สลัดถนนหลวง (ตอนที่ 1)

คืนหนึ่งของเดือนในต้นฤดูหนาว เวลาประมาณ ๐๑.๐๐ น. รถจักรยานสามล้อคันหนึ่ง เลี้ยวอย่างรวดเร็วลงมาจากสะพานเหล็กล่าง บ่ายโฉมหน้าเข้าสู่ถนนเจริญกรุง บนรถจักรยานสามล้อคันนั้น หญิงสาวสองคนนั่งเคียงกันมา ร่างกายทั้งคู่สั่นสะท้านอยู่ในเสื้อคลุมกันหนาว ซึ่งกระชับแน่นอยู่กับตัว ทั้งคู่กำลังหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างร่าเริง

รถยนต์เก๋งสีดำคันหนึ่ง พุ่งปราดมาจากทางหลัง เข้าเทียบรถจักรยานสามล้อคันนั้น เบียดรถสามล้อเข้าติดกับบาทวิถี คนขับขี่จักรยานสามล้อเหยียบห้ามล้อรถของเขาดังสนั่น พร้อมทั้งปล่อยคำผรุสวาทออกมาอย่างฉุนเฉียว

เมื่อรถทั้งคู่หยุดสนิท ประตูรถเก๋งเปิดออกทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ชายฉกรรจ์ ๔ คนก้าวออกมาจากรถเก๋งคันนั้น ก่อนที่คนขับขี่รถสามล้อจะทันได้พูดอะไรออกมา ใบหน้าของเขาก็สัมผัสกับวัตถุดำมะเมื่อม ซึ่งเหวี่ยงมาโดยมือของผู้ก้าวออกมาจากด้านหน้ารถเก๋งคันนั้น เขาลงไปนอนสลบนิ่งอยู่กับบันไดยานคู่ชีพของเขาเอง ไม่ทันได้เปล่งเสียงอะไรออกมา

หญิงสาวสองคนที่นั่งมาในรถ ขยับกายจะลุกขึ้น ทั้งสองข้างของเธอถูกขนาบด้วยชายฉกรรจ์อีกสามคน แต่ละคนมีอาวุธปืนอยู่ในมือ

“ ขึ้นรถ – อย่าชักช้า ” เป็นปกาสิตจากชายคนหนึ่งท่าอยู่ใกล้ที่สุด พร้อมทั้งชี้ปลายลำกล้องปืนไปยังรถเก๋งที่เป็นพาหนะของเขา

หญิงสาวทั้งคู่ก้าวลงจากรถสามล้อด้วยตัวอันสั่นเทา อาวุธปืนทั้งสามกระบอก จ่อตรงมายังร่างของเธอทั้งสอง ทั้งคู่ก้าวขึ้นสู่ที่นั่งด้านหลังรถยนต์คันนั้น โดยไม่ปริปากแม้แต่นิดเดียว

ประตูรถปิดดังสนั่นอีกครั้งหนึ่ง เมื่อร่างของชายทั้งหมดก้าวตามหญิงทั้งสองเข้าไปในรถ แล้วมันก็ห้อตะบึงฝ่าลมหนาว หายไปในความเงียบสงัดของคืนวันนั้น