อุ้ย วันนี้ ขีดตาสองชั้นข้างขวาโผล่ขึ้นมาให้เห็นแย้ว.......เย้ เย้

วันอาทิตย์ เราสองคนไม่มีอะไรจะทำจริงๆ เลยเดินวนเวียนอยู่ในปาร์คเหมือนวิญญาณเร่ร่อน... อิจฉาครอบครัวที่มาจัดปาร์ตี้กันกลางสวนจริง ใช้ที่สาธารณะคุ้มซ้า... แย่หน่อย ตรงที่ ปกติเดินมาถึงจุดนี้ คุณแม่สามารถหลอกล่อให้นู๋หลับได้... นี่เลยกลายเป็น ลูกนั่งมองพี่ๆ เค้าเล่นกันตาแป๋ว

วันจันทร์ คุณพ่อฮึกเหิม...ลากออกไปซื้อของตลอดบ่าย... ลูกมีความสุขมาก เดินเข้าๆ ออกๆ แต่ละร้านอย่างสนุกสนาน...ตะแรก คุณแม่เตรียมรถเข็นไว้ละ แต่คุณพ่อมองหน้าประมาณว่า ถ้าใช้รถเข็นแล้วจะเห่ยสเล่อ... เอ้า ไม่ใช้ก็ได้... ให้นู๋เดินเยอะๆ ออกกำลัง อิอิ
คุณแม่ชวนนู๋เดินเข้าร้านแก๊บคิดส์ ...แต่นู๋ไม่ชอบ เดินเข้าไปแป๊บเดียว นู๋ก็จะออกจากร้าน...นี่แน่ะ พาลจะไม่มีวาสนาได้ใช้ของดีๆ...คุณแม่จับอุ้มกลับเข้าไปใหม่ ลูกไม่ยอม ร้องเสียงหลง และขัดขืนเต็มที่...คุณแม่เลยต้องปล่อยนู๋ ๆ ก็นั่งแหมะ ด้วยท่าไม้ตายของเด็กๆ วัยอย่างนู๋.... เหอ เหอ... สมัยก่อน เวลาแม่เห็นเด็กคนอื่นนอน หรือ นั่งอาละวาดแบบนี้ แม่มักจะคิดว่า พ่อแม่เด็กไม่เอาไหน...แต่ตอนนี้เร๊อะ...ฮี่ๆ มันเป็นส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์ฉันท์แม่ลูกสุดเลิฟคะ.... อาละวาดให้พอเลยนะลูก
คุณแม่มองดูก็รู้ ว่านู๋ทำท่าขู่ไปงั้นแหละ...เพราะสุ้มเสียงไม่ได้เศร้านักหนา
สักพัก พนักงานร้านเดินมาทักทายคุณแม่
"ฮาว์ด อาร์ ยู"
"แม่นะ โอเค แต่ลูกสิคะ ดูเอาเองละกัน"
พนักงานเค้าก็ยิ้มๆ เดินไปหานู๋ ๆ รีบลุกขึ้นนั่งมองคุณน้าเค้าตัวเกร็งเชียะ.... คุณน้าก็บอกนู๋ว่า
"ระวังคนเค้าเดินไปๆมาๆ มองไม่เห็นนู๋นะ นู๋จะเดินเข้ามาเอาสติกเกอร์เท็ดดี้แบร์ไหม"
ไม่น่าเชื่อ
ลูกเดินตามคุณน้าไปหน้าตาเฉย....เนียะ ยัยคนนี้ ความเสี่ยงสูงที่จะถูกลักพาตัว

คุณแม่สังเกตุพฤติกรรมการช้อปปิ้งของลูกน่าสนใจดี ลูกจะเดินๆดู แล้วหยิบมาให้คุณแม่ ๆ ก็วิพากษ์วิจารณ์ไปตามเรื่อง พอคุณแม่ทำท่าจะเอาไปเก็บ นู๋ก็จะไม่ยอม ประมาณว่า
"เลือกตัวนี้คะ" 555
ตอนแรกแม่กลัวๆ เหมือนกันว่า ลูกจะรื้อมหาประลัย...แต่ก้อปล่าวเลย...อย่างพอเดินเข้าร้านซานริโอ ลูกก็เดินหยิบ ชื่นชมของอย่าเรียบร้อยดี...ค่อยๆ เดินดู...
มีอยู่คราวนึง ลูกเดินไปแถวๆ แผงที่เค้าจัดของลงตระกร้า พอดีมีเพื่อนวัยเดียวกะนู๋ยืนอยู่ก่อนแล้ว กำลังเทตระกร้าออกมาทีละใบ ...แม่เห็นลูกมองแป๊บนึง ก็ปราดเข้าไปร่วมวง เทกระจาด...คุณแม่รีบตาประกบและบอกนู๋ว่า "ไม่ดี ไม่ทำนะ"....ลูกพยักหน้างึกงัก แล้วหันไปบอกเพื่อนว่า "โนๆๆ"
เป็นไงละ...อึ้งไหมเธอ
หลังจากนั้น ถ้าในร้านมีเหตุการณ์เด็กคนไหนวุ่นวายทำของหล่น ลูกจะมองหน้าเด็กพวกนั้นแล้วประมาณทำเสียงว่า
"โอ๊ะ โอว์"
คุณแม่เขินคนในร้านเหมือนกัน เพราะลูกดูจะเว่อร์ไปหน่อย...อย่างตอนที่น้องคนนึงทำขนมหล่นกระจายเต็มพื้น...ลูกก็ร้อง โอ๊ะ โอว์ และหันมาบอกแม่ว่า "อี๊ย์ อี๊ย์" เป็นเสียงที่ลูกจะทำเวลาเห็นอะไรสกปรกที่พื้น... แล้วลูกก็ทำท่าจะเข้าไปจัดการเก็บกวาด...เหอ เหอ...คุณแม่ชักสับสนว่า "เอ ควรจะห้ามลูกไหมหว่า" อยู่บ้าน ลูกทำสกปรกก็ต้องเก็บนิ....พอดี คุณแม่ของน้องคนนั้นเค้ามาเก็บไปซะก่อน...เฮ้อ...รอดตัวไป

คุณพ่อนึกไงไม่รุ ชวนพี่มากิเอะเข้าร้านเสื้อ แบะ แบะ (555 คุณแม่ชอบเรียกชื่อร้านนี้หยั่งงี้แหละ...) ใจแม่ก็นึก อย่าบอกนะว่าจะซื้อ...จะฆ่าให้ตายทั้งพ่อทั้งลูกเลย...ไม่รู้จักปาหยัด เวลาที่ควรปาหยัด...แต่สักพัก...คุณแม่ก็ปล่อยวาง ปล่อยพ่อลูกเค้าหาความสุขไป คงไม่กล้าซื้อหรอก...
ลูกแม่ก็หนุกหนานมาก ระหว่างที่พี่มากิเอะลองเสื้อ....นู๋ชอบเล่นหน้ากระจก กะเล่นจ๊ะเอ๋...แม่ก็คอยวิ่งตาม เผื่อจะไปเปิดม่านที่มีประชาชนใช้ลองเสื้ออยู่... สักพัก นู๋หยุดวิ่ง จ้องพี่คนนึง กำลังหนุกหนานกับการทำตัวเป็นทาร์ซาน โหนม่านห้องลองเสื้อ.... แม่ได้แต่คิดในใจ "อย่านะลูก...อย่าแม้แต่จะคิด"
ลูกคงจะรับกระแสจิตแม่ได้ นู๋ไม่ได้พยายามโหนม่านเลียนแบบ ลูกกลับพยายามวิ่งเข้าไปเปิดม่านห้องลองเสื้อที่มีคุณแม่คนนึงใช้อยู่ แต่นู๋เข้าไม่ได้ เพราะมีพี่ๆ ตัวน้อย 2 ตัว ยืนกางแขนกันนู๋ไว้ ...ปากก็พูดห้ามมรรคณิชาใหญ่...อยากรู้จัง ถ้าลูกแม่ดื้อขึ้นมา จะมีรายการเด็กตบกันไหมเนียะ

กว่าจะกลับถึงบ้านก็ห้าโมง...ลูกไม่ได้นอนกลางวัน เลยมาสลบแป๊บเดียวตอนขากลับ แม่พยายามอุ้มให้นู๋นอนต่อในเตียงก็ไม่สำเร็จ....
แปลกจิง...นอนน้อยขนาดนี้...นู๋ก็ไม่มีทีท่าว่าง่วงเลย กว่าแม่จะจับนู๋หลับได้ก็ สามทุ่ม ซ้ำร้าย ตอนเกือบตีหนึ่ง ลูกตื่นขึ้นมาอีก...คุณแม่สลยไปแล้ว ไม่ได้ยินเสียง คุณพ่อเป็นคนจัดการเปลี่ยนผ้าอ้อม เปลี่ยนเสื้อให้...แต่นู๋ไม่ยอมหลับต่อ ส่งเสียงสวดมนต์กวนประสาทคุณพ่อ ๆ เครียดหนัก เพราะพรุ่งนี้ มีสัมภาษณ์...คุณพ่อเลยดุมรรคณิชาใหญ่ ดุจนคุณแม่งัวเงียตื่น คุณพ่อก็ห้ามไม่ให้แม่ยุ่ง ตอนหลัง คุณพ่ออุ้มนู๋ออกมาวางแหมะหน้าห้อง แล้วบอกให้นู๋ร้องให้พอ...คุณแม่ชะโงกหน้าดูนู๋จิ๊กนึง เห็นแล้วก็สงสาร..ลูกยังเป็นเบบี๋อยู่เร้ย...ไม่เก็ทหรอก...คุณแม่กวักมือเรียกนู๋หลายที แต่นู๋คงไม่กล้าขยับ ตอนหลังคุณแม่เลยเข้าไปอุ้มกล่อมนู๋นอน....นู๋สะอึกสะอื้น มือชี้ไปที่เตียงของพี่ๆ ....คุณแม่ต้องปลอบใจว่า
"พี่ๆ ไม่อยู่ คืนนี้ พี่ๆ ไปนอนบ้านนู้น"
นู๋ก็ชี้มือไปที่บันได....ทำท่าเหมือนจะให้แม่อุ้มพาลงไปดูพิสูจน์... คุณแม่ก็ต้องย้ำให้นู๋ฟังว่า "พี่ๆ ไม่อยู่" นู๋ถึงยอมซบไหล่ ซุกนอนกะอกแม่...แป๊บเดียว ลูกก็กลับไปนอนได้
ก็ไม่ใช่ว่าแม่เก่งหรอกนะ แต่คงเป็นจังหวะลูกเหนื่อยสุดๆ แล้วละ...
ไม่รุจะตื่นมาทำไม...ชอบตื่นมาให้ถูกดุ
เวร

Create Date : 12 กรกฎาคม 2549		3 comments
Last Update : 12 กรกฎาคม 2549 5:00:17 น.
Counter : 670 Pageviews.
Share Tweet