เหมือนคนตาบอด ย่อมมองอะไรไม่เห็น

ไม่มีดวงตาเห็นธรรม ก็ย่อมไม่มีทางเห็นธรรมได้เลย

ดวงตาเห็นธรรมเกิดได้อย่างไรกัน

1..ฝีก อริยมรรคมีองค์ 8 ด้วยการใช้ สัมมาสติ ระลีกรู้กาย ( ต้องแน่ใจนะ ว่าทีฝีกคือสัมมาสติของพระพุทธเจ้าสอนจริงๆ  ไม่ผิดเพื้ยนไป ) ฝีกบ่อยๆ ฝีกเนือง ๆ   ฝีกในรูปแบบบ้าง และต้องฝีกในชีวิตประจำวันด้วย

2..เมื่อฝีก ข้อ 1 ไปเรื่อยๆ จิตจะตั้งมั่น เกิดสัมมาสมาธิขึ้น  ( ถ้าฝีกผิดไม่ใช่สัมมาสติแบบพระพุทธเจ้าสอน ก็จะไม่เกิดข้อ 2 ขึ้น )

3..เมื่อเกิดสัมมาสมาธิขึ้น ก็จะเห็นอาการของขันธ์ 5 ที่เป็นไตรลักษณ์ได้ ( นี่คือเกิดดวงตาเห็นธรรมในขั้นต้น ) 

4..เมื่อเห็นไตรลักษณ์ของขันธ์ 5 ได้ ก็เกิดปัญญารู้ว่า อาการของขันธ์ 5 นั้นไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของ ๆ เรา 

5..เมื่อเกิดข้อ 4 ก็เกิดการปล่อยวางไปตามลำดับในอาการของขันธ์ 5 (ความสามารถในการปล่อยวางขึ้นกับกำลังความตั้งมั่นของสัมมาสมาธิ )

6..เมื่อปล่อยวางอาการในขันธ์ 5 ได้ดีในระดับหนี่ง ก็จะเกิดสัมมาญาณ (สัมมาญาณ คือ ญาณเห็นจิต เห็น มโน ได้ )  นี่เป็นดวงตาเห็นธรรมขั้นที่สองที่เกิดขึ้น

7..เมื่อเกิดข้อ 6 จนชำนาญ เห็นกลไกของจิต (ครูบาอาจารย์บางรูป เรียกว่า พฤติของจิต ) ก็เกิดการปล่อยวางจิต รู้แจ้งอวิชชา เกิดวิชชา คือ อาสวักขยญาณ รู้แจ้ง อริยสัจจ์ 4 รู้แจ้ง ปฏิจสมุปบาท รู้เข้าไปถีงแก่นของพุทธศาสนาอย่างแท้จริง

*******

นักภาวนาที่ไม่สามารถเดินไปจนดวงตาเห็นธรรมเปิดออก  สาเหตุก็จะมาจากข้อ 1  คือ การฝีกฝน อริยมรรคมีองค์ 8 ทีผิดเพี้ยนไปจากทีพระพุทธเจ้าสอน

อย่าโทษใครว่าทำให้ไม่เห็นธรรม  

แต่ท่านควรศีกษาให้ดีว่า พระพุทธเจ้าสอนอะไร จะดีกว่า