ผจญคอมมิวนิสต์ ตอนที่ ๑๕
นวนิยายสืบสวน สอบสวนของ นักสืบพราน เล่มที่ ๒ โดย ๔๔๑๑
เรื่อง ผจญคอมมิวนิสต์
ตอนที่ ๑๕
รถยนต์ของ พราน เจนเชิง ห้อตะบึงมาตามถนนเจริญกรุง มุ่งหน้าไปทางถนนตก
พราน ถือพวงมาลัย สายตาเพ่งมองไปยังถนนเบื้องหน้า ข้างๆ เขา กัลยานั่งอยู่ และ สารวัตรพจน์ นั่งติดกัน ถัดออกไป ในที่นั่งตอนหน้า
เสียงล้อรถยนต์เสียดสีกับพื้นถนน ดังเป็นเสียงลมเป่าในความเงียบสงัด รถแล่นไปตามถนนด้วยความเร็วค่อนข้างสูง
พราน ค่อยๆ ชะลอความเร็วของรถลง เมื่อมองไปเบื้องหน้าที่มีห้องแถวด้านขวามือ มีลักษณะเป็นอู่ซ่อมรถยนต์ เขาเห็นบานประตูของห้องนั้น เปิดออกสองบาน ไฟฟ้าจากข้างในส่องสว่างออกมา และมีร่างคนคนหนึ่งกำลังคุกเข่าประคองอะไรอยู่
หัวคิ้วของพราน ขมวดเข้าหากัน
พราน เบรครถตรงหน้าห้องนั้น ดับเครื่องยนต์ เปิดประตูรถ สาวเท้าไปยังร่างนั้น
ซ้วง เกิดอะไรขึ้น
ชายคนที่กำลังคุกเข่า ซึ่งได้เงยหน้าขึ้นมอง ตั้งแต่ พราน เปิดประตูก้าวเท้าลงไป พูดว่า
ไอ้บั๊ก โดนเข้าแล้วครับ
พราน ปราดไปที่ร่างของผู้ที่ ซ้วง กำลังประคองอยู่ ใบหน้าของชายผู้นั้นบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เขาจับร่างนั้นพลิก ที่เบื้องหลังของชายคนนั้น มีมีดสองคมปักอยู่เกือบถึงด้าม ลักษณะของมีด เป็นลักษณะเดียวกับที่มันหวีดจะดื่มเลือดของเขา ในคืนวันก่อนนั้น
เขาหันไปมอง สารวัตรพจน์ ซึ่งเข้ามายืนอยู่ข้างๆ และกำลังจ้องดูที่ด้ามมีดเล่มนั้นเช่นกัน
พราน ล้วงผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋า จับเข้าที่ด้ามมีด พยายามจะดึงออก เสียงคนเจ็บร้องคราง และบิดตัวด้วยความเจ็บปวด
พราน สั่นศีรษะ ความแรงของมีดที่ดิ่งเข้าในเนื้อ ทำให้ดึงออกไม่ได้
ซ้วง พูดขึ้นว่า
ผมกำลังจะเข้านอน ได้ยินเสียงของหนักๆ ปะทะกับประตูห้องดังโครม ก็กลับลงมาเปิดประตูดู พบไอ้บั๊กกำลังนอนคว่ำหน้า มีดปีกหลังเด่อยู่อย่างนี้แหละครับ ก่อนหน้าคุณมาถึงไม่กี่นาที
พราน หันหน้าไปมองดูรอบๆ สายตาของเขาจับอยู่ที่เงาครื้มของต้นไม้ใหญ่ ฝั่งถนนตรงกันข้าม ไม่ปรากฏมีสิ่งที่มีชีวิตอยู่ในบริเวณนั้น เขามองเลยไปยังตรอกเล็กๆ ที่ต้นไม้ด้านนั้นอยู่ใกล้ๆ เม้มริมฝีปาก แล้วหันกลับมาพูดกับ ซ้วง ชี้ไปที่ร่างนั้น
ไอ้นี่เป็นใคร ซ้วง
ซ้วง เงยหน้าขึ้น
มันชื่อ ไอ้บั๊ก ครับ เป็นเพื่อนกับผม มันเป็นคนเอารถคันนั้นมาซ่อม ซ้วง บุยปากเข้าไปในอู่
เอาขึ้นรถอั๊ว ไปโรงพยาบาล พรานพูดขึ้น
คนเจ็บเปิดเปลือกตาขึ้นด้วยความยากเย็น และโบกมือ พูดออกมาตามไรฟันที่ขบกันแน่นว่า
อย่าเลยครับ... ผมไม่รอดแน่... ให้.. ผม.. พูด..อะไร..ให้..คุณ.. ฟัง... เดี๋ยวนี้... ดีกว่า... ช่วย...ฟุกซิน.. มัน.. ด้วย..
ฟุกซิน เป็นใคร
พราน ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้
เพื่อน.. ผม.. เวลา.. ตีสาม.. เขา.. จะ.. ประชุมกัน..มันวาง.. ลูก.. ระเบิด... เวลา..ไว้..
ค่อยๆ พูดก็ได้ บั๊ก พราน เอื้อมมือไปจับไหล่คนเจ็บ แล้วยิ้มออกมาแวบหนึ่ง นักสืบพราน เขาพูดออกมาเบาๆ
ดีแล้วครับ... มันจะ..ฆ่าคน..ตั้งหลายคน... เขาจะ.. ประชุมกัน.. ที่ทำงาน..ของตำรวจ.. ใน.. ห้องประชุม.. ที่ลิ้นชัก.. ตู้..เอกสาร..ดึงออกได้.. เขาเอา.. ลูกระเบิด.. ใส่ไว้.. ในนั้น..มีหลายคน.. จะประชุมกัน.. คืนนี้.. ผม.. กำลังจะ.. มาขอยืม.. รถไอ้ซ้วงมัน.. ฟุกซิน.. เพื่อนผม.. จะเข้า.. ประชุมด้วย.. ผม.. จะไป..บอกมัน.. คุณ.. รีบไป.. ตีสาม..มันจะ.. ระเบิด..
พราน ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาอีก ๑๐ นาทีจะสามนาฬิกา เขาหันไปมอง กัลยา ซึ่งคู้เข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นบาทวิถี สมุดพกวางอยู่บนเข่าข้างที่ชันขึ้น และกำลังจดบันทึกข้อความอยู่ เขาดึงสมุดและดินสอจากมือ กัลยา ส่งให้ซ้วง
จดข้อความที่บั๊กจะพูดไว้ ซ้วง... แล้วไปแจ้งตำรวจที่ป้อม
พราน เผ่นพรวดเข้าไปในอู่ คว้าถุงเครื่องมือติดมือออกมา เปิดประตูรถยนต์ กัลยา กับ สารวัตรพจน์ นั่งอยุ่ในรถแล้ว เขาปิดประตู สตาร์ทเครื่องกลับรถ และมาทาง สารวัตรพจน์ ถามว่า
ที่ไหนครับ..
ซอยทรัพย์ บางรัก สารวัตรพจน์ ตอบ ขบกรามแน่น จริงของมัน... คืนนี้ เขาจะประชุมกัน ตีสองครึ่ง.. คุณผจญ ก็อยู่ที่นั่นด้วย... ฟุกซิน เป็นสายของเรา ผมรู้จัก.. เร็วๆ เข้าเถอะ คุณ..
รถยนต์พุ่งปราดไปด้วยความเร็ว
| Create Date : 06 ธันวาคม 2557 |
| Last Update : 9 ธันวาคม 2557 8:07:53 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 566 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog
เริงฤดีนะ Sports Blog ดู Blog
Close To Heaven Food Blog ดู Blog
ธารน้อย Literature Blog ดู Blog