เด็กพอจะสองขวบแล้วนี่ ทำไมเก่งหยั่งงี้น๊า อย่างแรกเลย ลูกนอนดึกมั่กๆ แถมคึกสุดๆ คุณแม่ไม่รู้ว่า มีผลมาจากการให้ ชีส หรือ หนมหวานๆ กินตอนกลางวัน หรือเปล่านะ....ดูเถอะ สี่ทุ่มแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แวว เศร้าสลด เอาเสียเลย คุณแม่เลยชวนคุย ถามนู๋ว่า วันนี้ ไปเดินลุยหิมะ สนุกไหม... มรรคณิชานอนกลิ้งๆ แล้ว หัวเราะใหญ่ (ท่าทางคงจะค่อยๆ รีรันเทปอยู่ในหัว) เสร็จแล้วก็บอกแม่ว่า “ขำ” คุณแม่นึกออกทันทีเลยว่า ทำไมนู๋ถึงขำ... นู๋คงนึกถึงตอนที่ นู๋แกล้งเดินสะดุดหิมะ แล้วร้อง “เอ้าส์” แน่ๆ ... แกล้งเดินสะดุดตลอดทางที่กลับบ้านเลยหละ ...ไกลนะนั่น ช่วงนี้ ลูกหลั่งไหลคำศัพท์ต่างๆ ออกมาใช้ได้เองจนคุณแม่ทึ่ง แถมลูกพูดได้ไพเราะอีกตะหาก อิอิ... ขนาดคุณพ่อฟังไทยไม่รู้เรื่องยังเอ่ยชมเลย ก็ลูกหน่ะ พูดคำว่า “คะ” ลงท้ายคำบ่อยๆ ไง คุณพ่อเลยรู้ “อุ้มคะ” ได้ยินงี้ หนักแค่ไหน แม่ก็อุ้มนะลูก “เอาคะ” เอาไปเลย คุณแม่ให้อย่างไม่มีเหตุผลซะเลย อิอิ พูดเก่ง ฟังเก่งแบบนี้ คุณพ่อคุณแม่ยิ่งต้องระวัง เพราะลูกก๊อปปี้แค็ทไวมาก อย่างตอนเย็น ลูกนั่งดูคุณพ่อเล่นเกม แกรนด์เทฟ (เกมนี้ถูกวิจารณ์เยอะว่า สร้างพฤติกรรมเลวๆ ให้กะเด็กๆ) คุณพ่อเล่นไป ก็ลืมตัว แสวร์ออกมายกตระกูล...ลูกได้ยิน ก็พูดตามครบทั้งตระกูลเหมือนกัน... คุณแม่เลยซัดคุณพ่อแหลกราญ... ท่าทางคุณพ่อไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ แบบไม่ได้ยินที่ลูกพูดตาม...เฮ้อ เวรไหมละ... วันนี้ ไม่มีหิมะลงก็จริง แต่หิมะเมื่อคืนหนาพอตัว... ท่าทางไม่ละลายง่ายๆ ... รูกุญแจรถญี่ปุ่นของคุณแม่เจอหิมะอุดตัน เสียบกุญแจไม่ได้เลย แต่รถของคุณพ่อไม่มีปัญหา... อือม์ ไม่เปงไร... คุณแม่จะไม่เครียดเพราะติดอยู่กับบ้าน เพราะยังเข็ดกะการเห็นรถคันอื่นเป๋ๆ บนถนนอยู่เลย น่ากัว เออเนียะ คุณแม่นั่งอ่านเรื่อง เสาที่สนามบินสุวรรณภูมิ อยู่นะลูก... อ่านแล้วน่ากัวอีกละ ผสมกับมะคืนอ่านบล็อกใครไม่รุ รวมเรื่องน่ากัวๆ ไว้... จู่ๆ ของบนโต๊ะก็ไหลตกลงมา!!!!!!!!! คุณแม่วิ่งพรวดเดียว ถึงห้องคุณพ่อเลย ....บรือว์ว์ว์ PS. เขียนเสร็จแล้วคุณแม่กลับเข้ามาใหม่ ไม่สบายใจจ๊ะ นอกจากเรื่องกัวสิ่งที่มองไม่เห็นแล้ว ก็กัวสิ่งที่ได้ทำไปวันนี้ อะไรเสียอีก ... สืบเนื่องมาจากคราวไฟดับนั่นแหละ น้ำตาเทียนหยดเต็มเก้าอี้กะกำแพง... แกรนด์มาแนะให้ใช้กระดาษสีน้ำตาล ปิดแล้วเอาเตารีดร้อนๆ นาบ...อุ้ย..ได้ผลๆ คุณแม่ทำแล้วมันส์มาก... นาบนานไปหน่อย... ทำเบาะเก้าอี้ไหม้ขาดไปสองตัว... นี่แอบเอาของไปวางๆ บนเก้าอี้ให้มันรกๆ ... รอเวลาใครจะมาเจอ ไม่แน่นะ คนบ้านนี้ กว่าจะมาเจอ อาจเป็นตอนมรรคณิชาจบปริญญาพอดี   Create Date : 12 มกราคม 2550 7 comments Last Update : 12 มกราคม 2550 15:21:54 น. Counter : 640 Pageviews. Share Tweet

5555555 มาขำๆ กับคุณแม่นู๋มรรคณิชา นู๋มรรคน่ารัก เก่งมากค่ะ เค้าบอกกันว่าช่วงนี้เด็กๆจำเก่ง และจะติดตัวเค้าไปจนโตเลยเนอะ   โดย: wanwitcha 12 มกราคม 2550 15:38:33 น.

มาอ่านประสบการณ์คุณแม่ น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ อิอิ   โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด 12 มกราคม 2550 16:15:44 น.

ตามเข้ามาอ่านเรื่องของน้องค่ะ เด็กก็แบบนี้แหละค่ะ กำลังจำได้จำดี ผู้ใหญ่ต้องระวังตัวเวลาจะทำอะไรต่อหน้าเด็ก ๆค่ะ   โดย: icebridy 12 มกราคม 2550 19:11:20 น.

มาเยี่ยมน้องมรรคกับคุณแม่ค่ะ อ้อนเก่งอย่างนี้นี่เอง มิน่าคุณพ่อคุณแม่ถึงรักน่าดู น้าวิคก็ยังอดรักหนูมรรคไม่ได้เลยค่ะ น่ารักจริงๆ   โดย: the Vicky 12 มกราคม 2550 19:17:09 น.

มาเยี่ยมหนูมรรคค่ะ วัยกำลังคุยกำลังจดกำลังจำ กำลัง ฯลฯ เลยละค่ะ   โดย: fonrin 12 มกราคม 2550 19:38:01 น.

เด็กๆวัยกำลังโตเลย ท่าทางน่ารักน่าดู   โดย: oreocream 12 มกราคม 2550 20:26:29 น.

จามมาอ่านเรื่องของหนูมรรค สนุกจังค่ะ คุณแม่เขียนเล่าได้ไม่น่าเบื่ออ่ะ ฮิๆๆ แอบขำเรื่องน้ำตาเทียนด้วย นี่แอบเอาของไปวางๆ บนเก้าอี้ให้มันรกๆ   โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว 12 มกราคม 2550 21:25:08 น.