ดาวฤกษ์ * วรรณสิริ
เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของพระเอกของเรื่องคือ นายดาวฤกษ์ ศุภชัย ชายหนุ่มรูปงามหน้าตาดี ฐานะมั่นคงและมีตำแหน่งหน้าที่ราชการเหมาะสม เกิดความรักในตัวสาวสวยสองคน คือ นางสาวงาม อรชาติ หญิงสาวที่เป็นเพื่อนรักกับนางสาวดาวรุ่ง ศุภชัย น้องสาวคนสวยของตนที่เพียบพร้อมไปด้วยกิริยา มารยาทและความสวยงามในเรือนร่าง ซึ่งนายดาวฤกษ์ก็ชอบนางสาวงามอยู่มาก ส่วนอีกคนคอนางสาวประกาย ประเสริฐศักดิ์ สาวสวยลูกสาวของเพื่อนของผู้เป็นมารดา ที่สวยสง่า งดงามเรียบร้อยพอๆกับกับอีกคน เมื่อถึงเวลาที่พระเอกของเราจะต้องมีครอบครัวแล้ว ผู้เป็นแม่คือ คุณหญิงเหม เห็นพ้องต้องกันว่าดาวฤกษ์ต้องแต่งงานกับประกายเท่านั้น ในขณะที่พระเอกของเรายังลังเลว่าจะเลือกสาวคนไหนดี เพราะมีความดีเท่าๆกัน แต่ในที่สุดเขาเลือกประกายเพราะผู้เป็นแม่ชอบและเอ็นดูกว่าอีกคน กระทั่งถึงวันแต่งงานและส่งตัวเข้าหอ เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวกำลังจะเข้าพระเข้านาง แต่พระเอกของเราอดแปลกใจไปไม่ได้ที่เจ้าสาวคือประกาย ใบหน้าระทมทุกข์และเอาแต่ร้องไห้ ไม่มีความสุขเหมือนคู่สมรสในวันส่งตัวเข้าหอเลย นายดาวฤกษ์สงสัยและหนีกลับมาบ้านตัวเอง ทิ้งปริศนาในคืนส่งตัวเข้าหอในคืนนั้น
... ในที่สุดความลับก็ไม่มีในโลก ประกายทนอึดอัดไม่ไหวที่จะต้องอยู่ในสภาพหวานอมขมกลืนสารภาพว่าตนเองกำลังท้องอยู่กับนายพนม สาระเวทย์ ญาติห่างๆที่อาศัยอยู่ในบ้านและตอนนี้กำลังไปเรียนอยู่เมืองนอก .. พระเอกเราถึงกับช็อกไปหลายวัน ก่อนจะกลับมาทำทุกอย่างให้เป็นปกติ ด้วยความที่ดาวฤกษ์เป็นคนดีมากเขาไม่ปริปากหรือแพร่งพรายเรื่องราวอันอัปยศอดสูนี้ให้ใครรู้จนกระทั่งประกายคลอดเด็กชายแดงออกมา เจ้าหล่อนทนไม่ได้เอง (เพราะความดีของพระเอกของเรา) ที่จะขอหย่ากับดาวฤกษ์โดยสารภาพความจริงทั้งหมดอย่างไม่เกรงกลัวความผิดใดใดแล้ว ทุกอย่างเคลื่อนไหวและเป็นไปตามครรลองดาวฤกษ์ได้กลับมาคบหาและแต่งงานกับนางสาวงาม อรชาติตามพรหมลิขิต คู่แท้ย่อมไม่แคล้วคลาดกันไม่ว่ากี่เดือนกี่ปีจะเคลื่อนผ่าน (เพราะประกายไปช่วยพูดให้และยืนยันว่าพระเอกของเราเป็นคนดีดีจริงๆและตาแดงไม่ใช่ลูกของเขา เป็นลูกติดท้องมา พ่อก็คือนายพนม สาระเวทย์)
แต่ทว่า .. โชคดีมักมาพร้อมโชคร้ายเสมอ ประกายล้มป่วยลงอาการร่อแร่ จำเป็นที่พระเอกของเราจะต้องไปอธิบายความจริงทั้งหมดให้นายพนมเข้าใจ ซึ่งทิฐิมานะก็ทำให้ทุกอย่างแย่ลงนายพนมไม่เข้าใจเอาแต่ใช้อารมณ์และเข้าใจผิด กว่าจะรู้สึกตัวและรีบเร่งมาหาประกายเพื่อรับขวัญและขอโทษ ทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว
เวลาวารีไม่คอยใคร
นิยายเรื่องดาวฤกษ์จบลงที่โศกนาฎกรรม แต่พระเอกนางเอกสมหวังในความรักและมีทายาทที่น่ารักชายหญิงอย่างละคน อ่านไปก็ฟินไปเศร้าไป ยากจะหาคนดีดๆอย่างนายดาวฤกษ์แล้วในสมัยนี้ แต่คติสอนใจที่ได้จากเรื่องนี้ก็คือ ทำดีย่อมได้ดีและเป็นเนื้อคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันหรอก ซักวันก็ต้องมาอยู่ด้วยกัน ไม่มีอุปสรรคไหนมาขวางกั้นได้ อาจจะสะดุดนิดหน่อยสุดท้ายก็ลงตัว
ผมเพิ่งได้นิยายดาวฤกษ์มา รีบอ่านให้จบในคืนเดียวด้วยความสนุกมาก ชอบหลายอย่างในเรื่องนี้ 1)ชอบชื่อเรื่อง ตอนแรกนึกว่าเป็นชื่อนางเอก คล้ายดาวพระศุกร์ ดาวพระเสาร์ อะไรแบบนี้ แต่ที่ไหนได้เป็นชื่อพระเอกที่แสนดี มีความเป็นสุภาพบุรุษสูงสุด 2)ชอบเนื้อเรื่องอ่านสนุกพลิกไปพลิกมาตลอดตั้งแต่จ้นเรื่องจนจบ 20 ตอน นิยายสมัยก่อน ถึงแม้เรื่องจะไม่ทันสมัย พล็อตซ้ำเดิมๆแต่ขอบอกว่าคนแต่งเก่งมากๆที่ตรึงนักอ่านจนจบโดยไม่อยากให้จบเลย 3)ผมชอบความคลาสิกของบรรยากาศนิยายสมัยก่อนที่มีแต่ความบริสุทธิ์ รัก โกรธ หลง จริงใจ ชีวิตไม่ซับซ้อนอะไรมาก แทบจะละสายตาจากนิยายไปไม่ได้ ทั้งๆที่เรื่องนี้ไม่ใช่นิยายที่พีคสุดของวรรณสิริ(ที่พีคสุด เขาว่ามีสามเรื่อง คือ นางทาส,วนิดาและผู้สืบสกุล(เดี๋ยวจะมารีวิวให้อ่านครับ))
ตอนนี้สถานการณ์การอ่านบ้านเราย่ำแย่อยู่เช่นเคย ร้านหนังสือเงียบมากๆ ผู้คนลำบากปากท้อง รสนิยมทางปัญญาคงไม่ต้องพูดถึง ท้องมันร้องจ๊อกๆ คงไม่มีอารมณ์มาอ่านนิยายหรือหนังสือฮาวทูต่างๆเป็นแน่ เอาเป็นว่าเมฆชราขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่านที่ทำธุรกิจนี้อยู่รอดปลอดภัย และมีความสุขในสิ่งที่ทำอยู่นะครับ
(ผลงานของวรรณสิริ มีมากมายเกือบ 60-70 เรื่อง ผมจำไม่ได้หมด อาทิ โชคมนุษย์ กำแหง ลออ บนเส้นวิถีชีวิต หอรักหอร้าง เลือดในอก นางครวญ วันชัย ตะวันยอแสง ผู้เสียสละ ผาหน้านาง สามีของมธุรส พินัยกรรมฉบับล่า ฯลฯ)
ไปหาอ่านกันนะครับ
เมฆชรา (25 กรกฎาคม 2562)
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [