ผจญคอมมิวนิสต์ ตอนที่ ๑๐
นวนิยายสืบสวนสอบสวน ชุด นักสืบพราน เล่มที่ ๒ เรื่องที่ ๓ ผจญคอมมิวนิสต์
ตอนที่ ๑๐
ผมโทรศัพท์ไปหาตัวคุณ ทั้งที่บ้าน และที่สำนักงาน เมื่อคืนนี้
นายพันตำรวจตรี พจน์ พิทักษ์พล พูดขึ้น เมื่อทรุดกายลงนั่ง และเอื้อมมือไปเปิดหีบบุหรี่
ตามตัวคุณไม่พบ หรือว่า คุณอยู่ แล้วไม่ยอมรับสาย...
พราน จุดไม้ขีด ส่งให้ที่ปลายบุหรี่ของ สารัตรพจน์ พูดว่า
เมื่อคืนนี้ ผมมีงานนิดหน่อย เลยไม่ได้อยู่ทั้งที่บ้าน และที่สำนักงาน... ท่านสารวัตร มีอะไรหรือครับ...
สารวัตรพจน์ หรี่ตา มองดู พราน
พูดกันตรงไปตางมาดีกว่า.. พราน... มันเป็นเรื่องสำคัญ
เขาก้มตัวลงเปิดกระเป๋าถือ โยนวัตถุสิ่งหนึ่งลงบนโต๊ะเบื้องหน้า พราน มันเป็นมีดสองคม ด้ามขัดเป็นเงาวับ และมีอักษรภาษาจีนจารึกอยู่ที่ด้าม
ผมได้ไอ้นี่มาจากที่เกิดเหตุ เมื่อคืนนี้
พราน จับมีดเล่มนั้นขึ้นมาพิจารณา ด้วยกิริยาปกติ ถามขึ้นว่า
ของใครครับ
ไม่มีเจ้าของ ที่บริเวณนั้น พบแต่รอยเท้าของคน มีรอยวิ่ง และมีรอยเลือดอยู่กองหนึ่ง แต่ประหลาดที่ไม่มีรอยเลือดหยดเป็นทาง ... ไม่รู้ว่า เจ้าของเลือดนั้นหายไปทางไหน แต่ว่า... สารวัตรพจน์ ผ่อนน้ำเสียงลงช้าๆ
ที่เกิดเหตุ เป็นบริเวณหลังบ้านของ เจ้าซำเส่ง ไม่มีร่องรอยอื่นก็จริง แต่สันนิษฐานได้ว่า เจ้าคนนั้นคงถูกยิง เราทราบเหตุ เพราะยามป้อมโทรศัพท์รายงานมาว่า ได้ยินเสียงปืนสองนัด.. ผมออกจะมั่นใจว่า คุณจะต้องรู้เรื่อง
พราน หัวเราะหึๆ ในลำคอ วางมีดลงที่เดิม พูดด้วยอาการปกติ
ภาษาจีนที่ตัวมีดนี่ อ่านว่ายังไงนะครับ
แชนี่ท้วง
ก็แปลว่า จีนหนุ่ม
ดูเหมือนจะยังงั้น... คุณมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงหรือเปล่า
พราน เอนหลัง ยืดมือทั้งสองข้างออกในท่าบิดขี้เกียจ
คงจะเกี่ยวข้องกับ สมาคมเยาวชนจีนโพ้นทะเล... ท่านสารวัตร พบเจ้ามีดเล่มนี้ตกอยู่ตรงไหน
ใกล้ๆ กับรอยเลือด... ผทซัดฝุ่นดู มีรอยลายมืออยู่ และได้ถ่ายรูปไว้แล้ว จึงอยากจะมาถามคุณว่า คุณได้แตะต้องเจ้ามีดเล่มนี้หรือเปล่า
พราน หัวเราะ
ผมเพิ่งจับมัน เมื่อตะกี้นี้เอง คงไม่เป็นไรกระมังครับ
ผมหมายถึง ก่อนหน้านี้ หรือพูดง่ายๆ เมื่อคืนนี้
พราน สั่นศีรษะ
ถ้ายังงั้น เปล่าแน่
สารวัตรพจน์ หรี่ตามองดู พราน อีกครั้งหนึ่ง แล้วจึงล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อชั้นในเบื้องซ้าย หยิบนามบัตรแผ่นหนึ่งออกมาวางตรงหน้า พราน พูดว่า
แต่เราพบนามบัตรแผ่นนี้ ตกอยู่ตรงประตูทางด้านหลังของห้อง ซำเส่ง
พราน จับนามบัตรนั้นขึ้นมาดู
มันเป็นนามบัตรชื่อของเขาเอง เขายิ้ม ส่ายหน้าช้าๆ ขณะส่งนามบัตรนั้นให้แก่ สารวัตรพจน์
เป็นเรื่องที่ประหลาดมาก... มันเอาผมเข้าอีกแล้ว
สารวัตรพจน์ รับนามบัตรแผ่นนั้นเก็บเข้าที่เดิม
ผมว่า มันเป็นเรื่องที่ประหลาดมาก ถ้าคุณจะปฏิเสธว่า ไม่รู้อะไรเสียเลย... ผมโทรศัพท์มาถึงคุณตั้งแต่เมื่อคืนนี้ เพื่อจะถามเรื่องนี้... เราไม่รู้ว่า เจ้าคนที่เป็นเจ้าของเลือดกองนั้นเป็นใคร และมันโดนอะไรไป จะสันนิษฐานว่า โดนปืนก็ยังไม่ถนัดนัก มันอาจเป็นคนยิงปืนก็ได้ แต่การยิงปืนสองนัดซ้อน ตามคำบอกเล่าของผู้ที่ได้ยิน ผมสงสัยว่า จะเป็นฝีมือของคนที่ผมรู้จัก... คุณก็รู้อยู่ว่า คนที่ยิงปืนได้แบบนั้น มีไม่กี่คนในเมืองไทย
พราน หัวเราะ เขาไม่ได้พูดอะไร
สารวัตรพจน์ พูดต่อไป
เราขึ้นไปดูบนบ้านของ ซำเส่ง ปรากฏว่า ในห้องของมัน ถูกรื้อข้าวของกระจุยกระจาย ไม่รู้ว่าคนที่ริ้อต้องการจะได้สิ่งใด สอบถามแม่ของมันดู ก็ไม่รู้เรื่องว่า มีอะไรหายไปบ้าง... ประตูด้านหลัง ไม่ได้ลงกลอนไว้ ขณะที่เราไปถึง แต่แม่ของมันยืนยันว่า ได้ใส่กลอนนี้ก่อนจะเข้านอนด้วยมือของแกเอง ฉะนั้น... ผู้ที่ทำนามบัตรนี้ตกอยู่ที่ตรงประตูหลัง จะต้องเป็นผู้เปิดประตูนั้น และเป็นผู้ที่เข้าไปค้นในห้องของ ซำเส่ง... เราตกลงกันว่า เราจะร่วมมือกัน... พราน ... คุณไม่ควรจะปิดบังอะไรผม
พราน หัวเราะเบาๆ อีก เขาพูดว่า
ถ้าเป็นผม ก็คงไม่สะเพร่าถึงกับปล่อยนามบัตรของผมให้ตกอยู่ในที่เช่นนั้น... ท่านสารวัตร ไม่คิดบ้างหรือว่า อาจจะมีใครคนหนึ่ง พยายามที่จะสร้างร่องรอยให้พาดพิงมาถึงผม หรือมิฉะนั้นบางที...
เสียงของ พราน ผ่อนจังหวะลงเป็นช้าๆ และเนิบๆ
บางที ท่านสารวัตร อาจมาล้อผมเล่นก็ได้... ถ้าจะให้ดีละก้อ ขอนามบัตนแผ่นนั้นไว้ให้ผม แล้วขอผมดูนามบัตรอีกสองใบที่ ท่านสารวัตร พบในศพของ เซี๊ยะคง และ ซำเส่ง จะได้ไหมครับ
เขาจบคำพูดด้วยการแบมือข้างขวาไปข้างหน้า และยิ้ม จับตาอยู่ที่ สารวัตรพจน์
สารวัตรพจน์ หัวเราะอย่างอารมณ์เย็น
ยังไม่จำเป็น... แต่นี่ไม่ใช่เพราะ ผมยอมจำนนในถ้อยคำของคุณนะ...แล้วคุณจะรู้เองว่า ผมเล่นตลกกับคุณหรือเปล่า... เคราะห์ดีที่เราไม่พบศพในที่เกิดเหตุ เมื่อคืนนี้... มิฉะนั้น คุณจะต้องแก้ปัญหาที่ยุ่งยากไม่ใช่น้อยๆ ทีเดียว
เสียงออดของเครื่องพูดบนโต๊ะ เรียกขึ้น มีเสียง กัลยา ดังขึ้นมาตามเครื่องพูดว่า
ตันเป้งล้ง มาตามนัดแล้วค่ะ
ให้เข้ามาได้ พราน พูดตอบออกไป
สารวัตรพจน์ ขยับตัวจะลุกขึ้น
พราน พูดขึ้นว่า
ท่านสารวัตร รอสักครู่ซิครับ ผมอยากจะให้ ท่านสารวัตร ได้ฟังเรื่องราวจาก ตันเป้งล้ง ด้วย... บางทีมันอาจจะเป็นประโยชน์อะไรบ้าง
สารวัตรพจน์ กลับนั่งลงตามเดิม
| Create Date : 03 พฤศจิกายน 2557 |
| Last Update : 9 พฤศจิกายน 2557 9:06:03 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 614 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
**mp5** Dharma Blog ดู Blog
ธารน้อย Literature Blog ดู Blog