นักภาวนาทีฝีกฝนอย่างเคร่งเครียด เอาเป็นเอาตายกับการภาวนา

ทีมักไปจ้องสภาวะธรรมอยู่เสมอ ๆ  จะเกิดความเคยชินอย่างหนี่งขึ้นกับตนเอง

ก็คือ ตัวจิตผู้รู้และจิตพลังงานไปค้างอยู่บริเวณหน้าผาก

ค้างแล้วไม่จางหาย ค้างอยู่อย่างนั้นตลอดเวลา ส่งผลให้รู้สีกหนักทีศรีษะแถวหน้าผาก

รู้สึกไม่สบายกาย  และ เกิดอาการตาค้างทำให้นอนไม่หลับในเวลากลางคืน

.

ถ้านักภาวนามีดวงตาเห็นธรรมได้แล้ว ก็จะเห็นก้อนจิตทีค้างอยู่ทีหน้าผากนั้นไม่จางหายไปไหน

.

222..วิธีแก้ไข ทำอย่างไร

.

วิธีที่ 1... ให้หยุดการภาวนาไปเลย แล้วไปท่องเที่ยว ใช้ชีวิตเหมือนคนที่ไม่ภาวนา

ประมาณสัก 2 อาทิตย์ อาการนี้ ก็จะค่อย ๆ จางเหายไป แต่ถ้าเมื่อไร ทีกลับมาภาวนาอีก

ถ้ายังทำอย่างเดิมอีก ก็จะเป็นอีก ดังนั้น ควรปรับแก้การภาวนาของตนเอง

อย่าให้ตึงเกินไป หย่อนเกินไป  และไม่จ้องสภาวะธรรม

.

วิธีที 2...ให้รับรู้ความรู้สีกทีด้านหลัง

เช่น ให้นั่งพิงเก้าอี้ แล้วรับรู้การสัมผัสของแผ่นหลังกับพนักเก้าอี้

ให้นั่งอย่างนี้ ครั้งละ 20 นาที วันละ 4 รอบ 

ทำอย่างนี้ สัก 10 วันขึ้นไปอาการก็จะค่อยๆ ดีขึ้น

วิธีนี้ จะดีกว่า วิธีที 1 ก็คือ ยังทำการภาวนาอยู่ แต่เป็นการฝีกสมถะอย่างหนี่ง

ทีแก้ไขอาการป่วยทางกาย

วิธีนี้ ยังสามารถนำไปใช้ทำให้นอนหลับในเวลากลางคืนด้วย

กล่าวคือ เวลานอน ให้รู้สีกถึงแผ่นหลังสัมผัสกับทีนอน

ข้อสังเกต การรับรู้ทีด้านหลังนี้ เมื่อทำ สังเกตตาทีมองไปข้างหน้า ภาพจะมัว ๆ 

ไม่ชัดเจน

หมายเหตุ ถ้าทำวิธีนี้ควรหยุดการภาวนาแบบเดิม ทีทำให้เกิดอาการป่วยแบบนี้ขึ้นมา

.

วิธีที่ 3..ให้ใช้วิธีมองไปไกลๆ  เช่นมองวิวทิวทัศน์ หรือ มองออกนอกหน้าต่าง แล้วมองไปไกลๆ  

ให้มองไปไกลๆ  ทีเห็นได้ เช่น ตึก ต้นไม้    ทำมาก ๆ เท่าทีจะทำได้

ประมาณ 20 วันก็จะค่อยๆ ดีขึ้น

.

333...

ท่านนักภาวนาควรทราบว่า ถ้าภาวนาแล้วเกิดการเจ็บป่วยทางกาย เกิดอาการผิดปกติทางกายขึ้นมา

นั่นคือ ท่านภาวนาผิดแล้ว 

การภาวนาทีตรงตามคำสอนของพระพุทธองค์ จะไม่ให้เกิดอาการเจ็บป่วยทางกาย