เมคอินแก่งกระจาน นิยายหวานของ ... เชิญอักษร
เมคอินแก่งกระจาน * นิยายหวานของเชิญอักษร
เมื่อก่อนถ้ามาถามผมว่ารู้จักนิยายขนาดสั้นของเชิญอักษรในหลายๆเรื่องมั้ย ผมก็ตอบได้เลยในทันทีว่า “ ไม่ได้อ่านเลยสักเรื่องเดียว แต่จำชื่อคนแต่งได้คลับคล้ายคลับคราเท่านั้น ” จนมาวันหนึ่งเมื่อไม่นานพี่ที่รักและเคารพได้แนะนำว่าหากจะอ่านนิยายวัยรุ่นวัยหวานให้ลองไปหางานของเชิญอักษรมาอ่านดู ...
ไอ้ผมนั่นก็บ้าจี้อยู่แล้วจะไปหามาอ่านยังไงล่ะนี่ เริ่มต้นง่ายๆ ขี่มอเตอร์ไซค์คันเก่าตระเวรไปตามร้านหนงสือเช่าเพื่อหามาอ่านจนได้หนึ่งเรื่อง คือ เมคอินแก่งกระจาน อ่านจนจบด้วยความรวดเร็ว สนองความอยาก ... แล้วก็อึ้งด้วยความประทับใจ สรุปได้ว่าผลงานของเชิญอักษรดีเช่นนี้นี่เอง ...
แทบไม่น่าเชื่อว่างานเขียนขนาดสั้นเพียงไม่กี่บทจะประทับใจได้ขนาดนี้ งานเชิญอักษรสั้นกระชับด้วยความแม่นยำของจังหวะเรื่อง เนื้อหา เหตุการณ์มีไม่มาก แต่ทุกอย่างลงตัวสัมพันธ์กันหมด ก่อนจะคลี่คลายในบทสุดท้ายอย่างประทับใจ...
ผมชอบผลงานของเชิญอักษรที่ได้อ่านมาแล้วสี่เรื่องก็คือ เมคอินแก่งกระจาน นิราศกะป๋อหลอ ฟ้าสางที่กลางดง และกระเหรี่ยงยอดรัก สนุกสนาน หัวเราะ อิ่มเอมกับเรื่องราวสั้นๆ ประทับใจทั้งหมดมาก ๆ จนต้องหางานของเชิญอักษรมาเก็บตุนในชั้นหนังสือไว้ได้หลายเรื่อง อาทิ ออร์ กลางห้วย ถนนสายบ้านไร่ ตะเกียงกลางทุ่ง หัวใจที่ปล่อยวาง ปริศนาแห่งหัวใจ ฯล ...
งานเขียนเชิญอักษรจะเป็นนวนิยายขนาดสั้นและเรื่องสั้นขนาดยาว พิมพ์ออกมาจำหน่ายโดยหมึกจีน ราคาไม่แพง รูปเล่มเล็กๆ กะทัดรัดน่าเก็บสะสมทุกเล่ม (ตอนนี้เริ่มหายากแล้ว) งานเขียนบางเรื่องได้รับรางวัลจากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ฯ ก็คือ “ ข้าวหน้าลาน”(ยังมะมีฮือๆ)กับ“นิราศกระป๋อหลอ” ที่อ่านสนุกมากๆ วางไม่ลงขอบอก ขอบอก ....
ผมไม่ทราบประวัติของเชิญอักษรเลย ใครพอรู้บอกกล่าวกันหน่อยนะครับ ...
วันนี้ผมคงไม่สปอยเรื่องอยากให้ไปหาอ่านงานของคุณเชิญอักษรจริงๆ และอย่าลืมเก็บไว้ในหิ้งหนังสือด้วยนะครับ ตอนนี้ผมก็เก็บหามาได้สิบเอ็ดเล่มแล้วเหลืออีกนิดหน่อยจะครบชุดแล้ว อิอิ ...