* มีพี่แฟนคลับผมจำเมฆชราได้ว่า .. เคยรีวิวหนังสืออ่านหรือเปล่า ผมตอบว่าใช่ครับพี่ ผมนี่แหละเมฆชราที่เคยรีวิวนิยายไทยๆสมัยก่อนเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนนั้น Bloggang กับหนังสือเป็นสื่อและช่องทางเดียวที่เราสื่อสารกันได้ และรัก ชอบในสิ่งเดียวกันคือ นิยายไทย ผมตอบพี่แกไปว่า ช่วงนี้ผมเรียนต่อป.โท-เอก เลยไม่มีเวลาอ่านนิยาย หรือรีวิวนิยายสนุกเหมือนเดิม แต่ก็สะสมนิยายไทย เทศ สารคดีไว้เป็นกองดองหนักมาก ซึ่งตอนนี้หนังสือกองล้นบ้าน ล้นจนไม่รู้จะล้นยังไงแล้ว ยิ่งสถานการณ์ยุค COVID-19 ตอนนี้ กองดองนิยายชอบยิ่งกองโตเข้าไปใหญ่ นิยายที่หายากๆสมัยก่อน ตอนนี้หาได้เกือบหมด รวมทั้งนิยายเรื่อง ... นิราศโพนพิสัยของนันทนา วีระชน เรื่องนี้หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรกันเลยทีเดียว
* นิราศโพนพิสัย เป็นนิยายที่ผมไม่เคยรู้จักหรือได้ยินมาก่อน กระทั่งกระทรวงวัฒนธรรม ได้ประกาศ “วรรณกรรมยอดเยี่ยมและดีเด่น ในสมัย ‘รัชกาลที่ 9’ ตามแนวคิด ‘ศาสตร์พระราชา’ 5 ประเภทๆละ 70 เรื่องใน 5 กลุ่ม คือ นวนิยาย , เรื่องสั้น , กวีนิพนธ์ , สารคดี และ วรรณกรรมสำหรับเด็กและเยาวชน ซึ่งในหมวดนวนิยาย จำนวน 70 เรื่อง 1 ในนั้นมี นวนิยายของนันทนา วีระชน เรื่อง นิราศโพนพิสัย รวมอยู่ด้วย
* คราวนี้ยากลำบากตรงที่จะอ่านงานเขียนที่ไม่สามารถหาได้ในร้านหนังสือหรือห้องสมุดทั่วไปได้อย่างไร อีกทั้งงานเขียนของนันทนา วีระชน ผมก็ไม่เคยเก็บสะสมเลยนอกจากแนวตลาดๆไทยๆ อย่าง นิยายเรื่อง กำนันหญิง คุณหญิงบ่าวตั้ง เชลย ดงดอกไม้ ปีกมาร ไปไม่ถึงดวงดาว แม่ปูเปรี้ยว เพลงรักเพลงปืน ไม่สิ้นไร้ไฟสวาท ร่านดอกงิ้ว เมียแต่ง แรงเงา ลูกหลง สะใภ้นางรำ เหล่านี้ก็หาอ่านได้ตามห้องสมุดทั่วไป
* นิราศโพนพิสัยก็มาพร้อม COVID-19 ระลอกที่ 2 ผมไปเจอที่เวปขายนิยายมือสองโดยบังเอิญ พี่ผู้ชายคนขายก็น่ารัก บอกพี่ขายทุกอย่างสากกะเบือยันเรือรบ มีนิยายเรื่องนี้เรื่องเดียวที่ขายไม่ออก ผมเลยรีบเลยจนได้มาอ่านอย่างมือสั่นกลัวหลุดลอยไป พออ่านแล้วเข้าใจกรรมการคัดเลือกนิยายเรื่องเป็นวรรณกรรมดีเด่นใน 61 เรื่องแล้วว่า นิยายเรื่องนี้สอนให้คนเป็นคนดี สู้ฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆด้วยตัวเองจนนสำเร็จอย่างตั้งใจไว้ ถึงแม้จะยากเย็นแค่ไหนก็ตามเหมือนอย่างชีวิตนางเอกของเราอย่างพิมล และนายทหารเรือรูปงามที่ชื่อ ศศิน คนนั้น
นิยายเรื่องนี้อ่านได้เรียบเรื่อยสนุกตรงที่ตามชีวิตนางเอกไปเรื่อย ๆ เกี่ยวพันตัวละครอื่น ๆ ที่น่าสนใจ อยู่กับธรรมชาติ อยู่กับตัวเอง ครุ่นคิดพินิจพิเคราะห์ถึงอนาคตที่ดีและสวยงามในวันข้างหน้า อันเป็นพลังชีวิตใหม่ เสียสละและยืนหยัดวิถีพอเพียงตามรอยพ่อหลวง ถึงบทสรุปที่คลี่คลายในตอนท้าย
“พิมลยื่นดอกกุหลาบที่มัดไว้อย่างเรียบร้อยกลุ่มใหญ่นั้นให้ศศินยื่นมือออกไปรับ มือของเขาสัมผัสอุ้งมืออันอบอุ่นของหล่อน รอยยิ้มของพิมลเต็มไปด้วยความสว่างไสว ดวงตาคู่งามนั้น-ไม่มีวี่แววเคลือบแคลงใดใดอีกต่อไป”
นิยายจบอย่างแฮปปี้สมใจคนอ่าน นิยายเรื่องนิราศโพนพิสัยเป็น 1 ใน 300 เล่มที่ผมพยายามตามหามาอ่าน ครั้งหน้าจะชวนอ่านนิยาย “ หุบเขาแสงตะวัน ของพิบูลศักดิ์ ละครพล น่าสนใจไม่แพ้กันครับ
สวัสดีวันอาทิตย์ ไม่เจ็บไม่จนกันนะครับผม * เมฆชรา 2021