พระอาทิตย์ในตอนเที่ยงวันกำลังแผดแสงจ้า 

วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ต้นเดือน ภาพยนตร์รอบเที่ยงของโรงภาพยนตร์โอเดี่ยน โปรแกรมพิเศษกำลังต้อนรับประชาชนผู้มาหย่อนใจอย่างคับคั่ง

หนุ่มลูกจีนคนหนึ่งในเครื่องแต่งกายเรียบร้อย และท่าทางทมัดทแมง ยืนดูดบุหรี่ พ่นควันปุ๋ย อยู่บนบาทวิถี ตรงข้ามโรงภาพยนตร์ สายตาของเขาสอดส่ายไปมาในฝูงชนที่จับกลุ่มเป็นหมู่ๆ บริเวณหน้าโรงภาพยนตร์คล้ายกับจะควานหาใครสักคนหนึ่ง

รถยนต์เก๋งสีดำคันหนึ่ง คลานอย่างช้าๆ มาทางหัวลำโพง อ้อมวงเวียนซึ่งเป็นที่จอดรถยนต์ ผ่านไปทางที่หนุ่มลูกจีนผู้นั้นยืนอยู่ มีเสียงคนในรถร้องเรียกดังขึ้น

“เซี๊ยะคง ”

หนุ่มลูกจีนผู้นั้นสะบัดหน้ามาทางเสียงที่เรียก ฉับพลันนัยน์ตาของเขาลุกวาว เท้าทั้งคู่ขยับถอยหลัง

เสียงปืนลั่นขึ้นสองนัดซ้อนจากภายในรถ ซึ่งแล่นเฉียดร่างของเขาไปในระยะห่างไม่ถึงศอก ร่างของหนุ่มลูกจีนผู้นั้นซวนเซ มือทั้งสองข้างกุมอยู่ที่หน้าท้อง เลือดสีแดงสดไหลปรี่ออกมาตรงบริเวณที่มือกุมอยู่ เขาล้มคว่ำหน้าลงบาทวิถี รถยนต์คันนั้นเร่งเครื่องปราดเลี้ยวซ้ายไปทางถนนเยาวราชด้วยความเร็วสูง ฝูงชนที่กำลังเพลินอยู่ พากันแตกฮือด้วยเสียงระเบิดของกระสุนปืน ก่อนที่ทุกๆ คนจะควบคุมสติได้ รถยนต์คันนั้นก็หายลับเหลี่ยมถนนไปแล้ว ทิ้งแต่ร่างของหนุ่มจีนผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นคว่ำหน้าจมอยู่กับกองเลือด และมีหมู่คนค่อยๆ รุมล้อมเข้ามาเป็นกลุ่มใหญ่...

ใครคนหนึ่งดูเหมือนจะมีสติกว่าเพื่อน พึมพำ

“มันไม่มีเบอร์เสียด้วย ไอ้รถจัญไรคันนั้น”