นักสืบพราน - เรื่องที่ 7 นมถ้วยสุดท้าย (ตอนที่ 10)

โดย 4411


นายร้อยตำรวจเอก พจน์ พิทักษ์พล เงยหน้าขึ้นจากกองหนังสือที่กำลังพิจารณาอย่างเอาใจใส่อยู่ตรงหน้า เขาลุกขึ้นยืนเมื่อเห็น พราน เจนเชิง ก้าวผ่านประตูห้องทำงานเข้ามา และเอ่ยขึ้น พร้อมกับผายมือไปที่เก้าอี้ตรงหน้า
“ เชิญนั่ง – พราน ผมกำลังพิจารณารายงาน เรื่องลูกกระสุนอยู่ทีเดียว ”

พราน นั่งลงตามคำเชิญ เขาควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พลางพูดขึ้นว่า
“ พอดีทีเดียว ผมกำลังจะมาขอรับทราบเรื่องหัวกระสุน ที่ผมส่งมาให้ท่านสารวัตรพิสูจน์ ”

สารวัตร พจน์ ขยี้ก้นบุหรี่ที่ยังเหลืออยู่ในมือ ลงในที่เขี่ยบุหรี่ เขาพูดด้วยสีหน้าเคร่งว่า
“ มันกำลังจะสับสนกันใหญ่ - พราน หัวกระสุนที่พบในกระโหลกศีรษะของ ตาทับ กับหัวกระสุนที่คุณส่งมา โดยบอกว่า พบที่ต้นไม้บริเวณใกล้เคียงกับที่ หมู่อรัญ ตายนั้น ไม่ใช่หัวกระสุนที่ยิงออกมาจากปืนกระบอกเดียวกันอย่างที่คาดหมายไว้ ”

พราน ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาอัดบุหรี่อย่างแรง

สารวัตร พจน์ พูดต่อไป
“ ที่แปลกไปกว่านั้นก็คือ หัวกระสุนที่พบในหัวกระโหลกศีรษะของ ตาทับ ดันไปเหมือนกับหัวกระสุนที่เราพบในเบาะรถจักรยานสามล้อ จากการพิสูจน์ ปรากฏว่า ยิงออกมาจากปืนกระบอกเดียวกัน ”

พราน พึมพำเบา ๆ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน
“ หมายความว่า ปืนกระบอกที่ยิง ตาทับ เป็นปืนกระบอกเดียวกับที่ หมู่อรัญ ใช้เป็นประจำอยู่ และปืนกระบอกนั้น ท่านสารวัตรก็ได้ยึดไว้แล้ว มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน ”

“ นั่นนะซิ ” สารวัตร พจน์ พูด พร้อมกับทิ้งกายลง เอนหลังพิงพนักเก้าอี้
“ ผมได้ถามย้ำไปยังกองวิทยาการอีกว่า ขอให้ตรวจให้แน่อีกครั้ง เขาก็ยืนยันมาตามเดิม แปลกแท้ ๆ ”

“ ปืนกระบอกที่พบตกในรถสามล้อ และเป็นปืนประจำตัวของ อรัญ นั้น เวลานี้ใครเก็บรักษาไว้ครับ ”

“ เป็นปืนของหลวง ” สารวัตรพจน์ ตอบ
“ เราเก็บเข้าคลัง และหมายเหตุไว้ว่า เป็นปืนที่จ่ายประจำ หมู่อรัญ ที่ผมให้เขาหมายเหตุไว้ ก็เผื่อว่า อาจมีอะไรเกี่ยวข้องกับคดีนี้ ที่เราจำเป็นจะต้องพิสูจน์กับปืนกระบอกนั้น จะได้หาได้ง่าย ไม่สับสน ”

“ วิทยาการจะพลาดไม่ได้ ” พราน พูดขึ้น เขาขยี้บุหรี่ที่ยังเหลืออยู่ครึ่งมวน ลงบนที่เขี่ยบุหรี่
“ มีใครเบิกเอาปืนกระบอกนั้น ออกไปใช้บ้างหรือเปล่าครับ ”

“ ผมได้ตรวจสอบทางเจ้าหน้าที่ห้องอาวุธแล้ว ใม่เคยจ่ายให้ใครไปเลย ตั้งแต่ได้นำเข้าเก็บในห้องอาวุธ ”

“ เวลานี้ ยังอยู่เรียบร้อยหรือครับ ”

“ ถูกแล้ว ยังอยู่เรียบร้อย ”

พราน ก้มหน้านิ่งใช้ความคิดอยู่สักครู่ เขาจึงพูดว่า
“ ท่านสารวัตรมีคำสั่งให้ส่งเก็บในคลังตั้งแต่เมื่อใด ”

“ หลังจากเกิดเหตุแล้วประมาณ ๒ – ๓ วัน เพราะในตอนแรก ปืนกระบอกนี้ ทางสถานีตำรวจเขายังคงเก็บรักษาไว้ ผมเพิ่งจะขอเขา หลังจากที่เขาได้ดำเนินการพิสูจน์ เกี่ยวกับปืนเรียบร้อยแล้ว ”

“ ใครเป็นเจ้าหน้าที่ห้องอาวุธ ”

“ ส.ต.ท. ประจวบ เขาทำหน้าที่ฝ่ายพัสดุด้วย ”

“ สิบตำรวจโท ประจวบ เพื่อนของ หมู่อรัญ และที่อยู่บ้านเดียวกับ หมู่อรัญ นั่นนะหรือครับ ”

“ ถูกแล้ว พราน ”

พราน ผงกศีรษะอย่างใช้ความคิด
“ ท่านสารวัตร แน่ใจนะครับว่า ในคืนที่ ตาทับ ถูกยิงตายนั้น ปืนกระบอกนี้ยังคงอยู่ในคลังอาวุธเรียบร้อย ”

“ ผมมั่นใจเช่นนั้น – พราน เพราะลายมือชื่อของผมเอง ที่เซ็นไว้ที่กระดาษ ซึ่งคาดไว้ที่โกร่งไก กับตัวลำกล้อง ยังอยู่เรียบร้อย ไม่มีรอยชำรุด ซึ่งจะทำให้สงสัยเลย ”
สารวัตร พจน์ พูดช้า ๆ
“ ผมแปลกใจจริง ๆ เจ้าปืนกระบอกนี้ มันจะไปแผลงฤทธิ์กับ ตาทับ ได้อย่างไร ”

พราน ยกขาขึ้นไขว้ห้าง เขานั่งกอดอก ก้มหน้าลงมองพื้นห้องอย่างใช้ความคิดอยู่เป็นครู่ใหญ่ ครั้นแล้ว เขาก็กลับผลุนผลันลุกขึ้น ใช้แขนทั้งสองข้างท้าวที่ขอบโต๊ะของสารวัตร พจน์ ชะโงกหน้าไปหา และพูด พร้อมกับยิ้มเล็กน้อยว่า

“ ผมอยากจะขอให้ท่านสารรวัตร ทดลองยิงปืนกระบอกประจำตัว หมู่อรัญ ที่ท่านสารวัตรเก็บรักษาไว้นี้ อีกสักครั้ง แล้วลองพิสูจน์หัวกระสุนที่ถูกยิงจากปืนกระบอกนี้ เทียบเคียงกับหัวกระสุนที่ผมพบในต้นไม้ดูอีกสักทีหรือครับ ผมจะไม่แปลกใจเลย ถ้าท่านสารวัตรจะพบว่า มันเป็นหัวกระสุนที่ยิงออกจากปืนกระบอกเดียวกัน ”

สารวัตร พจน์ มองสายตาของ พราน อย่างไม่เข้าใจ

พราน ยิ้ม เขายืดตัวขึ้นช้า ๆ หยิบหมวกขึ้นมาถือไว้
“ เราถูกใครคนหนึ่งเล่นตลกให้ดูเสียแล้วครับ ท่านสารวัตร ”
เขาเปิดยิ้มอย่างเหี้ยม ๆ ที่มุมปากแวบหนึ่ง
“ แต่ผมจะต้องเอาชนะมันให้ได้ – สวัสดีครับ ท่านสารวัตร ผมจะคอยฟังข่าวการทดลองของท่านสารวัตรอีกครั้ง ”

เขาก้มศีรษะให้กับสารวัตร พจน์ แล้วหันหลังเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

Create Date : 21 ตุลาคม 2555		1 comments
Last Update : 21 ตุลาคม 2555 23:56:14 น.
Counter : 999 Pageviews.
Share Tweet