หนีเที่ยว

คุณแม่ทำข้าวกระเทียม โดยใช้ก้อนคนอร์ที่อุตส่าห์หนีบมาจากเมืองไทย ด้วยความที่ เคยกินอร่อยจากที่อาม่าทำให้...มานี่ เคยทำให้คุณพ่อกะพี่ๆ เค้าทาน เค้าก็ชอบกัน....เมื่อคืน...เลยทำอีก และกลัวรสไม่ถึง เลยละเลงใส่เสียเกิดลิมิต...
ปรากฏว่า คืนนั้น พี่มากิเอะปวดหัวมากจนต้องมาขอยา...คุณแม่เองก็คอแห้ง....คุณพ่อเลยสงสัยถามว่า ใส่ก้อนชูรสอะไรลงไปหรือเปล่า...แป่ววววว (คุณพ่อนี่จับผิดคุณแม่ได้ทู้กทีสิน่า)
เช้าวันนี้ พี่โทโมเอะอ้วกแตกอ้วกแตน....ไปโรงเรียนไม่ได้...คุณแม่ยิ่งใจเสียใหญ่...ซวยแล้วฉัน
คุณพ่อคงห่วง...เข้ามาปลอบใจว่า คงไม่ใช่มาจากอาหารของเธอหรอก เพราะไม่งั้นโทโมเอะต้องเป็นแต่เมื่อคืน ส่วนมากิเอะไม่สบายเพราะมะวานเล่นมากไป ทั้งเกมแดนส์ ว่ายน้ำ แข่งวิ่งที่โรงเรียน แถมเมนส์มาวันนั้นอีก...เฮ้อ รอดตัวไป

แม่กำลังเก็บเตียงของนู๋อยู่ หันหลังให้นู๋...เผลอแป๊บเดียว...มรรคณิชาแอบปีนบันไดบังเกอร์ จะเยี่ยมพี่โทโมเอะ....เวรจริง

วันนี้ คุณแม่มีนัดไปดูที่ เลยต้องฝากนู๋ไว้ในเงื้อมมือคุณพ่อ...ก่อนไป แม่บอกกล่าวให้นู๋ฟัง...นู๋บ่นอะไรก็ไม่รู้ บ๊งเบ๊งๆๆ...แม่ไม่เข้าใจ ต้องตัดใจบ๊ายบาย....นู๋มารยาทดีตามเคย โบกมือตอบ แต่ปากยังบ่นๆๆๆๆ อยู่

นี่เป็นครั้งแรกที่แม่รู้สึกเหมือนเป็นโสดอีกที...น้องๆ ที่ร้านทักกันเกรียวกราว....ลูกหายไปไหน...เพราะปกติ เราเป็นฝาแฝดกันใช่ไหมจ๊ะ

กว่าแม่จะกลับมา ทันเวลาคุณพ่อกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นู๋เตรียมเข้านอน...
มรรคณิชาเห็นแม่ ดีใจ รีบกอด รีบหอมแม่ใหญ่.... ชื่นใจจังเลย...ไม่งอนเลยสักนิดเน๊อะ

เช็คประวัตินู๋ดู....คุณพ่อฝีมือตก....ทำสควอชเป็นมื้อเย็นให้นู๋ๆ ไม่แตะเลยสักนิด คุณพ่อเลยป้อนโพลานต้าให้...คุณพ่ออ้างว่านู๋กินไปพอควร...แต่ไปดูจากเศษซากแล้ว...หุหุ...ลูกต้องคิดถึงแกงโฮะของแม่มากกว่า.....
คืนนี้ นู๋เลยกินนมเยอะเป็นพิเศษ...และแม่ตื่นเต้นเป็นพิเศษด้วยเช่นกัน (ทำไมใช้ศัพท์เป็นทางการจังแหะ) เพราะตอนแม่อุ่นน้ำด้วยไมโครเวฟให้มรรคณิชา...นู๋ชี้ไปที่เครื่องและบอกแม่ว่า "ปี๊บๆๆ"....หะแรก...แม่นึกว่า นู๋ทำเสียงไร้สาระตามเคย....เฮ้ย ไม่ใช่นี่หว่า...พออุ่นเสร็จ เครื่องมันร้อง "ปี๊บๆๆ" นี่หว่า....กรี๊ดดดด ลูกฉาน....ฉลาดจัง.....
นี่มีอีกกี่คำที่แม่ไม่สังเกตฟระ
"อาม่า" นี่เรียกได้เป็นคำแรกในชีวิต ตั้งแต่อยู่เมืองไทย แถมมีแอคเซ่นท์แบบปะกิตนะ เป็น "อาร์ม่า"

"กระรอก"เรียกได้แน่ๆ ...เวลามรรคณิชาเดินไปดูพี่กระรอกหลังบ้านนู๋ชอบออกเสียงเรียก...แต่ไม่ชัด...ฟังดูเหมือนบ่นว่า "กูรู้ๆๆ"

ส่วนคำว่า "แม่" นี่ ยังเรียกไม่ได้ชัวร์ๆ เพราะสอนเรียกทีไร มรรคณิชาต้องทำหน้ายิ้มๆ เขินๆ พร้อมกับส่ายหน้าแล้วมุดหน้าหนีทุกที ทำมายฟระ...ม่ายเข้าใจ

อ้อ คุณพ่อรายงานว่านู๋ท้องเสีย เพราะถ่ายเหลว....แม้จะถ่ายแค่ครั้งเดียวตั้งแต่แม่ไม่อยู่เหอะ...แม่ฟังแล้วเครียด...เพี้ยง ขออย่าให้ท้องเสียเลยนะ กลัวจ้า

Create Date : 02 มีนาคม 2549		3 comments
Last Update : 2 มีนาคม 2549 13:51:59 น.
Counter : 700 Pageviews.
Share Tweet