ยกลูกให้พ่อเลี้ยง ไม่ไหวแล้ว...ให้ลูกแม่นอนดึก 3 ทุ่มสองคืนติดกัน ลูกแม่ทำท่าสโหลสเหล๊ตอนเช้าๆ แถมมีฟุบหลับตอน 9 โมง 10 โมงอีกแน่ะ...ทำให้พอบ่าย นู๋เลยเบี้ยวไม่ยอมนอน เล่นไปง่วงอีกทีตอ 4 โมงเย็น หยั่งงี้ มันวงจรอุบาท์นี่นา...ต้องรีบกำจัด เราสองคนใช้เวลาด้วยกันเยอะเลยเน๊อะวันนี้...ส่วนใหญ่ แม่ลงมือทำความสะอาดบ้าน...เพื่อรวบรวมขยะไปทิ้งคืนนี้...ส่วนมรรคณิชามีหน้าที่ให้กำลังใจคุณแม่อยู่หน้าบ้าน เวลาคุณแม่ออกไปทิ้งขยะ...นู๋ก็จะส่งยิ้มหวานโบกมือหยอยๆ ที่หน้าต่าง...พอแม่เดินกลับมาใกล้ถึงประตู นู๋ก็จะรีบหลบมุดลงไป...อ่า...คุณแม่เลยต้องเล่นซ่อนแอบกะนู๋ที่หน้าประตู...เอ่อ ลูกจ๋า...ข้างนอกนี่หน๊าว หนาวคะ... มื้อเช้าแม่ให้คุณพ่อช่วยป้อนไข่ตุ๋นให้นู๋ทาน...ก็เป็นดังคาด...คุณพ่ออ้างอยู่เรื่อยว่า นู๋ไม่ทาน...คุณพ่อไม่ค่อยจะง้อนู๋กินเหมือนคุณแม่นิ.... มื้อเช้าแม่เลยกุ้มใจ...คิดทั้งวันหัวแทบแตกว่า มื้อเย็นจะเอาอะไรมาล่อนู๋ดี...เห็นม๊ะ...คนเป็นแม่นี่เหมือนคนเป็นโรคประสาทอ่อนๆ นะ...วันนี้ ใครอย่ามาถามแม่นะว่า "ฮาว์อาร์ยู" .... เพราะในหัวแม่มีแต่ "ว้อช เรซิปปี้ ดีฟระ" ดีนะ ที่มรรคณิชามีคุณแม่ฉลาด...แม่เกิดไอเดีย "แม่ลูกกินอย่างเดียวกัน".... ว่าแล้วแม่ก็เตรียมผัดมักกะโรนีซะเลย..จะได้กำจัดมะเขือเทศกองโตที่คุณพ่อซื้อมาแล้วซื้อมาอีก ร่วม 5 โลได้แล้วมั้ง...เฮ้อ โชคเข้าข้าง...ลูกแม่งุมงัมๆๆ กินอเร็ดอร่อยไปเลย แม่ก็สบายไปด้วย เพราะเวลามรรคณิชาป้อนแม่ ๆ ก็งับทานได้สะดวกปาก...แหะ แหะ...ก็อาหารของนู๋นะ แม่กินเป็นซะที่ไหนละ ซุกินี่งี้ ถั่วงี้ บล็อกโครี่งี้.....มื้อนี้ แม่เลยไม่ต้องเสแสร้งเอาผักเข้าปากให้ชวนแหวะ 555 พอคุณพ่อกลับมา แม่ก็จิกๆๆ ให้เคลียร์ของเน่าๆ ในตู้เย็นที่เป็นสมบัติของคุณพ่อ เสร็จแล้วก็เคลียร์ซิงค์...ทีนี้ เครื่องบดในซิงค์ติด...คุณพ่อให้แม่ช่วยเอามือล้วงไปดูซิว่าเป็นอะไร แหม...งามหน้าเจงๆ ผ้าขาวบางสำหรับกรองอาหารจ้า แม่เลยบ่นๆๆคุณพ่อยกใหญ่...เพราะปีที่แล้ว ต้องเสียเงินซ่อมเครื่องตั้ง 700 เหรียญ อันเนื่องมาจากความเละเทะในการทำครัวของคุณพ่อ เอาฝากระป๋องหมักหมมกะผักเน่าๆ ที่จะปั่นทิ้ง... หนอยแน่ะ...บ่นแล้ว มาทำหน้าใสซื่อ....ว้อย!!!! แม่เลยเปลี่ยนจากบ่น เป็นด่า.... พอสแวร์ไปแล้ว ก็ยิ่งรู้สึกไม่ดี...เซ็งตัวเอง...ทิ้งลูกให้พ่อเค้าเลี้ยง หลบไปนั่งเจริญสติ ได้ยินพ่อเค้าคุยกะลูกแว่วๆ "พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน คุณแม่เค้าเป็นอะไร..." บางครั้ง วีนไปบ้างก็ทำให้หลายๆ อย่างดีขึ้น...เช่น แม่ถือโอกาสให้พ่อเค้าจุมปุ๊กเลี้ยงมรรคณิชานานเลยแหละ ... แล้วพ่อเองก็กระแดะขยันขึ้นมาเชียว รีบช่วยทำนู่นทำนี่... อย่างนึงที่แม่ระวังเสมอคือ แม่ไม่เคยทำเสียงดังๆต่อหน้ามรรคณิชาน๊ะ... ก็แม่ไม่อยากให้นู๋เป็นเด็กมีปัญหานี่นา....อย่างมาก แม่ก็แค่บ่นๆ ระบายเรื่องคุณพ่อกะมรรคณิชาเป็นภาษาไทย...นู๋ก็คงฟังรู้บ้างไม่รู้บ้างเน๊อะ...ก็เห็นบางทีเงยหน้ามารับคำแม่ "อือๆๆ"... ตกลงนู๋อยู่ข้างแม่ใช่ไหมจ๊ะ ดีมั่ก...เอ้า...ให้กลูลิโกะ ป๊อกกี้ สตอเบอร์รี่เป็นรางวัลจ๊ะ   Create Date : 24 มีนาคม 2549 6 comments Last Update : 24 มีนาคม 2549 13:22:45 น. Counter : 717 Pageviews. Share Tweet

คุณยายมรรค เจ้าเล่ห์อะ แต่ว่า แบ่งกินมั่งดิ อิอิ   โดย: infonoom 24 มีนาคม 2549 15:53:36 น.

แวะมาทักทายค่ะสบายดีป่าค่ะ ^_^   โดย: หนุอุ๋ม (tenno_jung ) 24 มีนาคม 2549 16:33:11 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนค่ะ have a nice weekend นะคะ   โดย: ทูน่าค่ะ 24 มีนาคม 2549 17:53:47 น.

อิ อิ เป็นเหมือนกันเลยค่ะ เวลาให้ปาป้าเนเน่ป้อนข้าว ปาป้าเนเน่จะต้องบ่นบอกลุกไม่กิน ทุกครั้งเลยค่ะ แต่พอมามี๊เนเน่ไปป้อน หนูเนเน่ก้อไม่กินอยู่ดี (อ้าวแล้วเหมือนหนูมรรค ตรงใหน) แบบว่าหนูเนเน่ไม่ชอบกิน(จริงๆไม่ยอมกินมากกว่า)ข้าวเลยค่ะ   โดย: asariss 25 มีนาคม 2549 1:18:40 น.

ชอบแอบมาอ่านค่ะ เพราะลูกสาวอ่อนกว่านู๋มรรคสองเดือน ประมาณว่าหัวอกเดียวกัน พอเริ่มเครียดแล้วมาอ่าน ช่วยได้มากทีเดียว อ่านไปขำไป อารมณ์ขันเยอะจริงๆค่ะ ยกนิ้วให้   โดย: polar bear IP: 69.40.254.198 25 มีนาคม 2549 10:07:08 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ อย่าหงุหงิไปเลยนะคะ   โดย: ktycoons 25 มีนาคม 2549 17:03:29 น.