คุณแม่เล่าเป็นตุเป็นตะ
ไม่ได้เข้ามาอัพเพราะมัวแต่ตื้อๆนะลูกนะ
มะวาน คุณแม่โหมทำความสะอาดครัวที่เพิ่งผ่านสงครามล้างเผ่าพันธุ์...พ่อลูกเค้าหยิบใช้อุปกรณ์ทุกชิ้นที่มีอยู่ ทั้งชิ้นใหญ่จนถึงชิ้นน้อยๆ....อย่างว่าอ่ะนะ โปรเจ็คฟอร์มยักษ์...เส้นพาสต้า กะ ซูชิ.... ลูกแม่ไม่ค่อยสนใจช่วย เล่นได้ด้วยตัวเองก๊ะ... มีบ้างเหมือนกัน เป็นระยะๆ วิ่งโผเข้ามากอดคุณแม่จากด้านหลัง...คุณแม่เป็นไงไม่รุคะ โรคจิตเล็กๆ ...ก็เด๋วนี้ นู๋เริ่มสูงขึ้น จนหัวนู๋จะชนก้นแม่อยู่ละ (เอ...หรือ ต้องบอกว่า แม่เตี้ยเกินไปคะ) ...ก้นมันเป็นของต่ำใช่ไหมลูก...แล้วเกิดนู๋โผมาแบบสุดตัวแล้วแม่ตดละ...ลูกแม่ต้องแย่แน่ๆ เลย...เนียะ ดูสิ แม่เป็นคนมองการณ์ไกลขนาดนี้
ช่วงเวลานี้ของลูกช่างดีแท้ๆ เพราะคุยกันรู้เรื่อง... เสียอย่างเดียว (แน่ะ คุณแม่จะเริ่มเม้าท์แระ) ก้อเสีย ที่นู๋ชอบพูดคำว่า "โน" ถี่จน จน..จนกลายเป็นกวนประสาทอ่ะจิ ตื่นเช้ามา หลับหูหลับตา "โน"...คุณแม่ยังไม่ทันจะแตะตัวด้วยซ้ำ....เนียะ มะกี๊นี้ จะกล่อมเข้านอน...ลูกก็ ทั้งกระทืบเท้า ทั้ง "โน"....คุณแม่เจอแบบนี้ ทุกๆ คืน ชักจะรู้สึกหมดรัก อยากฆ่าทิ้ง....อยากเดินหนีไป (แต่ทำไม่ได้ กลัวลูกจะเป็นเด็กมีปังหา) ....สิ่งที่ทำได้ คือ "นิ่ง" และ "รอ" รอจนลูกจะเรียกร้องคุณแม่... "แม่...ก้น" เสียงสัญญาณตบก้นให้นู๋นอน...
ก่อนนอน แม่บอกสคริปท์ของพรุ่งนี้ให้ลูกฟัง "แม่จะพาไปห้องสมุดนะ ให้คุณน้าเล่านิทานให้ฟัง มีเพื่อนๆ ฟังเยอะแยะเลยนะ" ลูกฟังแล้วคิดนิดนึง ก่อนตอบว่า "ครู" (ที่จริงออกเสียงว่า "คู") คุณแม่งง....ทำไมลูกคิดได้ว่า คุณน้าหมายถึงครูฟระ...ว้าว
จริงๆ วันนี้ ก็ทึ่งที่ลูกพูดคำว่า help แทนคำว่า "ช่วย" ที่ปกติเคยใช้ประจำ.... คุณแม่ก็นึกๆๆๆๆ เอ...ลูกรู้คำนี้จากไหน...อ๋อ จากการ์ตูน ซิมป์สัน นั่นเอง...ตอนบาร์ตถูกโฮเมอร์บีบคอ... เด๋วนี้ ลูกต้องดูซิมป์สันตอนนึงๆ ไม่ต่ำกว่า 10 ครั้ง... คุณแม่จำสคริปท์ได้หมดเลยง่ะ... มานั่งวิแคะ...ทำไมลูกชอบเรื่องนี้ มากกว่า เบบี๋ไอนสไตน์หว่า... อ๋อ...คงเพราะการ์ตูนพวกนี้ ให้อารมณ์จากคำพูดที่ชัดสำหรับเบบี๋ละมั้ง... ไม่ว่าจะเสียงเรอ เสียงกิน เสียงร้อง เสียงหัวเราะ.... ลูกแม่เกือบจะฮัมเพลงไตเติ้ลได้แล้วนะ
คุณแม่นึกว่าจะทำใจเรื่องร้าน กะงานได้แล้วนะลูก...แต่พอไปตลาดญี่ปุ่น...เอ่อ...ไม่รุนึกไง คว้า ตุ๊กตา "แมวกวัก" กลับมาบ้าน 55 ...เลือก "สีเหลือง" จะได้มีเงินทอง โชคลาภเข้ามา....อิอิ สงสารแมวกวักตัวนี้เหมือนกัน...กวักด้วยพลังโซล่าร์ พอมาเจอแสงนวลๆ ในห้องเรา ก็กวักไม่ออก...เดือดร้อนมรรคณิชา พยายามจะปีนจับแมวกวักมาเขย่า... กรี๊ดดดดดดดด "แม่บอกกี่หนๆแร้น..ห้ามยุ่งตัวนี้นะ...เพิ่งซื้อมา ตั้ง 21 เหรียญ แตกไปละก้อ...คุณแม่จะหนีออกจากบ้านเลย ขอบอก" ลูกม่ายสนใจ ยังคงตั้งใจปีนต่อไป....คุณแม่รีบวิ่งไปปิดไฟ แล้วหลบหน้าประตู....ได้ผลคะ...คุณนายตกใจสุดขีด (เฮ้ย เล่นแรงไปป่าวฟระ) ร้องไห้จ้าเลย แต่คุณแม่ต้องเข้มต่อไป "ก็แม่บอกแล้วง่ะ ไม่ให้ยุ่งๆๆ ทำอย่างงี้ ผิดไหม" "ผิด" "ผิดต้องขอโทษ ไหม" "โทด" "ขอโทษต้องไหว้สวยๆ ด้วยสิ ถึงจะจริงใจ" ลูกจำใจยกมือไหว้ เหมือนไม่ได้ไหว้ "นี่ ถามจริงเหอะ ที่พูดไปหน่ะ เข้าใจป่าว" "ใจ" "ทีหลังอย่าทำอีกนะ" "โน......."
อารายฟระ
Create Date : 18 ตุลาคม 2549 |
|
6 comments |
Last Update : 18 ตุลาคม 2549 13:19:08 น. |
Counter : 647 Pageviews. |
|
|
|
เดี๋ยวคอยดูน้ะ เขาจะบอกว่า รักแม่ที่สุดในโลก
ฟังแล้ว..ชื่นใจ