สถานีอนามัยพระราชทาน

	ชื่อภาพ : "สถานีอนามัยพระราชทาน" สถานที่ : หมู่ ๑๒ ต.แม่งอน อ.ฝาง เทคนิค : ปากกา, สีน้ำบนกระดาษ ขนาด : ๒๘ x ๓๘ เซนติเมตร สถานีอนามัยพระราชทาน คุณที่รัก ผมมาถึงโรงงานหลวงเช้าไปหน่อย พิพิธภัณฑ์เปิดแปดโมงครึ่ง เหลือเวลาอีก ๓๐ นาที น้องเจ้าหน้าที่เชื้อเชิญให้นั่งรอที่ร้านค้าพิพิธภัณฑ์ “จะสั่งกาแฟ เข้ามานั่งรอในนี้ก็ได้นะครับ หรือไปเดินชมสถานที่โดยรอบก่อน..” กาแฟโบราณและข้าวเหนียวหน้าหมูที่ตลาดสดไชยปราการยังอุ่นอยู่ในท้อง ผมจึงเลือกที่จะเดินย่อยอาหารเช้า นั่นไง! สถานีอนามัยพระราชทานที่ผมอยากเห็น อยู่ฝั่งตรงข้าม หน้าโรงงานหลวงนี่เอง.. สเก๊ตซ์ภาพเก็บไว้เลยดีกว่า หมอกยังลงหนัก ด้านหลังสถานีอนามัยมีวัดจีนบนภูเขา เลือนรางในหมอกเทาเช่นเดียวกับแนวสุมทุมพุ่มไม้ ดูคล้ายฉากภาพยนตร์จีนกำลังภายใน ฤดูหนาวเหน็บว่าไปก็มีส่วนดีนะครับ วาดภาพกลางแจ้ง แสงเงานุ่มสวย แม้มือจะชาสั่นด้วยความเย็นเฉียบ แต่ก็สบายกบาล กว่าแดดจะมาก็สายโด่ง แถมยังเป็นแดดอุ่นสบาย ปัจจุบันสถานีอนามัยพระราชทานแห่งนี้จัดเป็นสถานที่แสดงนิทรรศการ ความทรงจำในอดีตเกี่ยวกับชุมชน ทั้งสองชั้น โดยแบ่งเป็นหมวดหมู่ ดูดี มีภาพถ่าย แผนผัง คำอธิบายที่กระชับ จัดวางจัดตั้งสิ่งของแสดงพอเหมาะพอดีกับสถานที่ ซึ่งเดิมนั้นเป็นบ้านที่อยู่อาศัยของชาวบ้านชื่อนายเจิงหลิ่ง แซ่ซู ถวายในหลวงเพื่อใช้เป็นอนามัยของหมู่บ้าน ถือเป็นอนามัยแห่งแรกของตำบลแม่งอน ให้บริการสาธารณสุข แก่ชาวบ้านมากมายถึง ๖ หมู่บ้าน ที่ทำการสถานีอนามัยที่ขยับขยายไปที่ใหม่นั้น ผมว่าคงไม่มีบรรยากาศแบบนี้หรอก ผมชอบสถานที่แบบบ้าน-บ้าน เล็กกะทัดรัดแบบนี้ เห็นเรือนไม้ทาสีเทาอมฟ้าทีแรกก็นึกถึงสถานีอนามัยที่บ้านเกิด รวมถึงโรงพักหลังเก่าที่ถูกรื้อทิ้งไปแล้ว เตียงรักษาคนไข้ยังตั้งอยู่ตรงมุมห้อง โต๊ะ ตั่ง ม้านั่ง แม้จะสร้างทดแทนของเก่า แต่ก็ยังเลียนแบบของเก่า และรักษาอัตลักษณ์ท้องถิ่นไว้ได้ นิทรรศการบอกเล่าความเป็นมา รวมทั้งประมวลเหตุการณ์สำคัญตลอด ๓๐ ปีที่สถานีอนามัยแห่งนี้ทำหน้าที่ในการรักษาพยาบาลคนในชุมชน กระทั่งเหตุการณ์หลังอุทกภัยครั้งใหญ่ในปี พ.ศ. ๒๕๔๙ รวมทั้งแสดง “ภูมิ ปัน ยา” พื้นถิ่นรวบรวมพันธุ์พืชที่ชาวบ้านยางในอดีตใช้ในการรักษาบำรุงสุขภาพ ผมชอบบรรยากาศเรียบง่ายเป็นกันเองแบบนี้ครับ พูดไปคุณคงไม่เชื่อ ปัจจุบันผมไปใช้บริการของสถานีอนามัยมากกว่าโรงพยาบาลอำเภอเสียอีก ยิ่งมีการรักษาแบบผสมผสานแผนโบราณเข้าไปด้วย และมีเจ้าหน้าที่เป็นชาวบ้านอาสามาปฏิบัติการ ผมยิ่งรู้สึกดี ไม่เครียดเหมือนไปรอหมอในโรงพยาบาล คุณ-คนชาวกรุงที่ชอบไปเสียเงินแพง ๆ ให้โรงพยาบาลหรูของเอกชนคงจะอดอมยิ้มไม่ได้เมื่อได้รับพาราเซตามอลแก้ปวด พร้อมกับฟ้าทะลายโจรหนึ่งกระปุกแก้หวัดคัดจมูก สำหรับผมโอ! แสนคลาสสิกครับ เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๒๖ ม.ค. ๒๕๕๗ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์

Create Date : 30 มกราคม 2557		0 comments
Last Update : 30 มกราคม 2557 19:32:26 น.
Counter : 3072 Pageviews.
Share Tweet