Bloggang.com : haiku : ประชากรในประเทศที่ตะกละ

ประชากรในประเทศที่ตะกละ


	ชื่อภาพ : นาขั้นบันไดเล็ก-เล็ก สถานที่ : ริมทางปาย-ปางมะผ้า แม่ฮ่องสอน เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ ขนาด : ๒๘ x ๓๘ เซนติเมตร ประชากรในประเทศที่ตะกละ คุณที่รัก นาขั้นบันไดที่ตรึงใจผมนั้น หนีไม่พ้นแถวลาดเชิงดอยอินทนนท์ อ.แม่แจ่ม แต่ปีนี้ผมรอให้ข้าวในนาเหลืองอร่ามก่อน ถึงตอนนั้นจะชวนคุณไปอ้างว้างค้างแรม วาดภาพนาขั้นบันไดกันให้สนุก ทำไมถึงเรียกนาขั้นบันได นาขั้นบันไดก็คือนาที่เกิดจากการสกัดภูเขาให้ลดหลั่นลงมาเหมือนขั้นบันได เพื่อใช้เพาะปลูกข้าว ถือเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านที่อาศัยอยู่แถบภูเขา บ้านผมเขาเรียก 'นาน้ำฟ้า' ซึ่งแตกต่างจากนาดอน นาดำแถบพื้นราบ แต่ถิ่นไหนใกล้น้ำตก ลำห้วย เขาก็ไม่รอคอยน้ำฝนกรุณาปราณีอยู่ท่าเดียว แต่มีการคิดค้นระบบชลประทาน ทนน้ำจากภูเขามาเข้านา การทำนาแบบขั้นบันไดนี้ เป็นที่นิยมในประเทศแถบเอเชียเรา ไทย ฟิลิปปินส์ เวียดนาม จีน และอินโดนีเซีย ประเทศหลังนี้ขึ้นชื่อมาก โดยเฉพาะที่เกาะบาหลี มีนาขั้นบันไดที่สูงชันแปลกตา จนถูกนำมาเป็นจุดเด่น ส่งเสริมการท่องเที่ยว แต่นั่นแหละ เทียบความสวยกับแม่แจ่ม-จอมทอง-แม่ฮ่องสอน หรือแถบ ภูคา อ.ปัว เมืองน่านของเราแล้ว เราสวยกว่า ใหญ่กว่ามาก (โดยเฉพาะบ้านป่าบงเปียง แม่แจ่ม) บ้านเราเพิ่งจะมาตื่นตัว หันมาส่งเสริมการทำนาแบบขั้นบันไดในพื้นที่ภูเขา หลังจากปล่อยให้ปลูกพืชผลแบบไร่เลื่อนลอยตามอย่างจีน ที่ถากถางภูเขา โค่นเอาป่าไม้ ใช้พื้นที่ทุกตารางนิ้วผลิตพืชผล เพื่อเลี้ยงพลเมืองอันมีจำนวนมากมายกว่าประเทศใด ป่าเกลี้ยง เขาโกร๋น ดอยโล้นหัวล้านกันทั่วทุกภาคในประเทศแล้ว เราจึงนึกได้ว่า ปลูกข้าวทำนาขั้นบันไดตามไหล่เขานั้นดีกว่า นอกเหนือจากราคาข้าวที่ดีแล้ว ยังเป็นการลดพื้นที่การทำเกษตรอื่นให้น้อยลง ทั้งยังเป็นแนวกันไฟ ป้องกันฝนชะหน้าดินโคลน หรือเขาถล่ม และเป็นแอ่งเก็บน้ำตามธรรมชาติ... ก็เกือบจะสาย หรือสายไปแล้วก็ไม่รู้ เพราะที่เห็นและเป็นอยู่ ป่าก็ยังถูกบุกรุก-โค่นบากถากถาง จากเขาสูงแดนกันดารที่ลับตา เขาป่าริมทางก็ไม่เกรงกลัวแล้ว ขามาผมผ่าน อ.วังเหนือ-เวียงป่าเป้า-แม่ขะจาน ยอดดอยริมทางที่เคยมีป่า ก็หาต้นไม้ไม่ห็นแล้ว กลายเป็นไร่ข้าวโพดไปหมดสิ้น บริษัทข้ามชาติมาหว่านเงินให้ชาวไร่ชาวนาหันปลูกพืชแบบล้างผลาญแผ่นดินไปเลี้ยงประชากรประเทศเขา นอกเหนือจากป่าหมดสิ้น แผ่นดินกระหายหิวปุ๋ยและยาฆ่าแมลง-สารเคมีพิษร้ายแรงถูกฝนชะลงสู่ต้น้ำลำห้วย ลึกลงไปในชั้นดินที่มีสายน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตชุมชนพื้นราบ แทบทุกขุนเขาลำเนาดอย ตกอยู่ในอันตราย แต่ไร่จากทุนใหญ่โลภโมโทสันเหล่านี้ นับวันก็ขยับขยายไปทั่ว ขับรถไปเที่ยวแถบภูเขา ไม่ว่าภาคไหน คุณลองเหลือบสายตามองไปเถอะครับ คุณจะขนลุกเยือกและไม่กล่าวหาว่าผมวิตกเกินจริง นาขั้นบันไดที่ผมวาดมาให้คุณชมนี้ เป็นของชาวไทใหญ่ เป็นจุดที่พอจอดรถได้ แม้ไม่สวยลดหลั่นสูงชันนัก ก็พออุ่นใจบ้างว่ายังอยู่ เพราะทางเชียงดาว เวียงแหงที่อยู่ใกล้ ๆ นี้ กลายเป็นไร่ข้าวโพดไปแทบทั้งนั้น กระทั่งป่าสนอันอุดม แอบพินิจให้ดี-ดี เขาที่ลับตา ป่าก็โหวงว่าง เหมือนหวีตาห่าง สางเส้นผมหลุดร่วง หัวล้านเถิกไปเป็นหย่อม ๆ เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๓๑ ส.ค. ๒๕๕๗ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์

คุณพิบูลศักดิ์ลงภาพสีน้ำงาม ๆ และถ้อยคำเพราะ ๆ ใน เฟซบุค
เห็นแล้วชอบมาก ๆ ขออนุญาตเอามารวมกับบล็อกนี้ด้วยกันค่ะ


	คุณคงรู้ ผมชอบถนนสีแดง เมื่อป่าเปลี่ยน ใบไม้สีเหลืองร่วง ร่วงเหมือนศรัทธาเหี่ยวเน่า เราเคยพูดกันว่าจะเดินบนทางนั้น เมื่อวันนี้ผมยังไม่เห็นหน้า คุณปล่อยให้ผมรอเก้อ คนเดียวในหมู่บ้าน เสียใจที่คุณตายเพราะความหมกมุ่น ทางเดินสีแดงในป่า บทกวีจากภูเขา พิบูลศักดิ์ ละครพล ใบไม้ป่า พิมพ์ครั้งที่ ๓ พ.ศ. ๒๕๔๔ จำนวนพิมพ์ ๕๐ เล่ม


	วันฝนตกที่สันป่าตอง แต่น้ำตานองท่วมฟ้า กวีหนึ่งร่วงดับลับลา กับความอาดูรสูญสิ้น กับความอาดูรสูญสิ้น


	ฤดูใจ อย่าท้อทำความดี-หน้าที่ชีวิต ใครติดกอง กิเลสใหญ่ ให้เหนื่อยหนัก สิ้นบุญหมดกรรมเมื่อใด คงได้พัก ได้ไปนอนหนุนตัก แม่นางธรณี เป็นเช่นนี้ เช่นนั้น ทุกท่านหละ ทุกขณะปัจจุบันสำคัญที่ มลพิษในอารมณ์ข่มให้ดี ฤดูใจขอให้มีดอกไม้บาน คำและภาพ ๒๐๑๐


	สายฝน มาโปรยปรายความอ้างว้าง ที่ข้างนอกหน้าต่าง แต่เช้า ๒/๙/๕๗


	หลายสิ่งหลายอย่าง ต้องการเวลาที่จะลบเลือน แต่เพื่อนและความรัก ไม่ ๓/๙/๕๗

บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ

บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100

Free TextEditor

Create Date : 04 กันยายน 2557

Last Update : 4 กันยายน 2557 19:34:29 น.

0 comments

Counter : 1636 Pageviews.