“ก็ไม่มีอะไรมาก ” สารวัตรพจน์พูด เอนหลังลงพิงพนักเก้าอี้

“ เขาเตรียมงานกันมาเป็นเวลาร่วมปี อย่างที่คุณพิจารณามาแล้วนั่นแหละ เมื่อถึงเวลา พวกเขาทั้งหมด มี นายอุทาน นายเล็ก นายอู๋ และนายเสนาะ ก็ไปรับเจ้าก่องเจ๊า ให้มันนำกุญแจมา ขับรถเข้าไปในกรมสรรพสามิตอย่างสง่าผ่าเผย เอาเงินยัดตำรวจยามของเรา เข้าไปตามที่ได้ตกลงกันมาก่อนแล้ว เจ้าสองคนนั่นก็เผ่นกลับไปนอนบ้าน ทางนี้ก็ไขกุญแจไปเป็นทาง แล้วก็โกยเงินใส่กระสอบที่เตรียมมา โยนเงินให้ก่องเจ๊าสองปึก ตามที่ได้ว่าจ้างกันไว้ แล้วก็ไล่มันกลับ เสร็จแล้วเขาก็กลับมาขึ้นรถยนต์ ขับออกไปเหมือนของธรรมดา งานของเขาง่ายมาก เพราะเขาเตรียมงานมานานแล้ว นายอุทานเป็นผู้ริเริ่มติดต่อนายเจนศักดิ์ก่อน เพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนโรงเรียนสามัญมาด้วยกัน”

“นายอุทานผู้นี้ เป็นผู้มีประวัติที่สำคัญไม่เลวเลย” พรานกล่าวขึ้น

“เขาได้ทำงานชิ้นใหญ่ ๆ สำเร็จมาแล้วหลายเรื่อง โดยทางตำรวจเอาเรื่องเขาไม่ได้ เขาติดต่อกับคนสำคัญ ๆ ในวงการราชการหลายคน ตั้งแต่เขาทำงานเป็นเสรีไทยแล้ว โดยเหตุที่เป็นนายทหารนอกราชการ เขาจึงมีเพื่อนฝูงอยู่ในวงการราชการมากมาย และเขามักจะฉวยโอกาสเข้าไปติดต่อ ในเมื่อบุคคลสำคัญ ๆ ในกรมเหล่านั้น กำลังตกอยู่ในภาวะที่มีความต้องการอะไรสักอย่างหนึ่ง นี่แหละครับ ตัว นิค โรมาโน ของเราละ ท่านสารวัตรต้องระวังอีกอย่างหนึ่ง ในเรื่องการใช้เล่ห์เหลี่ยมของเขา เมื่อคดีนี้ถูกนำขึ้นศาล ”

“ผมจะพยายามคุมคดีนี้จนถึงที่สุด ” สารวัตรพจน์ พูด พลางล้วงกระเป๋าเสื้อชั้นนอกหยิบเอากล่องกำมะหยี่ รูปสี่เหลี่ยมออกมาส่งให้พราน

“นี่เป็นซองบุหรี่ ทำด้วยทองคำแท้ ซึ่งทางกรมสรรพสามิต ให้ผมนำมามอบให้กับคุณเป็นรางวัล ในการสืบสวนเรื่องนี้เป็นผลสำเร็จและอีกประการหนึ่งก็คือทางกรมตำรวจให้ผมมาทาบทามเอาตัวคุณกลับเข้ารับราชการตามเดิม เพราะทางกองปราบพิเศษต้องการตัวคุณอยู่ ”

พรานยิ้มละมัย เขารับกล่องกำมะหยี่มาพิจารณาซองบุหรี่นั้นอย่างพอใจ พลางว่า

“ขอบคุณมากครับ ท่านสารวัตร โปรดเรียนท่านอธิบดีกรมสรรพสามิตด้วยว่า ผมขอบคุณมาก ส่วนเรื่องที่จะให้ผมกลับเข้ารับราชการนั้น ขอได้โปรดให้ผมสนุกอยู่กับงานของผมอีกสักหน่อยเถอะครับ คนที่ดี ๆ กว่าผมในกรมตำรวจก็ยังมีอยู่อีกหลายคนไม่ใช่หรือครับ”

พูดจบ เขาก็หันไปกดปุ่มเครื่องพูด พูดกรอกลงไป

“กัลยา – บ่ายวันนี้ ผมเข้าใจว่า คุณทิวากับพี่ชายของแกจะมาหาผม คุณรอพบแกด้วย ชี้แจงให้แกเข้าใจว่า เรื่องเงินค่าจ้างที่แกตั้งใจจะนำมามอบให้ผมนั้น ให้แกเก็บเอาไว้ สำนักงานของเรายินดีที่จะช่วยเหลือผู้บริสุทธิ์ โดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทน ”

“เข้าใจแล้วค่ะ – หัวหน้า ” เสียงของกัลยาตอบออกมา

“สำหรับคุณทิวานั้น แกน่าเอ็นดูมาก เหมาะที่จะเป็นน้องสาวของคุณทีเดียว – กัลยา ”

พรานได้ยินเสียงพึมพำเบาๆ ของกัลยา ซึ่งเขาจับความไม่ได้ ลอดออกมาทางเครื่องพูด เขาคงพูดต่อไป

“กลางวันนี้ ผมจะไปรับประทานอาหารกับท่านสารวัตรพจน์ และตอนบ่าย จะไม่มาสำนักงาน ผมตั้งใจจะปิดสำนักงานสักสามวัน ช่วยติดต่อเกรียง เอนก และพิชิตด้วยว่า เราจะไปหัวหินกันอีกในวันพรุ่งนี้”

O o O