“มนุษย์ทุกผู้ต่างมุ่งมั่นทำภาระหน้าที่ของตน ทุกคนมีจุดหมาย มุ่งเดินหน้าฝ่าฟัน เขาเองก็เช่นกัน ก้าวเดินและลงมือ บางครั้งเหน็ดเหนื่อย หวาดหวั่น แต่พร้อมยืนหยัด สานต่อสิ่งที่เลือก และปกป้องสิ่งที่ปรารถนา “

(ละครฉากสุดท้าย: หน้า ๑๓๒)

นิยายเรื่องนี้ได้รับรางวัลที่ ๓จากการประกวดนวนิยายรางวัล “สุภัทร สวัสดิรักษ์” ครั้งที่ ๑เมื่อปีที่ผ่านมาผมได้มาก็ค่อยๆอ่านไปเรื่อยๆ ช้าๆไม่เร่งรีบมากนักบอกได้เลยว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายการเมือง หยิบยกเอาเหตุการณ์การปฏิวัติสยาม เมื่อปี ๒๔๗๕ มาเป็นเหตุการณ์หลักเสริมด้วยมุมมองคิดของคนแต่งในเหตุการณ์จำลอง(สมมุติตามจินตนาการของคนแต่ง) ใส่บทสนทนา ใส่ตัวละครใส่เหตุการณ์ที่คิดว่าน่าจะเป็นไปลงไปในนิยายละครฉากสุดท้าย ก่อนจะขับเคลื่อนไปขางหน้าตั้งแต่เกิดเหตุการณ์จนสิ้นสุดการปฏิวัติเหลือผลพวงที่เจ็บปวดไว้ในความทรงจำของตัวละคร ไปนานเท่านาน

นิยายเรื่องนี้เขียนดีสมกับรางวัลที่ได้รับ(ในฐานะที่เขียนส่งประกวดด้วยกันในปีเดียวกันนี้ ... นิยายของผมยังห่างชั้นกับนิยายเรื่องนี้มากมากโดยเฉพาะในด้านข้อมูลความเป็นจริงในท้องเรื่อง) ผมชอบสำนวนภาษา หรือถ้อยคำที่สันติธรนำมาใช้ในเรื่องมันอธิบายไม่ถูก ทั้งสละสลวย รวบรัดคำความหมายของรูปประโยคสมบูรณ์และสวยงามไปในตัว (สมกับมืออาชีพได้ตีพิมพ์นิยายมาแล้วสองเรื่อง คือ มนตราจอมทัพกับรอยรัก รอยนิมิต)ข้อมูลในเรื่องก็อัดแน่นไปด้วยความจริงในประวัติศาสตร์ สอดคล้องกับเหตุการณ์ที่คนแต่งค่อยพาคนอ่านไล่เรียงอารมณ์นาบเนิบค่อยเร่งรี่ ก่อนถึงขีดสุดในตอนท้ายเรื่องจนถึงตอนอวสาน .. ทุกอย่างค่อยคลี่คลายไปตามประวัติศาสตร์ที่รับรู้กันอยู่ ..ขอชมเชยสันติธรอีกครั้งนะครับว่า เขียนได้ดีทีเดียว แต่ในฐานะคนอ่านถือว่ายังไม่ดีมากยังมีจุดบกพร่องอยู่หลายจุดอาทิ วิธีการเล่าเรื่องบางทีอิงเหตุการณ์จริงจนลืมตัวละครที่ได้ปูมาตั้งแต่ต้น หรือใส่เกร็ดประวัติศาสตร์ลงไปในเรื่องจนเมื่ออ่านแล้วคล้ายอ่านสารคดีไปฯลฯ

แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นก็ถือว่าสันติธรวินิจฉัยกุลมีความกล้าที่จะนำเสนอประเด็นร้อน ... กล้าละลายยาขมให้มีรสชาติกลมกล่อม ให้คนอ่านได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ผ่านนิยายอย่างน่ารื่นรมย์(นิยายการเมืองในตอนนี้หาอ่านยากมากถึงมากที่สุด)ถ้าเพื่อนหนอนอยากลองเปลี่ยนรสชาติจากการอ่านนิยายรักหวานแหววมาอ่านิยายการเมืองที่สนุกสนานผมก็ขอแนะนำให้ไปอ่านเรื่องละครฉากสุดท้ายเรื่องนี้ดูนะครับ รับรองว่าได้อะไรกลับไปแน่นอน

ถ้าพูดถึงนิยายการเมืองมีหลายเรื่องมากที่เคยได้รับความนิยมมากในอดีต อาทิเช่น เมืองนิมิต ของ ม.ร.ว.นิมิตรมงคล นวรัตน์ , สงครามชีวิต หรือ แลไปข้างหน้าของศรีบูรพา ,พัทยา ของดาวหาง , ปักกิ่ง นครแห่งความหลัง หรือคนดีที่โลกไม่ต้องการหรือระย้า หรือ เลือดสีแดง หรือเลือดสีน้ำเงิน ของ สด กรูมะโรหิต ,แผ่นดินนี้ของใคร ของศรีรัตน์ สถาปนวัฒน์ , ความรักของวัลยา หรือ ปีศาจ ของ เสนีย์เสาวพงศ์ , ไผ่แดง ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช , ธรณีประลัย ของ อิศรา อมันตกุล ,วรรณกรรมชิ้นสุดท้ายของดอกไม้สด , ทุติยะวิเศษ หรือ สุรัตนารี ของบุญเหลือ ,ดงเย็นหรือจันทร์หอม ของโก้ บางกอก, ความรักสีเพลิง หรือ ทำไม ของ สีฟ้า,พิราบแดงของสุวัฒน์ วรดิลก , ลมที่เปลี่ยนทาง ของกฤษณา อโศกสิน ,สตรีหมายเลขหนึ่งของทมยันตี , ตำบลช่อมะกอก ของวัฒน์ วรรลยางกูล , อำนาจ ของ ประภัสสร เสวิกุล เหล่านี้เป็นต้น ทุกเรื่องที่กล่าวมาล้วนน่าสนใจทั้งสิ้นใครชอบนิยายการเมืองก็ไปหาอ่านตามรายชื่อข้างบนได้นะครับผม

วันนี้เป็นวันหยุดชดเชย ...ขอสวัสดีวันหยุดและมีความสุขมากๆ นะครับผม : นายอิส รักในหลวง