ถุงมือประพลาด ตอนที่ ๑๔
นวนิยายสืบสวน สอบสวน ของนักสืบพราน เล่มที่ ๒ โดย ๔๔๑๑
เรื่องที่ ๕
เรื่อง ถุงมือประหลาด
ตอนที่ ๑๔
พราน เจนเชิง ก้าวลงจากรถยนต์ สั่งให้คนขับรถ ดับเครื่องยนต์จอดคอยอยู่ที่หน้าปากตรอกเชิงสะพานที่เขาได้รับคำบอกเล่าจาก สายสุนี เขาเดินเข้าไปในตรอก หยุดที่หน้าห้องแถวห้องหนึ่ง ซึ่งมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าห้อง ถามถึง ลัดดา เด็กหนุ่มคนนั้นชี้มือไปทางบ้านที่อยู่ห่างจากห้องนั้นไปประมาณ ๒๐ เมตร พราน กล่าวขอบใจ แล้วเดินตรงไปที่บ้านหลังนั้น ซึ่งมีลักษณะเป็นบ้านสองชั้นเล็ก ๆ ไม่มีรั้ว
ประตูหน้าบ้านแง้มอยู่ พราน เอื้อมมือดึงบานประตูออก เขาโผล่หน้าเข้าไปดูภายในห้อง ซึ่งมีลักษณะเป็นห้องรับแขก ไม่มีคนอยูในครัว บ้านทั้งหลังเงียบ
พราน เคาะที่บานประตูหลายครั้งค่อนข้างดัง มีเสียงผู้หญิงจากชั้นบน ร้องถามมาอย่างงัวเงียว่า
ใคร
พรานไม่ตอบ เขาเคาะบานประตูถี่ขึ้น เขาได้ยินเสียงบ่นพึมพำค่อนข้างดัง มีเสียงเตียงลั่นเบา ๆ แล้วเสียงรองเท้าแตะลากไปตามพื้น ไปตามขั้นบันได
สักครู่หนึ่ง ร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง ในเครื่องแต่งกายตามสบาย ใบหน้าค่อนข้างซีดเซียว เพราะไม่ได้มีการตกแต่ง ก้าวพ้นธรณีประตูทางขึ้นเข้ามา พอเห็น พราน เข้าก็ชะงัก สำรวมกิริยาให้เป็นปกติ แล้วพูดว่า
คุณมาหาใคร
พราน ก้าวเข้าไปในห้องโดยไม่ได้รอคำเชิญ หญิงผู้นั้นเดินถอยหลังไปที่เก้าอี้ซึ่งวางอยู่ชิดข้างฝา จ้องมองดู พราน เฉยอยู่ พราน พูดขึ้นว่า
มาหาเธอน่ะซิ... ลัดดา...
พรานสังเกตุเห็นมือทั้งสองของหญิงสาวซึ่งยกขึ้นมากุมประสานกันที่ไหล่ เป็นเชิงปกปิดอวัยวะที่มีเสื้อชั้นในตัวเดียวสวมอยู่ค่อนข้างสั้น อาการงัวเงียที่พบแต่แรกหายไป
หญิงผู้นั้นพูดว่า
ธุระอะไรไม่ทราบ
นั่งลงเสียก่อนเถอะ... ลัดดา พราน ชี้ไปที่เก้าอี้
ฉันมีเรื่องอะไรที่จะคุยกับเธอสักหน่อย
ลัดดา นั่งลงอย่างว่าง่าย มือทั้งสองยังอยู่ในท่าเดิม มองดู พราน อย่างสนเท่ห์ ขณะที่เขาเดินไปที่ประตู และงับประตูให้สนิท แล้วเดินกลับมา ลากเก้าอี้อีกตัวหนึ่งมานั่งตรงหน้าในระยะที่ใกล้ชิดกับหล่อน
เอามือลงเสียก็ได้ เขาพูด ฉันไม่สนใจที่จะสำรวจร่างกายของเธอหรอก ธุระอื่นสำคัญกว่า เธอเป็นเพื่อนกับ สายสุนี ใช่ไหม
ลัดดา ยังคงจ้องหน้า พราน อยู่อย่างสงสัย
พราน พูดต่อไป
เขาบอกมาว่า เขาต้องการส่วนแบ่งในจำนวนเงินสี่แสนบาทนั้นบ้าง เพื่อเอาไปสู้คดี
เงินอะไรกัน ดิฉันไม่เข้าใจ ลัดดา พูดขณะค่อย ๆ ลดมือลง และคุณเป็นใคร
ฉันเป็นเพื่อนคนหนึ่งของ สายสุนี
ลัดดา เอียงคอมอง
ดิฉันไม่รู้จักคุณ
แต่ฉันรู้จักเธอ... ไม่เป็นไร พราน พูดยิ้ม ๆ
เธอจะว่าอย่างไร เรื่องเงินสี่แสน
เงินอะไรกัน
หุ้นส่วนที่ทำกันอยู่
หุ้นส่วนอะไร
พราน หัวเราะ
อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องเงินไปหน่อยเลย... ตำรวจเขากำลังสอบสาน สายสุนี ถึงเรื่องนี้อยู่... เขากำลังจะไปค้นบ้านของเสี่ยนงค์ หรือไม่ก็ เขาจะมาเอาตัวเธอ ฉันมาจากหุ้นส่วนอีกคนหนึ่ง เขาต้องการเงิน หรือไม่ก็ตัวของเธอ
ลัดดา ทำนัยน์ตาเหม่ออย่างครุ่นคิด ครั้นแล้วพูดว่า
คุณจะมาไม้ไหนกับดิฉัน
เธอก็รู้อยู่ว่า โรจน์เขายังอยู่ และเขาเป็นคนที่เธอจะเล่นตลกอะไรด้วยลำบาก
คุณมาจาก โรจน์ ยังงั้นหรือ
พราน ยิ้ม เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พ่นควัน แล้วมองหน้าลัดดาเฉยอยู่
ลัดดา พูดขึ้นว่า
คุณมีหลักฐานอะไรมาแสดงว่า คุณมาจาก โรจน์
พราน นิ่ง มองหน้า ลัดดา เฉยอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า
มันอยู่ที่เธอจะเชื่อ หรือไม่เชื่อ
บอกให้ โรจน์ เขามาพบดิฉันเองจะดีกว่า
พรานสั่นศีรษะ
โรจน์ เขาจะไม่มาพบเธอ หรือใคร ๆ ทั้งนั้น
ลัดดา นิ่ง มองดู พราน อย่างจะค้นพิรุธ
พราน ยิ้ม เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน พูดว่า
ถ้าเธอปฏิเสธ ไม่รู้เรื่อง ฉันก็เห็นจะต้องกลับ
เขาหันมามองดู ลัดดา อีกครั้งหนึ่ง พูดหน้าเครียดว่า
ถุงมือข้างนั้น ฉันส่งไปให้ตำรวจแล้ว เขาขยับเท้าออกเดินไปที่ประตู
เสียง ลัดดา ร้องตามหลังมาว่า
เดี๋ยวก่อนคุณ
พรานชะงักอยู่ที่ประตู หันมามองดู ลัดดา อีกครั้ง
มานั่งที่นี่หน่อยซิคะ ลัดดา พูด ชี้ไปที่เก้าอี้
พราน เดินช้า ๆ กลับมาที่เก้าอี้ที่เขานั่งอยู่เดิม และยืนนิ่งอยู่
นั่งลงก่อนซิคะ ลัดดา พูดขึ้นอีก
พราน ค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่ง แล้วมองดู ลัดดา เฉยอยู่
ลัดดา ขยับตัวอย่างไม่สบายใจ พูดว่า
ขอโทษ... ขอบุหรี่ดิฉันสักมวน ของดิฉันอยู่ข้างใน
พราน ล้วงซองบุหรี่ เปิดส่งให้หล่อน และจุดไม้ขีดให้
ลัดดา อัดควันบุหรี่อย่างแรง พ่นควันบุหรี่ออกมา พร้อมกับผ่อนลงหายใจ แล้วพูดว่า
คุณพูดถึงถุงมืออะไร เมื่อกี้นี้
พรานยิ้ม
ถุงมือที่ฉันได้รับ เมื่อวานซืนนี้
ของใคร
ของใครก็ช่างเถอะ แต่มีคนนำไปให้ฉันและฉันพอจะรู้ว่า ใครเป็นคนส่งไปให้
แล้วคุณส่งถุงมือนั้นไปให้ตำรวจไปแล้ว ?
พรานพยักหน้า
ดิฉัน... ลัดดา พูดออกมา แล้วชะงักครู่หนึ่ง อัดบุหรี่อีกครั้ง แล้วพูดว่า
แล้วคุณบอกตำรวจหรือเปล่าว่า ใครเป็นคนส่งไปให้
พราน ไม่ตอบ เขาลุกขึ้นยืน ทำท่าจะเดินออกไปอีก
เดี๋ยวก่อนซีคะ คุณ ลัดดา ร้องตามอีก
พราน หันกลับมา
ฉันมาที่นี่ เพื่อจะพูดเรื่องเงินสี่แสน เรื่องอื่น ไม่ได้ตั้งใจจะมาพูด เวลาของฉันไม่มีมาก และฉันมีธุระที่อื่นอีก
ประเดี๋ยว ดิฉันจะพูดเรื่องนั้นให้ฟัง คุณบอกดิฉันก่อนซิคะว่า คุณบอกตำรวจหรือเปล่าว่า ใครส่งถุงมือไปให้คุณ
พราน หัวเราะ แล้วหันกลับ ผลักบานประตูเดินออกไป โดยไม่ได้เอาใจใส่ กับเสียงร้องเรียกของ ลัดดา ที่ดังไล่ตามหลังมา เขาเดินดุ่มตรงไปตามตรอก โดยไม่ได้เหลียวหลัง ตรงไปที่รถยนต์ของเขาจอดอยู่
เมื่อเขาเปิดประตูรถขี้นไปนั่ง เขาเหลียวมอง เห็น ลัดดา ยืนชะโงกหน้าอยู่ที่ประตูบ้าน มองดูเขาอยู่
พราน ออกคำสั่งให้รถยนต์ขจองเขาแล่นออกไป เขาเห็น เกรียง ศักดา นั่งอยู่ในรถแท๊กซี่ จอดอยู่ ห่างจากที่รถของเขาจอดอยู่ที่เดิมเล็กน้อย
พราน โบกมือไปทางตรอกที่เขาเพิ่งจะออกมา
เกรียง ศักดา ยกมือรับ
พราน ผ่านเลยไป และสั่งให้คนขับรถ มุ่งตรงไปยังสำนักงาน
| Create Date : 06 มีนาคม 2558 |
| Last Update : 6 มีนาคม 2558 4:14:53 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 713 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [