หล่อนชะงักทันที
พราน เหลือบปราดไปที่มือของหล่อนอีกข้างหนึ่ง
ในฉับพลันนั้น เขาทิ้งแก้วที่ถืออยู่ในมือ โดดเข้าบิดมือข้างนั้นด้วยมือซ้าย เขาใช้มือข้างขวาที่เหลืออยู่ ฟาดไปที่หน้าของหล่อน หน้ามือและหลังมือ
ปืนพกขนาด ๗.๖๕ หล่นจากมือข้างนั้น
หมอนที่แขนข้างซ้ายของหล่อน หลุดตกลงที่พื้น
พราน ผลักหล่อนกระเด็นไปฟุบอยู่ที่เตียง เขาคำราม
คุณจะบ้าหรือ
ผกา ฟุบหน้ากับที่นอน ไหล่ทั้งสองข้างของหล่อนสะเทือนขึ้นลงเพราะแรงสะอื้น
พราน เดินไปที่หล่อน จับไหล่ทั้งสองข้างพลิกขึ้น และดึงตัวขึ้นมา แต่ใบหน้าของหล่อนยังก้มลงต่ำ เสียงสะอื้นของหล่อนดังขึ้นเป็นเสียงร้องไห้
พราน อุดปากของหล่อนไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง พูดว่า
คุณจะส่งเสียงร้องไปทำไม เดี๋ยวผู้คนก็จะแตกตื่นกันมาหรอก
ผกา สะบัดร่างของหล่อนที่อยู่ในอ้อมแขนของ พราน
ไหน... ใครที่ไหนที่จะมาส่งข่าวกับคุณ ... คุณโกหก ... คุณนี่ร้ายกาจนัก... ฉันอยากจะฆ่าคุณ...
พราน หัวเราะค่อนข้างดัง จับไหล่ทั้งสองข้างของหล่อนยึดไว้ ดันออกไปสุดแขน
ผมไปโกหกคุณเมื่อไรกัน ... ผมพูดให้สารวัตรพจน์ฟังต่างหาก คุณจับความเอาเอง อีกอย่างหนึ่ง ผมก็ไม่ได้โกหกสารวัตรพจน์ ก็คุณนี่อย่างไรที่มาส่งข่าวผม
ผกา เงยหน้าที่มีน้ำตาคลออยู่ที่นัยน์ตาทั้งสองข้างขึ้นมองดูเขา หล่อนกัดฟันด้วยความแค้น ไม่ได้พูดอะไร
พราน เขย่าไหล่ทั้งสองข้างของหล่อน พูดว่า
คุณโง่ ... คุณอาจจะคิดว่าคุณฉลาด ... แต่คุณโง่... ถ้าคุณไม่คิดจะฆ่าผม ...ผมก็ไม่รู้ว่า ใครฆ่าพิชัย ใครฆ่าถาวร... ออกไปเสียซิคุณ ออกไปจากห้องนี้... คุณกำลังจะเป็นบ้า... จะเสียสติ... ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก ประเดี๋ยวสารวัตรพจน์ จะมาที่นี่
เขาปล่อยมือจาก ผกา
หล่อนเซไปพิงพนักที่หัวเตียง และมองดู พราน อย่างอ่อนระโหย
ไปเสียซิ
พราน โบกมือไปทางประตู
ไปหา ธรรมนูญ... ไปขอให้เขาช่วยเหลือคุณ หาทนายความไว้ หรือมิฉะนั้น ก็ไปหาที่สงบสติอารมณ์เสีย ... มัวคิดอะไรอยู่... ไป...
พราน โบกมือซ้อนๆ แล้วหัวเราะเหี้ยมๆ
ผกา ไม่พูดอะไร หล่อนโผเผมาคว้ากระเป๋าถือที่วางอยู่บนเตียง แล้วผวาไปที่ประตู กระชากประตูออกซอยเท้าถี่ๆ ไปตามทางเดิน
พราน ผลักประตูปิดตามเดิม เขาเดินไปที่โต๊ะรับแขก ผสมวิสกี้กับโซดาในถ้วยแก้ว ยกขึ้นดื่มอย่างใจเย็น ควักบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ แล้วกลับไปซุดตัวนั่งที่ขอบเตียง
ประตูห้องถูกเปิดผลัวะออกโดยแรง ร่างของสารวัตรพจน์ ยืนจังก้าอยู่ที่หน้าประตู
พราน ยิ้ม
เชิญซิครับ ท่านสารวัตร
สารวัตรพจน์ สาวเท้ามายัง พราน
เกิดอะไรขึ้น พราน ผมสวนกับ ผกา ที่ทางเดิน แกมาที่นี่ทำไม
พราน ยกวิสกี้ขึ้นดื่ม แล้วพูดว่า
แกมาพบผม
พบทำไม
พรานไม่ตอบ เขายกบุหรี่ขึ้นอัดควัน แล้วหันหน้ามองชำเลืองทางปืน และ หมอนที่พื้นห้อง
สารวัตรพจน์ มองตามสายตาของพราน ไปยังของทั้งสองสิ่งนั้น สาวเท้ายาวๆ ไปที่ปืน ก้มตัวจะหยิบ
พรานร้อง อ๊ะ... ท่านสารวัตร
สารวัตรพจน์ ชะงัก หันมองดูพราน ซึ่งควักผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาชู
สารวัตรพจน์ ล้วงกระเป๋า หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา และจับปืนกระบอกนั้นด้วยผ้าเช็ดหน้า ยัดใส่กระเป๋ากางเกง หันหน้ากลับจะออกไปทางประตู
พราน ร้องตามหลังไป
ไม่ดื่มวิสกี้กันสักถ้วยก่อนหรือครับ ท่านสารวัตร
สารวัตรพจน์ หันมาโบกมือ
ไว้ก่อนเถอะ พราน
สองยามคืนนี้ ผมจะต้องไปมอบตัวไหมครับ ?
ไม่ต้อง ... พรุ่งนี้ ผมจะโทรศัพท์ไปนัดคุณเอง
พูดจบ สารวัตรพจน์ก็สาวเท้าออกไปจากห้องอย่างเร่งรีบ
พราน มองตามหลังไป ยกถ้วยวิสกี้ขึ้น เทรวดเเดียวลงในลำคอ
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เริงฤดีนะ Sports Blog ดู Blog
ธารน้อย Literature Blog ดู Blog
ติดตามอ่านจ้า..สนุกมากเลย