BlogGang.com : : owl2 : Konnichiwa Nihon no densha (23)

Konnichiwa Nihon no densha (23)

เช้าวันนี้ ชาวคณะได้ออกจากที่พักไปยังสถานีรถไฟฮากาตะ เพื่อโดยสารรถด่วนชินกังเซ็น ซากุระ ไปยังสถานีคาโกชิมา ชูโอะ ซึ่งอยู่ใต้สุดของญี่ปุ่น และเป็นปลายสายทางด้วย เพื่อทำสถิติให้กับตัวเองในการเดินทางครั้งนี้

หกโมงเช้าที่ญี่ปุ่น หากเป็นที่บ้านเราคงราวตีสี่ กำลังนอนใต้ผ้านวมอุ่นสบาย ถ้าในห้องติดแอร์นะครับ ชาวคณะออกจากที่พักไปยังสถานีฮากาตะ

ในเวลาดังกล่าว ชาวบ้านร้านรวงในญี่ปุ่นยังเงียบเชียบอยู่เลย หรืออยู่ในช่วงวันหยุดยาวก็ได้

ระหว่างทาง ดูแท็กซี่เมืองญี่ปุ่นไปพลางๆ ก่อน

รถเมล์ก็มีนะ รวมทั้งรถแอร์พอร์ตบัสด้วย แต่เพิ่งออกไปก่อนที่ผมจะเก็บภาพเพียงนิดเดียว

ผ่านแปลงดอกไม้สวยๆ หน้าโชว์รูมรถยนต์ระหว่างทาง

ฟุตบาทราบเรียบ กว้างขวาง มีที่จอดจักรยานให้เสร็จสรรพ ซึ่งรถจักรยานที่นี่ สามารถขี่บนฟุตบาทได้ แต่ห้ามล้ำเส้นเหลืองบนทางเท้าที่ทำไว้สำหรับคนเดินและคนพิการ

เพียงไม่นาน ชาวคณะได้มาถึงบริเวณหน้าสถานีฮากาตะแล้ว

มีปฏิมากรรมที่หน้าสถานีเช่นเคย อันเป็นเอกลักษณ์ของสถานีต่างๆ ด้วย

แผ่นป้ายบอกความเป็นมาของปฏิมากรรมชิ้นนี้

ผ่านหน้าห้องสำรองตั๋ว แต่ชาวคณะได้ดำเนินการมาเรียบร้อยแล้วที่สถานีโตเกียว จึงไม่มีภาระอันใดที่เข้าไปรบกวนอีก

เนื่องจากมาแต่เช้า ยังมีเวลาเหลือเฟือให้ทำเพื่อรอเวลารถออก

ชานชาลาสำหรับขบวนรถด่วน ชิน กังเซ็น มีม้านั่งให้รออยู่เหลือเฟือ

ประชันความหล่อ เมื่อจอดเคียงคู่กันครับ

เลยส่งคุณอรรณพ เข้าร่วมประชันอีกหนึ่งคน

ประตูรถเปิดแล้ว ป้ายไฟข้างรถบอกว่า สำหรับผู้ไม่สำรองตั๋ว (Non Reserved)

เลยเก็บภาพอีกนิดหนึ่ง เกี่ยวกับการใช้ปุ่มแจ้งเหตุฉุกเฉินให้เจ้าหน้าที่สถานีมาบริการ

ตอนนี้เปิดให้ผู้โดยสารเข้าไปในรถได้แล้วครับ เข้าใจว่าเป็นขบวนรถที่มีระยะทางบริการสั้น (ระยะทางราว 250 กม.แน่ะ) ผู้โดยสารจึงมีไม่มากนัก

ปลั๊กเสียบอุปกรณ์เครื่องไฟฟ้าบริเวณผนังตัวรถ

ต้องชมเชยที่เขาคิดได้ละเอียดดีครับ ดูตามปกติจะเป็นพนักวางมือริมที่นั่ง

แต่พอยกขึ้นมา กลายเป็นที่วางแก้วหรือขวดน้ำของผู้โดยสารได้อย่างน่าทึ่งทีเดียว

เส้นทางรถไฟ ชิน กังเซ็น ซากุระ ช่วง สถานีฮากาตะ - คาโกชิมา ชูโอะ

ขบวนรถเริ่มออกจากสถานีฮากาตะ

คงไม่ต้องบอกว่าเป็นตึกของบริษัทใด ? แต่รู้ๆ ว่าตั้งอยู่ทั่วประเทศนั่นแหละ

เป็นอาคารโรงงานอีกบริษัทหนึ่งครับ แต่ผมไม่ยักเห็นของบริษัทคู่แข่งเลย

ย่านสถานีคูรูเมะ

สองข้างทางเริ่มโล่งขึ้นบ้าง ก่อนเข้าสู่เมืองคุมาโมโต

ผ่านไร่นา ให้ชื่นชมบรรยากาศท้องทุ่ง

ข้ามแม่น้ำซูนา

สถานีชิน ยัตสุชิโร

ใกล้ตัวเมืองคาโกชิมา

ถึงสถานีคาโกชิมา ชูโอะ จะมีพนักงานรอเข้าทำความสะอาดภายในรถหลังจากผู้โดยสารออกมาหมด แต่ส่วนใหญ่จะถือขยะมาใส่ลงถุงเอง ทำให้เบาแรงลงไปอีกมาก

อ.วิรัตน์ นำชาวคณะไปยังชานชาลาที่อยู่ชั้นล่างของสถานี

รูปสวยๆ น่ามองทุกสถานีเลย

มุมกาแฟที่ผมคิดว่า ตกแต่งได้สวยงามเชียวล่ะ

หาแวะซื้อเสบียงตอนกลางวันก่อน คงไม่พ้นอาหารประเภทเบ็นโตะล่ะ

ผ่านมุมจำหน่ายตั๋วด้วยเครื่องอัตโนมัติ

คุณอรรณพกับโปสเตอร์โฆษณาขบวนรถไฟท่องเที่ยวประจำฤดูกาลนี้

ลงมาที่ชานชาลาชั้นล่างของสถานี เพื่อรอขบวนรถไฟท่องเที่ยว Hayato no kaze เดินทางไปยังสถานีโยชิมัตสุ

ระหว่างที่รอ ก็เก็บภาพขบวนรถไฟ Local Train ของJR Kyuchu ที่จอดรอเวลาเดินทางไปพลางๆ ก่อน

มาแล้วไง ขบวนรถไฟท่องเที่ยว Hayato no kaze เข้าเทียบชานชาลาตามเวลา รถไฟท่องเที่ยวนี้ มีเดินวันละ 2 เวลาครับ

จากภายนอก ก็ดูเอี่ยมอ่องแล้ว ถึงแม้ตัวรถจะมีอายุใช้งานนานแล้วก็ตาม

มีตราประทับไว้เป็นที่สำคัญ

พอก้าวเข้าไปในตัวรถ ก็ทึ่งกับการตกแต่งภายในด้วยไม้ทั้งคัน ดูโอ่อ่าสุดๆ

ถึงจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ไม้ แต่ก็กลมกลืนกับภายในรถ

ดูแค่ที่นั่งเอาเถอะ ยังปราณีตขนาดนี้แล้ว มีโต๊ะวางของระหว่างที่นั่งด้วย

ดูถังขยะภายในรถ ละเอียดละออขนาดใช้ตะกร้าสานทีเดียว

เพื่อให้สมภูมิที่มีโอกาสนั่งรถไฟขบวนนี้ ชาวคณะได้นำเสื้อยืดแสดงโลโก้ของเว็บไซต์มาใส่เหมือนกันโดยไม่ได้นัดหมาย

เส้นทางของขบวนรถท่องเที่ยว Hayato no kaze ช่วง สถานี คาโกชิมา ชูโอะ - โยชิมัตสุ

ผ่านตัวเมืองคาโกชิมา ซึ่งอยู่ริมทะเล ขึ้นไปทางเหนือครับ

เกาะซากุระจิมะ ซึ่ง อ.วิรัตน์บอกว่า เป็นเกาะภูเขาไฟที่มีพลังอยู่ โดยมีหอสังเกตการณ์ อาริมูระ ลาวา ตั้งอยู่บนเกาะ และผมเพิ่งเห็นภูเขาไฟด้วยตาตนเองเป็นครั้งแรกในชีวิตคราวนี้เอง

เส้นทางรถไฟสายนี้ จะเลียบอ่าวคินโกะ ไปหลาย กม.ทีเดียว

มีพนักงานบนรถ มาจำหน่ายอาหารและเครื่องดื่มแก่ผู้โดยสารด้วยครับ

ขบวนรถ Local Train ที่สถานีบนเส้นทาง

ถ้ามีห้องทำงานที่ตกแต่งแบบนี้ อ.วิรัตน์ คงชอบ

ผลัดกันถ่ายรูปบ้าง

กับภาพเกาะภูเขาไฟซากุระ ก่อนที่จะตัดใจแยกจากริมทะเล สู่ป่าเขาต่อไป

เข้าสู่บรรยากาศภายในตัวเกาะบ้าง

คิดว่าคงเป็นสถานีโชสะ

มีขบวนรถไฟฟ้าของ JR กิวชู รุ่น 787 จอดอยู่ หน้าตาค่อนข้างผิดแผกจากขบวนทั่วไป

ผ่านชุมชนที่ดูแล้วเงียบสงบครับ

ก่อนออกจากชุมชนเมืองเข้าสู่บนเขาต่อไป

เส้นทางบนเขาอันมีต้นไม้เขียวขจี

สองข้างทางบางช่วง ทำให้ผมนึกถึงเส้นทางรถไฟระหว่างลำปาง - ลำพูน

ถึงคราวโดนตากล้องญี่ปุ่นยิงสวนมาบ้าง ที่สถานีคิเรอิกาวะ

ขบวนรถจอดราว 5 นาที เลยลงไปชมข้างล่างกับเขาหน่อย

สถานีแห่งนี้ เป็นสถานีที่เก่าแก่ที่สุดในภูมิภาคกิวชู มีอายุกว่า 100 ปี เปิดให้บริการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2446 (ค.ศ.1903) แน่ะ มีผู้มาชมรถไฟขบวนนี้กันไม่น้อยทีเดียว

มองดูราวกันแนวผู้โดยสารที่ทำด้วยไม้แล้ว ทำให้ผมนึกถึงสถานีสวรรคโลกบ้านเราขึ้นมาทันใด

มีนักท่องเที่ยวหลายคนตั้งใจจะมาเยี่ยมชมนายสถานีซึ่งกำลังเป็น idol ฮิตของสถานีหลายแห่งในญี่ปุ่น นับตั้งแต่นายสถานีตัวแรก ชื่อ ทามะ เคยมีชื่อเสียงโด่งดังมาแล้ว แต่วันนี้อากาศค่อนข้างเย็น นายสถานีเลยถูกอุ้มไปอยู่ในห้องทำงานซึ่งอากาศอุ่นกว่า