ค่าน้ำนม * ไม้เมืองเดิม
“ โอ้ค่าน้ำนม .. ซาบซึ้งตรึงใจในสัญญา .. รักคุณมารดายิ่งฟ้ามหานที ..”
ค่าน้ำนมเป็นผลงานประพันธ์ของนักเขียนชั้นครูอย่างไม้เมืองเดิม หรือก้าน พึ่งบุญ ณ อยุธยา(ก้าน=ไม้,เมืองเดิม = พึ่งบุญ ณ อยุธยา) อีกเรื่องหนึ่งที่ผมได้อ่านมาหลายเรื่อง นวนิยายขนาดสั้นเรื่องนี้เป็นเรื่องของเสือบาง กับครอบครัว นั่นคือคนรัก กับผู้ให้กำเนิดคือแม่ .. นิยายเปิดฉากเมื่อแหวนคนรักของเสือบางได้มาอธิษฐานต่อศาลเจ้าพ่อทุ่งไผ่ ขอให้เจ้าพ่อคุ้มครองให้อยู่รอดปลอดภัยหลังจากไม่ได้ข่าวคราวมานานสองเดือนแล้ว แต่ดูเหมือนคำอธิษฐานจะได้ผลเมืองเสือบางโผล่มาอย่างอัศจรรย์ ทั้งสองโผเข้าหากันพร่ำพรรณนาถึงความรักที่มี ก่อนจะแยกจากกันด้วยคำอำลาและรอยแค้นของเสือบางที่มีต่อเจ้าเกลี้ยงกำนันแห่งไผ่พันมือ ..
นิยายเล่าข้ามไปถึงงานแต่งงานของแหวนกับเจ้ากลิ่น โดยมีนางทับ แม่ของเสือบางเป็นผู้ใหญ่จัดตบแต่งให้ .. แล้วเมื่อเสือบางรู้ข่าวจึงเข้ามาทำลายงานแต่งของคนรัก พร้อมแถมพกความแค้นมาแน่นเต็มอก .. มันอ้ายอีชายหญิงคู่นี้ต้องบรรลัย ..ขณะเสือบางกำลังจะฆ่าไอ้กลิ่นกับอีแหวน คนรักทรยศ .. นางทับ ผู้เป็นแม่ได้โผล่หน้ามาท้าทายว่าถ้าจะฆ่าสองคนก็ให้มาฆ่าตนเองแทน .. และแล้วปริศนาการแต่งงานของแหวนก็เป็นที่รับรู้ของเสือบางว่าในวันที่เขากับพวกบุกปล้นฆ่าบ้านเจ้าเกลี้ยงกำนัน .. คืนนั้นได้ลงมือฆ่าพ่อของแหวนตายอย่างอนาถ .. นางทับจึงรับมาดูแลเสมือนลูก พร้อมการเอาใจใส่อย่างดีจากเจ้ากลิ่น คนที่กำลังแต่งงานด้วย .. เมื่อเสือบางแทบเสียสติ จึงคิดทำการอย่างหนึ่งซึ่งผมไม่เฉลย ให้เพื่อนหนอนที่น่ารักไปหาอ่านเอาเอง (อิอิ ทุกทีเล้ยพี่อิส) รับรองทั้งเศร้า สงสาร น้ำตาไหล ซาบซึ้งจำจดไปไม่รู้ลืม ..
“ แม่จ๋า .. พระอรหัง .. ค่าน้ำนมแม่นั้นไม่ลืม เสือทั้งหลายใครลืมค่าน้ำนมแม่จงฉิบหาย! อย่าพ้นพิษปืนและหอกดาบตามคำของข้า .. โอ .. พระอรหัง .. แม่ข้าเอ๋ย! ลูกใช้ค่าน้ำนมด้วยชีวิต ..”
งานเขียนในแบบฉบับลูกทุ่งในผลงานนักประพันธ์บ้านเราตอนนี้หาไม่ได้แล้ว .. พอได้อ่านผลงานเขียนของไม้เมืองเดิม อย่างเช่น .. ค่าน้ำนม / กลางเพลิง / ชายสามโบสถ์ / แผลเก่า / แสนแสบ/ เกวียนหัก / ศาลเพียงตา /สินในน้ำ /บ้านนอกเข้ากรุง / กระท่อมปลายนา /คนละถิ่น / หน้าไถ ฯลฯ ล้วนน่าสนใจทั้งสิ้น ยิ่งงานประพันธ์นิยายประเภทอิงพงศาวดาร ที่ผมลองเขียนมาแล้ว ๑ เรื่อง คือเรื่อง .. เพลงหงส์ (นวนิยายอิงประวัติศาสตร์การรบของท้าวสุรนารี ณ ทุ่งสัมฤทธิ์) นั้นเขียนยากลำบากยิ่งกว่า เพราะต้องค้นคว้าเรื่องราวในประวัติศาสตร์โดยละเอียด ทั้งราชประเพณี พงศาวดาร และสภาพภูมิศาสตร์ของท้องถิ่นอย่างถึงแก่น .. แล้วงานเขียนที่ผมเกริ่นมาข้างต้น ไม้เมืองเดิมก็ได้ประพันธ์เอาไว้มากมายหลายเรื่อง อาทิ ขุนศึก / ทหารเอกพระบัณฑูร / บางระจัน /นางห้าม / สองศึก /หงสาพ่าย เป็นต้น ...
คุณสุจิตต์ วงษ์เทศ กล่าวไว้ในเสนอหน้านิยายเรื่อง .. บางระจัน ..ว่า
“ การวาดภาพประวัติศาสตร์ขึ้นให้เป็นตัวหนังสือที่เป็นศิลปะการประพันธ์เช่นนี้ ทำได้ถูกต้องตามประวัติศาสตร์ไทยมากที่สุด ฉะนั้นผมคิดว่างานเขียนประเภทนี้ของไม้เมืองเดิม จะให้ผู้ศึกษาประวัติศาสตร์ไทยได้อ่านอย่างเพลิดเพลิน และได้รับความรู้ที่ถูกต้องตามไปด้วย จึงเป็นหนังสือที่เหมาะกับการอ่านประกอบในห้องเรียนเป็นอย่างดีเลยทีเดียว..”
ไม้เมืองเดิมได้เสียชีวิตไปนานแล้ว แต่นิยายของท่านยังเป็นต้นแบบนิยายลูกทุ่งไทยมาจนถึงทุกวันนี้ ไม่มีทีท่าจะเลือนหายไปไม่ว่าจะยุคสมัยไหน .. เพื่อนหนอนไปหาอ่านอมตะชั้นครู กันเหล่านี้เยอะนะครับ รับรองสนุกมากทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่อง .. ขุนศึก .. ถือว่าเป็นนิยายาที่ยาวที่สุดของท่าน .. ผมกำลังอ่านอย่างสนุกเล่ม ๓ แล้ว (มี๑๐ เล่ม) อินกับแม่หญิงเรไรและเสมทีเดียวเชียว อิอิ สุขสันตืปีใหม่ ๒๕๕๔ นะครับ .. เจอกันปีหน้าคร้าบผม ..
นายอิส / เมฆชรา (27 ธันวาคม 2553)
************************
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
ขอบคุณที่เอามาแนะนำกันนะคะ