คืนกำไรให้ชีวิต เพื่อพิชิตไปในโลกกว้าง
space
space
space
<<
กันยายน 2567
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
space
space
30 กันยายน 2567
space
space
space

บล็อกแรกที่เขียน
  บล็อกแรกที่เขียน

"บล็อกแรกที่เขียน" เป็นโจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 361
 ผู้ตั้งโจทย์  คือ คุณ toor36

คำอธิบายโจทย์ (แนวทางการเขียน)
1. เงื่อนไขการเขียน ให้ก๊อปปี้ลิงค์ของบล็อกแรกที่เขียน มาใส่ไว้ในงานเขียน
2. จากนั้นเขียนวิจารณ์บล็อกแรกที่ได้เขียน ได้อย่างอิสระ

จุดประสงค์ ของโจทย์ ข้อ 1 ทำให้ฉันต้องไปค้นหาบล็อกตะพาบที่เขียนไปแล้ว 
 ซึ่งในช่วงที่เขียนบล็อกแรก ๆ ฉันยังไม่ได้ตั้งเป็นหมวดหมู่
เลยไปไว้ในหมวดหมู่ปกิณกะ หลาย ๆ เรื่อง  ทำให้กว่าจะหาเรื่องที่เขียน ตะพาบ
เป็นเรื่องแรกนั้น  ลำบากมากพอสมควร  ด้วยการดู
วัน เดือน ปี ที่เขียน ตะพาบ เรื่องนั้น ๆ แต่โชคดี ที่อ่านคอมเม้นท์ของ น้องชีริว 
เธอเขียนไว้ว่า  "ตะพาบครั้งแรกของอาจารย์เลยนะนี่!
(ยินดีต้อนรับสู่โลกของตะพาบครับ อิอิ แต่หนนี้ผมโดดนะ) " ฉันเลยไม่ต้องไปดูวัน เดือน ปี
ที่เขียน ตะพาบ เรื่องอื่น ๆ  เรื่องแรกที่เขียนนี้  โจทย์ ก็คือ 
"รอยร้าว"น่าเสียดาย ที่ตอนเขียนตะพาบ  ฉันไม่ได้เขียนไว้ว่า  ใครเป็นผู้ตั้งโจทย์ 

จุดประสงค์ของผู้ตั้งโจทย์ ข้อที่ 2 คือ ให้เขียนวิจารณ์บล็อกแรกที่ได้เขียน ได้อย่างอิสระ
  จุดประสงค์ข้อนี้ดีนะ ทำให้เราต้องไปเปิดดู บล็อกต่าง ๆ
ที่เราเริ่มเขียนไป  เริ่มรู้จักบล็อกแก๊ง  รู้จัก พันทิบ  เริ่มเขียนบล็อก 
วิจารณ์งานเขียนบล็อกตอนแรก ๆ น่าจะประมาณ ปี 53 หลังเกษียณ 2 ปี  รู้สึกชีวิต
ไม่ได้ทำงานแล้ว นอกจากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างเที่ยวกับลูกศิษย์บ้าง
ไปกับบริษัททัวร์บ้าง รวมตัวกันไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ กันเองบ้าง  รู้สึกชีวิตไม่ค่อยได้ทำอะไร
ที่เป็นประโยชน์นัก  พอดีมีความคิดว่า  อยากจะเขียน
ความรู้เกี่ยวกับภาษาไทยที่ฉันถนัด  เพื่อเผยแพร่เป็นวิทยาทาน  ลูกศิษย์เลยแนะนำให้เขียนใน
บล็อกแก๊งพันทิบ  โดยสมัครให้ฉันเสร็จ ฉันก็เขียน
ตามรูปแบบที่ลูกศิษย์บอกไว้  แรก ๆ ก็จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับความรู้ภาษาไทย เช่น
เรื่องการสังเกตคำไทย  คำบาลี คำสันสกฤต  เรื่อง วรรณยุกต์  เป็นต้น
  ก็มีนักเรียนเข้ามาอ่านมาถาม มีผู้ปกครองมาถามก็มี  สนุกสนานในการตอบคำถาม  แล้วก็ขยาย
ไปเขียนเรื่องเที่ยว  เรื่องที่ประทับทับใจ  เหตุการณ์ต่าง ๆ เป็นต้น 

ในบล็อกแก๊ง  ก็มีการเชิญชวนให้เขียนหัวข้อต่าง ๆ ร่วมสนุก  โดยเฉพาะ  การเขียน ในบล็อกที่ชื่อว่า
  "ถนนสายนี้ มีตะพ่าบ" ฉันก็เห็นว่า น่าสนใจดี 
ก็เริ่มเขียนตามหัวข้อที่เขากำหนด  ซึ่ง ตะพาบเรื่องแรกที่ฉันร่วมเขียน  ก็คือ เรื่อง "รอยร้าว" 
อ่านจากคอมเม้นท์ในเรื่องนี้  มีเพื่อนชาวบล็อก
มากหน้าหลายตา  ช่วงนี้ น้องเป็ดสวรรค์ ผู้ดำเนินโครงการ ถนนสายนี้ มีตะพาบ ยังเขียนอยู่
มีสมาชิก ร่วมมือ ร่วมใจเขียน ในโครงการนี้มากมาย  เช่น
พี่ภา ป้ามด ป้าชมพร ตุ๊กจ้ะ แม่โอ๋เรนเจอร์  แอมอร   ZUNGZAA   เรียงรุ้ง  ซองขาวเบอร์ 9
ณ ปลายฉัตร  ปัจจุบัน  พี่ ๆ น้อง ๆ ชาวบล็อกที่เอ่ยนามนี้ 
ไม่ได้เขียนบล็อกแล้ว  น่าเสียดาย  ตอนนี้ ในบล็อกแก๊งเหลือคนเขียนน้อยมาก
นักเขียนร้อยกรอง อย่างน้องเรียวรุ้ง ก็ไม่เขียนแล้ว
  คนเก่ง ๆ ในการตกแต่งบล็อกสวยงามอย่างสวยงาม เช่น ป้ามด ป้าชมพร ก็ลาบล็อกไปแล้ว 
ดอกไม้สวย ๆ สัตว์เลี้ยงที่น่ารัก ของบล็อกพี่ ภาวิดา
ก็ไม่มีให้ชมแล้ว  เฮ้อ ! พี่ ๆ ที่ตกแต่งบล็อกสวย ๆ น่าอ่าน ได้เคยให้โค้ตในการตกแต่งบล็อก
  สอนให้ฉันเขียนบล็อก  จัดตัวอักษรให้อยู่กึ่งกลาง
  ให้ตัวหนังสือไม่ล้นออกจากกรอบ  ดูเหมือน พี่ภา บอกวิธีการให้ ให้พิมพ์ว่า
แล้วค่อยเขียนหัวข้อ  ตัวหนังสือก็จะไม่ล้นออกไปจากกรอบ
ที่เขียน  เป็นต้น  ถ้าไปดูงานเขียนบล็อกก่อน ๆ จะเห็นว่า ล้นออกจากรอบบ้าง  วางรูปไม่สวย
ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง  ต่อ ๆ มาหลังจากได้เรียนรู้จาก
พี่ เพื่อนในบล็อก ก็มีความเป็นระเบียบสวยงาม  แต่ยังไม่มีความสามารถใช้โค้ต 
เพราะยังไม่ได้ศึกษาตามที่พี่ภา ป้ามด ป้าชมพร ฝากไว้  อิอิ
  ใส่เพลง ใส่ยูทูปไว้ในบล็อกได้บ้าง  แสดงว่า การเขียนบล็อก ตะพาบของฉันรวมทั้ง
บล็อกหมวดอื่น ๆ  มีการพัฒนาขึ้นจากเดิม  ค่ะ 
ฉันได้แก้ไขบล็อก ตะพาบ "รอยร้าว" บล็อกตะพาบ เรื่องแรก ให้สวยงาม ไม่ล้นออกจากกรอบ ตามลิ้งค์นี้ ค่ะ 

   https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=suvimol&month=08-04-2016&group=5&gblog=18 
ลิงค์ ตะพาบ  "รอยร้าว" ที่แก้ไขแล้ว  



ถนนสายนี้..มีตะพาบ..152 . รอยร้าว
 
       คำว่า  "รอย" เป็นคำนาม มีความหมายว่า "ลักษณะที่เป็นเส้น  เป็นริ้ว  หรือลวดลาย ฯลฯ
ที่ปรากฏอยู่บนพื้นหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น รอยขีด  รอยต่อ
รอยขีดข่วน หรือ แปลว่า  เค้า  เค้าเงื่อน เช่น แกะรอย  ตามรอย  โดยปริยาย  หมายถึงลักษณะที่
คล้ายคลึงกัน เช่น  มารอยเดียวกันเลย  ถ้าใช้เป็นลักษณนาม
ที่เรียกเป็นรอย เช่น รอยพระบาท 2 รอย"  เป็นต้น 

      ส่วนคำว่า "ร้าว"  เป็นคำวิเศษณ์  แปลว่า  "มีรอยแตกลึกเป็นทางลงในเนื้อของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
 เช่น แก้วร้าว  จานร้าว ผนังร้าว" เป็นต้น  

 
      จากคำแปล ที่ยกมาข้างต้นนี้ จะเห็นว่า โจทย์ ตะพาบ  "รอยร้าว"  ครั้งนี้ ประกอบด้วย คำมูล 2 คำ
คือ คำว่า "รอย" และ คำว่า "ร้าว" กลายเป็นคำประสม "รอยร้าว"
แปลได้ความว่า "มีเค้า มีท่าทีแห่งการแตกแยก" (คำประสม คือ คำมูล ที่รวมกันแล้ว
เกิดความหมายใหม่ที่ยังคงมีเค้าความหมายเดิม) 

      ถ้าท่านผู้อ่าน มองให้ลึกลงไป  จะเห็นว่า ทั้งคำว่า  รอย และ คำว่า ร้าว ล้วนแต่
มีความหมายไปในทางลบ โดยเฉพาะ คำว่า ร้าว อะไรที่เกิด
การร้าวย่อมหมายความว่า ของสิ่งนั้น เหตุการณ์นั้น ๆ มีโอกาส ที่จะแตกหัก
สลายไป ถ้าปล่อยให้เกิดการร้าวมากขึ้น ๆ ท่านว่า จริงไหม คะ 

     
ถึงแม้ว่า คำว่า "รอย" บางครั้งอาจจะมีความหมายในแง่บวกได้บ้าง เช่น รอยจูบ
อันประทับใจ (อิอิ) เป็นต้น

      ว่ากันตามจริง ในชีวิตของทุกคน จะต้องผ่านการเกิด "รอยร้าว" กันมาแทบทุกคน
 ฉันเอง ก็เคยมีรอยร้าวในชีวิตเช่นกัน ในช่วงวัยรุ่น
ฉันมักมีปากเสียงกับแม่ เรื่องของ ความรักที่แม่มีให้กับ ลูกชาย มากกว่า ลูกสาว
(ตามลักษณะของครอบครัวคนจีน) บางครั้งคำพูดของแม่
ทำให้ฉันปวดร้าวใจ ถึงกับคิดจะหนึออกจากบ้านไปตายเอาดาบหน้า พอแม่ทราบ
เนื่องจากน้องสาวเห็นฉันจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แม่ร้องไห้
บอกความในใจว่า ที่ว่าด้วยถ้อยคำรุนแรงนั้น ไม่ได้หมายถึงเช่นนั้นจริง ๆ พูดไปเพราะอารมณ์
"รอยร้าว" ระหว่างฉันกับแม่ จึงค่อย ๆ เลือนหาย ดีขึ้น
เพราะความรักของแม่ ความมีสติของฉัน รอยร้าวเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้น ถ้าทั้งสองฝ่าย
หันหน้าเข้าหากัน หาทางแก้ไข ประสานรอยร้าวนั้น ๆ
ยิ่งเป็นรอยร้าวที่มีสายสัมพันธ์ ความผูกพันทางสายเลือด จะประสานให้หายไปได้
ง่ายกว่ารอยร้าวประเภท อื่น ๆ ฉันเชื่อเช่นนั้น  

      รอยร้าวที่น่าจะประสานกันได้ยากมากที่สุด  น่าจะเป็น รอยร้าวของความรักฉันหนุ่มสาว
โดยเฉพาะ ความรักที่เกิดจากความเป็นเพื่อนกันมาก่อน
แล้วมากลายเป็นความรักฉันหนุ่มสาว  "รอยร้าว" ประเภท นี้ ฉันก็เคยมีประสบการณ์มาก่อน อิอิ
แต่เป็น  "รอยร้าว" ที่ฟังดูแล้ว ทั้งน่าเกลียดและน่าขันมาก
สำหรับเหตุผลที่ผู้ใหญ่ไม่เห็นด้วยกับการแต่งงาน เพราะคำว่า "ดวงไม่สมพงษ์กัน"
โดยทั้งคนของเราก็เห็นดีเห็นงามไม่กล้า คัดค้าน มีเพียงคำขอโทษ
คำสำนึกผิดให้ฉัน และขอความเป็นเพื่อนที่ผูกพันกันนับ 10 ปี ให้คงอยู่ต่อไป
 ฉันไม่สามารถจะรับ "รอยร้าว" นี้ได้ แม้แต่ความเป็นเพื่อน
เหมือนแก้วที่ ร้าว แล้ว จะประสานให้มันกลับไปเหมือนเดิม มีแต่จะปล่อยให้มันแตกสลายไป
ปล่อยให้กาลเวลา  สติ ธรรมะแห่งความเป็นจริงที่กล่าวว่า
 ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรยั่งยืน แน่นอน เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา  ดั่งคำสอนของพระพุทธองค์
และบทกวีในวรรณคดี เรื่อง ลิลิตพระลอ ที่กล่าวไว้ว่า
          "ใดใดในโลกล้วน    อนิจจัง

         คงแต่บาปบุญยัง      เที่ยงแท้
         คือเงาติดตัวตรัง      ตรึงแน่น อยู่นา
         ตามแต่บาปบุญแล้    ก่อเกื้อรักษา" 
 
 
         ฉันใช้กาลเวลา สติ และคำสอนของพระพุทธองค์ (ฉันเป็นนักเรียนวัดมาก่อน อิอิ
เลยซาบซึ้งในคำสอน) เยียวยา "รอยร้าว" ที่เกิดขึ้นนี้
ทำ"รอยร้าว" ในชีวิตครั้งนี้ จากแผลสดที่ฉกาจฉกรรจ์ ให้มันเป็น
 แผลที่มีกาลเวลา สติ
และธรรมะ แผ่เมตตา อโหสิกรรม เป็นสิ่งเยียวยารักษา
จากแผลที่เหวอะหวะ กว้างใหญ่ ก็ค่อย ๆ หดเล็กลงจนกลายเป็นแผลเป็น
ที่ไม่สามารถทำร้ายใจเราได้อีกไงล่ะ 
       ฉันเชื่อว่า "รอยร้าว" ใคร ๆ ก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับชีวิตของตนเองอย่างแน่นอน เพราะ
"รอยร้าว" เมื่อเกิดขึ้นกับใครแล้ว ย่อมเจ็บปวดรวดร้าวเสมอ
เจ็บมาก เจ็บน้อย ขึ้นอยู่กับความผูกพันที่มีต่อกัน จากประสบการณ์และวิธีแก้ไข ของฉัน 
ฉันคิดว่า น่าจะมีประโยชน์ต่อผู้อ่านบ้าง ให้คิดก่อนพูด
ก่อนให้คำมั่นสัญญากับใคร เพราะคำพูดของเรา เปรียบเหมือน งาช้าง พูดแล้ว หดกลับคืนไม่ได้
มันจะทำร้ายให้คนอื่นต้องเป็นทุกข์ เกิด "รอยร้าว" ถ้าขาดสติ
ก็อาจจะทำอะไรโง่ ๆ ลงไปได้ เหมือนที่มีข่าว ฆ่าตัวตายมากมาย ที่เราได้ยิน ได้ฟังและได้อ่านพบในหนังสือพิมพ์บ่อย ๆ
 


 
 
 
 
 
 
 
Create Date : 08 เมษายน 2559
Last Update : 25 กันยายน 2567 8:34:35 น. ลบ Blog แก้ไข Blog

 



Create Date : 30 กันยายน 2567
Last Update : 2 ตุลาคม 2567 9:32:39 น. 43 comments
Counter : 792 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณปัญญา Dh, คุณหอมกร, คุณThe Kop Civil, คุณทนายอ้วน, คุณ**mp5**, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณกะว่าก๋า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณhaiku, คุณtoor36, คุณSweet_pills, คุณmultiple, คุณอุ้มสี, คุณร่มไม้เย็น, คุณชีริว, คุณtanjira, คุณดอยสะเก็ด, คุณสองแผ่นดิน, คุณkae+aoe


 
จัดกลางหน้าหมด อ่านยากอยู่ค่ะอาจารย์





โดย: หอมกร วันที่: 2 ตุลาคม 2567 เวลา:10:16:09 น.  

 
เพื่อนบล็อกเก่า ๆ หายกันไปเยอะเหมือนกันนะครับอาจารย์


โดย: The Kop Civil วันที่: 2 ตุลาคม 2567 เวลา:11:21:14 น.  

 
สวัสดีครับอาจารย์


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 2 ตุลาคม 2567 เวลา:12:29:21 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ


โดย: **mp5** วันที่: 2 ตุลาคม 2567 เวลา:12:40:50 น.  

 
สวัสดีครับอาจารย์

เหมือนตะพาบครั้งนี้เป็นการเปิดโลกบล๊อกแก๊งของผมครับว่าเมื่อก่อน เมื่อนานมากแล้ว
บล๊อกเก่าๆ ของหลายๆท่าน อ่านแล้ววิถีการเขียน สำนวนการเขียนก็ต่างไปจากปัจจุบัน
ด้วย อายุที่มากขึ้นประสบการณ์ชีวิตที่มากขึ้น การละเมียดละไมในการใช้ชีวิตที่มากขึ้น

การเขียนบล๊อกเป็นงานอดิเรกแก้เหงา และได้ใช้เวลาว่างที่ดีมาก ๆ ครับ
ยิ่งอาจารย์ได้มาถ่ายทอดความรู้ด้านภาษาไทย ให้ความรู้สิ่งที่ยาก 555555 ให้เป็นเรื่องเข้าใจง่าย ให้กับทุกคน ถือเป็นเรื่องที่ดี สร้างสรรค์มากครับ

อ่านดูแล้ว อาจารย์ก็ยังคงยืนหยัดในจุดยืนเดิม ที่จะให้ความรู้ด้านภาษาไทยไว้เสมอเลยครับ


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 2 ตุลาคม 2567 เวลา:13:22:03 น.  

 
เพื่อนบล็อกเราหายไปเยอะจริงๆครับ
ทุกชื่อที่อาจารย์เขียนไว้
เมื่อก่อนก็ทักทายผมทุกเช้าเลย
แต่พอเข้าใจได้อยู่ครับ
บางคนก็มีการงานที่ยุ่งจนไม่มีเวลา
บางคนก็จากไปด้วยปัญหาสุขภาพ

ความสนุกของตะพาบคือเราตีความได้อิสระด้วยครับอาจารย์
ไม่มีผิดหรือถูก เมื่อก่อนเวลาผมตั้งโจทย์
คิดว่าคนน่าจะเขียนแบบนี้
แต่เพื่อนบล็อกตีความแล้วเขียนไปอีกแบบก็มี

ผมรู้สึกเสมอครับ
ว่าอาจารย์ต้องเป็นคนชอบจดบันทึกแน่นอน
เพราะเวลาอาจารย์ไปเที่ยว
อาจารย์เขียนลำดับเหตุการณ์ละเอียดมากๆ
ตอนยังวัยรุ่นผมก็ชอบจดบันทึกเวลาไปเที่ยวครับ
แต่ตอนหลังไม่ได้จดแบบนั้นแล้ว
แต่ยังคงเขียนคำคมจากหนังสืออยู่ครับ
เป็นความชอบที่เป็นนิสัยประจำตัวไปเลยครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 ตุลาคม 2567 เวลา:19:47:01 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 ตุลาคม 2567 เวลา:4:48:18 น.  

 
โอ้ อาจารย์สุ เขียนบล็อกครั้งแรก ปี53 นะครับ
อาจารย์เต๊ะ เขียนปี 50 ก็ไล่ๆกัน แต่ตอนนั้น คงยังไม่ได้รู้จักทักทายกันนะครับ

ช่วงนั้นคนยังเล่นบล็อกแยะ กว่า ตอนนี้
ดูจากรายชื่อ ก็น่าใจหายเหมือนกัน
อาจารย์เต๊ะ ก็เกือบจะเลิกเล่นบล็อกไปเหมือนกัน
แต่เปลี่ยนใจ กลับมาได้ แต่ก็ยังชอบดองบล็อกเหมือนเดิมละครับ 555

ส่วนหลังเกษียณนี่ ต้องหาอะไรทำ อย่าปล่อยให้ว่าง
อย่างน้อย การขีดเขียน การพูดคุย ก็ทำให้เราห่างไกลโรคต่างๆได้นะครับ อย่าง อาจารย์เต๊ะ ชอบเม้นท์ ก็ถือว่าเป็นการฝึกสมองอย่างนึง เลยกลับมาเล่น บล็อกใหม่ ไม่งั้นป่านนี้ อาจารย์เต๊ะ คงนั่งน้ำลายยืดไปแล้วละนะครับ 555

ส่วนงานตะพาบแรก รอยร้าว นี่ เป็นเรื่องปัญหาความไม่เข้าใจกันในครอบครัว กับ ชีวิตรัก ทุกคนต้องเคยผ่านมา บางคนผ่านได้ บางคนก็ผ่านไม่ได้ โชคดีที่ อาจารย์เข้มแข็งมาก

ถ้าอาจารย์แต่งงาน อาจารย์เต๊ะ มั่นใจว่า อาจารย์สุ ต้องเป็น ควาญช้าง คือ ยิ่งกว่า ช้างเท้าหน้าแน่นอน เลยเชียวคร้าบ แฮร่ 555

ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน โรคต่างๆที่มากับฝนก็มากมาย อาจารย์ดูแล สุขภาพนะครับ



โดย: multiple วันที่: 3 ตุลาคม 2567 เวลา:5:24:56 น.  

 
สวัสดีค่ะอาจารย์

การเขียนบล็อกเป็นงานอดิเรกที่ได้แบ่งปันเรื่องราวต่างๆอย่างไม่จำกัด
ขึ้นอยู่กับความสนใจของเรานะคะ

งานเขียนของอาจารย์สอดแทรกความรู้ทางภาษาไทย
หากเป็นบล็อกท่องเที่ยว อาจารย์ก็ให้ความรู้ด้านประวัติความเป็นมา
ความน่าสนใจ ความสำคัญของสถานที่นั้นๆไว้ด้วย

เข้ามาอ่านบล็อกอาจารย์นอกจากได้ความเพลิดเพลินแล้ว
ยังได้รับความรู้หรือข้อคิดดีๆกลับไปทุกครั้งค่ะ

เมื่อคืนต๋ามาดึกเลยได้แต่กดโหวตค่ะ
อาจารย์มีความสุขสดชื่นตลอดวันนี้นะคะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 3 ตุลาคม 2567 เวลา:13:48:00 น.  

 
โอ้ อุ๊ยๆ อุ๊ยทีแรกจะบอกว่า ไม่ใช่ อาจารย์เต๊ะ ที่ไปเม้นท์
เพราะ อาจารย์เต๊ะ จะเม้นท์สุภาพเรียบร้อย ยิ่งกว่าผ้ายับพับไว้นะครับ อิอิ แต่ อาจารย์สุ มีหลักฐานมัดแน่น งั้น สารภาพเลยก็แล้วกันเพราะ
อาจารย์เต๊ะ ช่วงนั้น น่าจะเม้นท์เพื่อนๆแยะมาก จนจำไม่ได้ แฮร่ 555

ส่วนเรื่อง คอมนี่ สมัยเป็น นศ อาจารย์เต๊ะ ก็ไม่ได้เรียนเลยครับ
เพราะเครื่องคอมมีแต่ที่ คณะวิศวะ แต่เด็ก สถาปัตย์ ดันไปตีกับ วิศวะ ซะนี่ เลยงดเรียนไป
อาจารย์เต๊ะ ต้องมาหัดใช้คอมเอาตอนได้ทำงานนี่แหละครับ
แล้วก็ทำงานไปนานมาก เป็น 10 ปี กว่าจะเก็บตังซื้อคอมเครื่องแรกได้ สมัยนั้นจอหนาเหมือน ทีวี รุ่นเก่า หนักมาก

ได้อ่านเม้นท์ที่อาจารย์สุ ส่งมาให้ดูแล้วนี่ ถึงไม่บอกชื่อ คนก็คงรู้ว่าเป็น อาจารย์เต๊ะ แหงๆเลยนะครับนี่ เม้นท์เรียบร้อยซะขนาดนั้น 555



โดย: multiple วันที่: 3 ตุลาคม 2567 เวลา:18:34:15 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ช่วงนี้ผมใช้ความอดทน + สติมากเป็นพิเศษเลยครับ 555
เดือนที่แล้วเหมือนเป็นบททดสอบหนักๆหลายเรื่อง
แต่ก็จัดการแก้ไขไปทีละเรื่องๆ
จนครบหมด

ตอนนี้เหลือเรื่องน้ำท่วมบ้านในเมืองครับ
เพิ่งล้างบ้านไปได้วันเดียว
วันนี้ท่วมอีกแล้ว 555
แต่ผมไม่ได้อยู่หลังนั้นครับ
หลังที่อยู่อาศัย น้ำไม่ท่วมครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 ตุลาคม 2567 เวลา:18:35:21 น.  

 
ดีแล้วครับที่มาเขียน เพราะเป็นการใช้สมอง ได้ทบทวนความคิด ได้ใช้ความคิด การที่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ถือเป็นเรื่องดีครับ

พอเราได้ไปอ่านเรื่องราวเก่าๆ ที่เราเคยเขียนบางครั้งมันก็รู้สึกตลกดีเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของความคิด การใช้ภาษา แต่ถ้าเรารู้สึกแบบนั้นได้แสดงว่าเราก็เติบโตขึ้นเหมือนกัน


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 ตุลาคม 2567 เวลา:23:04:01 น.  

 
Blog แรกที่ครูเขียน
อุ้มไม่ทัน
เอ๊...หรือว่า
ได้มาเม้น
จำไม่ได้ค่ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 3 ตุลาคม 2567 เวลา:23:15:43 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 ตุลาคม 2567 เวลา:5:04:27 น.  

 
ครู รุ่นแรกเลยครับ ผมเขียนหลังจากนั้น...


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 4 ตุลาคม 2567 เวลา:17:55:03 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ผมก็ตื่นตี 4 ทุกวันเลยครับอาจารย์ในช่วงนี้
เพราะนอนเช้าขึ้น 4 ทุ่มก็นอนครับ

เชียงใหม่ฝนตกหนัก
น้ำท่วมใหญ่ ท่วมหนักกว่าปี 2554 แน่ๆเลยครับ
ที่บ้านผมตอนปี 2554 ท่วมถึงหน้าอก
แต่ปีนี้ระดับน้ำปิงจะขึ้นสูงกว่านั้นอีก
ไม่อยากจะจินตนาการเลยครับว่าจะหนักขนาดไหน

ดีที่ผมย้ายมาอยู่อีกที่นึงแล้ว
บ้านหลังนั้นเลยให้พี่คนนึงเฝ้าบ้านไป
เพิ่งล้างบ้านเสร็จไปวันเดียว
ก็เจอพายุมวลน้ำอีกแล้วครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 ตุลาคม 2567 เวลา:17:57:40 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 ตุลาคม 2567 เวลา:5:11:19 น.  

 
ผมทักตั้งแต่ตะพาบแรกของอาจารย์เลยนะเนี่ย และจนป่านนี้ก็ยังไม่ได้กลับไปเขียนตะพาบเลยครับ
บล็อกทั่วไปก็นานน้านจะมีเวลาเข้ามาอัพทีนึง ดีใจที่หลายท่านยังคงเหนียวแน่นกับคอมมูนี้นะครับ
เพื่อนบล้อกเก่าๆ ที่ตอบบล็อกนั้นของอาจารย์ หลายคนก็ไม่ได้เล่นบล้อกแล้ว คิดถึงเหมือนกันครับ
ดีที่หลายๆ คนยังเจอกันบนเฟซบุ๊คอยู่


โดย: ชีริว วันที่: 5 ตุลาคม 2567 เวลา:13:12:56 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ปีนี้เชียงราย เชียงใหม่อ่วมเลยครับ
ที่ร้านโชคดีที่ไม่โดน
แต่ก็ใกล้แล้วครับ
ตอนนี้ติดตามสถานการณ์ใกล้ชิดเลย

ตอนนี้จะเข้าเมืองไม่ได้แล้ว
ถนนทุกสายโดนน้ำท่วมจนหมดครับ

ข่าวรถบัสทัศนศึกษา
สงสารเด็กและครูมากๆเลยครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 ตุลาคม 2567 เวลา:18:28:35 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 ตุลาคม 2567 เวลา:5:43:02 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ความกตัญญูเป็นสิ่งสำคัญจริงๆครับ
รวมทั้งการกตเวทีด้วย

การทำบุญทำกุศลนั้น
สามารถทำได้หลายวิธีมากๆ
ไม่ต้องรวย ไม่ต้องมีเงินก็ทำไได้ด้วยครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 ตุลาคม 2567 เวลา:15:49:25 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 ตุลาคม 2567 เวลา:5:04:45 น.  

 
สวัสดีค่ะอาจารย์

บล็อกแรกที่เขียน หนูยังไม่ได้คุยกับอาจารย์เลยนะคะ
แต่น่าจะผ่านกันไปผ่านกันมามากกว่านะคะ

เสียดายเพื่อนบล็อกรุ่นเก่าๆหายไปเยอะค่ะ
ช่วงบล็อกรุ่งเรืองไม่มีแล้วนะคะ เสียดายมากเลยค่ะ
แต่ก็ยังดีนะคะเรายังไปเจอกันในเฟซบ้างค่ะ
พอได้คุยทักทายกันบ้างค่ะ ....

ขอให้อาจรย์สุขภาพแข็งแรงๆนะคะ จะได้เป็นเพื่อนเขียนบล็อกกันไปนานๆค่ะ



โดย: tanjira วันที่: 7 ตุลาคม 2567 เวลา:14:26:09 น.  

 
สวัสดีครับอาจารย์

ผมก็มาพยายามพิมพ์ไทยให้มันถูก ๆ เพราะมีอาจารย์เป็นแรงบันดารใจนี่แหละครับ
และผมคงเป็นนักเรียนขวัญใจคุณครูมาก เพราะต้องไล่แก้ให้ทุกบล๊อกอ่ะครับ 5555555555


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 7 ตุลาคม 2567 เวลา:16:50:30 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

อนุโมทนาบุญครับอาจารย์
แม่ผมไปศาลเจ้ามาเช่นกันครับ
พอกลับมาบ้าน
เย็นนั้นน้ำก็ท่วมเข้าไปในศาลเจ้า
ต้องงดกินเจที่ศาลเจ้าไปเลยครับในปีนี้



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 ตุลาคม 2567 เวลา:22:45:56 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ตุลาคม 2567 เวลา:5:13:15 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ถ้าผมจำไม่ผิด
งานชุดนี้น่าจะเขียนในช่วงโควิดช่วงต้นๆเลย
มันทำให้ผมมีเวลานั่งคิดนั่งเขียนงานต้นฉบับเก็บไว้เยอะมากครับ
เพราะร้านก็ปิด กักตัวอยู่แต่ในบ้าน
มีเวลาเขียนงานเต็มที่เลยครับ 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 ตุลาคม 2567 เวลา:19:44:29 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 ตุลาคม 2567 เวลา:5:48:13 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ชั่วโมงนี้
อะไรที่ทำแล้วเป็นสิ่งดี คนอื่นไม่เดือดร้อน
ก็ควรทำจริงๆครับ

วันนี้ผมเข้าไปดูบ้านในเมืองและหอพัก
โอ้โห...สภาพเหมือนผ่านสงครามเลยครับ
สองข้างทางก็เต็มไปด้วยฝุ่นและขยะ

ต้องกู้บ้านกู้เมืองอีกเยอะเลย
กว่าจะกลับมาอยู่ในสภาพเดิมครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 ตุลาคม 2567 เวลา:12:53:54 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 ตุลาคม 2567 เวลา:5:05:12 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ


โดย: **mp5** วันที่: 10 ตุลาคม 2567 เวลา:9:17:46 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

รู้ตัวอีกที
ต้นฉบับบล็อกของผมก็เกือบจะหมดแล้ว 555
คิดว่าจะทำบล็อกหนังสือแล้วล่ะครับ
เตรียมเนื้อหาเสร็จไว้พอสมควรเลยครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 ตุลาคม 2567 เวลา:19:55:30 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 ตุลาคม 2567 เวลา:4:10:51 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

คนจีนและคนญี่ปุ่น
มีวิธีและขั้นตอนในการดื่มชาที่ซับซ้อนมากๆ
ผมเองชอบดื่มชา แต่ผมดื่มแบบง่ายๆเลยครับ 555




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 ตุลาคม 2567 เวลา:15:00:34 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 ตุลาคม 2567 เวลา:5:57:21 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์


อาจารยบ์คามินเป็นศิลปินเพียงคนเดียวที่ผมมีโอกาสได้สนทนาด้วยครับ
ปกติผมไม่ค่อยได้ไปดูงานศิลปะที่ไหนเลย
แต่ผมตามงานอขงอาจารย์มานานพอสมควร
พอมีโกอาสได้เจอ ได้คุยกัน
รู้สึกว่าอาจารย์คามินเป็นคนมีเมตตามากๆครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 ตุลาคม 2567 เวลา:14:13:56 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 ตุลาคม 2567 เวลา:6:11:26 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ขอใหเ้ป็นทริปที่ดีและสนุกสนานครับอาจารย์
ผมรอชมภาพและอ่านเรื่องราวจากทริปนี้ครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 ตุลาคม 2567 เวลา:21:04:53 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 ตุลาคม 2567 เวลา:4:56:38 น.  

 
บทใหม่มาแล้วตะ


โดย: ดอยสะเก็ด วันที่: 15 ตุลาคม 2567 เวลา:7:08:00 น.  

 
สวัสดีก่อนเที่ยงค่ะ อาจารย์สุวิมล

ช่วงนี้อาจารย์น่าจะติดธุระแน่ๆเลย
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 15 ตุลาคม 2567 เวลา:11:48:13 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ตุลาคม 2567 เวลา:4:45:04 น.  

 
{🔴 [2.21] มนุษย์เอ๋ย จงเคารพภักดีพระผู้อภิบาลของสูเจ้า ผู้ทรงบังเกิดสูเจ้า และบรรดาก่อนหน้าสูเจ้า เพื่อสูเจ้าจะได้สำรวมตน จากความชั่ว

🔵 [2.22] ผู้ทรงทำแผ่นดิน ให้เป็นพื้นสำหรับสูเจ้า และชั้นฟ้าเป็นหลังคา และทรงส่งน้ำมาจากฟากฟ้า และทรงให้ผลไม้ต่าง ๆ งอกเงยออกมา เพราะเหตุนั้น เพื่อเป็นเครื่องยังชีพสำหรับสูเจ้า ดังนั้นเมื่อสูเจ้ารู้ดีอยู่แล้ว ก็จงอย่าตั้งสิ่งใดเคียงคู่กับอัลลอฮ์

🔴 [2.23] และถ้าหากสูเจ้า ยังคงคลางแคลงสงสัย ในสิ่งที่เราได้ส่งมาแก่บ่าวของเรา ก็ขอให้สูเจ้า จงแต่งขึ้นมาสักซูเราะฮ์หนึ่ง ที่เหมือนกับสิ่งนี้ สูเจ้าอาจจะเรียกใครอื่น นอกจากอัลลอฮ์มาช่วยเหลือสูเจ้าก็ได้ ถ้าหากสูเจ้าแน่จริง (ในความสงสัยก็จงทำ)

🔵 [2.24] แต่ถ้าหากสูเจ้าไม่ทำ และสูเจ้าก็ไม่มีทางที่จะทำได้ด้วย ดังนั้น จงระวังไฟ ที่ถูกเตรียมไว้สำหรับบรรดาผู้ปฏิเสธ ซึ่งจะมีมนุษย์และหินเป็นเชื้อเพลิง

🔴 [2.25] และ (มุฮัมมัด) จงแจ้งข่าวดี แก่บรรดาผู้ศรัทธา และประกอบการดีทั้งหลายว่า สำหรับพวกเขา คือสวนสวรรค์หลากหลาย ที่เบื้องล่าง มีลำน้ำหลายสายไหลผ่าน คราวใดที่พวกเขา ได้รับผลไม้จากที่นั่นเป็นปัจจัยยังชีพ พวกเขาจะกล่าวว่า นี่เป็นสิ่งที่เราได้ถูกประทานมาก่อน และพวกเขา จะถูกประทานให้เยี่ยงนั้น และจะมีคู่ครองที่บริสุทธิ์ สำหรับพวกเขาในนั้น และพวกเขาทั้งหลาย จะพักอยู่ในนั้นตลอดไป}

❤ ประโยชน์บางประการของศาสนาอิสลาม 💙


https://justpaste.it/b790p


โดย: ศาสนาอิสลาม IP: 104.194.11.90 วันที่: 17 ตุลาคม 2567 เวลา:14:56:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
space

อาจารย์สุวิมล
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]




เป็นครูสอนภาษาไทยที่เกษียณอายุราชการแล้ว สนใจเรื่องการเขียนหนังสือให้ความรู้ ชอบการท่องเที่ยว หากท่านที่เข้ามาชมและอ่านแล้ว มีความสนใจและต้องการสอบถามเรื่องความรู้ด้านภาษาไทย ถ้ามีความสามารถจะให้ความรู้ได้ ก็ยินดีค่ะ

http://i697.photobucket.com/albums/vv337/dd6728/color_line17.gif
space
space
space
space
[Add อาจารย์สุวิมล's blog to your web]
space
space
space
space
space