วันที่ถูกขัง
มะวานหิมะตกหนักอย่างคาดไม่ถึง คุณพ่อใช้เวลาบนถนนกว่า 3 ชั่วโมง... ไม่ใช่รถติด แต่เพราะรถคลาน แต่ละคัน ลื่นไถลกันอุตลุด ตกลงคุณพ่อเลยมาไม่ทันเอารถคุณแม่ไปเปลี่ยนยาง...ว้า คุณพ่อกลับมาถึง คุณแม่รีบฟ้อง มรรคณิชาทำทีวีเสีย ไม่มีภาพ ไม่มีเสียง... มรรคณิชาพยายามแก้ตัวสุดๆ พูดออกมาเป็นคำๆว่า "เสีย" "ซ่อม" "พ่อๆ" อือม์ ได้ใจความนะ เด๋วนี้ชักเก่งใหญ่ละ สแวร์ก็ได้ คำที่ติดปากนู๋มาก คือ Jesus , Yuck กะ Gosh ไม่รู้จะแก้ไขยังไงดี เพราะภาษาปะกิตนี่ ไม่ได้มาจากคุณแม่แน่ๆ คุณแม่สังเกตุ ลูกพูดภาษาไทย ได้เป็นคำๆ คงเพราะแม่พูดเป็นคำๆ กะนู๋สะมาก ขณะที่ ลูกพูดปะกิตเป็นประโยคแระ นู๋คลุกคลีกะพ่อกะพี่ๆ ก็ได้มาครบดุ้น อย่างคำที่ติดปากนู๋ คือ Never Mind อีกประโยคนี่ นู๋ใช้บ่อย แต่แม่มาขำกลิ้งเอามะเช้านี้ ตอนคุณพ่อแกล้งใช้ให้นู๋หาหนังสือถูกใจมาให้อ่าน นู๋เดินหลายรอบ จนในที่สุดยอมแพ้ ทรุดตัวลงนั่ง คุณพ่อก็ถามว่า คุณพ่อ .......Can you pick different book for me? มรรคณิชา...aaah.....I don't know ถอนหายใจด้วยนะ ประมาณว่า คุณพ่อนี่ ยุ่งจัง
หิมะตกขาวโพลนไปหมด ทำให้มองนอกหน้าต่างออกไปตอนกลางคืน กลับไม่มืดเหมือนเคย สว่างไสวน่าลุยมั่กๆ... ก็ต้องอดใจไว้ รอตอนเช้า .ซึ่งมีประกาศกฏอัยการศึก...โรงเรียนกะที่ทำงานหลายๆ แห่งหยุดหม้ดเลยค๊า.... ..โอว์ แต่มีแดดออกดีๆ นะคะ หิมะยังไม่ค่อยละลายเท่าไหร่... รถคุณแม่เกือบจะกลายเป็นสโนว์แมนไปละ ขณะที่ของคุณพ่อกลับไม่โดยหิมะคลุมเลย คงเพราะเครื่องที่ร้อนจัดตั้งกะมะคืน... แกรนด์มารีบฮัลโหลๆ แต่เช้า สั่งไม่ให้ขับรถออกจากบ้านกัน...หุหุ...แถมถามด้วยว่า มรรคณิชามีถุงมือรึยัง...แหะ แหะ ไม่มีคะ แกรนด์มา คงไม่ต้องมังคะ
คุณแม่ห่อมรรคณิชาเรียบร้อยก็จับขึ้นรถเข็นออกไปลุยกัน.. ข้างนอกค่อนข้างเงียบ แน่นอน ม่ายมีใครที่ปาร์คเลย เข็นรถก็ลำบาก เพราะหิมะที่แข็งๆ กลายสภาพทำให้เหมือนเข็นบนถนนขรุขระ... ตอนออกไปเดินถนนรอบปาร์ค คุณแม่เสียวไส้เล็กๆ เพราะรถแล่นเป๋ไปเป๋มา กลัวมันกลับใจพุ่งเข้าชนแม่ลูกดับอนาถ... ใครรู้เข้าคงว่า แม่นี่แย่จริงๆ เน๊อะ เอาลูกออกมาทรมาน มรรคณิชาก็นั่งเงียบเชียว...แม่ชักไม่แน่ใจ หนาวไปป่าวเนียะ เพราะขนาดคุณแม่เดินเข็นรถ มือยังเย็นเฉียบเลย... เกือบจะเลี้ยวรถเข้าบ้านอยู่แล้วเชียว ดันไปเห็นเด็กๆ เล่นสโนว์บอร์ดกันบนลานของโรงเรียนหน้าบ้านเรา...คุณแม่รีบแถพามรรคณิชาไปดู...หุหุ...หนุกหนานดีจัง อยากหากะละมังใส่มรรคณิชาลงไปไถบ้าง มรรคณิชาก็เรียกร้องจะ "เอาๆๆ" อย่างเดียว เข้าบ้านได้ปุ๊บ มรรคณิชาร้องไห้อย่างหาสาเหตุไม่เจอ เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง เอาแต่จะกอดแม่ท่าเดียว...ปลอบกันอยู่นาน.... พอมรรคณิชาหลับได้ คุณแม่นั่งอ่านหนังสืออยู่ริมหน้าต่าง ชมวิวไปด้วย...แต่นึกไงไม่รุ เกิดวิปลาส ขาดสติ มีความรู้สึกเหมือนถูกขังอยู่ในบ้าน เนื่องจาก รถไม่ได้เปลี่ยนยางสักที (ทำให้มีความรู้สึกว่า ไปร่อนไม่ได้ ทั้งๆ ที่ ถนนแบบนี้ ไม่มีใครเค้าขับกัน แต่คุณแม่อยากขับนี่หน่า) ดีวีดียังไม่ได้คืน เด๋วถูกปรับ ห้องสมุดก็อยู่ใกล้แค่เนียะนะ ไม่ได้ซื้อของสดเข้าตู้เย็นเลย อยากไปตลาดญี่ปุ่นสุดฤทธิ์ คิดวนๆไปมา รู้สึกแย่ๆ เลยรีบไปหาน้าเป๊ปป้า... แบบ มันทำให้รู้สึกดีไง อย่างน้อยก็ได้ออกจากบ้าน ไปถึงก็เม้าท์ๆๆๆๆ อูย...รู้สึกดี ก็กลับบ้าน สบายใจ จบรายงานแต่เพียงเท่านี้คะ
Create Date : 29 พฤศจิกายน 2549 |
|
13 comments |
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2549 10:26:58 น. |
Counter : 895 Pageviews. |
|
|
|