คุณแม่ลวกหอยกุ้งปูปลา....ฮือๆๆๆ

คุณแม่ขอโทษ คุณแม่ไม่ได้ตั้งใจ...คุณแม่เสียใจนะ
คุณแม่แย่เองที่เลินเล่อ...ปกติลูกก็จะดุกดิกๆๆ เวลาล้างก้นอยู่แล้ว ...เช้านี้สิ...คุณแม่ป้ำเป๋อ...มัวแต่ห่วงจะเก็บมือนู๋ไม่ให้ไปจับก้นเลอะๆ ...แล้วก็เก็บไม่อยู่...มือเลอะเหม็นๆ จนได้...เลอะแล้วไม่พอ ...เอ้า...ลูกหันก้นไปเสียดสีผ้าเช็ดตัวที่เตรียมไว้อีก...คุณแม่รีบคว้าผ้าเช็ดตัวไปซัก ๆ เสร็จก็เปิดก๊อกฝั่งน้ำร้อนไว้รอท่า เพราะกะให้น้ำร้อนเร็วๆ ไม่ได้เปิดฝั่งน้ำเย็นด้วย....พอจับนู๋ยกไปรองใต้ก๊อก....
เสร็จเลยทีนี้ !!!
มรรคณิชาร้องลั่น....แว่บแรก..แม่นึกว่าเป็นการโวยวายตามปกติที่นู๋มันร้องเวลาคุณแม่ล้างอึอึ๊ให้....ทันทีทันใด สายตาแม่เหลือเห็นก๊อก...เลยรีบจับนู๋ออกมา....
แม่สงสารนู๋จนน้ำตาไหลพราก....นึกๆ อยู่ว่าต้องพานู๋ส่งโรงพยาบาลดีหรือเปล่า....เอ...ปฐมพยาบาลไงละ...ก้อ จับนู๋ล้างด้วยน้ำเย็นให้สะอาดก่อนละกัน...แล้วคุณแม่มานั่งสังเกต...ค่อยเบาใจหน่อย เพราะสีแดงค่อยๆ ลดลง....อูย...ขอโทษนะ ขอโทษ

วันนี้มันวันซวยเจงๆ นะลูกนะ...
คุณแม่กะปลอบใจสักหน่อย พอสายๆ ลูกกินอิ่มแล้ว คุณแม่วานให้พี่ๆ เค้าพานู๋ไปสนามเด็กเล่น.....พอออกกันไปได้สักพัก...พี่โทโมเอะวิ่งกลับมาเคาะประตู เพื่อเอาหนังสือไปนั่งอ่านด้วย...พี่เค้าหายขึ้นข้างบนไปนาน จนคุณแม่รอปิดประตูไม่ไหว....อ่ะ...เดินออกไปหย่อนจดหมายตู้หน้าบ้านแป๊บละกัน
ออกไปถึง...ว้า...ครายฟระ เอาเศษหนังสือพิมพ์ปลิวว่อนหน้าบ้าน....คุณแม่เดินตามเก็บ แถมเก็บให้เพื่อนละแวกข้างโดยรอบเสียด้วย....เก็บเพลิน...พี่โทโมเอะวิ่งออกมาบอกว่า
"ไปก่อนนะ"
แว๊ก.....คุณแม่ไม่อยากเชื่อโชคชะตาระยะนี้เลยจริงๆ ....ใจตอนได้ยินเสียงพี่เค้า คุณแม่ก็นึก ขอให้พี่เค้าเป็นเด็กไม่เรียบร้อยเหมือนทุกครั้งด้วยเต๊อะ....ตาก็มองไปที่ประตู....เวรรรร....พี่เค้าเกิดจะเป็นคนดีวันนี้ ปิดประตูดังโครม!!!!! ขอบอกนะคะ...ปกติ โทโมเอะม่ายดีขนาดนี้คะ
มือกำหนังสือพิมพ์แบบเซ็งๆ ...ไม่ต้องไปดูก็รู้....ประตูล็อกอัตโนมัติแน่นอน เพราะเวลาคุณพ่อออกไปทำงานจะล็อกทิ้งไว้อย่างงี้
เก็บขยะหน้าบ้านตัวเองและเพื่อนบ้านเสร็จ คุณแม่เลยเดินไปเกริ่นขอที่ทางบ้านน้าเป๊ปป้าไว้ก่อน...เพราะตั้งใจจะไม่กวนโทรเรียกคุณพ่อให้กลับมาเปิดกุญแจ เนื่องจากมันเป็นวันทำงานวันแรกของที่ทำงานใหม่คุณพ่อนะสิ
เสร็จแล้ว คุณแม่ก็มานั่งแหมะรอนู๋ๆ ทุกคนหน้าบ้าน....อือม์...ตั้งกะนู๋เกิด....คุณแม่ไม่เคยได้มีโอกาสนั่ง "เฉยๆ" แบบนี้มานานนนนนมากกกก....นั่งมองต้นไม้ดอกไม้ไปเรื่อยเปื่อย...สบายจัง
สบายได้ไม่นาน....สมองก็เกิดคิดวิตกจริต...เอ...ถ้าต้องอยู่ข้างนอกทั้งวัน แล้วลูกจะเอานมที่ไหนกิน ไปขอบ้านข้างในจะเอิกเกริกไหมหว่า แล้วผ้าอ้อมอีกละ....คิดวนแต่เรื่องผ้าอ้อม กะนมอยู่เนี่ยะ
รออยู่นาน....ทำไมพวกนู๋ช้าจัง.....ได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์บินวนแถวๆ ปาร์ค...คุณแม่เริ่มรู้สึกใจไม่ดี....เพราะเมื่อวันจันทร์...ก็งี้แหละ ปรากฏว่า เกิดเหตุการณ์ไฟไหม้ มีคนตายไป 4 เป็นเด็กเสีย 2.....แม่เกิดนึกไปต่างๆ นาๆ ...เอ้า ลองเดินไปดูที่สนามเล็กก่อน....
ม่ายมี
ครั้งจะเดินไปตามพวกนู๋ที่สนามใหญ่ คุณแม่ก็กลัวจะสวนกัน....เพราะทางเข้าออกมีหลายทาง
สรุป...กลับไปนั่งดูประตูหน้าต่างดีกั่ว เผื่อมีทางให้งัด ให้มุด
เหอ เหอ...งัดบานมุ้งลวดหลังบ้านออกมา 2 บาน....คริ คริ....เห็นบานเลื่อนกระจกเปิดเป็นช่องอยู่....ถ้ามีตะขอยาวๆ ไปปลดตัวล็อกให้ยกขึ้น...ก็น่าจะดันบานเลื่อนออกไปได้ จะได้ปีนเข้าบ้าน
พอดีพวกนู๋กลับมากันก่อน...คุณแม่ดีใจ เห็นมรรคณิชาหลับคารถเข็น....หมดห่วงไปหนึ่ง
พี่มากิเอะรับรู้ข่าวแล้วก็นั่งแหมะ หมดอาลัยตายอยาก....ตรงกันข้ามกะพี่โทโมเอะ...ท่าทางจะดีใจ มีเหตุการณ์ตื่นเต้น พี่เค้าก็เดินสำรวจใหญ่ และช่วยออกไอเดียงัดแงะต่างๆ นานา 555....ไอเดียดีที่สุด คือ ลองยกประตูโรงรถ เพื่อหาทางเข้าทางประตูบ้านด้านในที่ไม่เคยใส่ล็อก....ยกเกือบตาย ขยับขึ้นมาแค่ 5 นิ้ว ก็ติดแง่ก...
คุณแม่เลยต่อยอดไอเดีย...ลองไปขอยืมรีโมทโรงรถบ้านน้าเป๊ปป้า เผื่อจะใช้สัญญาณคลื่นเดียวกัน....ที่ไหนได้....คุณน้าเลิกใช้รีโมทนานแล้ว เพราะมันตายด้าน 555 ...คุณแม่เลยขออะไรที่เป็นตะขอเกี่ยวยาวๆ ....ได้มาหนึ่งดุ้น
รีบเดินกลับไปทดลองงัดแงะ....อิอิ....
ข่าวดี....ตัวล็อกหน้าต่างบ้านเราแข็งแรงดีมั่กๆ...งัดเท่าไหร่ก็ไม่ขึ้นจ้า...ทดสอบแล้วทุกบาน 555
คุณแม่ลองเดินไปหน้าต่างหน้าบ้านดู....ไม่ค่อยหวังมาก...เพราะเห็นมีซี่กรง....อ้าวว พอเข้าไปดูใกล้ๆ อยู่มาเป็นปีๆ เพิ่งรู้ว่า ซี่กรงไม่เหมือนเมืองไทยที่ล็อกตาย....ซี่กรงบ้านเราทำลายขัดกระจกไม่ให้แตก...เป็นซี่ที่ติดกับบานกระจก ไม่ใช่ติดกับตัวหน้าต่าง....อือม์ ชักเริ่มมีความหวัง....พอยกบานมุ้งลวดออกได้ คุณแม่ก็ลองแหย่ตะขอไปยกปลดตัวล็อก
เฮ้ย..มันขี้นแว่บนึงแล้วหล่นตุ๊บลงมา
ใจเสียเลยเว้ย...เพราะปกติ เวลาหล่นตุ๊บมา ตัวล็อกจะล็อก"ลง"แน่นกว่าเดิม
ลองอีกๆๆ
ลองอีกสองสามที....
ได้ผลคะ
คุณแม่รีบปีนเข้าบ้าน จัดการเปิดประตูหลังบ้านให้ทุกคนท่ามกลางเสียเชียร์....คุณแม่กะพี่มากิเอะจัดแจงยกรถเข็นขึ้นบันไดหลังบ้านมานู๋เข้าบ้าน....ความที่ดีใจ เข้าบ้านได้...เลยลืมนึกไปว่า น่าจะอุ้มนู๋เข้ามา ง่ายกว่ายกทั้งรถ....หนัก....เอ้า เข้าบ้านมาได้ นู๋ก็ตื่นมาดูทุกคน มองตาเป๋งเชียว ...เหอ เหอ...ยังดี หลับได้เกือบชั่วโมงละมัง

ตกบ่าย...คุณแม่เพลียๆ ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ลงนอนเตียง...มีมรรคณิชาคอยวิ่งเข้าวิ่งออก พยายามจะเล่นกะแม่....แม่ม่ายสนใจ...ในที่สุดนู๋ก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ แม่...โธ่ คงเบื่อสุดๆ เลยใช่ไหมลูก....งวดนี้ นู๋หลับยาววววโลด ถึงหกโมงเย็น...ช่างเหอะ...คืนนี้จะดึกแม่ก็ต้องยอม แม่ตาจะปิดแล้วคะ

เอาละ
ขอบ่นอีกเรื่องๆ สุดท้ายเจงๆ
ก็คืนนี้ พอเอานู๋หลับได้ คุณแม่รีบเปิดเครื่องทำแบบทดสอบสมัครงาน...ซึ้งน้ำใจคุณพ่อเร้ย....แบบคุณแม่ตะโกนถามคำถามบางข้อ เพราะมันจำกัดเวลาตอบ แล้วภาษาบางคำมันยากไง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ข้อสอบเลข...ยากฉิบ....คุณพ่อก็ตอบให้ ตอนหลังก็เดินมาดูแล้วช่วยทำ....แต่...ช่วยแค่จิ๊กเดียวก็เดินกลับ....เฮ้ย อารายฟระ....ใจคอ...เล่นเกมสำคัญกว่าช่วยเมียหางานเหรอ
ฝากไว้เลย เด๋วจะเขียนกระทู้ประจานในฟอรัมเกมที่คุณพ่อเล่นอยู่....
บ่นแค่นี้แหละ
แค้นๆๆๆๆๆ

Create Date : 20 กรกฎาคม 2549		4 comments
Last Update : 20 กรกฎาคม 2549 22:31:10 น.
Counter : 691 Pageviews.
Share Tweet