happy memories
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
31 กรกฏาคม 2556
 
All Blogs
 
เลียบแม่น้ำโขงสู่เวียงเชียงของ







ชื่อภาพ : ทิวทัศน์ริมฝั่งของ
สถานที่ : เส้นทางเชียงแสน-เชียงของ
เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ
ขนาด : ๑๙ x ๒๘ นิ้ว


เลียบแม่น้ำโขงสู่เวียงเชียงของ



มีถนนสายหนึ่ง เลียบแม่น้ำ
เสน่ห์ลึกล้ำ
กู่เพรียกเรียกหวนคืนหา




ผละจาก เชียงแสน ไม่กี่เพลา ก็ได้ยินข่าวดีว่า มีชาวบ้านในละแวกเวียงเก่าได้นำเอาวัตถุโบราณล้ำค่า ที่ได้พบโดยบังเอิญในป่าไปมอบให้กับ พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติเชียงแสน ส่วนใหญ่เป็นเครื่องประดับของสตรีสูงศักดิ์ เช่น ปิ่นปักผม ต่างหู กำไล ฯลฯ แล้วล้วนแต่ชวนตะลึงในความสวยงามประณีตของช่างโบราณ


ทำให้อยากหวนกลับไปเชียงแสนอีกครั้ง ไปชมของวิเศษล้ำค่าที่ว่า และวาดภาพวัดเจดีย์หลวงเชียงแสน, วัดร้อยข้อ และวัดพระเจ้าล้านทองที่ยังติดค้างใจ วาดไม่ได้น่าพอใจสักครั้ง


หากทิวทัศน์ที่มองเห็นเบื้องหน้าก็ทำให้ต้องบอกกับตัวเองว่า ไว้วันหลัง ๆ เชียงแสนไม่หนีไปไหน ประการสำคัญ ได้นัดกับญาติไว้เป็นมั่นเหมาะว่าจะล่องเรือไปเที่ยว 'คอนผีหลง' และ 'แก่งผาได' กัน และเขาก็ตระเตรียมเรือรออยู่


จึงหักพวงมาลัยเข้าที่พักตรงจุดชมวิว หยิบสมุดภาพร่างภาพ วิ่งไปสเก็ตช์รูปอย่างคร่าวไว้ก่อน ถนนเชียงแสน-เชียงของ เลียบแม่น้ำโขงนี้สวยทุกช่วงก็ว่าได้ เสียดายแต่เป็นถนนชนบทผิวจราจรแคบ รถแล่นสวนทางกัน หาที่จอดยากสักหน่อย


ประกอบกับหน้าหนาว น้ำในแม่โขงลงพอเหมาะพอดี เผยให้เห็นเนินทรายสีขาวละเอียดตัดกับหินรูปทรงแปลก ๆ ตามเกาะแก่งแอ่งหิน รวมทั้งวิถีชีวิตชุมชนริมน้ำของชาวบ้านฝั่งลาว ชิดใกล้ชนิดตะโกนข้ามน้ำถึงกันได้


คนไทยยวน-และลาวเรียกแม่น้ำโขงว่า 'น้ำของ' มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ชื่อเมือง 'เชียงของ' ก็มาจากเวียงที่ตั้งอยู่ริมน้ำของ


คนไทยกลางที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่นั่นแหละ มาเปลี่ยนชื่อแม่น้ำของชาวบ้านชาวช่อง จากแม่น้ำของเป็นแม่น้ำโขง


เรื่องนี้คนเฒ่าคนแก่ได้เล่าว่า มีข้าราชการจากเมืองหลวงมาตรวจราชการ นายอำเภอก็กางแผนที่ให้ดู เห็นความคดเคี้ยวของแม่น้ำช่วงที่ผ่านเชียงแสน-เชียงของ ข้าราชการ(ไทยสยาม)ก็อุทานว่า "แม่น้ำโค้ง" เลยโมเมติดปากเรียก 'แม่น้ำของ' ว่าแม่น้ำโค้ง เรียกไปเรียกมา ภาษาปากก็กร่อนกลายจากโค้ง เป็นโขง ผู้รู้พื้นถิ่นเหนือก็ได้แต่หัวร่อส่ายหน้า เพราะถ้าเอาทฤษฎีนี้เข้าจับชื่อแม่น้ำในโลกนี้น่าจะชื่อเดียวกันหมด เพราะธรรมชาติของแม่น้ำย่อมไหลคดเคี้ยว


*คนที่อยู่กินกับน้ำของมาเป็นพันปี ไม่ว่าคนไตโยน ลื้อ ยอง คนลาวเวียง หลวงพระบาง หลวงน้ำทา ห้วยทราย สะหวันเขต เวียงจันทร์ คนไทยเชื้อสายลาวที่เมืองเลย หนองคาย นครพนม มุกดาหาร เขมราฐ อุบลฯ เขาเรียก "น้ำของ" กันทั้งนั้น มีแต่ไทยสยามหรือไทยกรุงเทพฯ ไม่กี่คนมาตั้งชื่อให้ใหม่ว่า "แม่น้ำโขง" บางคนไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ


ทำอย่างไรได้ แม้ชื่อแม่น้ำจะแปรเปลี่ยนผิดเพี้ยนไปอย่างไร ความยิ่งใหญ่และเมตตาการุณย์ของสายน้ำของก็ไม่เคยเปลี่ยนแปร มีแต่มนุษย์ที่อาศัยอยู่บนสองฝั่งน้ำเท่านั้นที่ผันแปรคุณประโยชน์ของแม่น้ำอย่างเห็นแก่ตัว ระเบิดเกาะแก่ง สร้างเขื่อนกันเขื่อนแล้วเขื่อนเล่า...


แนะนำว่า ถ้าจะขับรถเลียบชมของมองโขงบนเส้นทางนี้ ให้ไปหน้าหนาว ดอกเลาที่มีมากมายสองฟากฝั่งถนน สวยแปลกตาไม่เหมือนถนนสายไหน เพราะดอกไม้จะโน้มก้านบานลงมา เสมือนว่าน้อมคารวะนักเดินทางผู้ด้นดั้นสัญจรมาบนถนนบ้านนอกสายนี้


* ตระกูลดำรงเจริญ แม่หม่อมเถียงอายุร้อยปี ต้นธรรมสำนักพิมพ์ กรุงเทพฯ ๒๕๓๗


เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล
จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๒๑ ก.ค. ๒๕๕๖
เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์






บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ



บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100

Free TextEditor


Create Date : 31 กรกฎาคม 2556
Last Update : 31 กรกฎาคม 2556 9:13:25 น. 0 comments
Counter : 1375 Pageviews.
Share

haiku
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ให้ทิปเจ้าของ Blog [?]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 156 คน [?]

New Comments
Friends' blogs
[Add haiku's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.