็นเวลา 20 นาที

ช่วงที่เดินทางมาถึงสถานีคลองไผ่ ก้มมองดูนาฬิกา บอกเวลา 15.30 น.แล้วครับ

ชักเป็นห่วงแล้วสิว่า จะกลับเข้าถึงกรุงเทพฯ สักกี่ทุ่มหนอ ?

ไหนๆ ดั้นด้นเดินทางมาไกลถึงสถานีคลองไผ่แล้ว ถือโอกาสลงเดินสำรวจบริเวณรอบๆ สถานีกันหน่อยล่ะครับ

สังเกตจากสีที่ทาอาคารจนเป็นสีเอกลักษณ์ของการรถไฟฯ นั้น ช่างดูคลาสสิกจริงๆ

รวมถึงรูปทรงอาคารบ้านพักนายสถานีด้วยครับ ซึ่งสมัยนี้ได้กลายเป็นอาคารก่ออิฐถือปูนไปหมดแล้ว

กลับไปทางย่านสถานี เจอหลัก "ศิลาลิขิต" แล้วสิครับ ไปดูกันหน่อยว่าเขียนไว้อย่างไรบ้าง

ที่ผมไม่เรียกว่าศิลาจารึกนั้นเพราะไม่ได้สลักไว้ครับ ใช้พู่กันจุ่มสีเขียนเป็นตัวอักษรเท่านั้น

ต้องใช้สายตาถึงสามคู่ และเค้นพลังสมองกันนานพอสมควร จึงแกะลายมือเขียนไว้ว่า

"ก.ม.288+180.90

จุดเริ่มต้น
ทางรถไฟเลียบ
อ่างลำตะคอง

1 ธ.ค.10"

ถ้าผิดพลาดประการใด ขอได้อภัยด้วยครับ น่าเสียดายหลักฐานประวัติเส้นทางช่วงนี้จริงๆ ที่ควรจะรับการดูแลให้ดีกว่านี้

ผู้ร่วมแกะ "ศิลาลิขิต" ท่านนี้ คงจะภูมิใจกับหลักฐานชิ้นนี้มาก จึงขอให้ผมบันทึกภาพไว้เป็นที่ระลึกด้วย

หน้าตาอาจภูมิฐานไปสักนิด แต่อาชีพหลักของท่านนั้นเป็นถึงผู้พิพากษาทีเดียว

ได้เวลาเสียงโทรโข่งจากผู้จัดเริ่มดังเรียกคณะทัวร์กลับขึ้นรถล่ะครับ

เพื่อเดินทางไปชมทิวทัศน์ของอ่างเก็บน้ำลำตะคองที่เห็นได้ชัดเจนที่สุด บริเวณสถานีคลองขนานจิตร

และแล้ว ขบวนรถจัดเฉพาะเพื่อการท่องเที่ยว ได้เวลาออกเดินทางกลับจากสถานีคลองไผ่

หากท่านใดที่นั่งรถทัวร์สายอีสานผ่านศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ลำตะคอง ของกรมทางหลวง และสวนน้าชาติ ที่เขายายเที่ยง ถ้ามองไปยังอีกฟากหนึ่งของอ่างเก็บน้ำ จะเห็นทางรถไฟสายอีสาน และสถานีเล็กๆอยู่แห่งหนึ่ง คือสถานีคลองขนานจิตร นั่นเอง

คราวนี้ เรามองจากฝั่งสถานี มองไปยังศูนย์บริการทางหลวงกันบ้างล่ะ

สำหรับนักท่องเที่ยวสองรายนี้ ค่อนข้างจะ Happy เป็นพิเศษ ขณะช่วยกันบันทึกภาพจากมุมมองที่ไม่เคยเยือนมาก่อน

ลองซูมจนสุดกำลังกล้อง ได้ภาพมาแค่นี้เองครับ

เฮฮาบันทึกภาพกันได้ไม่นาน ต้องมานั่งเงียบเหงาทั้งบนรถไฟและอาคารสถานีเป็นทิวแถว เพราะฝนชะช่อมะม่วงดินแดนอีสาน เทลงมาพอดี

นี่ก็อีกกลุ่มหนึ่ง ที่กำลังเซ็งกับบรรยากาศยามนั้นครับ

เวลาผ่านไปราว 15 นาที สายฝนจึงค่อยสร่างซาลง พร้อมๆ กับได้เวลาออกเดินทางต่อพอดี

นายสถานีคลองขนานจิตร โบกธงเขียวปล่อยขบวนรถล่ะครับ

สถานีแห่งนี้ ไม่มีถนนใดๆ ผ่าน แถมประสบปัญหาขาดแคลนน้ำอีกด้วย ทางหน่วยงานที่แก่งคอยจึงจัดรถ บทน. (โบกี้บรรทุกน้ำ) มาจอดให้บริการน้ำสะอาดแก่บรรดาพนักงานได้ใช้สอยทุกเดือน มิได้ขาด

น่าจะมีเบี้ยกันดารแถมให้ด้วยนะ...

(รอติดตามตอนสุดท้ายด้วยนะครับ)

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2555

Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2555 0:01:53 น.

0 comments

Counter : 2960 Pageviews.