Bloggang.com : haiku : เสน่ห์เมืองนนท์

เสน่ห์เมืองนนท์


	ชื่อภาพ : เฟียตสีฟ้า สถานที่ : ตลาดท่าน้ำนนท์ เทคนิค : ปากกา+สีน้ำ ขนาด : A4 เสน่ห์เมืองนนท์ A Charming of Nonthaburi คุณที่รัก ผมมีโอกาสย้อนไปเยือนท่าน้ำนนท์ถิ่นเคยเนา ก็อดไม่ได้ที่จะแวะไปนั่งซดโอเลี้ยงร้านชื่นอุรากาแฟ เจ้าเก่าเจ้าประจำในตลาด ร้านนี้ถ้านับรุ่นอากงอาม้า อายุอานามก็ร่วมร้อยปีกระมัง แถมเป็นร้านใหญ่ร้านเดียวอยู่ตรงสี่แยกหัวมุมตลาด หน้าร้านมีโต๊ะขายก๋วยเตี๋ยว, ข้าวแกง, ลูกค้าขาประจำจึงเนืองแน่นอุ่นหนา หน้าคอกชงกาแฟจึงเขียนป้ายตัวโตไว้ให้ช่วยตัวเอง เพราะไม่มีเด็กเสิร์ฟ ไม่ได้หมายความว่าหยิ่งนะครับ เพราะผมไปนั่งทีไร อาเจ๊แกก็ใจดียกมาเสิร์ฟให้ทุกครั้ง (อาจจะเพราะผมไปในเวลาตลาดวายเป็นส่วนใหญ่) ผมไม่ได้ติดใจรสชาติน้ำชา กาแฟ โอเลี้ยง โอยั๊วะอะไรนักหรอก ยิ่งวงหมากรุกผมยิ่งไม่กระดิกหู แต่ชอบไปนั่งเมียงมองรุ่นเก๋าขาใหญ่เขาโขลกกัน พลางสูดกลิ่นอายสภากาแฟแก่เก่า โดยเฉพาะตรงหัวมุมตรงข้ามร้าน เป็นสถานที่จอดรถแท็กซี่ยี่ห้อโปรด ความหลังอันทรงเสน่ห์-ขวัญใจวัยหนุ่มของผม! Fiat ๕oo รถสวยสายพันธุ์อิตาลี ที่มีรูปทรงกลมมนแสนคลาสสิก ขนาดกระทัดรัด สามารถซอกซอนไปตามตรอกซอกซอยเมืองสวนผลไม้ สร้างความสะดวกแก่การขนส่งสินค้าจากเรือกสวนนาไร่ เอาไปขายยังตลาดสดได้เป็นอย่างดี จึงเป็นรถยอดนิยมของชาวนนทบุรีในยุคนั้น ผมจำได้ว่าเคยเล่าให้คุณฟังครั้งหนึ่งแล้ว ว่าผมยังได้ทันนั่งรถเฟียต ๕oo รถแท็กซี่(จอมซิ่ง) ที่หลังจากรับส่งแม่ค้าชาวสวนแล้ว ก็จะมาตั้งคิวรับผู้โดยสารบริเวณหน้าจวน (บ้านพัก) ผู้ว่าฯ ตรงข้ามกับอาณาเขตคุกบางขวาง(แถว ๆ นั้น) ผมใช้บริการของรถเล็กพริกขี้หนูเป็นประจำ เพราะได้ย้ายจากหอพักในซอยสีคราม ศรีย่าน ไปอาศัยอยู่ในสตูดิโอของเพื่อนที่อยู่ในสวนทุเรียนบางกระสอพักใหญ่ (ก่อนจะไปเป็นฮิปปี้อยู่ที่เกาะเสม็ด) รถเฟียต ๕oo หรือที่พวกเราเรียกติดปากว่าเฟียตกระป๋องนี้มี ๒ แบบ คือแบบที่เปิดประทุน ไม่มีประตู ด้านข้างมีเพียงขอบขึ้นมากั้นป้องกันไม่ให้คนตกรถเท่านั้น ส่วนอีกแบบมีประตูคล้ายรถเก๋ง แต่ไม่เป็นที่นิยมนำมาขับรับจ้าง (รู้สึกว่าทางการจะห้ามนำมาขับเป็นรถจ้าง-ถ้าจำไม่ผิด) แบบเปิดประทุนจึงเป็นแบบยอดนิยม เพราะเปิดขึ้นลง-เข้าออกบรรทุกผักผลไม้ได้สะดวก ตอนเข้าเปิดเอาประทุนผ้าใบลงมา พอช่วงสายแดดร้อนก็ยกขึ้นปิด รับผู้โดยสารได้เต็มที่ก็สี่คน แบบนี้แทบจะนั่งเกยกันห้อยขาไปเลยก็ว่าได้ นั่งให้สบาย ๆ ก็ควรจะสองคน ผมกับเพื่อนจึงชอบเรียกเหมาเข้าสวน ไม่ต้องเสียเวลาและนั่งเบียดเสียดกันให้ทรมาน วิ่งลิ่วฉิว ๆ เย็นสบายสายลมโชย เจอสารถีจอมซิ่ง-ผมตั้งชี้เด่ยังกับโดนผีหลอก เพื่อนผมยาวหยิกเผลอไม่ได้รวบ ลงรถนึกว่าผีกองกอยเพราะเส้นผมพันกันยังกะหัวเป็นสังกะตัง สมัย ๕o-๖o ปี เฟียตคันหนึ่งก็แค่ ๓-๔ หมื่นบาทเท่านั้น แต่สำหรับเด็กหนุ่มที่ยังไม่มีงานทำ มันเป็นเพียงรถในฝัน สมัยนั้นรถญี่ปุ่นยังไม่เป็นที่นิยม แท็กซี่ที่เมืองนนท์มีแต่ เฟียต ๕oo จนกลายเป็นสัญญลักษณ์ที่อยู่คู่กับตลาดท่าน้ำนนทบุรีมานานแสนนาน ปัจจุบันได้ข่าวว่าราคาคันหนึ่งเหยียบ ๓-๔ แสน เป็นเพราะความสวยงามคลาสสิกและความเป็นตำนาน คนจึงนิยมสะสม ยิ่งเก่าเก็บสมบูรณ์ก็ยิ่งราคาแพง ผมจึงไม่แปลกใจว่า ไปรำลึกความหลังครั้งล่าสุดนี้ มีรถแท็กซี่ขวัญใจแม่ค้าไม่ถึงสามคัน แถมคันที่จอดให้เห็นเป็นบุญตานั้นก็เป็นคันที่สังขารดูแก่ชราทรุดโทรมเป็นยิ่งแล้ว... เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๒๙ มิ.ย. ๒๕๕๗ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์

คุณพิบูลศักดิ์ลงภาพสีน้ำงาม ๆ และถ้อยคำเพราะ ๆ ใน เฟซบุค
เห็นแล้วชอบมาก ๆ เอามารวมกับบล็อกนี้ด้วยกัน
คราวนี้เป็นภาพวาดชุด Vintage of the heart
ล่าสุดวาดถึงชุดที่ ๗ แล้ว ลงให้อ่าน ๓ บทค่ะ


	Vintage of the past แว่วเสียง เวียงป่าเป้า ฉากผ่านนานเนาว์ "ดินแดนแห่งการให้อภัยชั่วนิรันดร์" เรื่องสั้นเรื่องหนึ่งตรึงใจฉัน แม่สรวย แม่ขะจาน ผ่านวัน เราพบกัน เพื่อพรากพลัด -คือสัจธรรม ๑๘/๖/๕๗ เรื่องสั้นเรื่องนี้รวมอยู่ใน"การกลับมาของความฝันสีขาว" เป็นรวมเรื่องสั้นที่ฉันค่อนข้างพอใจ จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สู่ฝัน ห้วงปี"ฟองสบู่แตก" ภาพตึกโคโลเนียลแสนคลาสสิกที่เคยเป็นจวนเจ้าเมืองเก่าก่อน อาวรณ์ถวิล เคยไปเขียนภาพ สองครั้งหลายปีเต็มที ยังเขียนไม่ ได้ดั่งใจ ภาพนี้เขียนครั้งแรก มุมมองด้านหลัง


	Vintage of the past 2 ที่เจ็บเจียนตายหลายหน เพราะรักเริ่มต้น ตรงวูบแววตาอารมณ์ หมดโปรฯหวานชื่นคืน(โหมด)ขม โรแมนติค-(โรมานซ์)ตรม อารมณ์จบลง ตรงเหตุผล คำ ๒๑/๖/๕๗ ภาพ ศาลารายวัดไหล่หิน เกาะคา ลำปาง ๒๕๕๒ (ลายเส้นปากกา+ดินสอสีน้ำ+สีโปสเตอร์)


	Vintage of the past 3 ในห้วงยามความเดียวดาย เธอทำให้โลกของฉันหมุนช้า แต่ก่อนหน้า... เธอทำให้โลกของฉันหมุนไว ฉันคิดว่ารักคือความเข้าใจ ครั้นรักโบกปีกบินไป แค่ความเข้าใจ ก็ยังไม่พอ ขอโทษ.... ได้โปรด...."ให้อภัย!" คำ ๒๓/๖/๕๗ ภาพ วิหารจามเทวี วัดปงยางคก ห้างฉัตร ลำปาง ๒๕๕๒ (ลายเส้นปากกาลูกลื่น+ดินสอสีน้ำ+หมึกพิมพ์)

บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ

บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100

Free TextEditor

Create Date : 30 มิถุนายน 2557

Last Update : 4 กรกฎาคม 2557 21:29:24 น.

0 comments

Counter : 2979 Pageviews.